Sevdiğimiz Şiirler

bir dağın uzantısı olmak
sana yetmediği zaman
gör ki sıradağlar talanda...
sözlere bak, bağı çözük çiçekler
gibi ortada, dağılmış duruyor
nerdesin? hangisinde? solmakta mısın
doğrularda ve yalanda?

işte hangi uçurum dillerinin
dip kuytularında olmak
beni sana göre daha sınırda kılar?
ve aramızdaki sınır
hangi kaybolmalarda?
tenhayla çizilmiştir?
her şeydir, savrulur, ama bir şey
direnir o hala bende kalanda

kayboldum akarsudan sözlerde
aktıkça yıpranan şiirlerde
ve en yabanıl olanda...
şimdi kim dindirecek, erguvanları bende?
çünkü Söz´üm ben, Söz´üm,
hem bulandım
hem de arındım aynı zamanda..
                            Hilmi YAVU Z

Siyah Gözlerine Beni de Götür...

Daha dokunmadan kurudu irem
Çöllere bir türlü yağamıyorum
Yeni bir koşunun başlangıcında
Biraz deprem sonrası
Biraz şehir hülyası
Bir kalp yangınından geriye kalan
Siyah gözlerine beni de götür
Artık bu yerlere sığamıyorum.

Pembe uçurtmalar yolladığından beri
Sarardı tiryaki menekşeleri
Sonbaharın tozlu kafeslerinde
Sevgi turnaları yakalıyorum
Turnalar gidiyor; ben kalıyorum
Avareyim, asudeyim, yorgunum
Bilmiyorum neden sana vurgunum
Erzurum garında banklar üstünde
Uyku tutmuyor karanlıkları
Yitik düşlerimi kovalıyorum
Gölgeler gidiyor; ben kalıyorum.

Binbir türlü kokuyorsa yaylalar
Siyah gözlerine beni de götür
Baharın koynundan koparıp sana
İpek bir mendile sardığım yüreğimle
Şehzade gülleri gönderiyorum
Umutlar kalıyor; ben gidiyorum.

Bütün yelkenlileri, deniz fenerlerini
Kaptanları sorgulayan
Yanından geçen küheylanların
Korku tufanına yakalandığı
Siyah gözlerine beni de götür
Güneş ülkesinden gelen yiğitler
Benzeri olmayan bir dünya kursun
Cellat, ayrılığın boynunu vursun.

Usul usul intizarı çürüten
Bu hercai diken, bu çılgın arzu
Sürüklüyor imkansız muştuların
Eşiğine gönül vadilerini
Bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
Düşüyorum tanyerine
Ya topla yaralı kırlangıçları
Ya da bu vefasız şarkıyı bitir
Özgürlüğe giden tutsaklar gibi
Siyah gözlerine beni de götür.
 
Nurullah Genç

Bayramlar Bayram Ola -1

Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine

Kızı “Bayram” dedi, yalın ayaklı
Adam “Bayram” dedi, tam ağlamaklı..

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ ağzından bir “off! ” kurtuldu

Oğlu “Bayram” dedi, sırtı yamalı
Adam “he ya” dedi, gözü kapalı..

Düşündü kış yakın, evde odun yok
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok
Yok yoka karışmış; tuz yok, sabun yok

Avrat “Bayram” dedi, eğdi başını
Adam “evet” dedi, sıktı dişini..

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara

Takvim “Bayram” dedi, silindi yazı
Adam “öyle” dedi, bağrında sızı..

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Aylar, yıllar, günler erirken yasta

Yer-gök “Bayram” dedi, ağzını açtı
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtı..

Abdurrahim Karakoç

SOR DA SÖYLESİN...
Gör ki; madde âciz, mânâ yücedir,
Her ne varsa dönüş, "Mutlak Güç" edir.
"Arş" içinde "Arz" dediğin nicedir?
Bir kum tanesine, sor da söylesin...
Sanma, Kâinatta bir tesadüf var;
Herşey dile gelmiş, mânâ fısıldar.
Rabb'imden habersiz dal mı kıpırdar?
Düşen bir yaprağa, sor da söylesin...
Nasıl kurulmuş ki, hayat dengesi,
Hiçbir nesnede yok, bir kavga sesi.
Neyi bekliyor şu, tohum tanesi?
Yağmur damlasına, sor da söylesin...
Rızkını biçer mi, gayret ekmeyen,
Oturup miskince, sofra bekleyen..
Bunu sen, dört mevsim açlık çekmeyen,
Küçük karıncaya, sor da söylesin...
İbret denizinde, akıl teknesi,
Gezdikce paklanır, vicdanın sesi.
Îman için yeter, ilmin zerresi,
Deryâyı damlaya, sor da söylesin...
Cengiz Numanoğlu
(1991)

DESEM Kİ

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.

Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem  ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

Cahit Sıtkı TARANCI

Bir Eflatun Ölüm


kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim

sessiz akan bir ırmağım
geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım

git
dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım

ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü
günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip
yağmurlara durayım.

söylenmemiş sahipsiz
bir şarkıyım

belki
sararmış
eski resimlerde kalırım

belki esmer bir çocuğun dilinde.

bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti

değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.

aynı gökyüzü aynı keder.
 
Behçet Aysan

AĞIR YARALI

Beni ta kalbimden vurdu gidişin,
Bütün umutlarım ağır yaralı.
Aklımdan çıkmıyor veda edişin,
Büyün duygularım ağır yaralı.

Aşkımız verirken en son nefesi,
Yıkıldı gönlümün sevda kalesi,
Sırtımda sanki bir bıçak darbesi,
Bütün anılarım ağır yaralı.

Dünyayı başıma yıkmışcasına,
Bağrıma kurşunlar sıkmışcasına,
Sanki bir savaştan çıkmışcasına,
Bütün anılarım ağır yaralı...

Ahmet Selçuk İlkan


[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

BİLSEYDİM

Meydan mı verirdim bu ayrılığa?
Bilseydim bu kadar zor olduğunu.
Bilseydim dünyanın böyle karanlık,
Bilseydim bu kadar dar olduğunu.

Dilimden sıçrayan bir kıvılcımın
Bilseydim bir anda kor olduğunu.
Bilseydim şu anki gönül acımın
Senin yokluğundan var oldugunu.

Boyun mu bükmezdim sitem etmene,
Bilseydim sükutun kar oldugunu.
Sebep mi olurdum dargin gitmene,
Bilseydim küsünce sır oldugunu.

Bilseydim yüzümün dört mevsimi güz,
İçimin ağlayan nar oldugunu.
Bilseydim odamın dört duvarı buz,
Sensiz yatağimin kar oldugunu.

Fırsat mı tanırdım bu dargınlığa
Bilseydim bu kadar zor olduğunu.
Bilseydim zindandan daha karanlık,
Bilseydim hücreden dar olduğunu....

 CEMAL SAFİ

NİYE GAMLANIRSIN DİVANE GÖNÜL

Aman niye gamlanırsın divane gönül
Elbet bir gün bu kış gider yaz gelir
Ben dertliyim diye etme şikayet
Aşık isen böyle cefa az gelir
Elbet bir gün bu kış gider yaz gelir

Aman güven O MEVLA'YA da kalmazsın naçar
Kara gün derler de tez gelir geçer
Seni bilen bir gün kıymatın biçer
Gerçeklere cahil taşı vız gelir
Elbet bir gün bu kış gider yaz gelir

Bir garibim sana geldim niyaza
Aşık oldum bülbüldeki avaza
Dayanılmaz iftiraya gareze
İncitirler cahil dilden söz gelir
Elbet bir gün bu kış gider yaz gelir

Sen yine haşır neşir ol hakla
Özün ile sözün ile kalbini pakla
Canın içinde cananı sakla
İncitirler de cahil elden söz gelir
Elbet bir gün bu kış gider yaz gelir

AŞIK ŞEKİP ŞAHADOĞRU

Vur Beni




Yine yangınlardayım döndükçe başım döner
Kara sevdam,gül yüzlüm yetti gayrı gör beni
Bir nazar eyler isen belki göz yaşım diner
Kara sevdam can özlüm kirpiğinle vur beni

Onmaz denen derdimin bir tek çaresi sensin
Can özün cidarına çarpan haresi sensin
Yaşamımın kaynağı aziz paresi sensin
Kara sevdam,bal özlüm gör halimi sor beni

Hiç sormazsın halimi deli divane ettin
Onulmaz yara açıp öksüz bırakıp gittin
Dermanına muhtaçken ruhumu da erittin
Kara sevdam şavk özlüm duy sesimi sor beni

Ara sor beni hani vazgeçilmezin, yârdım
Ruhunun sılasında sürgün diyarda kaldım
Hasretle yandım beni cehennemlere saldım
Kara sevdam giz özlüm sevişinle vur beni

Şayet sevmeyeceksen yok isem nazarında
Götür de beş pula sat köleler pazarında
Dokunmazsa yürekler sevdanın hazarında
Kara sevdam nur gözlüm çölden çöle sür beni

Aşkına yandım harla ateşi hiç sönmüyor
Savurur yerden yere hasret yeli dinmiyor
Sensiz hiçbir edaya meftun kalbim kanmıyor
Kara sevdam ay yüzlüm dön yönüme sor beni

Ciğerimden vuruldum kahverengi gözlerde
Cümlelerim bayağı lügatteki sözlerde
Mutluyum ben seninle beni yakan közlerde
Kara sevdam gül özlüm hasretinde kor beni

Kahve rengi gözlerin yaktı bağrımı yaktı
Göz yaşım sele döndü hadsiz hesapsız aktı
Yine yürek kabardı serimde şimşek çaktı
Kara sevdam ey nazlım duvarına ör beni

İstemem aylar yıllar kollarında olmasın
Sensiz yaşamda nefes ciğerime dolmasın
Dokun da yüreğime fani hayat solmasın
Kara sevdam şen sözlüm ayağına ser beni

Yalvarışım sanadır duy sevdiğim duy yeter
Hicranında bulunmak cehennemden de beter
Divaneye dönmüşüm serimde akıl yiter
Kara sevdam can özlüm çarmıhlara ger beni.

Gelme üstüme dünya bugün bi hallerdeyim
Sol yanımda acı var tahripkar sellerdeyim
Hasretinden yanmışım su vermez çöllerdeyim
Kara sevdam ay yüzlüm al göğsüne yar beni

Kara sevdam can özüm bugün halim perişan
Goncası açılmıyor her bir dalım perişan
Düşleri kabus basar hem de falım perişan
Kara sevdam tek şazlım hayırlara yor beni.

Gönül kırıklığına dayanmaz can kıyamam
Ömrüm seninle geçse tek sözüne doyamam
Sana sevdam rengarenk yedi renge sığamam
Kara sevdam renk özlüm gözlerinle vur beni

Zırh kapladın dört yanı surları aşamadım
Can diye sarılmaya canana koşamadım
Sensiz geçen her anı varsay ki yaşamadım
Kara sevdam aşk bazlım yarınlarda gör beni.

Sabahsız gecelerde kavuşur canım tinde
Arabesk ruhum yanar, alev kor olur tende
Dayanır kalbim bekler, olsan da başka zende
Kara sevdam yâr özlüm yokluğunla vur beni

Dört bir yanı süzerek hayalini aradım
Vuslatın sıratını didik didik taradım
Günün her bir anında sana gelmek muradım
Kara sevdam pir sözlüm dergahında vur beni

Adaklar adadığım yoluna kul olurum
Varlığın özümdedir çoğalıp tul olurum
Senin aşkın uğruna aleme zül olurum
Kara sevdam aşk özlüm yüreğinle vur beni

Rengin Alacaatlı

Şikayet Olmasın

Şikayet Olmasında Bak Ne Haldeyim
Yoksa Unuttun Mu Da Beni Bilmem El Gibi
Gece Gündüzde Durmaz Ahuzardayım
Sazımda Sızlayanda Sırma Tel Gibi

Kar Mı Yağdı Da Güvendiğim Dağlara
Sam Mı Değdi De Mor Sümbüllü Bağlara
Diyemiyomda Bağlanmışım Ağyare
Çiğnetirsin Beni Ele Yel Gibi

Niçin O Sarp Yere Yuvanı Kurdun
Kuru Petek Gibi Balsız Mı Kaldın
Bir Kez Koklamadım Da Sarardın Soldun
Poyraz Eli De Değmiş Gonca Gül Gibi

Elestim Özmümden De Sana İkrarım Verdim
O Günden Bugüne De Sözümde Durdum
Yetiş Şekip'ine De Gayri Müşkülde Kaldım
Fiskeden Bulanan Da Ufak Göl Gibi
 
Şekip Şahadoğru

Gül Lütfundan Şu Sineme Hâr Düşer

Avuçlarımdan yere inci inci zâr düşer
Kudretle alnıma bir uzun intizar düşer

Hüsnünün karşısında bülbül olamadım da
Yine de gül lütfundan şu sineme hâr düşer

Ben hâlâ yanıyorum, gönül unutmadı ki
Nitekim nisyanın kalktığı yere nar düşer

Pay etmiş adaletle güya canan zamanı
Bilmem neden hep bana uzun sonbahar düşer

Vuslat ümidi bile gençleşmeme yeterken,
Bir lahzalık firakla gönlüm ihtiyar düşer

Kelime yarla başlar, hece müdamdır yarla
Ve cümlenin sonuna nokta gibi, yar düşer

Bir baktın ki sevgili parçaladın kalbimi
Sanırsın sinem üstüne şak-ı Zülfikar düşer

Ey kalkanı hâr, ölme ne olur başka yerde,
Sinem kabristanında sana da mezar düşer

Çarhı almış figanım, ay utanıp saklanır
Derdime sema ağlar, tek tek yıldızlar düşer

Çözdüğün zaman hani zülfün dudak büker ya
Kalbimin en sıcak noktasına kar düşer

Sual ederler benden “seviyor musun hâlâ”
Dudağımdan cevaben sükûtla ikrar düşer.

Mustafa Tanrıkulu

Sensiz paslı bir çivi gibi duruyorum
Bir duvarın yüzünde
Ateşe ve rüzgâra dair bir dize kuşan
Bu geceyi teslim al
Bir selam uçur bana
Hâlâ bir sabah serinliği ise adresim

İnsana dair her çığlık
De ki şiirdir biraz

A. Hicri İZGÖREN

Yara alan sevgiye bir yudum sunmak için,
Biraz şifa sağlayan bir şiir demleyelim.
Dünyayı gül donatıp dalına konmak için,
Bülbül gibi ağlayan bir şiir demleyelim.

Hiç dalmasın uykuya açık olsun gözleri,
Yanardağ’a döndürsün kül içinde közleri,
Kelimeleri kırpın zârif olsun sözleri,
Dudakları dağlayan bir şiir demleyelim.

Heceleri eleyip, titizlikle seçelim,
Harfleri halka edip birbirine geçelim,
Gönlümün ikrâmıdır birer fincan içelim,
Bizi bize bağlayan bir şiir demleyelim.

Sözleri iksir gibi ‘insana’ olsun çare,
Kim bilir! en ziyade gereklidir Ayser’e,
Deniz olsun meselâ, yahut ince bir dere,
Kâh nehir, kâh çağlayan bir şiir demleyelim…

Ayser ÖZBAKIR

Sende kendime ait birşeyler buluyorum.
Bir resim, gizemli bir gülüş, naz, kapris, güzellik.

Hayır, bunlar sen değilsin.
Sen bu değilsin.
Farklı birşey.
Biblolar, kitaplar, kartpostallar, şiir defterin.
Hayır, bunlar da değil.
Evet sende kendime ait birşey buluyorum.
Şu çılgın fikirlerin, ya da umarsız davranışların.
Yapılmaması gereken şeyleri yapman, yolda sigara içmen mesela.
Ne bileyim, renkler eklemek istemen kırlangıcın kanadına,
her akşam balkonunda dudak payı bırakılmış hüznü yudumlaman.
Bazen de yüzünde bir karış melalle görmem seni.
İşte bunlar sensin.
Bitmez tükenmez hayallerin, merakın, hobilerin, yakınmaların,
aşıkların ve her seferinde sana yenilen gözlerim.
Konu-komşu, dedikodu kimin umurunda.
İkide bir yüzüme çarpılan bir günah gibisin.
Yine de seviyorum seni,
aklının eremeyeceği kadar.
Kalbime sığmaz oldun.
        İbrahim Tenekeci