Sevdiğimiz Şiirler

ANLATAMIYORUM
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.

Orhan Veli Kanık

bilmemek bilmekten iyidir
düşünmeden yaşayalım
mâra
günü ve saatleri ne yapacaksın
senelerin bile ehemmiyeti yoktur
seni ne tanıdığım günleri hatırlarım
ne seneleri
yalnız seni hatırlarım
ki benim gibi bir insansın

tanımamak tanımaktan iyidir
seni bir kere tanıdıktan sonra
yaşamak acısını da tanıdım
bu acıyı beraber tadalım
mâra

başım omzunda iken sayıkladığıma bakma
beni istediğin yere götür
ikimiz de ne uykudayız
ne uyanık

Asaf Halet Çelebi'

Gözbebeklerinde ısınacak,
Kışlar görmüş yüreğin.
Avuçlarının içine alınca ellerini, hayata tutundum sanacaksın.
Gülerek yürüyeceksin, kaldırımlarda.
Islık çalacak dudakların.
Sesini duyduğunda,
Bir şiir öpmüş gibi olacak, kulaklarından.
Kir, pas, küflenmiş ne varsa silinecek hayatından.
Sevdin mi?
Böyle safkan seveceksin.
Öpeceksin alnından sevdanın.
Bir çocuk gibi göreceksin.
Ağlatmayacaksın o çocuğu.
Koynunda büyüteceksin.
Sevdin mi?
Bir beyaz kağıda,
Bir şiir yazar gibi seveceksin.

Seçil Oğuz

KANAYAN AVUÇLARIMA DOKUNMA
Kırıldı umutlarım teker teker savruluyorlar
Zamanı tutamadığıma yanarken
Gözyaşlarımda akıp gidiyor
Usulca karanlığıma
Tututanacak bir el ararken
Tuttuğum bütün eller
Avuçlarımı kanatıyor
Kelimelerin yerlerini hıçkırıklar alıyor
Herkes suskunluğumdan korkuyor
Ama feryatları kimseler bilmiyor
Sevmek yasak ve günahmış bana
Açmak istediğim kapıları bir kilitlemişler ki
Açmaya gücüm yetmiyor
Yosun tutmuş göz bebeklerim
.......

çocuk ve hüzün

ne zaman bir çocuk ölse,
gözü evlerinde
annesinin kavurduğu
helvada
kalır..

yoksul bir çocuk görsem,
yağmur altında üşüyen
köprü olmak geçer
hiç değilse
içimden..

& sunay akın

Sessiz sedasız yaşayan bir ayrık otuydu Orta Anadolu’da
Kıtlıktan önce.
En küçük bir şeyden coşardı
Mesela bir kuş uçmasın Kızılırmak ‘a doğru
Köklerine su yürümüş gibi sevinirdi.
Bir bulut geçsin üstünden
Ayrılıktan çıkardı.
Dünyayı, derdi, dünyayı
Hiçbir şeylere değişmem.
Şimdi yaşamak istemiyor.

İlhan Berk

Acının Adı



Yavaş sessiz senin buyruğunda toplanır altın yavaş sessiz

Yavaş sessiz senin buyruğunda dağılır buğday yavaş sessiz

Yavaş sessiz senin buyruğunda bölünür halkın ekmeği

 Seninle hızla kararır bozulur ipek seninle hızla

 Hızla düğümlenir bulanır su seninle

 Körlenir seninle hızla emeğin tarihi

 Ve seninle yavaş yavaş çıkar bakıra kuvarsa tunca yavaş yavaş

Acının uzun uzun yazılan adı.

Yavaş Yavaş Geçtim Kalabalıkların arasında

Yavaş yavaş geçtim kalabalıkların arasından

 bir deniz çarpması gibi çoğalta çoğalta geçen

 geçtiği yeri

 yavaş yavaş çıktım içimden.Dokundum

 yavaş yavaş acıya,kuvarsa,şiire

 yavaş yavaş tarttım suyu,anladım nedir ağırlık

 kokular

 coğrafya.

 Eğildim sonra gövdeyi tanıdım ve düzenini

 gördüm sessizliğin dümdüzlüğünü

 gördüm yinelemedi gördüğüm hiçbir şey

 böyle yavaş yavaş geçtim insandan insana

 insanlaştırdım yavaş yavaş dışımı

böyle karıştım kalabalıklara

 kalabalıklaştım böylece..

İlhan Berk

         h.n.a.

 
Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kekemeleşiyor bazen
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun

Ahmet Telli

Bu kayıp zamanda,
Hala sevgiye inanıyor ve
Şiirden dem vuruyorsun ya,
İyi niyetinden öperim seni
Kalbim...

Birhan Eroğlu

TEK HECE AŞK

Var mı beni içinizde tanıyan
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim
Kalmasa da şöhretimi duymayan
Kimliğimi tarif etmek zor benim

Bülbül benim lisanımla ötüştü
Bir gül için can evinden tutuştu
Yüreğine Toroslar’ dan çığ düştü
Yangınımı söndürmedi kar benim

Niceler sultandı, kraldı, şahtı
Benimle değişti talihi, bahtı
Yerle bir eyledim taç ile tahtı
Akıl almaz hünerlerim var benim

Kamil iken cahil ettim alimi
Vahşi iken yahşi ettim zalimi
Yavuz iken zebun ettim Selimi
Her oyunu bozan gizli zor benim

Yeryüzünde ben ürettim veremi
Lokman Hekim bulamadı çaremi
Aslı için kül eyledim Keremi
İbrahim’in atıldığı kor benim

Sebep bazı Leyla bazı Şirindi
Hatırım için yüce dağlar delindi
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim

İlahimle Mevlana’yı döndürdüm
Yunusumla öfkeleri dindirdim
Günahımla çok ocaklar söndürdüm
Mevladanım hayır benim, şer benim

Benim için yaratıldı Muhammed
Benim için yağdırıldı o rahmet
Evliyanın sözündeki muhabbet
Enbiyanın yüzündeki nur benim

Kimsesizim hısmım da yok hasmımda
Görünmezim cismimde yok resmimde
Dil üzmezim tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim
Benim adım aşk!

CEMAL SAFİ ESERLERİ

Şiir:
Vurgun (1993)
Sende Kalmış (2000)
Kıyamete Kırk Kala (2002)
Ya Evde Yoksan (2008)

Şiir kaseti:
Bu Gece Kalıyorum (1990)

Allah rahmet eylesin.

Kader defterimin dram bölümü;
Sana tutsak ettim sefîl gönlümü,
Esaret yerine bil ki ölümü,
Seçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Benimle bir dünya dar geldi sana,
Seviyorum demek ar geldi sana,
Kara toprak daha yâr geldi bana,
Göçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Göçüp gidenlerin son nefesini,
O sessiz ülkenin efsânesini,
Hayatla ecelin mesafesini,
Ölçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Çektiğim çileler gelmiyor dile,
Söylesem nafile, yazsam nafile,
Senden vazgeçersem, Sırat’tan bile
Geçerim sevgilim kal sağlıcakla.

Cemal SAFİ

Allah Rahmet Eylesin

Her dakika senden çıkıyorum yola,
Kah bir yeşile takılıyorsun,
Kah denizin dalgalarında ,
    korkuyu ıslatıyorsun.
yokluğunun saatlerinde bölünüyorum,
    bir gerçeğe,bir hayale.
 hiçlerde azalıyorum.
susuyorum korkumdan.
   her gece gömüp,
her uykuda çıkarıyorum derdimi,
Kızgınım sende  kalan yarıma,
Seninle öyle çok kimsesizim ki.

                                                                                   A.E.

yüzün bir türkü sonrasının
kederli dalgınlığında;
güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum
ağıt gibi bir alay dudak uçlarında
gücenik duruşundan tanıdım seni.

Şükrü ERBAŞ

Her dakika senden çıkıyorum yola,
Kah bir yeşile takılıyorsun,
Kah denizin dalgalarında ,
    korkuyu ıslatıyorsun.
yokluğunun saatlerinde bölünüyorum,
    bir gerçeğe,bir hayale.
 hiçlerde azalıyorum.
susuyorum korkumdan.
   her gece gömüp,
her uykuda çıkarıyorum derdimi,
Kızgınım sende  kalan yarıma,
Seninle öyle çok kimsesizim ki.

                                                                                   A.E.