Sevdiğimiz Şiirler

Bir gül sevdası düştü yüreğime ilkin

Gül düştüğü yeri yakarmış.

Anladım bülbülün derdini

Anladım neymiş

Ağaran vakte kadar ağlamak..


~ ~ ~


Gülden cümleler ördüm gül renkli akşamlarda

Gül renkli kitaplar okudumgül istedim duâlarda.

Gül için gül ettim günümügül bekledim isli kaldırımlarda.


Kader hep güle savurdu beni.

Rüzgar hep gül kokuları getirdi.

Saplandı yüreğime bir kere gül

Gül okudumgül yazdım zamana

Bir gül eşi yok dikensiz...


~ ~ ~


Gülgel küllenen gönlüme bir gül

Işık ol dünyama

Ey gül…

..

Gölgesinde otur amma
Yaprak senden incinmesin.
Temizlen de gir mezara
Toprak senden incinmesin.
Yollar uzun, yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.
Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin.
İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin.
Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin. Aburrahim Karakoç

UTANSIN

Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!

Hey gidi küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!

Eski çınar şimdi noel ağacı;
Dallarda iğreti yaprak utansın!

Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın!

Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın!

Ey binbir tanede solmayan tek renk;
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!

Çiçek sulandığı kadar güzeldir,
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,
Bebek ağladığı kadar bebektir.
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin,
bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin.

 HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM

   Seni, anlatabilmek seni.
   İyi çocuklara, kahramanlara.
   Seni anlatabilmek seni,
   Namussuza, halden bilmeze,
   Kahpe yalana.

   Ard- arda kaç zemheri,
   Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
   Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...           
   Bir ben uyumadım,
   Kaç leylim bahar,
   Hasretinden prangalar eskittim.
   Saçlarına kan gülleri takayım,
   Bir o yana
   Bir bu yana...

   Seni bağırabilsem seni,
   Dipsiz kuyulara,
   Akan yıldıza,
   Bir kibrit çöpüne varana,
   Okyanusun en ıssız dalgasına
   Düşmüş bir kibrit çöpüne.

   Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
   Yitirmiş öpücükleri,
   Payı yok, apansız inen akşamlardan,
   Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
   Seni anlatabilsem seni...
   Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
   Üşüyorum, kapama gözlerini.....

Cansın sen

Ülkelere hükmeden,
Cihana sultansın sen.
Hükmü canlara geçen,
Can içinde cansın sen.

Bakışın bin can alır,
Derdin yürekte kalır,
Arayan seni bulur,
Âşığa ayansın sen.

Kanatsız kuş uçurur,
Rüzgâr görünce durur,
Devler korkup kudurur,
Sultan Süleyman’sın sen.

Görse güneş tutulur,
Ay doğmaya utanır,
Gören hayrette kalır,
Yusuf-u Kenan’sın sen.

Yüzün nurlar nurudur,
Müminin huzurudur,
Gören canın unutur,
Sultan-ı cihansın sen.

Yunus neyi özlersin,
Aşk yolunu izlersin,
Sırlarını gizlersin,
Sözüne hâkimsin sen.

Gözlerini unuturum
Ellerini unuturum
Senin için ağladığımda
Korkma birşey olmaz bana
İçime dökerim acılarımı
Yüreğime hasret doldururum
Ay batarken bir şafak vakti
Göçmen kuşun kanadında
Seni unuturum.


Ayrılık bilmecesi paslanır içimde
Bir tek sevgin kalır özümde
Karabulutları kuruturum
Gözü yaşlı geceleri unuturum
Seni unuturum
Senin adına şiirler yazmam
Hoşgelsin hüzün
Varsın olmasın tebessüm
Bayramları kutlamam
Resmine bakmam
"Neden?" diye sormam
Yalınayak giderim yalnızlığıma
Haydi git
İçimdeki yollar sana
Haydi git
Bir bebeğin yüzündeki masum hayat sana
Dün bir bugün iki
Ne kaldı ki şunun şurasında
İki günlük dünya değilmi
Seni unuturum....

Bir yanda yaşanmamış günlerin hırsı
Bir yanda boşa geçen gecelerin acısı
Malum o dramın en güzel perdesindeydik
Ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı

 Ya Rab bu hasrete can dayanmıyor;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Her adımda bir engel var, salmıyor,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Mümkün mü bu yolda maksuda ermek?
Mümkün mü sılada dost yüzü görmek?
Aşığa ar gelir geriye dönmek;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Çekilmez bir şelek vurdun arkama;
Şaşırdım yollarda kaldım, akşama.
Umudum her zaman bakidir amma,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Sevip sevilmemek varsa kaderde,
Hangi doktor ilaç verir bu derde?
Hastayım, susuzum gurbet illerde;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Ey hanlar hanını halkeden Hancı!
Bir yudum aşkınla doğdu bu sancı.
Ey fakir ekmeği, Mümin inancı!
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.

Zamanı durdururum yüreğimde
Sensiz geçtiği için,
Akrep yelkovana küskündür,
Şu bozuk saat çalışsa benim için ölümdür,
Bil ki akrep yelkovanı geçerse,
Atan bu yüreğim durur,
Bırak bozuk kalsın, hiç değilse;

Bir bozuk saattir yüreğim, hep sende durur..

Turgut Uyar

EĞER

Eğer, bütün etrafındakiler panik içine düştüğü
ve bunun sebebini senden bildikleri zaman
sen başını dik tutabilir ve sağduyunu kaybetmezsen;

Eğer sana kimse güvenmezken sen kendine güvenir
ve onların güvenmemesini de haklı görebilirsen;

Eğer beklemesini bilir ve beklemekten de yorulmazsan
veya hakkında yalan söylenir de sen yalanla iş görmezsen,
ya da senden nefret edilir de kendini nefrete kaptırmazsan,
bütün bunlarla beraber ne çok iyi ne de çok akıllı görünmezsen;

Eğer hayal edebilir de hayallerine esir olmazsan,

Eğer düşünebilip de düşüncelerini amaç edinebilirsen,

Eğer zafer ve yenilgi ile karşılaşır
ve bu iki hokkabaza aynı şekilde davranabilirsen;

Eğer ağzından çıkan bir gerçeğin bazı alçaklar tarafından
ahmaklara tuzak kurmak için eğilip bükülmesine katlanabilirsen,
ya da ömrünü verdiğin şeylerin bir gün başına yıkıldığını görür
ve eğilip yıpranmış aletlerle onları yeniden yapabilirsen;

Eğer bütün kazancını bir yığın yapabilir
ve yazı-tura oyununda hepsini tehlikeye atabilirsen;
ve kaybedip yeniden başlayabilir
ve kaybın hakkında bir kerecik olsun bir şey söylemezsen;

Eğer kalp, sinir ve kasların eskidikten çok sonra bile
işine yaramaya zorlayabilirsen
ve kendinde 'dayan' diyen bir iradeden
başka bir güç kalmadığı zaman dayanabilirsen;

Eğer kalabalıklarda konuşup onurunu koruyabilirsen,
ya da krallarla gezip karakterini kaybetmezsen;

Eğer ne düşmanların ne de sevgili dostların seni incitmezse;

Eğer aşırıya kaçmadan tüm insanları sevebilirsen;
Eğer bir daha dönmeyecek olan dakikayı,
altmış saniyede koşarak doldurabilirsen;
Yeryüzü ve üstündekiler senindir
Ve dahası
sen bir İNSAN olursun oğlum...

Rudyard Kipling

     F İ R A R İ    G E C E M
sensiz geçen her günüm ayaz soğukluğunda,
uçsuz bucaksız bir yalnızlığın koynunda sarılıp uyurum en acı
           yokluğunla,
kimseyi yerine koyamadım sen benim olmasan da..
masum bakışlarında kaybolurdum her defasında,
kuş gibi çırpınan yüreğim uçardı adeta,
küskün değilim dağlardaki yağan karlara,
soğukluğun iz bıraktı yüreğimin her noktasına..

hayalinle yürürken ben bu tehlikeli yollarda,
umrumda değildi herşey ölüm bile olsa sonunda,
yalnızlığımı perçinleyen o gidişin hep aklımda,
ben seni hiç unutmadım sen beni unutsanda..

sarhoş kaldırımların bekçisi oldum yokluğunda,
ağlamasamda iki damla yaş süzülür haykırışlarımda,
kokun içime işliyor her nefes soluduğumda,
seni kaybettim..!
belki kazanırım öteki dünyada…..

“..geç kapanırmış güya derin yaralar
zira bizim de kabuklara düşmanlığımız aşikâr..”




daha sessizim şimdi van gogh’un kadınlarından
ve daha da içli.
ihtimâl o ki; okumayacağınız şiirlere yazıyorum hevesle sizi
tanığı olmayacağınız bir aşkla sevdiğim gibi

isminizi fısıldıyorum sürekli geceye ve güllere
sufle veriyor telve ateşe. ateş köze. köz küle.
sanki kül ateşten azade bu minvalde

ey siz!
siz ve o nihavent gözleriniz. güne düşen cemre her hecede.
her nefeste doyumsuz giz.

ve elbet kusursuz müebbet yokluğunuz. sorgusuz
üstelik bunu bir tek siz bilmiyorsunuz

adanabilirdim öykülerce adımlarınıza oysaki
oysaki bütün kadınlarımla ezberleyebilirdim sizi

cümlenizin en sessiz harfi olmaya hazırdım
yaslanırdım usulca dudaklarınıza adımla
ya da bir mum karanlığınıza
nasıl da razıydım vâkıf olmaya sırrınıza
ışığa karşı durduğunuzda
arkanızda kalmaya nasıl da arzulu

mânâ da olabilirdim mesela bu bahar aldanmaya
ya da dönüp dönüp baktığınız o ayna
hani şart değildi nazarınızda leyla olmak
yazılsaydım yeterki alnınıza
siz yeterki dokunsaydınız yaraya parmak uçlarınızda vefa

oysa çalmayacağınız kapıların gerisinde
açmayacağınız kapıların önündeyim
vâveylâ! en yakınınızda
ve fakat en uzak sürgündeyim
                                             Arzu Eşbah

Elveda
Diyorum;
Sefası bitti ömrümün,
Şimdi dağa çıkarım, düze elveda.
Düze duman çöker, düze kar yağar,
Bahara elveda, yaza elveda...

Bahtiyar;
Derinde sızlayıp yaran,
Kalbini dağlayıp üzer herzaman.
Göze hüzün çöker, göze yaş dolar,
Sevince elveda, düşe elveda...

Şimdi özkökünden süzülen benim,
Özge budaklara dizilen benim,
Şimdi ne sen sensin ne de ben benim,
Biz ki biz değiliz bize elveda.



Bahtiyar Vahapzade