Sevdiğimiz Şiirler

Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
... Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...

İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...

Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...

AY KARANLIK - AHMED ARİF

Geri Gelen Mektup

Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.

Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Herşey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse...

Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla,
Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla!
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;
Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım.
Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!

Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden...
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrıdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,
Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı.

Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler,
Tek bendeki volkanları söndürse denizler!
Hala yaşıyor gizlenerek ruhuma 'Kaabil'
İmkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil
Sırretmeye elden seni bir perde olurdum.
Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum.

Mehtaplı yüzün Tanrı'yı kıskandırıyordur.
En hisli şiirden de örülmez bu güzellik.
Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur;
Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik... 
 
Hüseyin Nihal Atsız
 

Nazım Hikmet Ran - Bu Vatana Nasıl Kıydılar
‎... İnsan olan vatanını satar mı?
Suyun içip ekmeğini yediniz.
Dünyada vatandan aziz şey var mı?
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Onu didik didik didiklediler, saçlarından tutup sürüklediler.
götürüp kâfire : «Buyur...» dediler.
 Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Eli kolu zincirlere vurulmuş,
vatan çırılçıplak yere serilmiş.
Oturmuş göğsüne
Teksaslı çavuş.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Günü gelir çarh düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
Günü gelir sualiniz sorulur : Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
1959 Nazım Hikmet Ran

Aşkım İsyandır Benim

yanarım; öyle bakma yüzüme yağmur gibi
dağıt kalbini saran hasret bulutlarını
parlasın gözlerinde sonsuzluk usaresi
dalgınlık evlerinin en güzel melikesi
sevemem, tozlu raflar arasına girmeden
çöllerim kandır benim
sevemem, karanlığı bir daha devirmeden
aşkım isyandır benim
 
Nurullah Genç
 

GAZEL

Ben umardım ki seni yâr-ı vefadar olasın
Ne bileydüm ki seni böyle cefakâr olasın.
Hele sen kaide-i cevrde eksük komedin
Dostluk hakkı ise ancağ ola var olasın.
Reh-i aşkında neler çekdüğüm ey dost benüm,
Bilesin bir gün ola aşka giriftar olasın.
Sözüme uymadın ey asılası dil, dilerem
Ser-i zülfüne anun âhiri berdâr olasın
Beni âzadeike aşka giriftar ettin     
Göreyim sen de benüm gibi giriftar olasın                                                       
Beddua etmezem amma ki Hûda'dan dilerem
Bir senün gibi cefakâra havadar olasın.
Şimdi bir haldeyiz kim ilenen düş-menine
Dir ki Mihrî gibi sen dahi siyehkâr olasın.
   Mihri Hatun

Bir Aşk Bulsam
Bir aşk bulsam, yağmurunda ıslansam
Bir dost bulsam, irfanında beslensem
Bir dağ bulsam, sinesine yaslansam
Yalnızlığım bitermola, bilmem ki?

                 Abdurrahim Karakoç

Ela Gözlü Benli Dilber
senin Bakışların Bana Yan Gider
on Beşinde Yar Sevmeyen
bu Dünyaya Hayvan Gelir;bön Gider

                                    Karacaoğlan

Olmuyorsa Zorlamayacaksın...
Olsun istersin…
Hatta olsun diye yapılması gerekenden daha da fazla üstelersin.

Aş...ktır ; değer verirsin, ödün verirsin, sevgiden de öte saygı gösterirsin, olmayacak kaç şey varsa bir
araya bile getirirsin…

Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş, ne de çözüm için birşeyler yapma gayretinde.

İştir ; sabahlarsın, “olsun” diye ailenden çaldığın zamanı oraya verirsin…

Dosttur ; hayatta kimseyi dinlemediğin kadar dinler, kendine ayırmadığın onca şeyi “O’na” ayırmaya çalışırsın…

Sonra olayın içinden kendini çıkartır şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın… Bakarsın ki her şey başladığın gibi!

Olmuyorsa, olmuyordur!

Gönlün rahat mı?

Elinden geleni yaptın mı?

Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın…

Can Yücel...

BEN SENDEN ÖNCE ÖLMEK İSTERİM

 
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
                    içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
                    ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
                        senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
                                     yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
                    biri sen
                    biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
                                bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
                  belki diyor.
 

                                                                18 Şubat 1945



Nazım Hikmet Ran
 

Bitmeyesi Gece,Neden

Bu akşam hiç bitmesin tanrım
Hiç gelmesin gidecegim gün
Alışamadığım acılardan kaçtığım bu kentte
Bir siğara içimi daha kalayım
Güneş açmasın bulutlar
Yıldızlar hiç sönmesin
Ayrılık çanları çalmasın saatler
Ötmesin horozlar her yer sussun
Boş yollar,karanlık sokaklar
Yağsın yağmurlar çaksın şimşekler
Gökyüzü parlasın kıpkızıl kesilsin
Dursun akan trafik hayat gibi
Yaşamlar donsun o an sonsuza değin
Yüreğim ayrılık acısı tatmasın
Kendin ettin kendin buldun demesinler
Anlasınlar beni çokyandım,çok parçalandım
Dilim dilim doğrayıp
Alev alev yaktılar,doymadılar
Durmadılar ardı sıra konuştular
Yıktılar tuğla tuğla kopararak candan
Kanımı içtiler kana kana
Zihnimi aldılar yerinden
Çok acı çektirdiler çok yaraladılar
Hayatımı yeniden yazdılar
Saçtılar,saçaladılar yeter be diyen çıkmadı
Durdum dinledim sonuna dek
İndirilirken balyozlar kafama 'gık' demedim
Vurdular hayasızca
Direndim ölmedim
Kalktım ayağa dimdik
Vuran kolları tuttum havada
Bir bakışla sesleri kestim
Gitmek istedim,boğdu bu kent
Kurtulmak istedim
Yıkılınca üstüme üşüşen çakallardan
Fırsat bekleyen iki yüzlülerden
Kaçarsam sandım uzaklara
Biter herşey durulur sular
Yanılmışım anladım,sevdiklerimden de ayrıldığımı
Hançeri yüreğime kendim sapladığımı
(dönme zamanı gelmedi mi şiir kitabından)
 
Ali Sönmez
 
 

Korkak kız

Korkma yürü korkularının üzerine
Söyleyemediklerini söyle
Açamadığın sırlarını aç
İçinde kalmasın tutkuların
Acılarınla yanan yüreğin
Açılsın saçılsın bu gece

Tekrarla defalarca sevdiğini
Çıkar ortaya utanmaz arsız kızı
Şehvet kapılarını aç
Tutku nehrine dal
Bir yudum al doya doya
Her anın tadını çıkar

Süzül gökyüzünde kartallar gibi
Yerde avını parçalayan aslanlar gibi
Seke seke çimde gezen ceylanlar gibi
hakim ol her yere her şeye

sınırlarını zorla aş hudutlarını
Yayından kopmuş ok gibi hedefe saplan
Enlem enlem,boylam boylam
Tanı dağları ovaları
Sahip çık bu an senin
Yönetmekte sende yönetilmekte

Sus konuşma
Yoktur harfler bu lisanda
Kendi akışına bırak hayatı
Sen sadece rolünü oyna
Bırak düşünen düşünsün
Sen bak keyfine

Uzan boylu boyunca uzaklara
Sırası gelen çıkar ortaya
Patlasın volkanlar,taşsın nehirler
Başın değsin arş'a
(dönme zamanı gelmedi mi şiir kitabından)
 
Ali Sönmez
 

Bir yanım çılgın nar ağacı ,bir yanım buz sarayı.

Kırılgan bir çocuğum ben
Yüreğim cam kırığı
Bütün duygulardan önce
Öğrendim ayrılığı
Saldırgan diyorlar bana
Oysa kırılganım ben
Gözyaşlarım mücevher
Saklıyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki ateşten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen
gözükara cesaretimden
Diyorlar: Bir yanı sarp bir uçurum,
Bir yanı çılgın dağ doruğu.
Oysa böyle yapmasam ben
Nasıl korurum içimdeki çocuğu?
Bir yanım çılgın nar ağacı
Bir yanım buz sarayı.


Murathan Mungan

Bahar Gelme Üstüme…

Bahar, yalvarırım çek git işine!.. Salma üstüme çiçeklerini... Aklımı çelme!..

Her sabah çimenlerin çiyden ürpererek uyanıyor bahçemde; sonra güneşle oynaşıp tütsülenmiş gibi buğulanıyor. Ne zaman sokağa çıksam badem ağaçları salkım saçak çiçek... Kavaklar kıpır kıpır, ıslık ıslığa meltem... Kırda dayanılmaz bir kekik kokusu, toprakta türlü çeşit börtü böcek...

Yapma bunu bana bahar, böyle üstüme gelme...!

Zaten damarlarıma zor zaptediyorum kanımı... Çoktan cemreler düşmüş beynime, yüreğime... Kalbimin buzları erimiş. Göğüs kafesimde ne idüğü belirsiz bir kıpırtıyla geziyorum nicedir... Bir de sen çıldırtma beni...

Krizdeyim ben... Tembelliğin sırası değil, uyamam sana... Al git serçelerini sabahlarımdan, çağlalarına, kokularına hakim ol. Meltemlerine söyle, deli gibi ıslık çalıp sokağa çağırmasınlar beni... Bulutların üşüşmesin başıma... Girme kanıma benim... Yoldan çıkarma...!

Sen ki en cilvelisisin mevsimlerin, afrodizyakların en etkilisi, sevdanın suç ortağısın. kıyma bana...!

Biliyorum çünkü, yine kandırıp yeşillendireceksin aşka; gövdemi azdırıp sonra birden çekip gideceksin. Tam kanım kaynamışken sana, toplayıp allarını morlarını, beni bir kuraklığın ortasında terk edeceksin... O iple çektiğim ışığın, dayanılmaz olacak o zaman... Ne o delişmen sabahlar kalacak, ne günaha çağıran çapkın eteklerin uçuştuğu günbatımları... Tembel kuşların şakımaktan bitap, ebruli çiçeklerin kokmaktan... Buselerin nemi kuruyacak çöl rüzgarlarında...
yeşerttiğin çiçekler, yürekler solacak; damar damar çatlayacak ruhumuz... Hayat, bir ezik otlar diyarına dönüşecek yeniden... Yüreğim viraneye... Her bahar sarhoşluğu gibi, geçecek bu sonuncusu da... Ebedi bahar, bir başka bahara kalacak.

İyisi mi, hiç azdırma ruhumu bahar... İş açma başıma... Git işine! Yoldan çıkarma beni!..
                                     Can Dündar

 21 Yaşında Ölen Eroin Bağımlısı Gencin Defterinden Çıkan Şiir



Düştüm bir batağa çıkamıyorum ana
Öldürüyor beyaz zehir diyorlar adına
Biliyorum yandığımı ama sönmüyorum ana
Bir tadan bir daha bırakamıyor ana

Beyaz zehir derlerdi aldırmazdım
Rüya görürsün derlerdi uyanamazdım
Şimdi bir kabustayım, Korkmaktayım
Bitirdi beni ana yok olmaktayım

Gençtim ana cahildim hiç ölmem derdim
Bu sefer son bir daha kullanmam derdim
Öyle değilmiş ana, ben beyaza yenildim
Aynada değişen yüzümdü, değişen bendim

Bilseydim düşermiydim bu çıkmaza
Üzermiydim sizi ağlatırmıydım ana
Dost dediklerim itiyor beni uçuruma
Ümidim kalmadı dayanamıyorum ana

Kaçmak istiyorum bu dertten bu meletten
Bırakmak istiyorum olmuyor, be ana
Affedin beni ana son özrüm sizden
Seni düşünüyorum yaşamak istiyorum ana

Pişmanım ana pişmanım, hemde çok pişmanım
Sizi ne kadar üzdüğümün farkındayım
Siz üzülmeyin, derdime kendim yanayım
Kavrulayım bu dertle, kurtulayım ana

Kendimi düşünmüyorum ana yaktım sizi
Çok incittim kırdım tertemiz kalbinizi
Size yakıştıramıyorum şimdi kendimi
Yine de oğlun olarak ölmek isterim ana

Babama söyle ana ne olur beni affetsin
Benimde bir oğlum vardı, adı kemaldi desin
Mezarıma gelipte benim için dua etsin
Ne olur ana babam hakkını helal etsin.

Yakındır ölüm haberim gelir sana
Gelir tabutun konur musalla taşına
Günahım çok ana çıkamam Allah'ın karşısına
Ana dua et sen yinede biricik yavruna...

Hakkını helal eyle ana yaklaşıyorum sona
Bu son sefer çıkıyorum son yolculuğuma
Genç yaşta kavuşuyorum kara toprağa
İbret olsun kaderim ana ardımda kalanlara...

yok olmuyor ki..

su
kaynayıp
buharlaşınca
yok olmuyor ki..

bakıyorsun
ummanlarca
dalgalarla
coşuyor..

bakıyorsun
damlalarca
yağmurlarla
yağıyor..

bakıyorsun
nehirlerce
ırmaklarca
denizlere koşuyor..

bakıyorsun
yaprak yaprak
çiçek çiçek
ağaçlarda
yürüyor..

su
kaynayıp
buharlaşınca
yok olmuyor ki...
            (n.kaygısız)