Sevdiğimiz Şiirler

NERDESİN?
Geceleyin bir ses böler uykumu
İçim ürpermeyle dolar; Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran sesin
Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgarlara karışıp gider
Gün olur peşimden yürür beraber
Ansızın haykırır bana: Nerdesin?
Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben;
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana "gel" dersin.
Ahmet Kutsi Tecer

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
 Bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
 Koşar gibi yürüyüşün
 Karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün

Yahya Kemal Beyatlı / Sessiz Gemi

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
  Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
  Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
  Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
  Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
  Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
  Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
  Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
  Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
  Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
  Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
  Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.

Sürgün Ülke

Gelin gülle başlayalım atalara uyarak
Baharı koklayarak girelim kelimeler ülkesine
Bir anda yükselen bir bülbül sesi
-Erken erken karlar ortasında
Güneş dönmüş ışık saçan bir yumurta-
Bana geri getirir eski günleri
...Paslanmış demir bir kapı açılır
Küf tutmuş kilitler gıcırdarken
Ta karanlıklar içinde birden
Bir türkü gibi yükselirsin sen
Fısıldarım sana yıllarca içimde biriken
Söyleyemediğim ateşten kelimeleri
Şuuraltım patlamış bir bomba gibi
Saçar ortalığa zamanın
Ağaran saçın toz toprağını
Bana ne Paris'ten
Newyork'tan Londra'dan
Moskova'dan Pekin'den
Senin yanında
Bütün türedi uygarlıklar umurumda mı
Sen bir uygarlık oldun bir ömür boyu
Geceme gündüzüme
Gözlerin
Lale Devrinden bir pencere
Ellerin
Baki'den Nefi'den Şeyh Galib'den
Kucağıma dökülen
Altın leylak

III

Ölüler gelmiş çitlembikler sarmaşıklarla
Tırmanmışlar surlarıma burçlarıma
Kimi ırmaklardan yansıma
Kimi kayalardan kırpılma
Kimi öteki dünyadan bir çarpılma
İçi ölümle dolu
Dönen bir huni
Doğarken güneş
Kesilmiş ölü yüzlerden
Bir mozayik minyatürlerden
Dokunur tenimize
Soğuk bir azrail ürpertisiyle ay
Ve birden senin sesin gelir dört yandan
Menekşe kokulu sütunlardan
Komşu dağlardaki nergislerden leylaklardan
Gözlerine ait belgeler sunulur
Ey aşkın kutlu kitabı
Uçarı hayallere yataklık eden
Peri bacalarının yasağı
Gönlümün celladı acı mezmur
Bana bıraktığın yazıt bu mudur
Ölüm geldi bana düğün armağanın gibi
Senden bir gök
Senden yıldızlar ördüler
Ateş böcekleri
O gece dört yanıma
Ey bitmeyen kalbimin samanyolu destanı
Sen bir anne gibi tuttun ufukları
Ve çocuklar gülle anne arasında
Seninle güller arasında
Tuhaf bir ışık bulup eridiler
Çocuklar dağ hücrelerinde erdiler
Aramızdaki sırra
Bir de ay ışığında büyüyen fısıltılar
Gençlik monologları
Seni alıp kaybolmuş zamanın çağıltısından
Bana getiren
Yasamız vardı
Öfkeyle yazardın sen bir yüzüne
Ölür ölür okurdum öbür yüzünde ben

IV

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
Ayaklarımdan belli
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Zaman çarpılmış atın son hayali
Ev miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkıs'ın
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti saban olumsuz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca'da Emirgan'da
Kandilli'nin kurşuni şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır
Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili

İnsan sevdiğine kavuştuktan sonra
ekmeği olsun,ayranı hiç olmasın
yemeği sadece darı olsun
yorganı mavi gök olsun
döşeği kuru yer olsun
yastığı sert taş olsun
torbası omzunda olsun
torbanın dibi delik olsun
yurdu buralar olmasın.
Acem ve gavur ellerinde olsun
Sevgilisi insanın istediği gibi olduktan sonra
gün boyu avare olsun.
aşsız,katıksız,ekmeksiz olsun.

Mehmed Uzun

“İSİMLE ATEŞİN ARASINDAYIM”
İsimle ateşin arasındayım /
Ummanlar içinde, kuraktayım ben
Can buldum, mal buldum dağlarca ama
Nâr-ı sevdalardan, ıraktayım ben
Gönlü harman edip, saçsam da göğe
Şafak harmanında, firakteyim ben
İsimle ateşin arasındayım /
...
İsimle ateşin arasındayım /
İbrahim olamam, kusurum yaman
Değilim İsmail, tevekkel üzre
Başımdan dünyalık, dağılmaz duman
Deli, divâneyim aslında böyle
Hâl bilmez yüreğim, dilemez aman
İsimle ateşin arasındayım /
…
İsimle ateşin arasındayım /
Al beni ey ismim, çıkar kuyudan
Özge bir sevdayla, beze kalbimi
Uyandır kalbimi, derin uykudan
Seherin şebnemi, değsin tenime
Üç damla içeyim, o billur sudan
İsimle ateşin arasındayım /
.
Celâlettin KURT

Bir yolun varsa gidilecek sona bırakma,
Bir sözün varsa dilden yüreğe hiç susma,
Görmen gerekiyorsa birini git yanına,
Okşaman gereken bir yürek varsa esirgeme elini.

Hayat çok zalim..

An gelir,
Elini...gözünü... yolunu... yüreğini alır senden

O zaman istesende
Dokunamaz
Göremez
Gidemez
Söyleyemez olursun...!

Can Yücel

KAPINA TÜRKÜCÜ GELDİM
Her buyuruşunda türkü çağırmamı
Yüreğim uçarı bir kuş gibi yüceliyor
Gözlerim yaş içinde yüzüne bakıyorum.
Ne varsa gelmiş geçmiş evrende
Hepsi bir düzlükte ezgileniyor
Kuşların deniz maviliğindeki kanat açımında
Öyle kıvanıp göneniyorum.
Türkünü ben çağırıyorum.Sen hoşnutsun
Kapına türkücü geldim- biliyorum.
Evrene uzanmış ezginin kanat ucundan
Gelip gelip ayaklarına dokunuyorum.
Çağırıyorum ya türkünü - hoşnut kalasın
Ben kendim yitiyorum.

Rabindranath Tagore

                        DAVA…YÜREK İSTER

Dava Bilal gibi kızgın kumlara ve taşlara rağmen ALLAH 
   diyerek ölmektir
Dava Yusuf gibi imtihana göğüs germek…
Köle olarak girdiği zindandan Peygamber gibi çıkmaktır
Hamza gibi binlerce can feda etmektir
Dava Halit Bin Ziyat gibi şehitlere karışmak
Dava Ebu Bekir gibi sadakat ister
Cenneti değil yalnız ALLAH’ın rızasını diler
Dava Sahabe açken karnına iki taş bağlayan Peygamberin
   davasıdır
Dava atılan taşları tutup güller sunmaktır
Dava düşman olarak girilen kapıdan dost çıkmaktır
Dava bırakılan emaneti canı gibi korumaktır
Dava Sümeyye’nin örtüsü için canını vermesi ALLAH’a
   canlarla gitmesidir
Dava adaletin,sevginin,aşkın,dostluğun,sadakatin
   annesidir
Dava yüz yaşında bile olsa ALLAH’tan şehadeti dileyen
Ebu Eyüp El-Ensari’nin mücadelesidir…
Dava ezanlarda tek yürek olmak secdelerde ALLAH’a 
   varmaktır
Ebu Cehil’lere dur deme…
Zalimlere göğüs germe…
Zulme direnme,haklının yanında,haksızın karşısında
   olmaktır
Dava bir yetim görüldü mü koruma ve okşama Resul’ün
   bile
Bir yetim olduğunu unutmama davasıdır
Bu dava gönül ister,çokluk değil ,birlik ister;bu dava
   yüreğiyle sevgiyle
Devleşerek iman ister…
Dava safını belirlemek ,imanını güçlendirmek
Senin rızan için ben buradayım ya Rabbim diyebilmektir…
Dava çakıl taşları kadar,denizler kadar çok günahı bile olsa
Onu affederek bir ALLAH’a sahip olduğunu bilme
   davasıdır…
ALLAH sabrınızı daim,azminizi baki,davanızı mübarek kılsın

RÜYA


Sularda ellerimiz
Bütün emellerimiz
Anlaştı uzun uzun


Sular soğuk bir ışık,
Bakıyoruz havuza; Suda omuz omuza
İki gölge karışık!


Bir kırık ay havuzda
Ağır ağır kayboldu.
Havuz şafakla doldu
Gün doğdu ufkumuzda


Gün doğdu ucundan
Ellerimi bıraktı.
Birkaç damla yaş aktı.
Parmaklarımın ucundan!


Yusuf Ziya Ortaç

Gel de Gör

Sen gittin gideli yeryüzü yetim,
Yetimlerin Seni bekler gel de gör.
Seni üzmek değil asla niyetim,
Ümmetine kıyacaklar gel de gör

Gel de gör o masum çocuklarını,
Yıktılar müslüman ocaklarını,
Nice anaların kucaklarını,
Yavrusuz koyacaklar gel de gör.

Sana inananı, Sana geleni,
Yakıyorlar senin için öleni,
Sana iman eden, geri kalanı,
Lokma lokma yiyecekler gel de gör.

İlahi 

Buyruğun tut Rahman'ın, tevhide gel tevhide 
Tazelensin imanın, tevhide gel tevhide. 

Yaban yerlere bakma, cânın odlara yakma 
Her gördüğüne akma, tevhide gel tevhide. 

Mâsivâdan gözün yum, ne umarsan Hak'tan um 
Gitsin gönülden hümum, tevhide gel tevhide. 

Zahirde kalan kişigüç etme âsân işi 
Gider gayri teşvişi, tevhide gel tevhide. 

Şirki baştan savarsan, Hak bilmeye iversen 
Yaradan'ı seversen, tevhide gel tevhide. 

Emri yerine getir, erkenden işi bitir 
Sıdk ile iman getir, tevhide gel tevhide. 

Sen seni ne sanırsın, fâniye dayanırsın 
Üş bir gün uyanırsın, tevhide gel tevhide. 

Uyanagör gafletten, geç bu fani lezzetten 
İç kevser-i vahdetten, tevhide gel tevhide. 

Hüdayî'yi gûş eyle, şevke gelip çûş eyle 
Bu kevserden nûş eyle, tevhide gel tevhide. 

Aziz Mahmut Hüdai

Hayatta Ben En Çok Babamı Sevdim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla – ha düştü, ha düşecek – Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.

Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici – hep, hepp acele işi! – Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40’ı geçerse ateş, çağ’rırlar İstanbul’a,
Bi helallaşmak ister elbet, diğ’mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy’nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.

En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim

BİR ADIN KALMALI
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet bir adın kalmalı geriye
Birde o kahreden gurbet
Sen say ki ben hiç ağlamadım
Hiç ateşe tutmadım yüreğimi
Geceleri koynuma almadım ihaneti
Hele nihavend hele buse hiç geçmedi aklımdan
Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın
İçimin nehirlerinden
Evet yangın
Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
Evet kaybetmenin o zehirli buğusu
Evet isyan
evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
Bu sevda biraz nadan
Biraz da hıçkırık tadı
Pencere önü menekşelerinde her akşam
Dağlar sonra oynadı yerinden
Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam
Ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı
Yani ben seni sevdiğim zaman
Ayrılık kurşun kadar ağır gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
Yine de
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet, bir adın kalmalı geriye
Bir de o kahreden gurbet
Beni affet
kaybetmek için erken
Sevmek için çok geç...

İbrahim Sadri

KIRGIN ŞİİR
Rüzgâra bırakın şiirleri
Kuytu sular geçilir
Değişir adresi yalnızlıkların
Kor düşer de yüreklere
Yıllar sonra kimler, niçin
Görmezlikten gelinir?

Düşüncede, eylemde
Acıda, sevinçte
Gittikçe azalır
Yaşamanın tadı
Ders biter mi
-Dersiniz?
-Atlatma, kaçışlar...

Eğlencelerde ikiyüzlü, güvensiz
Yardımlarda çıkarlar
Yabancılaşma burgacında
Sıcak bir merhaba özlemi kalır
Bir de canına okunan dostluklar.


(Varlık, Ağustos 2000)

Hasan AKARSU