Sevdiğimiz Şiirler

ODAMDA

Ben miyim bu şeylerin sahibi?
Kafamda bir çocuk var, meraksız.
İç âlemim oyuncaktan farksız;
Odam, içime bir ayna gibi.
Bir ışık oyunu var tavanda
Gölgeler seslerle birleşiyor
Ve bir karga beynimi deşiyor

Azaplar kemirdiğim bu anda.
Kardeşini öldürüyor Kaabil,
İçimde bir yalnızlık duygusu,
Ölüm kadar uzun yaz uykusu,
Sıkıntı ile geçilen sahil.
Bağlanıyor bir iple, bir sürü
Düşünce köyleri ...

Orhan Veli Kanık

 CENNETDE.

''BİR DOSTUMUN ANISINA''

Ansızın karşıma çıkarsın diye
...Ne güzele baktım, ne gönül verdim
Sen benim mevsimim baharsın diye
Ne bir yaprak açtım, ne bir gül verdim..

Bütün ayrılanlar tek tek kavuştu
Çocuklar büyüdü yuvadan uçtu
Yaşamak haramdı hayat bir suçtu
Sensiz yaşamayı öğrenemedim.

Ne kapımı çalan ne soranım var
Kendi aleminde artık çocuklar
Dört yanım sessizlik, dört yanım duvar
İçime bir türlü sindiremedim..

Kaderin gölgesi düşünce su'ya
Bekler bütün dertler yatmış pusuya
Koyverip kendimi derin uykuya
''Günahtır'' Diyerek öldüremedim..

Bu dönülmez yere gittin gideli
Değmedi elime kimsenin eli
Gönlümün sultanı, dünya güzeli
Dualarım gitti, ben gelemedim..


Ne kaldı şurada geçiyor yıllar
Duvardaki resmin içimi dağlar
Ben O'na bakarım, o bana bakar
Bir türlü oradan indiremedim...

ali sönmez

KUŞ ÖLÜMLERİ

Gittikçe yalnızlaşıyorum bir sen varsın
karşılığı olmayan sorular düşüyor aklıma
ve kuşların intihar tasarısından söz ediliyor kentte
soğuyan ellerinde kalıyorum bir kırlangıç gibi
Ellerin bir mecnun yurdu, upuzun bir sessizlik
birlikte okuduğumuz kitaplar kadar sımsıcak

Biz bu kitapları ne zaman okuduk ve niçin
her satırını çizip notlar düştük kıyılarına
Dünya upuzun bir çöl sanki, bir buzul kütlesi
karşılık bulamıyorsun aklıma düşen sorulara
ve düşüp duruyor kırlangıçlar, üşüyorum
bir yolcu hüznüyle geçip gidiyor ömrümüz

Sesine bir esmerlik düşüyor parçalanıyor yüzün
kayıp gidiyor parmaklarımın arasından
bir aşkı anlatmak için seçtiğim sözcükler
hep yanlış numaralar düşüyor telefonlarda
kaçırıyor korku bakışlarını eski tanıdıklar
Bir sen varsın kurtulursam bu aşkla kurtulurum

Gülüşü süt mavisi insanlar vardı/ nerede şimdi
çoğunun adını unuttum çoğunun kimliğinde kazınmış adresler
Nevin canına kıydı geçen gün, şiir gibi bir kızdı bilirsin
Öner enfaktüs geçirmiş içerde, kesik kesik öksürürdü eskiden
Ayşe ise acemi bir sokak yosması artık
Üşüyorum, ama sen anılarla sarma beni ve anlat yanlızlığımızı

AHMET TELLİ

ben seni sevdiğimde istanbula gün doğmamıştı
balıkçılar ağ atmamış
şairler henüz yatmamıştı
neler yaşadık önce
ben seni ne çok sevdim
bir istanbul expresinden halliceydi kalbim
ve bir yemini körelttim şimdi yerine bir umudu bile
ve bir istanbul expresinden halliceydi kalbim

üstelik bilmiyordum beşiktaştan beyoğluna kaç saatte inilir
aşk nerdedir bu şehirde hangi sokakta gezinir
dedim ya ben seni sevdiğimde istanbula gün doğmamıştı
gün doğmadan neler doğar
bunu gönlümde ummamıştı
uçakları hiç sevmem trendende vazgeçtim
izmirden istanbula tam bir saatte geçtim..

İlle de Bir Şeyim Olacaksan

mesela sen benim nefesim olmalısın
çekebildiğim kadar en derin
sen olmasan ölebilmeliyim
ellerinde kaderim

içtiğim çay olmalısın mesela
tiryakisiyim bilirsin
deminde kaybolmalıyım
fincanımın içinde hayalin

dudaklarımda sigaram olabilirsin istersen
yeni başladığım acemi içişlerim
gece yarısı uykusuzluklarım kalp ağrılarım
paketimde son dalım içmeye kıyamadığım

Doğarken batan güneşim
Bir resim miydi sadece beni etkileyebilmen için gerekli olan nesne!
Evet, bir resmin yetti seni sevmeye,
Şimdiye kadar hissetmediğim: o içteki kıpırdamalar vardır ya hani,
Tek bir resminle yaşattın bana o mana dolu duyguları.
O adını ve ne zaman ortaya çıkacağını bilemediğim aşk sandım seni bir anda.
Bir anda yaşandı her şey gerçekten bir anda da bitiverdi içimde her şey.
Hayatımda ilk defa güneş doğacak derken,
Doğuşunu izlemek için çıktığım deniz kenarından
Eli boş dönmenin acısını mı yaşıyor yüreğim şuanda bilinmez!
Bilinmez mi hislerimin gerçek adı daha seni tanımadan adını aşk olarak tanımlamamın sebebi.
Ne yazık doğacağını sandığım sen bir anda yeniden battın.
Aşk geldi kapıma dediğim bir anda, umutlanıp ta yerimden fırlayışım oldun bir anda
Tekrar ümitsiz ceylanlar gibi oturuşurum oldun çok yazık!

HAYAT
Bir yaşam öyküsüne katlanılamayacak kadar
uzun!
Bir gülümseyişe,
bir kıpırdanışa,
bir dokunuşa
vakit ayıramayacak kadar
kısa!

Hayat

Gerçekleri sırtlayıp
taşıyamayacak kadar
ağır.
Bir kuşun kanadına konup ta
ona bile hissettirmeden
uçabilecek kadar
hafif!

Hayat

Her anını
dibine kadar yaşamaya
çalışmak için nefes nefese
koşturmayı
göze alacak kadar
dolu,
Bütün yaşadıklarının
sadece bir hayal olduklarını hissettirecek kadar
boş!

Hayat

Koskoca ömürde
"bir yalnız gün daha
nasıl geçecek,
şu saatler nasıl bitecek“
diye şikayet edebilecek kadar
muamma!
Göz açıp kapayıncaya kadar
geçen sürede
nihayete erebilecek kadar da
basit!

Hayat

Kendini oluşturan
her büyüyü,
her cazibeyi,
her rengi,
yürekleri hoplatacak,
kanlarımızı kaynatacak
kadar
parlak ve güzel!
Gözlerimizi acılarla,
hüzünlerle,
ayrılıklarla,
ölümlerle
buluşturduğumuzda,
sadece iki renk!
Gri ve siyah!

Hayat

Her anını tuvallere, yazılara, şiirlere, gösterilere döküp
sergileyebileceğin kadar
sanat!
Tek bir uyanışta,
görevinin
tek bir oyundan ibaret
tek bir rol olduğunu
fark edebileceğin kadar da
kısır ve monoton!

Hayat

Senin tek bir "evet" inle
başkalarına bölüştürüp sunabileceğin,
nefes alıp verişlerinle
"paylaştırabileceğin" kadar
hayret verici ve cömert!


Tek bir "hayır" ınla
herşeyi mahvedebileceğin,
yok edebileceğin kadar da
cimri ve densiz!

Hayat

Gerçek yaşam öykülerine
katlanabilecek gücü bulup,
bulaştırıp, daha da
büyüğünü oluşturabilecek kadar
heybetli ve zor,
Her şeyden vazgeçip
"yaşama veda etmeyi isteyecek" kadar da
güçsüz ve zayıf!

Hayat

Sevmeyi bilecek, bilmiyorsa öğrenecek
tadacak, sunacak, paylaşacak
..ve böyle sevgilerle, bütün sevgileri
çoğaltabilecek kadar
anlam'lı...
Nefreti seçip, sıçratmak,
sıçrattıkça da o pisliğe
bulaşacak kadar
anlam'sız...

Hayat

Gerçek yaşam öykülerine katlanmaya değecek kadar
"Yaşanmaya değer"
Hayat;
onu kısaltmanın haksızlık olduğunu anlatacak kadar öğretici,
Bir daha
bulunmayacak, yaşanmayacak
kadar "tek"...

Hayat

Sadece
senin dilediğin kadar
uzun!
Sadece
Senin dilediğin kadar
kısa!

hadi kurtar beni kendinden
bitmeden tükenmeden gözlerinde
çek çekebilirsen
ansızın ölesim tutar belki
ansızın çekip gidesim
ama önce kurtar beni kendinden
ağlamak yakışmıyor bana anlasana
ya al yanına ya gel

hadi kurtar beni kendinden
önce saçlarından çöz
sonra ellerinden
ve yavaşça gözlerinden
üşütmeden.

bir şiir gibi akıyorsun dudaklarımdan
hadi kurtar yağmurdaki dokunuşunu
yanaklarımdan
sıcaklığını kaybetmeden.
incitmeden.

oysa...
müebbetim olmalıydın.
bu kadar geç kalmamalıydım.
bu kadar ağlamamalıydım.
 

 

Ne bir kürk ister bu şen gönlüm;
Ne bir han, ne de saray...
Ye, iç, eğlen, gül kısa ömrün;
Sev çünkü sevmek en kolay...

Bir bilsen seni nasıl özledim...
Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti,
Kitapların bende, kelebekler gibi Kar taneleri,
Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi;
...Selamını aldım babacığım,
Kin büyütmedim kalbimde...
Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde.
Uçak, babama selam söyle!
Uçak, babama selam söyle!

İclal AYDIN

BEN EYLÜL SEN HAZİRAN      
Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar

Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler, o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım

Beni kötü yakaladın haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer oldu güldüğün yerde

Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
Başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara Yazar : ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Bir dostun sıcaklığına
Öylesine
Yaslamak istiyorum ki başımı
Ya omzunu uzat sevgilim
Ya da telleri kopuk
Bir kemanı

Kanadının altına sığınacak
Bir kuş arayan
Eskimiş saçak gibiyim sensiz
Yada bütün balinalarının
Kıyıya vurup intahar ettiği
Bir deniz

Bir hitit çanağıyım
Toprağa gömülü
Ve sen
İlk kazısını yapan
Bir arkeolog ürkekliğiyle
Ellerinin arasına
Al beni

Tek dileğimdir çünkü benim
Sana yakın bir sunay akın

Sunay Akın

Özlem

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Buğulanan camlara
Adını yazmaktır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Uzaklara bakınca
Gözlerinin yaşlanmasıdır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Sevdiği yağmurda
Aptalca ıslanmaktır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Yatağa girince yabancı diye
Başını yastığa koymamaktır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Gördüğün herkesi
Sana benzetmektir

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Gelmeyeceğini bilmene rağmen
Her yeni güne umutla başlamaktır

Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Adını sayıklayarak
Ölümü beklemektir
 
Burak Küçük
 

SEVİ ŞİİRİ


Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...






Ümit Yaşar OĞUZCAN

HERŞEY SENDE GİZLİ

 

Yerin seni çektiği kadar ağırsın

Kanatların çırpındığı kadar hafif..

Kalbinin attığı kadar canlısın

Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...

Sevdiklerin kadar iyisin

Nefret ettiklerin kadar kötü..

Ne renk olursa olsun kaşın gözün

Karşındakinin gördüğüdür rengin..

Yaşadıklarını kar sayma:

Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

 

Ne kadar yaşarsan yaşa,

Sevdiğin kadardır ömrün..

Gülebildiğin kadar mutlusun

Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin

Sakın bitti sanma her şeyi,

 

Sevdiğin kadar sevileceksin.

Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer

Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın

Bir gün yalan söyleyeceksen eğer

Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.

Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret

Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın

Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın

Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.

Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın

Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.

Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

 

İşte budur hayat!

İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın

Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün

Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun

Çiçek sulandığı kadar güzeldir

Kuşlar ötebildiği kadar sevimli

Bebek ağladığı kadar bebektir

Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,

Sevdiğin kadar sevilirsin...
CAN YÜCEL