SOĞUDUM
Kalmadı dünyadan, hevâ hevesim
Bahardan soğudum, kıştan soğudum
Her nefeste sanki, bu son nefesim
Ekmekten soğudum, aştan soğudum.
*
Ne kimseye küsüm, nede kırgınım
Ne kadere, ne talihe dargınım
Yüz yıl çile çekmiş gibi yorgunum
Ayaktan soğudum, baştan soğudum.
*
Ağrım sızım, derdim artık, sıradan
Bundan beter eylemesin Yaradan
Nefret ettim maldan mülkten paradan
Emekten soğudum, işten soğudum.
*
Mühim değil, atlas libas bezeli
Tutmaya meylim yok müptezel eli
Umrumda mı, sanki dünya güzeli
Kirpikten soğudum, kaştan soğudum.
*
Gönül insanıyım, duygu yüküyüm
Zannederler umursuzun tekiyim
Sanki bende bu dünyada bâkiyim
Ömürden soğudum, yaştan soğudum.
*
Derdimi şerh eder üç beş satırım
Paspas oldu yıkılmayan hatırım
Kırk yerden kırıldı gönül sadırım
Yürekten soğudum, döşten soğudum.
*
Hakk Çalabım verir elbet nusretim
Bana derman veren bu basiretim
Yıllar varki tahayyüle hasretim
Hayalden soğudum, düşten soğudum.
*
Dış yüzüm görünür mesut bahtiyar
Bedenim genç amma, gönlüm ihtiyar
Yerle yeksan etti, gönül tahtı yâr
Talihten soğudum, kuştan soğudum.
*
Bağrıyanık ruhum dar'a asıldı
Alttan ala ala, sesim kısıldı
Emek verdiklerim nankör kesildi
İyâlden soğudum, eşten soğudum.
Erdal ÇETİNDAĞ