Sevdiğimiz Şiirler

Gel


Gam elinden benim zülfü siyahım
Peykan değdi sinem yaralandı gel
Suna başın için ağlatma beni
Bugün sevda candan aralandı gel

Gamdan hisar oldum mekanım yurdum
İşitmez avazım dinlemez virdim
Bir değil beş değil on değil derdim
Düğümler baş verdi sıralandı gel

Hasretine vasıl olam mı böyle
Mecnun'a da baki kalır mı Leyla
Ölümlü dünyadır gel helal eyle
Yüklendi barhanem kiralandı gel

Ne çekerse dertli sinem dağ olmaz
Günler gelir geçer ömür çoğalmaz
Neşterlidir yaralarım unulmaz
Göğerdi çevresi karalandı gel

Pir Sultan Abdal'ım haftada ayda
Günler gelir geçer bulunmaz fayda
Gönül Hak arzular canım hayhayda
Toprağım üstüme kürelendi gel
 

Pir Sultan Abdal

Tam göğsünün ortasında bir yerin acıyacak.
Evinin seni içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksin.
Sokağa fırlayacaksın.
Sokaklar da dar gelecek, tıpkı vücudunun yüreğine dar geldiği gibi.
Ne denizin mavisi açacak içini, ne pırıl pırıl gökyüzü.
Kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksin.
Birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan.
"Önemli olan sağlık..."
"Yaşamak güzel."
"Boş ver, her şey unutulur."
Sen hiçbirini duymayacaksın.
Gözyaşlarından etrafı göremez hale geleceksin.
Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksin.
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin.
"Ölüme çare bulundu" ya da "yarın kıyamet kopacakmış” deseler başını kaldırıp ”ne dedin?" diye sormayacaksın.
Yalnız kalmak isteyeceksin.
Hem de kalabalıkların arasında kaybolmak.
İkisi de yetmeyecek.
Geçmişi düşüneceksin.
Neredeyse dakika dakika...
Ama kötüleri atlayarak…
Onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin.
Gittiğin yerlere gitmek…
Bu sana hiç iyi gelmeyecek.
Ama bile bile yapacaksın.
Biri sana içindeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksın.
Aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin.
Hayatının geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin.
Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin.
Herkesi ona benzetip, kimseyi onun yerine koyamayacaksın.
Hiçbir şey oyalamayacak seni.
İlaçlara sığınacaksın.
Birkaç saat kafanı bulandıran ama asla onu unutturmayan...
Sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren…
Bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek.
Boğazın düğümlenecek, dinleyemeyeceksin.
Uyumak zor, uyanmak kolay olacak.
Sabahı iple çekeceksin.
Bazen de "hiç güneş doğmasa" diyeceksin.
Ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler.
Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin.;
Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak isteyeceksin.
Nafile...
Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek.
Rüyalar göreceksin, gerçek olmasını istediğin.
Her sıçrayarak uyandığında onun adını söylediğini fark edeceksin.
Telefonun çalmasını bekleyeceksin aramayacağını bile bile.
Her çaldığında yüreğin ağzına gelecek.
Ağlamaklı konuşacaksın arayanlarla.
Yüreğin burkulacak.
Canın yanacak.
Bir daha sevmemeye yemin edeceksin.
Hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden.
Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın.
Defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğin için kendinden nefret edeceksin.
Yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin, onunla hiçbir anının olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek.
Ama bir umut...
Onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu...
Bu umut seni gitmekten alıkoyacak.
Gel gitler içinde yaşayacaksın.
Buna yaşamak denirse.
Razı mısın bütün bunlara?
Hazır mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye?
O halde âşık olabilirsin.

Bekleyenler İçin
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir sarı saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Her şey bana seni hatırlatıyor
Gökyüzüne baksam
Gözlerinin binlercesini görürüm
Bir rüzgar değse yüzüme
Ellerini düşünmeden edemem
Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer
Tadı senden gelir
Yediğim yemişlerin
İçtiğim içkilerin
Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı
Bu emsalsiz hüzün
Seni beklediğim içindir

Resmine bakamaz oldum
Uykulardan korkuyorum artık
Utanıyorum odamdaki bütün eşyalardan
Şu sedir hala gelip oturmanı bekliyor
Şu ayna karşısında güzelliğini seyretmeni
Şu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masada

Ve şu saat geldiğin anda
Durabilir sevincinden
Zaman çıldırabilir
Çünkü benim dünyamda
Ölümsüzlük, seni sevmek demektir.

Bir çocuk doğmayı bekler
Bir ağır hasta ölmeyi
Bitkiler yağmur ve güneşi bekler
Yalnız bir kadın sevilmeyi
Ve düşün ki bir adam
İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi
Seni bekler
Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi

Sen gelinceye kadar
Pencerem kapalı duracak
Rüzgar gelmesin diye
Artık perdeleri açmayacağım
Gün ışığı girmesin diye
Sonra kahrolacağım
Bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta
Ve günlerce gecelerce haykıracağım
Nerdesin diye, Nerdesin?

Bir gün bu kapıdan sen gireceksin
Biliyorum
Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek
Yıllarca sonra
Öldüğüm gün bile gelsen
Bütün bu bekleyişimi ve öldüğümü unutup
Çocuklar gibi sevineceğim
Kalkıp sarılacağım ellerine
Uzun uzun ağlıyacağım.


Ümit Yaşar Oğuzcan

İSTEK
Yanıyor beynimin kanı,
Bilmem nerelere gitsem?
İçime sığmayan canı
Hangi rüzgâra es etsem?

Akşam sular karardı mı?
Bir dağa versem ardımı,
İçimi yakan derdimi
Sağır göklere anlatsam

İçiliversem dem gibi,
Kırılıversem cam gibi,
Şamdanda yanan mum gibi,
Sabahı görmeden bitsem

Bir yüce ormana dalıp
Ya bir dağ başına gelip,
Beni yaradanı bulup
Malını başına atsam

Görünmez kollar boynumda.
Yârin hayali koynumda,
Sıcak bir kurşun beynimde,
Bir ağaç dibinde yatsam.

Sabahattin Ali

KOŞMA


Sevip sevip yarı ele kaptırmak
Kara bahtın bana eski işidir.
Ömrümdeki yıllar kadar yar sevdim
Her biri bir başkasının eşidir.

Canlar verdim her birinin yoluna,
Hepsi girdi bir yiğidin koluna,
Bülbül bile kondu bir gül dalına,
Boşta gezen bizim gönül kuşudur.

Baktığım yok üzüntüye, sevince.
Feryat etmem yar başından savınca,
Benim gibi sevmelidir sevince:
Ne göz görür, ne kulağım işitir.

Kara saçım dik başımda kar oldu,
Ak saçımla yar sevmesi ar oldu,
Bana vuran eller değil, yar oldu,
Bu dert benim dertlerimin başıdır.

Kimi aşık dileğine ulaşır,
Sevdiğiyle cümbüş eder, gülüşür,
Kimi benim gibi garip dolaşır,
Asıl aşık gam almıyan kişidir.

Sabahattin ALİ

(Gam almadan sevenlere...)

Sevda rengi gözlerine
Derde derman gülüşüne
Biraz daha doyamadan
Aramıza giren hayat bana düşman sana düşman

Yalnız ve paramparça aşktan hasarlı
Zormuş unutmak bu geçmez yarayı
Sevdan içimde bir kurşun misali
Kanar durur gönlüm gittin gideli
Ah birgün olur, unutulur demiştin ya…
Söyle bana nasıl olur unutlur, unutulur, unutulur

Akıp gider deli zaman
Ömrün eski neşesi yok
Senden sonra yaşadığım senelerin
Güneşi yok baharı yok siyahı çok

Yalnız ve paramparça aşktan hasarlı
Zormuş unutmak bu geçmez yarayı
Sevdan içimde bir kurşun misali
Kanar durur gönlüm gittin gideli
Ah birgün olur, unutulur demiştin ya…
Söyle bana nasıl olur unutulur, unutulur, unutulur

                 SENİ İSTEMEK
Attığım her adımda senle olmak,
Güneşin doğuşunda seni bulmak defalarca,
Ufka baktığımda ,sonsuzluğu değil de
Sonunda seni görebilmek arzularcasına.
Özlemek hayalini …
Bir yağmur tanesinde aramak gözlerini
Ve bazen de güneşin batışında
Sadece ikimizin olduğunu hissetmek

Duvarlara seni yazmak
Simanı çizmek topraklara.
Bilmediğimi
Sırf senin için öğrenmek isteklice.
Gelmeni beklemek bir sokağın köşesinde.
Sen gelmesen de seni hissedebilmek aslında
Kokunu duyabilmek…

Gidiyorum deyişinde
Yine geleceğini bile bile
Asmak suratını ‘gitme’ dercesine…
O an tekrar sarılmak sana
Sevmek…
Sevebiliyorum demek…
Haykırmak! Her yere! Her şeye!
İşte bu yapmak istediğim belki de
Seni her yere yazmak…
Mümkünse
Hayatımın her karesinde senli yaşamak
Bir cesaret belki de seni sevebilmek?
Öyle bir cesaret ki bu
Senle olmak için;
Hayatımdaki her şeyi senin arkana atmak kadar büyük
Alın yazın olmak için
Seni kalbime hapsetmek kadar yüce
Sen
Sadece sen ol içimde
Kalbimi zaptedenleri sen yok et oradan.
Ben seni eski sayfalara yazmak istemiyorum
Kalbime temiz sayfaları sen aç bir bir …
Özlemim ol içimde hiç bitmeyen…
Gözlerinin esiri olayım
İstersen kalbinin aşk kölesi.

Şarkılarda seni duyayım defalarca
Yıldızlar senin için kaysın her gece
Kaysın ki
Sen dilek tut beni istercesine…
Yağmurlar dahi
Senin için yağsın pencereme
Her yağmurun sesinde
Senin sesini duyayım
Odamın tenha köşesinde..

Sevmek,sevebilmek…
İşte haykırabilmek böyle!
Her şeyde seni yaşatmak
Hayatımı –SEN- diye yönlendirmek.
“Bu böyle”
“Evet böyle” diyebilmek..
“olmaz” diyenlere
Ardına bakmadan resti çekmek..
“Benim istediğim siz değil O!”
Diye haykırabilmek.
Dünyanın döndüğünü, sende hissetmek.
“Sevgili” diye başlayan her mektupta
Seni yazmayı istemek…
Hedeflediğim tek gerçek
Sonsuz bir yolda senle yürüyebilmek.
Zoraki değil bendeki
Farklıda değil
Sadece bana özel
Benim kalbime hükmeden
Sana özel –HAYALİM-…

Sonbaharda
Her dökülen yaprak sen olsan
Kıyamam onlara
Yazı getiririm Ekim’e senin için…
Yalnızlığın adı sen olsan,
Seni hissedememek olsa da sonunda
Yalnızım derim,kendimi çekerim sineye.
Gözlere esir olmam senin için.
Hayatımda sırrım olsan,
Kimseye söyleyemem seni.
Haykırmak gelse de içimden,
Sadece yüreğime haykırırım seni.
İşte seni sevebilmek derim sonunda
Sevmek,
Böyle sonunu görmeden sevmek..
Sadece sana hükmetmek
Hayata bir çizik daha atmak senin için.
Uçurumun kenarında olsam da
Sırf sen istedin diye
Bir adım daha atabilmek korkusuzca.
Bakma deyişinde,kör olabilmek senin için.
Sana olan sevgim işte bu
İşte bu bebeğim!
Sen istemediğin sürece de
BİTİRMEYECEĞİM..!!!

                           Nurhan ULUKAN


 

YETİŞİR  

Beni hatırladıkça,
Arasıra gönlümü al,
Sokakta görünce, gülümse,
Yanıma yaklaş,
Az elin elimde kal..

Evine misafir geleyim,
Kahvemi sen pişir.
Taze doldurulmuş sürahiden,
Bir bardak su ver,
Yetişir...
  
 Ziya Osman Saba

İÇİNDEN DOĞRU SEVDİM SENİ

İçinden doğru sevdim seni
Bakışlarından doğru sevdim de
Ağzındaki ıslaklığın buğusundan
Sesini yapan sözcüklerden sevdim bir de
Beni sevdiğin gibi sevdim seni
Kar bırakılmış karanlığından.

Yerleştir bu sevdayı her yerine
Yüzünde ter olan su damlacıklarının
Kaynağına yerleştir
Her zaman saklamadığın, acısızlığın son durağına
Gül taşıyan cocuğuna yerleştir
Ve omuzlarına daracık omuzlarına
Üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın
Tam oraya işte, uçsuz bucaksız bir düzlükten
Bir papatya tarlasıyla ayrılmış göğüslerine yerleştir
Ve esmerliğine bir de, eski bir yangının izlerinin renginde
Saçlarının yana düşüşüne, onları bölen ikiliğe
Alnından başlayan ve ayak bileklerinde duran
Yani senin olmayan, seni bir boşluk gibi saran hüzne
Yerleştir onu bir kentin parça parça aklında tuttuğun
Kar taneleri gibi uçuşan
Ve her gün biraz daha hafifleyen semtlerine

Yerleştir bu sevdayı her yerine.

Ekledim ben tattığım her şeyi denizlere
Bildiğim ne varsa onlar da hep denizlerden
Sen de bir deniz gibi yerleştir onu istersen
Sevdayı
Ve köpüklendir
Ve yaşlandır ki işte kederi anlamasın
Ama dur, her deniz yaşlıdır zaten
Öğrenmez ama öğretir mutluluğu
Bizim sevdamız da öyledir, iyi şiirler gibi
Biraz da herkes içindir. Ve gelinciğin ikinci tadına benzemeli
Var eden kendini birincisinden
Yani bir sevdayı sevgiye dönüştüren.

Ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen
Tanımadığın bir ülke gibi
İçinde yaşamadığın bir zaman gibi
Tam kendisi gibi mutluluğun
Beni bekliyorsun
Ve onu bekliyorsun beni beklerken.

Edip Cansever

 ÖYLE YIKMA

Öyle yıkma kendini
Öyle mahsun, öyle garip...
Nerede olursan ol
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne
Tükür yüzüne celladın
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile
Tırnak ile, diş ile
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni!

 Ahmet ARİF
 

Hayat yaşamaya değer aslında,
Bir çocuğun gülüşü gibi,
Masum bir sevgin olacak
Ağlarken gözyaşların nedensiz akacak.
Resimlere bakarken içinden duygu değil,
Yüzünden tebessüm akacak.

Kocaman bir çocuk olmalı yüreğin,
Nefreti hiç bilmemeli,
Duysa da yalanları gülüp geçmeli,
Görse de ihaneti aldırmamalı.
Zaman su gibi akarken,
Kaybettiklerini büyütmemeli.

Kendini hep çocuk hissetmeli aslında,
Ulaşamayacağın yerler olur o zaman,
Acı, dert ve daha ötesi aşk
Ve ulaşamayacağın yerler vardır,
Mutluluğun en büyüğü sevgi.
Aslında gözlerinden akan,
Gözlerin sadece ufuğa bakmalı,
Güneşi denizden seyretmeli,
Bir çocuğun ruhunda ne varsa, onu yaşamalı.

Eğer çocukluğunu yaşayamadıysan,
Şimdi bir çocuk ol,
Ve o çocuğu hiç büyütme!!

 (Şiirin başlığı ve şairi yoktu.Yine de paylaşmak istedim.)

  Güzel bir şiir, keşke hep çocuk kalabilsek...Şiirin adı
 Sadece Hisset, şairi Hasan CAN

Üç Harf yan yana kaç şekilde gelir, bilir misin?
Aşk dersin,
sen dersin,
ben dersin.
Sen ben biter;
biz dersin
Gün gelir,
 git dersin.
Peki, dur kelimesinden haberdar değil misin?
Dur demeyi bilmez misin?
Git demek kolay
Dur diyebilecek kadar
yürekli misin?

--- Can Yücel ---

Yasak Sevişmek

Öteki kapımdan gel bunu açamazsın
Eski gözlerinle gel öldürmek vakti gel
Hem tetik bulun ardında biri olmasın
Hanidir ben bu evde saklanıyorum
Adımı değiştirdim başka adla yaşıyorum
Gece gündüz siyah gözlük takıyorum
Öteki kapımdan gel bunu açamazsın
Sabaha karşı gel bütün gözlerinle gel

Pancurların gerisinde kararıyorum
İçimde belalar doğuyor sonbahar doğuyor
Telefonda sesini tanıyamıyorum
Yüzün parmaklarımdan akıp kayboluyor
Böyle hep birşey kopuyor birşey kırılıyor
Sabaha karşı gel eski gözlerinle gel
Öteki kapımdan gel bunu açamazsın
Hem tetik bulun ardında kimse olmasın

Artık hiç kimse beni yaşamıyor
Aşklarımı büyük kemanlarla çizdiler
Korkularım oldum bittim kimsesizdiler
Yanlız bir mısra mıyım ıslanıyorum
Bir revolver romanımı tamamlıyor
Oyun bitti bütün ışılarımı söndürdüler
Yokmuşsun gibi gel öldürmek vakti gel
Öteki kapımdan gel bunu açamazsın
Üzerime kilitleyip mühürlediler
Hem tetik bulun ardında biri olmasın

Attila İlhan

Boş bir sinema salonunda oynuyor,
Tek başına çektiğim siyah beyaz,
Sessiz son film.

Ne kuşları seyreden kedi kadar heyecanlıyım artık,
Ne de o kuşlar kadar,
Salak ve kendine hakim.

Kamera stop!
Yalnızlığıma kapalı gişeyim.

--- Küçük İskender

           Fay
kaç kişiyim bu yalnızlığın ortasında
bir boğa, bir leopar
Arena ve Opera
İyot ve Rüzgar
Arsenik ve Sözcükler arasında
yüzüm çalılıklarla kaplı
aralayan gözüpek avcılar
için parslar geziyor kuytularında
iyi yürekli bir canavar saklanıyor
yazdıklarımın ve yüzümün
satırlarında
kendim için büyük bir tehlikeyim artık
ilerliyorum
içimdeki yer çatlağı boyunca
                       Murathan Mungan