Sevdiğimiz Şiirler

RUHUM

“Ruhum
gözlerini yumuşacık yum
kucağımdaymışsın gibi bırak kendini
ninni,
uykunda unutma beni
ninni…
Gözlerini yumuşacık yum
yeşil ela gözlerini
ninni ruhum ninni
Sen yukarda yemişli dalların içindesin,
yeşil gözlerin güneş dolu,
dudakların bala bulanmış
ben ağacın dibindeyim,
bir ayağım çukurda…
Ben senden çok önce gideceğim,
sen bensiz kalacaksın ihtiyarlığında…”
                  N. Hikmet

SİBERNETİK

Üç kere üç dokuz eder

Bilirsin,

Birin karesi birdir.

Karekökü de bilirsin.

'Mutlu aşk yoktur',

bilirsin...

Ama baharda ya da dışarda,

Sonsuz göğün altında,

aşkın aşkla çarpımı,

garip bir biçimde,

hep sonsuzdur,

karekökü de yoktur...
               Melih Cevdet Anday

Büyük şehirlere bağlanma,
Öyle bir şehre yerleş ki,
Küçük olsun fakat bizim olsun.
Her ağacına elin,
Her karış toprağına terin değsin.
Ve kuytu evlerden birinde
Senden habersiz ölenler olmasın.

                 Bedri Rahmi Eyyüboğlu

"Birazdan başlar söylenmeye saçlarının türküsü
geceye ağıt olur
geceye ağrı,
dilime ağır gelir
saçlarının siyahı, kara türküsüdür ömrümün
sürgün bir aşık mırıldar yasaklar içinde
adın geçer her cümlede
ve yetim bir çocuk yaşar nakaratında,
öyle içten ağlar ki
çıldırırsın..
Birazdan susarım birkaç asır
ağız birliği yapmışcasına yokluğuna
dilsiz kesilirim
ellerin gelir aklıma, öyle güzel ki!
uzanırım
tutamam
ve zincire vurulur bileklerinden özlemlerim,
bilemezsin!..."


Kenan Vançin

seni çok az düşünmeye and içmeliyim;
düşünmek seni, ölümü mûnisleştirir,
güller açılmağa başlar ardarda.
ama versailles bahçelerinde değil,
hindibalı, ısırganlı yollarda…

seni düşünmek bir konser başlatır o anda,
ama öyle siyah papyonlu bir virtüöz değil,
kunduraları tozlu, bakışları dalgın,
kamburlaşmış kır saçlı bir tanbûri,
yakıcı nağmeler koşturur yüreğimde…

kola değil çay içmektir seni düşünmek,
sen düşünmek erzurum, tebriz, tiflis;
yani aşık garip coğrafyası.

içimde senem’mişsin gibi bir his,
sen bundan habersiz, uzak kentlerde,
batılı bir hüzün yaşarken bile.
seni düşünmekten korkuyorum artık;
ölümlü olduğunu her akşam karanlık,
söyler bana ve buna tahammül zor…
benim ölümüm mûnisleşirken,
seninki kanlı zalim oluyor gözümde.
çok az düşünmeliyim seni çok az.
seni çok az düşünmeye and içmeliyim

Hüsrev Hatemi'

Kim bilebilir ki
İçin avaz avaz bağırırken sustuklarını,
Söylesem kırılırlar,
Belki de kıyamet kopar diye yuttuklarını,
Kim bilebilir bir cam kenarında,
Gözlerin dalgın bakarken yollara,
Yüreğinden uğurladıklarını.
Gözyaşınla yüzdürdüğün gemileri,
Gülerken içine akıttığın yaşlarını,
Ateşe verdiğin limanları kim bilebilir.
Gecenin üçünde,
İçini acıtan bir bakışa,
Yahut kinayeli bir söze uykularını kurban ettiğini.
Bedenin ayakta gezerken,
Çoktan yataklara düşmüş gönül yorgunluğunu,
Kim bilebilir senden başka,
Kim…

İnan Durak Taş

“Yapayalnızım... Etrafımda yok senden bir iz...
Odam sessiz... Dışarda yağan kar sessiz...
Bu geceler dayanılır gibi değil ki...
Ey şimdi bu satırları okuyan bil ki:
Istıraplar yüz katlı kış gecelerinde.”       

Sabahattin Ali-Yat ve Uyu şiirinden...

Dünyayı sevmenin
Sonsuz olanaklılarını verdi teknoloji,
Dünyayı aldı!
Müze ve parklarda kaldı ağaçlar.
Çimlere basmak, yuvarlanmak,
Elde, vazoda, yakada çiçek,
Dalda meyve,
Gökte kuş...
Makineler öncesi tarihti.
Her şeyi kazanırken;
Yitirdik her şeyi...

                              Turgay Fişekçi

İçindeki sevginin dışa vurumu
senin ışık dediğin olayı yansıtmaktır.
Ne kadar sevecen
Ne kadar sevgi dolu bir kalp taşırsan
Işığın o kadar çok parlar.
Sevgiyi kabullen,
Sevilmeyi kabullen.
Sevgiye direnç gösterme.
Sevgi herkes için su kadar
Hava kadar
Gerekli olan
En büyük ihtiyaçtır.
Onu kullanmayı öğren

Cavit ÇAĞ

Gün gelir;
Kendine el olur insan...
Adını koyamaz,
Söyleyemez lisan...

Dilsizler haberini kulaksız dinleyesi
Dilsiz kulaksız sözün can gerek anlayası

Dinlemeden anladık anlamadan eyledik
Gerçek erin bu yolda yokluktur sermayesi

Biz sevdik aşık olduk sevildik maşuk olduk
Her dem yeni dirlikte sizden kim usanası

Yetmiş iki dilcedi araya sınır düştü
Ol bakışı biz baktık yermedik am-u hası

Miskin yunus ol veli yerde gökte dopdolu
Her taş altında gizli bin imran oğlu musi

Yunus Emre

Anlatamıyorum
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
 Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum.

Orhan Veli Kanık

Dışında bir sahnedeyim senin,
Ve en uzun solomu haykırıyorum sonbahar sesimin en buğulu tınılarıyla...
İçimde her yer aşkın!


- Aklımda bir şey kaldı!!!


Güneşin sararttığını gördüm gözlerimin akını,yokluğundan olsa gerek.
Yüzüne döndürdüm günü ,yanaklarım al al şimdi...
Paslanıp küf tutmuş kelimeleri çıkardım
Sedef işlemeli pejmürde sandığımdan,
En onulmazım oldun...

- Aklımda bir tek şey kaldı...

Şimdi yağmurada aldırmıyorum, yanmayada
Sana açıyorum...
Sen içimin boşluklarına düşme halini sürdür
Ben seni susuyorum..
Ayrı yönlerden uçuşup aynı noktaya ulaşan bir dizi düşüm var,
Ben onların keyfini çıkarıyorum....


Dedim ya aklımda bir tek şey kaldı,
Düşüme düşen gözlerin
Yüreğime çok derin daldı....

Dünyanın ölümünü gördüm. suyun, toprağın.
En yakın dostlarımın birer birer.
Vakitsiz açan çiçeklerin,
Vakitli doğan çocukların.
Ölümünü gördüm,
Ama kimse
İnandıramaz beni
Öldüğüne sevgilerin!
Yaşam ki;
Bir kum saatidir usulca akan
Dolan sevgilerimizdir
Biz boşaldıkca
Yaşımız, biraz da sevgilerimizin akranıdır
Vereceğimiz tek şey
Budur dünyaya...

                                                Ahmet Erhan

“Herkes ne zaman ölür,
Elbet gülünün solduğu akşam...”
                              Turgut Uyar