Sevdiğimiz Şiirler

Benden Habersiz

Ömrün fasılları tez geldi geçti.
Yazı verimlidir, kışı verimsiz
Bir gün gördüm ki, güçten düşmüşüm.
Yıllar öz atını sürdü eğersiz.

Ülkü olan yere baş koyan yıllar
Gamlı gözlerime yaş koyan yıllar
Ey yaşım üstüne yaş koyan yıllar,
Nere kaçarsınız benden habersiz?

Ey ömür! Görünür artık sahilin,
Elin kısıldıkça uzanır dilin.
Ömürden verdiğim yetmiş üç yılın
Zehiri yeterli, balı yetersiz.

Öz omuz yüküdür herkesin yaşı
Derdi - sırdaşıdır, fikri – yoldaşı,
Dönüp mizacıma kahır gözyaşı.
Sevinç de, keder de, geçmez kahırsız.

Fikirler selinde akandan beri
Ayıramadım ben hayırdan şerri
Dökülmüş ömrümün yaprak yılları
Bahçesi virane, bağı çepersiz

Gönül o gönüldür, koca yaşımda,
Fikirler kaynaşır yine başımda
Yine hücumdayım söz savaşımda,
Sözüm etkilidir , özüm etkisiz.

                                 Bahtiyar Vahabzade

Gözlerin İstanbul Oluyor Birden

Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen.
Şarkılarla geleceksin, duygulu, ince
Yalnız gözlerime bak diyeceksin.
Ellerim usulca ellerine değince
Kaybolup gideceksin
Bir elim seni çizecek bütün pencerelere
Bir elim seni silecek.
Kalbim: Ebemkuşağı; günde bin kere
Senin için yeni baştan can kesilecek.
Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde
Sonra seni kaybetmek hemen her yerde
Ne güzel bineceğim vapurları kaçırmak
Yapayalnız kalmak iskelelerde.
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.

Yavuz Bülent Bakiler

Garip bir hüzün var içimde bugün
ölümün rengiyle yıkanıyorum
bir yanda boynumu büküyor hayal
bir yanda ateşe gömüldü bahar
her yolun sonunda tıkanıyorum
beni dinlemiyor şimdi aynalar
ruhum bir kamburu taşıyan hamal
parçalanıyorum ve yanıyorum
her umut içinde kanlı bir sürgün
garip bir hüzün var içimde bugün

dünya yıkılmaya mahkummuş meğer
sevda bir çıkmazın içinde yorgun
herkime sunduysam kalbimi,heyhat
hücrelerim dargın,benliğim kırgın
siyah,bir simsiyah düğümmüş hayat
çözdükçe yitirdim duygularımı
ne mavi çekiyor beni,ne beyaz
karanlıklar yuttu uykularımı
kim derdi ki,mutluluk bir pula değer
dünya yıkılmaya mahkummuş meğer


Nurullah Genç...

Nar çiçeğim
Kar çiçeğim
ey baharl gülüşlü gül
yüreğimi çaldın
nasıl vazgeçeyim

Güneşle beslediğim
Sevgiyle süslediğim
Onca umut sanaydı
Onca hasret sana
Kır çiçeğim
Sır ciçeğim

Gelir diye düşlediğim
Nakış nakış işlediğim
Onca şiir sendin
Onca resim sen
Göz çiçeğim
Güz çiçeğim

İnce bir yay kaşların
Baygın bir ay bakışların
Saplanır şu sineme
Öldürür beni
Naz çiçeğim
Yaz çiçeğim

Dağa yasladım acımı
dala yükledim sancımı
adını güle verdim
uğruna acı derdim
bilmedin
Zar çiçeğim
Zor çiçeğim

Kervan geçmez oldu
Kuş uçmaz
Kanadım değdi sevdaya
Zulüm aşka yakışmaz
Mor çiçeğim
Kor çiçeğim

Hasrete gül yükledim
Mecnunum çöl bekledim
yıllar geçti, tükendi ömür
Ölüm geldi gelmedin
Nar çiçeğim
Kar çiçeğim

Nuri CAN

Birisi

Bir şey var aramızda
Senin bakışından belli
Benim yanan yüzümden
Dalıveriyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki
Gülüşerek başlıyoruz söze

Bir şey var aramızda
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek
Fakat ne kadar saklasak nafile
Bir şey var aramızda
Senin gözlerinde ışıldıyor
Benim dilimin ucunda
 
Nahit Ulvi Akgün

Kırık Umutlar Sokağı.......

dalları kırılmış ağaçlar altındayım
kırık bir kaldırım taşının üstünde
kırık bir kalbin sahibiyim
bana dokunma…
dokunsan ağlayacak gibiyim

burası kırılmış umutlar sokağı
dokunduğum her şey kırık
kime baksam
boğazında düğümlenmiş bir hıçkırık
sanki buralardan hiç ayrılmamış ayrılık…

burası vazgeçmişler sokağı…
hayaller darmadağın olmuş
sanki hiç uğramamış buralara bahar
ağaçların dallarında kırık kanatlı kuşlar …

herkes bir sebepten olmuş sürgün
herkesin kalbi birilerine kırgın…
burada sular her an durgun…
kıştan sonra baharı beklerken
aniden gelmiş bir vurgun…
ve kırık umutlar sokağına sürgün…

yüzlere hiç yakışmamış tebessüm
ağlayan taşları ilk kez burada gördüm
belki ben de ağlarım
bir ağacın altında biterken ömrüm…
aşkı belki ben de anlarım
bir sonbaharda gelince ölüm…

AHMET BOZKUS...

              BEN
Ben: Karlı dağların deli rüzgarı
Ben: Tozlu yolların demirbaşıyım
Ben: Suyu kurumuş sevgi pınarı..
Ben: Toprak bekçisi mezar taşıyım

Ben: Hep yıllar yılı kanayan çıban...
Ben: Fikir sürüsün yitiren çoban
Ben: Hayal peşinde çarıksız taban...
Ben: Gurbet ağzında bulgur aşıyım

Ben: Çürük bir gemi aşk denizinde..
Ben: Yağmur damlası dostun izinde
Ben: Yanıp kül oldum aşkın közünde...
Ben: Kara sevdanın dert yoldaşıyım.

Ben: Koyu düşmanım yersiz gülüşe..
Ben: Düşüvermişim bitmez bir düşe
Ben: Bıldır ağlarım bu yıl ölmüşe..
Ben: Bensiz duygunun ilk savaşıyım

Ben: Gönlü aklına uymayan deli..
Ben: Az düşünceden doymayan deli
Ben: Beni ben diye saymayan deli.
Bırakın ben benden uzaklaşayım.

Abdurrahim KARAKOÇ

Acaba

Uyuyan göllere ay ışığında
Sevginin resmini çizsem kim anlar?
Tomurcuk ayrılıp, gül açtığında
Yağmurun saçını çözsem kim anlar?
*
Bir mekân kaplamış ne varsa nerde
Kendi ötesini saklar her perde
Sonsuzluğun sona erdiği yerde
Huduttan bir kulaç kazsam kim anlar?
*
Aşk, kömür beyazı; kin, süt karası
Eklenir yarama her dost yarası
Et oldum bıçakla kemik arası
Cellatla ahdimi bozsam kim anlar?
*
Doğumda yalan var, ölümde gerçek
Bir şeyler anlatır balık, kuş, çiçek
Kırık gönülleri toplayıp tek tek
Toplayıp göğsüme dizsem kim anlar?
*
Gün geldi zamanı gömdüm kabire
Dağ oldu aklımın verdiği fire
Bağlasam telaşı çelik zincire
Sabrın derisini yüzsem kim anlar?
*
İçte deprem olur dışın düğümü
İhlâssız çözülmez işin düğümü
Aklımdan geçeni, düşündüğümü
Okusam kim dinler, yazsam kim anlar?


Abdurrahim Karakoç

  ..

MERHABA

Merhaba
Doğan gün
Dal uçları, tomurcuklar
Dağların esen rüzgârı
Sığırcık kuşlarının sevinci bahar
Güneşe koşan çocuklar
Merhaba
Merhaba
Sevgi düşüm
Utangaç gülüşüm
İlk yaşam çığlığım
Gelin duvağım
Türkü tadındaki yaşam
Yürekteki sevda, gözlerdeki ışıltı
Dudaktaki şarkı,
Özlemi çekilen yarınlar
İçerdekiler, dışardakiler
Hasreti kanayan dostlar
Merhaba
Merhaba
Ağaçta göveren dal
Güllerin güne gülüşü
Yerdeki çiy, gökteki ay
Yağmurun çimlere dökülüşü
Yedi iklim, dört mevsim
Evrenin renk renk cümbüşü
Salkım saçak umut
Merhaba
Merhaba
Güneşle beslediğim
Sevgiyle süslediğim
Dostluk diyarı ülkem
Hasretim, Asyam, Anadolum
Yüreğim, sevdam, yeni gelinim
Merhaba
Nuri CAN

‘Kısacık yoğun bir akşam
Herkesin yüzünün bir anıya karıştığı
Yoğun bir akşam…’’

* Turgut Uyar

Atatürk'ü Duymak
Ulu rüzgarlar esmedikçe
Yaşamak uyumak gibi.
Kişi ne zaman dinç
Dalgalanırsa bayrak bayrak gibi.

Ne var şu dünyada ekmekten daha aziz?
Sürdüğün tarlalara sevginle serpildik,
Ekmek olmak icin önce
Buğday olmak gibi.

Silinir sözlüklerden sen hatıra geldikçe
Cılız sözler: usanmak, yorulmak, durmak gibi.
Kuvvettir yaptıkların her yeni yetişene,
Bir ışık-kaynak gibi.

En yakınlar zamanla fersahlarca uzak gibi;
Bir sen varsın kalacak, bir sen ölümsüz
Daha da yakınsın, daha da sıcak.
Bıraktığın toprak gibi.

Kaç Türk var şu dünyada, bir o kadar susuz:
Hepsinin gönlünde sen, bir pınar bulmak gibi.
Ancak senin havanda sağlıklar, esenlikler;
Olmaya devlet cihanda Atatürk'ü duymak gibi.

Behçet Necatigil

...

Sözcüklerde duyar mı insan sıcaklığını sevginin?
Şarkıların dokunuşunda duyumsar mı ?
sözcükler bahar esintisi gibi dolar mı içine?
her sessizlik, her kayboluş bu kadar
korkutur, bu kadar acıtır mı ?
hüznü çöker mi ruhuna?
Yüreği savaş meydanınca kan içinde,
acıdan çığlık çığlığa?
Meraklarda kahrolur mu bulamayınca?
bulduğunda,her sözcüğü, her şarkısı,
her tümcesi bayram sevinci yaşatır mı
içindeki çocuğa?

Ahmet İzgören

´yol verin sevdaya´
gördük ve yol verdik
acıdan kalkıp acıya
varan bir yol gibi
kendini göstere göstere
bir cihannüma ile geçtik

ve kalbimiz bize sahip çıkmadı
dağdır, kızılca kopup
ve döne döne düştü
döner dağdan sonbahar
hüzne geçit yok, ziganalar
ve kop´tan bu dönüşleri
bir sema ile geçtik

ateştir eski geceler
´tut ve yan, tut ve yan
kul ol, gülümüzden´
sairler aksamdır, ateşgedeler
ve biz kendi külümüzden
bir Huda ile geçtik

bir hayal olmadadır göl simdi
göründü el ele göl ve giz
gördük, bir kuğuya yolcu olduğu
yerde kayboldu nergis
ve biz, öyle ki, bu yolculuğu
bir rüya ile geçtik

çok uzun anlatmak gerekti
ve biz, sadece ima ile geçtik
                      Hilmi YAVU Z