Sevdiğimiz Şiirler

SENİNLE OLMANIN EN GÜZEL YANI..

Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?
Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.

Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?
''Seni seviyorum'' sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek.

Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?
Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte ağlamak gülmek. Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek...

Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun?
Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak. Senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak.

Seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyor musun?
Tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana... Elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte. Elimde kır çiçeğiyle seni beklemek... Aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek.

Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun?
Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara aya anlatmak... Okuduğum kitabın sayfalarında dinlediğim şarkıların türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak.

Seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun?
Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek. Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak. Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde. Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime.

Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?
Nereden bileceksin?
Sen benimle hiç olmadın ki. Olsaydın avuçlarım terlemezdi... Isırmazdım dilimin ucunu... Özlemezdim seni yanımdayken.Kıskanmazdım.

Korkmazdım yollarda yürümekten. Islanmazdım yağmurlarda... Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım.

Korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize... Ve her kulaçta haykırırdım seni..

Ama sen hiç benimle olmadın ki...
YA AKLIN BAŞKA YERLERDEYDİ YA YÜREĞİN...

Can YÜCEL

HALK

Halkım ben,
hani şu sayılamayan,
hani şu çok halk.
Soluğumun öyle bir gücü var ki
sessizliği deler geçerim, dinlemem,
filiz verir, boy atarım,
zifiri karanlık demem.

Zulüm, acı, ölüm, şu  bu
bir anda gizlerse de tohumu,
ölmüş gibi görünürse de halk,
döner gelir elbet bir gün nisan ayı,
kavuşur baharına toprak,
kızgın eller dağıtır atar ağır havayı.
Ölümün içinden yeşerir yaşamak.

PAUL ELUARD

Açılmış çığırdan dosta gidemem,
Ayaklarım ize sığmaz ölürüm.
Yaşarım duyarım tarif edemem,
Düşüncem var söze sığmaz ölürüm..."

ABDURRAHİM KARAKOÇ

Ortasında yakalamalı bir insan yaşamı..
Ömrün ortası,
çayın ortası,
gecenin ortası..
En güzeli de,
bir çift kahverengi gözün ortası..
Zaten en güzeli degil midir,
içilen kahvenin orta’sı..

Cemal Süreya

Unutmak kolay mı deme
Unutursun Mihriban’ım.
Oğlun, kızın olsun hele
Unutursun Mihriban’ım.

Zaman erir kelep kelep..
Meyve dalında kalmaz hep.
Unutturur birçok sebep
Unutursun Mihriban’ım.

Yıllar sinene yaslanır
Hâtıraların paslanır.
Bu deli gönlün uslanır...
Unutursun Mihriban’ım.

Süt emerdin gündüz-gece
Unuttun ya, büyüyünce...
Ha işte tıpkı öylece
Unutursun Mihriban’ım.

Gün geçer, azalır sevgi
Değişir her şeyin rengi.
Bugün değil, yarın belki
Unutursun Mihriban’ım.

Düzen böyle bu gemide
Eskiler yiter yenide.
Beni değil, sen seni de
Unutursun Mihriban’ım..

Abdurrahim Karakoç..

Ve gidin!
Nereye giderseniz gidin!
Kuyular her yerde derin!
İster Kenan illerinde, ister Mısır'da,
Zindanlar karanlık, mahzenler serin...
Hapsederim gençliğimi damarlarıma,
Kaç kere yaşanmış bir cenge girerim; Unuturum sizi çağdaş kadınlar!
Sarılırım sımsıkı soğuk demirlere,
Kıtlıktan, bereketten haber veririm...
Ben yorarım düşlerinizi böyle bilin!
"Ümmü'l Kitab" üstüne yemin ederim; Bir gün beni çağıracaksınız.
Yediye ve katlarına yemin olsun ki; Bana muhtacsınız!
Bana muhtacsınız!
Bana muhtacsınız!

___________Dilâver CEBECİ

İşte gidiyorum
Birşey demeden
Arkamı dönmeden
Şikayet etmeden
Hiçbirşey almadan
Birşey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden gidiyorum

Ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki senin yanında
Sesin uzaklaşır herbir Adımda
Ayak izim kalmadan gidiyorum

Gerdiğin tel kalbimde kırılmadı
Gönülkuşu şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen gibi sarılmadı
Işığımız sönmeden gidiyorum

Tıka basa sevmişim seni.
Ağzımı her açtığımda;
Dudaklarımdan kelime kelime dökülüyorsun !..
Eksilmenden korkuyorum !..
Ne mi yapıyorum ?..
Konuşmuyorum, yazıyorum...
Özdemir Asaf Arun

Geceye katran çal,
Aciya hüzzam,
Ah edersem tutmasin elim
Tutulsun dilim.

Ey kemankes durma vur
Nasilsa bu sine vurgun
Nuru düssün düslerin kor olsun!
Seni görmesin kör olsun.

Tas bassin yerime dedi gönlüne,
Emri olur basim gözüm üstüne,

Bakmasin demis bir daha yüzüme
Emri olur inansin bu sözüme.

Almasin demis adimi diline
Vay ben ölem, atin toprak üstüme.

                        ELEKTRİK
Trik trak, trak trik,
Yine gitti elektrik.
Nasıl gelir, nasıl gider?
Şu mübarek elektrik. 

Zamlar yedin, tadın buruk,
Sana gönüller çok kırık.
Ne cilveli yosmaymışsın,
Ya git, ya kal elektrik. 

Devir senin devrin hani
Ağıra sattır kendini.
Değerini bilmeyene,
Kapris yap bildir haddini. 

Trik trak, trak trik
Yakma bizi elektrik!
Sana köle olacağız,
Gel sevgili elektrik
   

MASAL

Ne sen güzelsin çocuk ne ben
Ne ellerin,ne yüzün,ne gözlerin
Rengine övgüler döşendiğim saçların
Hatta ölüp ölüp dirildiğim dudakların...

Güzellik ikimizde de değil çocuk
Varlığın gönül çırpınışlarıma bir sebep
Ve hoş kandırmacası en kutsal amaçların.
Seni özlediğimde bir yürek hummasıdır sarar hani
Seni gördüğümde bir çözülüşü vardır dizlerimin
Dilimin kuruyuşu,çenelerimin vuruşu vardır
Seni sayıkladığım gecelerim vardır bitimsiz
Ve bir ''offfff'' çekişim dağlar yıkarcası!

Gerçek o,güzel odur anla çocuk
Gözlerin,ellerin,saçların
Ve nar çiçeğine haset dudakların
Hepsi gönül sancılarıma bir sebep,
Hepsi dağ yangınlarıma kuru birer dal
Sen bir sebep,her şeyin bir sebep çocuk
Ve güzelliğin masal....

A.Damar

Pişmanlık

Çaldım kapılarını göklerin dua dua yakarış
Arz ettim dilekçemi boynum bükük bir karış
Pişmanlık koca bir dağ pişmanlık bir uçurum
Rahmetine müptela aciz naçar bir kulum

Sakladım samanları lazım olacak diye
Savurdum elmasları Hak’tan bana hediye
Bırakmadı yakamı bu nefsin arzuları
Kullanmadım aklımı bilmem ki ben ne diye

Sokuldu hep yanıma iblis denen mel’anet
Eğildi kulağıma sen böylece devam et
İşitmedim mel’un’un o sinsi gülüşünü
Şimdi anlıyorum ben nefsin bu düşüşünü

Salıncakta sallanan küçük çocuklar gibi
Sallandım bu dünyanın beşiğinden mezara
Düşünmedim bu halat kopacakmış bir yerde
Düşecekmişim bende bu mahşeri pazara...

Faris Özer

Ben Aşkı Uzaktan Tattım.
El Tutmak, Sarılmak Nedir Bilmeden.
Göz Göze Bile Gelmeden.
Nefesini Tenimde Hissetmeden.
Uzaktan Sevdim Ben, Karşılık Beklemeden,
Bir şeyler İstemeden.
Aşkı Hiç Kirletmeden
Uzaktan Kurdum Tüm Hayallerimi...
Hislerim Dip dibeydi, Bedenimiz Değil,
Ruhumuz Birlikteydi.
Uzaktan İnandım Ben!
Yalan Nedir Bilmedim,
Gerek Bile Duymadım.
Doğrusuyla Yaşadım.
Yalana Tenezzül Bile Etmedim!
Uzaktan Tartıştık Biz,
Ama Hiç Küsmedim.
Ufak Tefek Nazlarım Olsa da
Gönlümü Çabucak Aldın.
Dargınlığı Hiiç Uzatmadım.
Aşkı Bana Sen YAŞATTIN;
Seni Kalbinden Öpüyorum!

Yorgunsun uzaklardan gelmişsin
Yitirmişsin ne varsa birer birer.
Bir sağlık,bir sevinç,bir umut
Onlar da nerdeyse gitti, gider..

Dost bildiğin insanların yüzleri
Aynalar gibi kapkara.
Suyu mu çekilmiş bulutların
Dönmüşsün kuruyan ırmaklara..

Taşlara düşen saat gibi
Ne artı ne eksi.
Bir sağlık,bir sevinç,
Bir umut hikaye hepsi..

Cahit Külebi..

Hasretinden prangalar eskittim
             Ahmed arif