Sevdiğimiz Şiirler

Sen aklıma düşünce,
Mısra mısra şiirleşir özlemin,
Satır satır dökülürsün gözlerimden usulca,
Uzun uzun dualar yetişir imdadıma…
Nokta koymam hayallerime bitmesin diye,
Virgüllerle bağlarım kalbini kalbime,
Kefenlerim, tüm soru işaretlerini sessizce…
Kim ağıt yakıyorsa yaksın artık ünlemlerimle,
Ben ruhunu ruhuna tutuşturdum aşkınla,
Gamzende toplanır en güzel kelimelerim,
Bir gülüşün yeter, hemen lâl olur dillerim.

İlyas Uçar

Ne gül!
Ne yarın!
Gül,
Küle karılmış günlerin tortusunda
Yarın,
Vurulmuş yatıyor bugünün avlusunda
Sakla yamalarını kalbim.
İnsanlar büyüdükçe günler kısalır
Günlerimiz gibi aşklarımız da
Yittikleri duraklarda kalırlar
Sakla yamalarını kalbim.
Kendini bıçak gibi ışıyan yeni güne bağışla
Yürü, arkana bakma, ama umursa
Bazen anılara en çok yakışan elbise
Birkaç damla gözyaşıdır unutma...

Yılmaz Odabaşı

Ve Hüzün...Can yoldaşın olmazsa olmasın,
Yalnızım diye hayıflanmayasın..
... Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi,
... Bir anne şefkatine müsavi..
Üç adım ötede deniz;
Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz...
... Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara,
... Ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgara...
Ve kış - yaz,
... Dalda kuş eksik olmaz.... Dağ başında duman...
Yalnızlık nedir göreceksin... Öldüğün zaman...!

Cahit S. Tarancı

Bakanlar baktı sana; ben uzaktan uzaktan
Yandı birden korkuyla gözlerine uçan kuş
.
.
Nehirlar aktı sana; ben uzaktan uzaktan
.
.
Gökler sıcaktı sana; ben uzaktan uzaktan
Nerede bu çileyi çekenlerin tarihi


Türküler yaktı sana; ben uzaktan uzaktan
En kâvi diken dahi murâd alır bağında
.
.
Gelmem yasaktı sana; ben uzaktan uzaktan
Simsiyah bir kıyamet tohumu filizlenir
Mezarıma isminle atacağın topraktan
Acılar sanki neden bu sevdada gizlenir

İçim tutsaktı sana; ben uzaktan uzaktan.."

Nurullah Genç'

Hiç gereği yokken sevdim, gereği yokken gitmen gibi..
Ne gerek var şimdi seni unutmaya!
Boşa yorma beni...

|Fatih Kaba

..

"Öyle bir yerdeyim ki ne karanfil ne kurbağa
Bir yanım mavi yosun dalgalanır sularda
Dostum dostum güzel dostum
Bu ne beter çizgidir bu
Bu ne çıldırtan denge
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe.."

Yüzümü bulutlara kaldırıp 
Dua eder gibi mırıldanıyorum 
Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum 
Rüzgarla, ilkbaharla 

Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor 
Ah! Güvenilmez ilkbahar güneşi 
Rüyada mıyım, gerçek mi bu 
Hem var gibiyim, hem yok gibi 

Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde 
Başakların sonsuz salınışı 
Burada, kendimle başbaşa 
Ömrümü böylece tamamlayabilirim 

Bir kuşu dilinden hiç öpmedim 
Belki bir gün öpebilirim 
Belki bir gün rüzgar olurum ben de 
Eserim başakların üzerinden 
Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim 
Bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden

Ataol Behramoğlu



Abarttığımı düşünüyor. Büyüttüğümü.. Ne yapsam bilemiyorum, soluğum kesiliyor öyle zamanlarda..

Oysa bir bilse gülüşünün kıyısına sığınıp bir ömür geçirebileceğimi..

Bilse sesini her duyduğumda içimden durmaksızın bilmediğim, unutulmuş dillerde şarkılar söylediğimi..

Bilse adının geçtiği her yeri ve her şeyi durup durup, incitmemek için parmaklarımın ucuyla sevdiğimi..

Bir bilse özlemek kere özlemenin imkansız dayanılmazlığıyla hiçbir yere sığamayıp, kocaman gözlerine gıyabında öpücükler gönderdiğimi..

Ah bir bilse onu nasıl sevdiğimi hangi kelimelerle söyleyeceğimi bilemeyip kekelediğim zamanlarda, kelimelerimin arasındaki boşluğu gözyaşlarımla süslediğimi..

Bir bilse onun benim için ne demek olduğunu ve onu göremiyor olmamın varlığının büyüsünü hiç ama hiç bozamayacağını..

Bir bilse en onun ufak can sıkıntısının bile beni tırnaklarıma kadar ağrıttığını..

Bilse bütün bunları..

Bilse.. Sever mi o da beni?

Ali lidar..

herkes bir gün gider,
kimi sokağın kalkmış tozu arasında kaçarak,
kimi son nefesini verdiği semntten ebedi topraklara...

herkes bir gün gider,
ardında hiç birşey olmamış gibi sakindir sokaklar,
birzamanlar arşınladığı,şimdilerde pervassızca yeni insanlar yatağı...

herkes bir gün gider,
kimi tazecik,kimi buruşmuş,
kimi iyi halden,kimi cehennem-i mühebbete...

herkes bir gün gider,
hep ansızın,hep doyamamaksızın,
herşey bir ana sukışmış biter...

herkes bir gün gider,
önce topraklara karışır bedeni,
sonra unutulmalara boğulur hafızalar...

herkes bir gün gider,
sonra ansızın doğar körpe bir zihinde,
hiç kendine benzemeyen bir şekilde...

herkes bir gün gider,
ne kaldıysa arda bir kaç cümlede biter,
herkes bir gün muhakkak gider,
insan arından kanayıp sızarken son damlasına kadar...

Açardın,
Yalnızlığımda
Mavi ve yeşil,
Açardın.
Tavşan kanı, kınalı - berrak.
Yenerdim acıları, kahpelikleri...

Gitmek,
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak,
Gözlerinde yatmak zindanı
Gözlerin hani?

'To be or not to be' değil.
'Cogito ergo sum' hiç değil...
Asıl iş, anlamak kaçınılmaz'ı,
Durdurulmaz çığı
Sonsuz akımı.

İçmek,
Gözlerinde içmek ayışığını.
Varmak,
Gözlerinde varmak can tılsımına.
Gözlerin hani?

Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad,
Kemendi...

Duymak,
Gözlerinde duymak üç - ağaçları
Susmak,
Gözlerinde susmak,
Ustura gibi...
Gözlerin hani?

Ahmed Arif

Bu dünya soğuk.
 
Rüzgâr genelde ters yöne eser.
 
Limon ağaçları kurur.
 
Bahaneler hep hazır.
 
Güzel günler çabuk geçer.
 
"İçimiz hep bir hoşçakal ülkesi"
 
- Cahit Zarifoğlu -

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.



Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.

Yakınında değilim öfkenin
Ve uzağında da değilim rastlantının
Kısa ânındayım
Ve sonsuzluğun da ardında
Ah! öfke için geç vakitteyim
Çölden çıkmak gerek bunun için,
Atları denize sürmek...
Oysa kimseden çıkartmadım öfkemi
Saçlarımı uzatmak için kimseye
Söz vermedim
Kimseye yakın değilim inan
Susmaktayım, uzağında değilim unutmanın
Ah! öfke için geç vakitteyim
Durup dururken bir yerde
Karşıma çıkan rastlantıdayım
Hafızasındayım eski bahçenin
Sarhoş asmaların biriktirdiği
Boğazımı yakan acı bir imgedeyim
Güneşi anımsamada,
Ve orada durmakta
Ama orada kaybolmaktayım
Ah! öfke için geç,
Çok geç öfke için
Durgun gölü bulandırmak gerek...

Gölde unuttuklarımızı rahatsız etmek!
Oysa gölün hafızası var
Ve o anımsar içinde unutulanı
Ve çürüyüp kendine dahil olanı
Ah! öfke için geç
Çok geç artık sahrada unutulan gökyüzü için.

Ben seni çoğalttım
ben seni çoğalttım
Sırlarım azaldı böylece.

Birhan Keskin         

         h.n.a.