Sevdiğimiz Şiirler

İnsanlar vardır, berrak, pırıl pırıl bir deniz..
Boşa gitmez ne kadar güvenseniz..
Dibini görürsünüz her şey meydanda..
Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda..
İçi dışı birdir çekinme ondan..
Her sözü içtendir, her davranışı candan.
Can Yücel

Kapansın el kapıları
Bir daha açılmasın
Yok edin insanın insana kulluğunu
Bu davet bizim

İnsanlar vardır, berrak, pırıl pırıl bir deniz..
Boşa gitmez ne kadar güvenseniz..
Dibini görürsünüz her şey meydanda..
Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda..
İçi dışı birdir çekinme ondan..
Her sözü içtendir, her davranışı candan.
Can Yücel

+++++

Seni üçüncü gökkuşağının altında bekleyeceğim.
Ama mavi patikalı yoldan gelmelisin bana;
Elinde turuncu çiçeklerin olmalı,
Sürgün edilmiş kalbinle bulmalısın beni.
Seni üçüncü gökkuşağının altında bekleyeceğim.
Ama önce denizaşırı yıldızları taşımalısın sevgine,
Birçok fırtına kopmalı o an yüreğinde,
Ve tümcelerin gizsiz,
Zihnin berrak,
Tomurcukların çay deminde olmalı.
Herhangi birinin ardından bakar gibi,
Öyle elinde mavi çiçeklerinle,
Ama yeşil patikalı yoldan geçerek,
Önceni -sonrana serpiştirerek
Bulmalısın seni…
Herhangi birinin ardından bakar gibi,yani beni;
Belki ısrarcı olursan,kalırsan,yani bizi…
“Sen hiç üstü başı renklerden ibaret olan bir yolcu,bir de yolculuk tanıdın mı?”

Meral Meri

Oktay Rıfat

Elleri Var özgürlüĞün

ELLERİ VAR ÖZGÜRLÜĞÜN
1
Köpürerek koşuyordu atlarımız
Durgun denize doğru.

2
Bu uçuş, güvercindeki,
Özgürlük sevinci mi ne!

3
Öpüşmek yasaktı, bilir misiniz,
Düşünmek yasak,
İşgücünü savunmak yasak!

4
Ürünü ayırmışlar ağacından,
Tutturabildiğine,
Satıyorlar pazarda;
Emeğin dalları kırılmış, yerde.

5
Işık kör edicidir, diyorlar,
Özgürlük patlayıcı.
Lambamızı bozan da,
Özgürlüğe kundak sokan da onlar.
Uzandık mı patlasın istiyorlar,
Yaktık mı tutuşalım.
Mayın tarlaları var,
Karanlıkta duruyor ekmekle su.

6
Elleri var özgürlüğün,
Gözleri, ayakları;
Silmek için kanlı teri,
Bakmak için yarınlara,
Eşitliğe doğru giden.

7
Ben kafes, sen sarmaşık;
Dolan dolanabildiğin kadar!

8
Özgürlük sevgisi bu,
İnsan kapılmayagörsün bir kez;
Bir urba ki eskimez,
Bir düş ki gerçekten daha doğru.

Şimdi bir bahanem var, karla kapandı yollar
Bahara erişirsem, yârim haberim yollar
Gel deme bana gelemem ben
Sevemem seni diyemem ben
Yok ki bahanem

Sen gülende dillerim susar, lâl olur
Sen gelende dizlerim düşer, râm olur
Sen sevende gözlerim yanar, kavrulur
Sevgilim gönül şâd olur



Şimdi bir bahanem var, kar boran kara dağlar
Bu tufan tükenirse, yârim yüreğim dağlar
Gel deme bana gelemem ben
Sevemem seni diyemem ben
Yok ki bahanem

Sen gülende dillerim susar, lâl olur
Sen gelende dizlerim düşer, râm olur
Sen sevende gözlerim yanar, kavrulur
Sevgilim gönül şâd olur

Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var.
Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende 'alçaklık' korkusu var.

Oğuz Atay

herkes öteki gibi duruyor...

akşam
da durduğu yerde durmuyor artık;
yolcu yolu kuşatıyor durmadan;
kapanıyor 'Zaman' denen karanlık...

hiçbir şeyde yok gibi ve herşeyde var;
sıkışmış birileri ara yerde;
kalbim! durma yetiş eski yazlara!
nedense bir durgunluk var saatlerde...

herşey nasıl da bütündü bir zaman:
şimdi bahçe eksik, güllerse yarım;
kar yağar, hüzün bile yok... ve nerdesiniz,
âh, evet nerdesiniz, yoksaydıklarım?


Hilmi Yâvuz

Size bakmanın tarihi! siz
Bir gonca kadar kendiliğinden
Yazılmış olmalısınız
Derin, korkunç ve ergen
Kalbim, sevdalara sığmayan kalbim
Bir dağı içeriyor geçerken
Siz o dağa sanki kış
Ve sanki bıldır yağan karşınız
Umarsız sözcüklere bulanmış
Size bakmanın tarihi! siz
Bir keteni köpürten yaz
Ve inanılmaz
Yalnızlıklarsınız; sadece
Sizin olan o vahim, o beyaz
Ve kuytu gurbet sesleriyle
İşlenmiş yazdıklarınız
Ve yanık, kavrulmuş dizelersiniz
Kimbilir hangi sevdalara dolanmış
Size bakmanın tarihi! bir
Kalbime güvensem sizi hep
Okurdum ben... ama nedense
Hep aynı hüzün ve
Hep aynı tutkuyla
Bakmayı bilmediğinden, ne yapsam
Bir ilenç, bir kargış
Gibi ardımsıra geliyor şairliğim
O solgun yolculuğa adanmış

                              'Hilmi Yavuz

Hani vardır ya bazı anlar...
Seni bir sen bir Rabbin anlar...
Gözyaşın hep içine damlar...
Yüreğini bir hüzündür kaplar...
O anlar değerlidir ,seni saklar ...
Bilmez kimse ,anlamını azı kavrar ...
Yollar yalnızlığa ,gözler boşa bakar ...
O'dan başkası sana zarar ,cana zarar ...
Hani vardır ya bazı anlar...
Pişmanlıklarını umutlar sarar ...
Ellerin semada ,yaran kanar ...
Bunca günahı bir O bağışlar ...
Gönül diyarına bir ''ah'' daha sızar...
Günahkar ruhun hayaller kurar ...
Bekler yinede merhamet umar...
Ben bana eksiğim ,ben bana naçar ...Hani vardır ya bazı anlar...
Bahçende çiçekler açar...
Etrafın gül kokar ...
Hasretin sana aşk katar...
Can cananını arayıp ,sorar...
Tüm kapılar yalnız O'na çıkar ...

Hani vardır ya bazı anlar...
Yüreğin bir sığınak arar ...
Dolar gözlerin ,için yanar ...
Unutma !
Sabır hayatı anlamlı kılar ...
Unutma !
Ahiretine bir SEN sağlarsın yarar....

Nasıl sevmiştin beni sen!
Bir ip bir tavan ve ellerin miydi,
Bir gül bir bahar ve gözlerin miydi?

................
Yalnızlık gibi, ama yalnızlık değil
Bildiğin, çok iyi bildiğin bir şeyin
Uzağında kalmak duygusu belki.
............................

Sonrası Kalır 1, Edip Cansever (Sayfa 612)

Aşk dediğin beklemektir Ey Sevgili!
Kays gibi Mecnun olana kadar, Hz. Yakup gibi aydınlığa hasret kalana kadar beklemek bekleye bekleye gözden olmak, sözden olmaktır.
Ve beklemek dünyanın en asil eylemidir, eğer beklenene değecekse. Bilesin!

Aşk; yanmaktır Ey Sevgili!
Yanıp kül olmaktır, Kerem gibi Aslına ermektir. Ateşin ...ortasına hesapsız girmektir İbrahim misali. Ki onun gönlünün yangınıdır ateşi gülistana çeviren.
Ki yanmak insanı kurtarır hamlıktan çiğlikten. Hem ne diyordu şair; “Yanmışın halinden ne bilsin ham/ Sükut gerektir bize gayrı vesselam..
Gözlerinden ayrı geçen her an yanmaktayım. Bilesin!

Aşk; bedel ödemektir Ey Sevgili!
Bülbül, gonca gülü görebilmek için her seher uyanık olmak ve güle ulaşmak için yüreğini gülün dikenine asmak, kanını akıtmak zorundadır. Ya ben yüreğimi nereye asayım Ey Sevgili.
Çünkü Aşk bedel ister, külfetsiz nimet olmaz.
Beklemek bedel ödemekse eğer hâlâ ödüyorum o bedeli. Bilesin!

Aşk; vazgeçmektir Ey Sevgili!

Mecnun gibi aklından, Kerem gibi bedeninden vazgeçmek. Yardan gayrısından, cümle cihandan vazgeçmek.
Yemeden, içmeden, uykudan uyanıklıkdan ve vazgeçmekten bile vazgeçmektir gün gelince.
Senin için senden vazgeçmişim. Bilesin!

Aşk; bilmektir Ey Sevgili!
Bir tek yârı bilmek, onu candan daha aziz bilmektir. Ondan gayrı bildiklerinin hiçbir şey olduğunu dünyanın onunla mana bulduğunu bilmektir.
Onun selamı ile gelen bela olsa EyvALLAH (c.c.) diyebilmektir.
Kızmana, gülmene, gelmene, gitmene hepsine EyvALLAH. Bilesin!

Aşk; susmaktır Ey Sevgili!
Onun güzelliğini, iyiliğini tarif etmeye gücün yetmediği an susmaktır. Kelâmın, kalemin, sözün tükendiği yerde, manayı sessizliğe yükleyip susmaktır.
Artık sustum Ey Sevgili. Bilesin!
Aşk dediğin susup beklemektir,


VE AŞK SEVDİĞİNİN İZİNDEN GİTMEKTİR...

Beklerdi
Galiçya’dan Yemen’den
Bir mektup.. yaşam umudu,
Ölüm haberleri geldi.

Beklerdi
Dumlupınar’dan, Sakarya’dan,
Bir mektup.. kuşun kanadından
Kurtuluş haberleri geldi.

Ben de bekliyorum
Düşünerek, yaratarak..
Ne gibi? Nasıl gibi?
Çileye boyanan gecelerde.

Sen de bekliyorsun
Aç açık, içine kapanarak
Sen ne bekliyorsun,
Gözlerin pencerelerde.

Şükran Kurdakul

Varlığınla Yor Beni

Meçhulde arayarak boşa zaman harcama,
Bakışınla tutuştum, sevdan etti kor beni.
Hasretine can gerek yakınlığın nâr bana.
Yokluğunu istemem varlığınla yor beni.

Ne bir vakit ağladım ne bir zaman çark ettim,
Özlemeyi özledim terk etmeyi terk ettim,
Ben hasreti çileyi damarıma zerk ettim,
Çilesizler tanımaz, yüreğine sor beni.

Mecnun oldum da bazı, düştüm kızgın çöllere,
Bazı Kerem nâmıyle destan oldum dillere.
Ferhat gibi çaresiz revân oldum yollara,
Leylâ, Aslı ve Şirin âşık bilir yâr beni.

İstemem dar ağacı istemem yağlı urgan,
Bir tek tabip istemem, istemem bir tek figân
İdamıma razıyım senden gelsin bu ferman,
Şakağıma daya da gözlerinle vur beni.

M.Ferhat KURMAN