Sevdiğimiz Şiirler

BENDEDİR

Ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan,
Kime ne aşılmaz duvar bendedir.
Süslenmiş gemiler geçse açıktan,
Sanırım gittiği diyar bendedir.

Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bu yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allaha çıkar, bendedir.

Necip Fazıl KISAKÜREK
(1936)

         h.n.a.

'Geceye yenilmeyen
her kişiye,
ödül olarak
bir sabah
ve bir gündüz
ve bir güneş vardır.'
Sezai Karakoç

Seyreyle güzel Kudret-i Mevlâ neler eyler…
Allah’a sığın Adl-i Teâlâ neler eyler…
Elbet yürütür fermanını Kadir-u Kayyum…
Herkese lâyık Sırr-ı Tecellâ neler eyler…

Âlemleri var eyleyen Allah-u Âlim’dir…
Gözler görecek Mihr-i Muâllâ neler eyler…
Eltaf-ı Rahm-i Azim Bari’ Teâlâ…
Kerem-i Kerim Şems-i Mücellâ neler eyler…

LUTFÎ der Dergâh-ı İlâhî’de sebat et…
Naz u niyaz et Hakk’a temenna neler eyler...

Alvarlı Efe

...............
Gözlerinle dilin arasına gerili uçurumu seviyorum,
Kekeme özgürlüğünü seviyorum.
Susuşundaki hıncı seviyorum.
Kalbinde ürperen kışı seviyorum.
Ellerindeki bilge zamanı
denizi yağmurdan korumaya çalışan
çocukluğunu seviyorum.
Alnın masamızda dört mevsime ufuk
dudaklarında titreyen zamanı seviyorum.
Yürüyorsun ya kalabalık
dönüp bir daha bakıyor kendine
boyunda çiçeklenen yedi rengi seviyorum.
Her damlası ayrı bir hayat, ne bilsin yüzüne düşmeyen
gözlerindeki yaşı seviyorum.
Beni uzaklaştırmaya çalışırken aklından geçenleri seviyorum.
Kalbinden gövdene yürüyen utangaç karıncayı seviyorum.
Ses nasıl menevişleniyor susunca ağzında
ağzından gelecek her sevinci, her azabı seviyorum.
Gece ışıklarından topladığın o evler esrarını seviyorum.
Susmanın da bir dili var elbet
teri yastığına sızan rüyanı seviyorum.
Uyandığın sabahlardan başka bağım yok dünyayla
odalara ömür veren gövdeni seviyorum.
Yürümediğin sokaklar nasıl da göz göz
bekleyişteki o mucizeyi seviyorum.
Serçe parmağındaki lekedir yerim,kalabalığın uyumuna inat
hayalin gerçeğe değdiği yeri seviyorum.
Ölümdür en büyük zaman, bilmez takvim gezenler
bir iç çekişte yanan hayatı seviyorum.

Getirdiğin hevesi götürdüğün imkânı seviyorum.
Evlerdesin
Dışarılar hüzün
Eşyalar ayakta
Senden ayrılanı seviyorum
Sana kavuşanı seviyorum.
Uzun cümlelerle konuşuyor kalabalık
Bir sözcüğe sığdırdığın dünyayı seviyorum.
O gölgeyim taş dibinde, bir çürüme bilinci
Hükmüm yok bahçende diyorum
Üstüme elediğin şefkati seviyorum
Dişlerinin arasında bir İshak Kuşu
Eğiyorum ya başımı
Çaresizliğime tuttuğun aynayı seviyorum.
Bir gün bir kötü haber birimizden
Kalanın diline gelecek ilk sözü
Arayacağı ilk insanı

 Şükrü ERBAŞ

...

MİSİLLEME

'İki kere iki dört' ediyorsa,
Ben de seni seviyorum, darılma.
Bir de 'Her gecenin sabahı var' sa,
Ben de seni seviyorum, darılma.

Demişler ki: 'Çivi, çiviyi söker'
Her eşek çamura bir defa çöker.
Madem 'Kar üşütür, ateş te yakar'
Ben de seni seviyorum, darılma.

'Her yokuşun bir inişi olur' sa,
'Aka aka, su çukuru bulur' sa,
İnsan doğar, yaşar, sonra ölürse,
Ben de seni seviyorum, darılma.

Durup dinlenmeden akarsa pınar,
Her yıl kıştan sonra gelirse bahar,
Balıkların suyu sevdiği kadar,
Ben de seni seviyorum, darılma.

Dikkat eyle geçmiyorum sırayı;
Bozar ise kader bozsun arayı.
Aç ekmeği sever, fakir parayı...
Ben de seni seviyorum, darılma.

_________Abdurrahim Karakoç

Anılar Defteri

Anılar defterinde gül yaprağı gibi,
unutuldum kurudum..
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum.

Sen kim bilir
Rüzgarlı eteklerinle,
Kimbilir hangi iklimdesin..
Ben sensiz bu sessizlikle
deliler gibiyim,
sensiz bu sessizlikte..

Ayrılıkla başım belada,
Gözlerini çevirme gözlerimden.
Yoksa sensiz bu sessizlikte,
Kahrolacağım.
sensiz bu sessizlikle..

// Cahit Zarifoğlu

Can yücel

Hayatta ben en çok babamı sevdim

Yaklaş; suda bir tohum çatlatıyor gölgeni
O mecnun pervaneler görmüş rüyada seni
Ve ben, yasak meyvenin çürüdüğü daldayım
Okyanuslara kırgın deli bir kumsaldayım
Yaklaş; mağrur savaşçı sadağında ölmeden
Elif lam ülkesini kaf ikiye bölmeden
Yaklaş ki; nağmeleri kan tutuyor şarkının
Yine viran olmasın minnet burcu korkunun
O gün siyah köprüye ağıt yakan kediler
Seninle göğe giden yolları görmediler
Yürü ıssız köşenin en vefalı yerine
Yürü henüz gelmeyen bir günün mahşerine
Kararmayan gündüzün kalbinde sûra yaklaş
Kır bütün zincirleri ey hayal, nûra yaklaş

Uzak dur, uzak duran çiçeğin kokusundan
Işıktan karanlığa süzülüp giden sudan
Dağılan bir yuvanın başını bekleyen kuş
Uzak dur ki, bakarsın tam göğsünde vurulmuş
O nasıl bir bahar ki yollarına kan döker
O nasıl gökkuşağı göğüne perdeler çeker
Uzak dur rahminde küf taşıyan analardan
Ruhunda gölgesini görmeyen aynalardan
Neyi var beyazından mahrum bırakan canın
Neyi var sırkarına gülümseyen fincanın
Beri gel güle katran damlatan aşk kirinden
Uzak dur ihtirasın o mağrur şiirinden
Çemenzarı inciten her beladan uzak dur
İçindeki bin yüzlü karabela'dan uzak dur

____NURULLAH GENÇ____

Seyreyle Güzel Kudret-İ Mevla Neler Eyler
Allaha Sığın Adl-İ Taala Neler Eyler

Canana Gönül Vereli Ben Candan Usandım
Hem Düşeliden Derdime Dermandan Usandım

Meyl Eylemesem Gayrisine Tevbeler Olsun
Bu Ân’e Değin Ettiğin İsyandan Usandım

Pervane Gibi Yanmağı İster Deli Gönlüm
Her Şam-U Seher Ah İle Efgandan Usandım

Kalmadı Firak Giryesine Sonra Mecalim
Vuslat Dilerem Yarime Hicrandan Usandım

Işk İle Enes Oldı Gönül Geçdi Siva’dan
Ben Sohbet-İ Nas Ülfet-İ Yarandan Usandım

Çün Zerre Vefa Bulmadım İhvan-I Zemandan
Şol Yüzleri Dost Özleri Düşmandan Usandım

Vird Edeyim İsmin Hemen Hayret-İ Hakkın
Kesret İle Ünsiyet-İ İnsandan Usandım

Kuddisi’ye Vahşet Golüben Cümle Siva’dan
Der Her Ne Ki Ağyar Var İse Andan Usandım

SEVELİM SEVİLELİM

Hak cihana doludur, kimseler Hakkı bilmez
Onu sen senden iste, o senden ayrı olmaz
Dünyaya gelen geçer, bir bir şerbetin içer
Bu bir köprüdür geçer, Cahiller onu bilmez

... Gelin tanış olalım, işin kolayın tutalım
Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz
Yunus sözün anlar isen, mani'sini dinler isen
Sana iyi dirlik gerek, bunda kimseler kalmaz

Yunus Emre

.çocukluğum penceresini açar mı, taş atsam..?
gençliğim bırakır mı kolumdan, bağırsam..?
yeniden korkar mıyım, şekerci amcanın dükkanının kokusundan..?
düşer miyim acaba tekrar, dört tekerlekli bisikletimden..?
acıkır mıyım, peynir ekmeğe..?
...susar mıyım, annem "nerede kaldın?" dediğinde..?

Gün Eksilmesin Penceremden

Ne doğan güne hükmüm geçer,
 Ne halden anlayan bulunur; Ah aklımdan ölümüm geçer; Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.

Ve gönül Tanrısına der ki:
– Pervam yok verdiğin elemden; Her mihnet kabulüm, yeter ki
 Gün eksilmesin penceremden!

Cahit Sıtkı Tarancı

VASİYET..

Dostlarım, toplanın öldüğüm zaman;
Riyayı, o günluk bir yana atın!
Tutunuz tabutumun bir kenarından;
Bir derin çukura beni fırlatın!
Kalınca büsbütün sizden uzakta,
Vücudum çürürken kara toprakta,
Uzanın rahatça sıcak yatakta
Yaşamak gururu içinde yatın!

Yüzyüze getirmez bizi asırlar,
Meydana vurulsun saklanan sırlar
Sayılsın şahsıma ait kusurlar.
Korkmayın içine yalan da katın!

Anlayım: Kimlermiş dost sandıklarım;
Muhabbetlerini kıskandıklarım?
Anlayım: Ne boşmuş inadıklarım;
Şu yalan hayatı bana anlatın!

Dostlarım, anmayın artık adımı!
Siliniz gönülden eski yadımı!
Kırınız, sonuncu itimadımı:
Ölünce bir daha beni aldatın!

_______________Orhan Seyfi ORHON