Sevdiğimiz Şiirler

Bugün Ve Bugün

Öyle çabuk geçiyor ki günler
Hele sen de bir bak hayatına.
Daha dün doğmuşuz sanki
Yeni okula başlamışız
Yeni sevmişiz

Öyle çabuk geçiyor ki günler
Hele sen de bir bak hayatına
Yarın bitecek sanki her şey
Yarın ölecek gibiyiz.

Daha doymamışız yaşamasına
Günlerimiz dün bir, bugün iki
Sakın bir şey bırakma yarına
Yarın yok ki.

Özdemir Asaf

GİZLİCE

Ne varsa aklımda sildim bu gece
Yeniden, yaşama hevesim geldi
Kimseler görmeden seni gizlice
İçimden çıkarıp sevesim geldi..

Duruyor kalbime sıktığın kurşun
Sevdiğim herşeye karşı duruşun
Tetiği çekip de, o son vuruşun
Affedip aklımdan silesim geldi..

Yeni bir sayfada, şimdi yepyeni
Unutup ettiğim onca yemini
Herşeye ragmen bir defa seni
Hasretle özlemle göresim geldi..

Ağlattın, inlettin, yalvarttın beni
Götürüp düşmana hep sattın beni
Boş bir paket gibi, fırlattın beni
Yine de ’Geri dön’ Diyesim geldi..

Aldattı benliğim kendi özünü
Onurum tutmuyor artık sözünü
Son kez görmek için güzel yüzünü
Herşeyi bırakıp gidesim geldi.

Uçamam, kanadı kırılmış gibi
Şiirler kaleme darılmış gibi
Sarmaşık ağaca sarılmış gibi
Sokulup koynuna giresim geldi..

Ali SÖNMEZ

Yalnızlık

yalnızlık,
ilerisine asla bakamayacağın bir pencere gerisinde;
yağan karı,inen geceyi ve yükselen dağları izlerken,senin,yanımda olduğunu hissetmektir.
Hayalini yanımda taşımak,yanında varlığımı unutmaktır.
Küçük bir ben içinde,koca bir sensizliği yaşamaktır yalnızlık!
yaşamak ve şikayet etmemek.

Yalnızlık,
seni,herkesini ve her şeyini kabullenmek ama bunu sana anlatma yeteneğinden yoksun olmaktır.
Anlatamamanın yanında durmadan konuşmak ve tüm susmaları sana kaptırmak,
sonunda sessizliğe mahkum olmaktır.
Suskunluğunun her bir harfini yorumlamak ve
haricinde duyduğum sesleri inkar etmektir yalnızlık.
Her şarkıda artan sızımı dindirmek yerine "sevdiğim türkünü susur da git" diyerek haykırmaktır!

Yalnızlık,acı ezgilerine sırt dönüp,sadece senin sesinin nemini dinlemektir.
ezgilerden daha acı sesinin ta kendisidir yalnızlık!

Şimdiyi yok saymak,yarını ertelemek ve fotorafların sınırlı karelerinde,
Sen’li dünleri yaşamak da,yalnızca,yalnızken yapılacak akıl karı bir deliliktir ve delilik,
yalnızlığın en yalın tanımıdır!

Yalnızlık,
yarin kentinde kendini öksüz hissetmektir.
Cadde boyu ışıklarda büyüyen kimsesizliği,hiçbir gülüşe sığdıramamak,
Ulu orta ağlamak ve kendine konuşmaktır.
Suretin düştüğü her yüze sen diye bakmak,
Suretinin aslına korkusuzca bakmak,aynalardaki suretime bakamamaktır yalnızlık!

Çok vagonlu bir trende,her istasyonda yeniden başlayan çok seferli bir yolculuktur yalnızlık!

Yalnızlık,
sana gelirken yolları günlerin ardında bitirmek;senden giderken,yollarda;
"ömrümü bitirmektir"…

Yalnızlık,
söylediğin her sözü aklımda tutmak,seni hiç unutmamışken,
her defasında yeniden yeniden hatırlamak,geceleri terk edip,sabahları kapına sığınmak ve
gittiğini bile bile "inançsızca" dönmeni beklemektir…

Şiirlere soyunup,mektup giyinmek;bütün şairleri reddedip bir yazara aşık olmaktır yalnızlık.

Ve…

yalnızlık…

varlığında yokluğunda,

"yalnızım çünkü sen varsın" demektir…

AYRILIK

Her satırı
mendireğe dizili karabatağa benzeyen
bir mektup bırakarak
balıkçı koyundan
sisler içinde uzaklaşan kayık gibi
bir sabah usulca ayrıldın
koynumdan

Bütün yolcularını
boğaz köprüsünün çaldığı
araba vapurunun
boş seferleri
gibi yalnızca rüzgar
gezinir sensiz
yüreğimde

Durgun bir sudur aslında deniz
ki çocukların
acemi oltalarını denedikleri
kuytu bir iskelenin
tahtaları altına yazdığım
ayrılık şiirini okudukça
dalgalanır.

SUNAY AKIN

Çocuк olmak vardı şimdi.
Düşüp,düşüp " anne " diye ağlamak...
Yaralarına dokunup "...... Acıyor mu " diye sorduğunda,
Boynuna atılıp " cıkk " diyerek kandırmak...
Çocuk olmak vardı şimdi.
Acılardan , hayal kırıklıklarından uzakta,
anne kucağında huzurlu olmak...
Aşk acısı değil de , birkaç sıyrığın acısını çekmek vardı.
Dünü unutup , yarına umutla uyanmak..

SEN VARSIN ORDA


Aşkımın temeli sen bir alemsin
Sevgi muhabbetsin dilde kelamsın
Merhabasın dosttan gelen selamsın
Duyarak alırım sen varsın orda

Saklarım gözümde güzelliğini
Her neye bakarsam sen varsın orda
Kalbimde gizlerim muhabbetini
Koymam yabancıyı sen varsın orda

Çeşitli çiçekler yeşil yapraklar
Renklerin içinde nakşını saklar
Karanlık geceler aydın şafaklar
Uyanır cümlâlem sen varsın orda

Mevcudiyette olan kudreti kuvvet
Senden hasıl oldu sen verdin hayat
Yoktur senden başka ilânihayet
İnanıp kanmışım sen varsın orda

Hu çeker iniler çalınan sazlar
Kükremiş dalgalar coşar denizler
Güneş doğar perdelenir yıldızlar
Saçar kıvılcımlar sen varsın orda

Veysel’i söyleten sen oldun mutlak
Gezer daldan dala yorulur ahmak
Sen ağaç misali biz dalda yaprak
Meyva çekirdeksin sen varsın orda

Aşık Veysel

SENİN OLMADIĞIN YERDE


Adına aşk koyduğun o büyük boşluğa
ben koca bir hayat sığdırdım...
Beni sevmemene isyan edip kaçmak,
sende aradıklarımı hayatla doldurmaya çalışmak,
ruhumun en büyük yanılgısıydı...
Hayat bana en acımasız yüzünü
sevgini inkar ettiğim zamanlarda gösterdi...
Ve şimdi asıl olmam gereken yerde,
hayata başladığım yerde,
kalbindeyim...
Vazgeçilmez oluşunun sırrı bu işte:
Senin olmadığın yerde ne olduğunu biliyorum...

Cezmi ERSÖZ

ÖPÜLDÜNÜZ EFENDİM   

Buzul günlerinin çözüldüğü mevsimdi
Şiirler gibi akıyordu ırmaklar
Çekildi iğreti yollar ayaklarımızın altından
Saat ESKİŞEHİR sularıydı, öpüldünüz efendim

Herkes bir başınaydı, nedense biz ikimizdik
Sokaklar yalın ışıklarla yıkanıyordu
Özlemin kabarmış köpüğü yüreklerimizde
Saat ESKİŞEHİR sularıydı, öpüldünüz efendim

Söcükler nereye kaçmışlardı öyle
Neden susmalarla doluydu o uzun yürüyüşümüz
Şehir mi ıssızdı, biz mi kimsesizdik
Saat ESKİŞEHİR sularıydı, öpüldünüz efendim

Kanlı yaşantıları tanımıştık, sınanmıştı sevgimiz
Eksik değildi yine de içimizden bulutları
Kendi dallarımızı savurup kıran fırtınaların
Saat ESKİŞEHİR sularıydı, öpüldünüz efendim

Kırgındı ömürlerimiz hiçbir şeyi değiştiremediğimizden
İçten içe yaşadığımız pişmanlıklarla
Kaç baharın gülü solmuştu yüreklerimizde
Saat ESKİŞEHİR sularıydı, öpüldünüz efendim

 
Hüseyin YURTTAŞ

ESKİDENDİ ÇOK ESKİDEN


Hani erken inerdi karanlık,
Hani yağmur yağardı inceden,
Hani okuldan, işten dönerken,
Işıklar yanardı evlerde,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani ay herkese gülümserken,
Mevsimler kimseyi dinlemezken...
Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani hepimiz arkadaşken,
Hani oyunlar tükenmemişken,
Henüz kimse bize ihanet etmemiş,
Biz kimseyi aldatmamışken,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken,
Hani körkütük sarhoşken gençliğimizden,
Daha biz kimseye küsmemiş,
Daha kimse ölmemişken,
Eskidendi, çok eskiden.

Şimdi ay usul, yıldızlar eski
Hatıralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden
Geçen geçti,
Geçen geçti,
Geceyi söndür kalbim
Geceler de gençlik gibi eskidendi
Şimdi uykusuzluk vakti.


 
Murathan MUNGAN

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni bekledi...ğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?


(Necip Fazıl Kısakürek)

Sevgilim,
başlar önde, gözler alabildiğine açık,
yanan şehirlerin kızıltısı,
çiğnenen ekinler
ve bitmez tükenmez ayak sesleri :
gidiliyor.
Ve insanlar katlediliyor :
ağaçlardan ve danalardan
daha rahat
daha kolay
daha çok.

Sevgilim,
bu ayak sesleri, bu katliâmda
hürriyetimi, ekmeğimi ve seni kaybettiğim oldu,
fakat açlığın, karanlığın ve çığlıkların içinden
güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
gelecek günlere güvenimi kaybetmedim hiçbir zaman...


SEVGİLİM - Nazım Hikmet Ran

TELEFONDA SEN

Bundan daha güzel müjde mi olur?
Merhaba diyorsun telefonda sen,
Sen ki konuşursun derdim mi kalır?
Nasılsın diyorsun telefonda sen...

Bu gece misketi çaldırmaz mıyım,
Başkenti ayağa kaldırmaz mıyım,
Sesini duyup da çıldırmaz mıyım!
Delisin, diyorsun telefonda sen...

Sağlığını düşün herşeyden önce,
Kendine iyi bak içme her gece
Seni Seviyorum, hem de delice!
Bilesin, diyorsun telefonda sen...

Mutluluk ne kadar kolaymış meğer,
Sevginin kadrini bilseydik eğer,
Kim ne derse desin, çekmeye değer,
Çilesin, diyorsun telefonda sen...

Çoktan terk ederdim, bu şehri, çoktan,
Arar diye caydım her yolculuktan,
Dostlar ne âlemde, çoluk çocuktan
Ne haber, diyorsun telefonda sen...

Sabrımı yenmese hasret nöbetim,
Arayıp sormaya yoktu niyetim.
O anda hapşırdın, çok yaşa dedim,
Beraber, diyorsun telefonda sen...

Albümde görünce aklıma esti,
Berbere uğradım dün akşam üstü,
Resmime bakarak saçımı kesti
Severdin, diyorsun telefonda sen...

Sevgi bu, insanı böyle inceltir,
Aklın ermediği yere yöneltir.
Sen de şiirlerinde böyle yüceltir,
Överdin, diyorsun telefonda sen...

Biraz da fedakâr olsaydın keşke,
Ne verdin destanlar yazdığın aşka?
Ömründen üç gece, hepsi bu, başka?
Ne verdin, diyorsun telefonda sen...

Hem içme diyorsun, içme de çıldır!
Hem de kalk şu anda bir kadeh doldur,
Hadi sağlığına şerefe kaldır,
Çınçınlat, diyorsun telefonda sen...

Bu yıl kurak geçti, bahar da yaz da,
Erik de olmadı, dut da, kiraz da,
Neler söylüyorum, lütfen biraz da,
Sen anlat, diyorsun telefonda sen...

Ne söylersen söyle, sen ne dersen de!
Anlat düşmanımı düşte görsen de!
Bir sigara yaksam, izin versen de;
Devam et, diyorsun telefonda sen...

Seni dinlemekten güzel şey mi var?
Çölde şırıl şırıl akan su kadar,
Yeter konuştuğum, benden bu kadar,
Merhamet, diyorsun telefonda sen...

Gelirsem görünme, kendini gizle,
Seni yağmalarım, yerim bu hızla!
Yerin kulağı var, açılma fazla,
Orda kal, diyorsun telefonda sen..

Canım ne istiyor şu anda bilsen?
Ah mümkün olsa da bulup da gelsen,
Kendi ellerinde incecik dilsen,
Portakal, diyorsun telefonda sen...

Afedersin bazen sapıtıyorum,
Böyle saçma sapan lâf ediyorum,
Kapı çalınıyor, kapatıyorum,
Hoşçakal, diyorsun telefonda sen...

 CEMAL SAFİ

Yeniliş / Edip Cansever

Açılmamış bir şarap şişesiydim
Ki öyle kaldım
Acımı köpürtmedim
İçime sağdım
Gözyaşlarımı göstermedim
Ki sildim
Özgürlüğüm beni tutsak düşürdü
Başaramadım


İçimde kara kara bulutlar sallandı
Ki sallandılar
Dışarı yağamadım


Ve yenildim ve sustum.

Ne güzel denilen bir yüze değil,
Sevdaya vurgundur benim bu gönlüm
Geceye mehtaba gündüze değil
Hayata bağlıdır kalpteki düğüm.

Göğsüme hangi renk saçlar yayılsa
Kalbimi saracak gölge aynıdır
O ruh Kâbe'de de secdeyi kılsa
Duanın gittiği ülke aynıdır...

--Nazım Hikmet--

Kırmızı Gül Beyaz Oldu

Kırmızı bir gül gönderdim,
Dost olalım say beyaza,
O gülü kanımdan derdim,
Sen yine de say beyaza.

Gönlünde miadım doldu,
Kırmızı gül beyaz oldu,
Yar gönlünde gönlüm kaldı,
Sakın çıkarma ayaza.

Demek kesildi selamlar,
Yürekten sensizlik damlar,
Anlamsız şimdi kelamlar,
Ne gerek var fazla söze.

Bana zevkti çilelerin,
Sensiz tutmuyor ellerim,
Bitti artık hayallerim,
Tutuluyken bir çift göze.

Hiç vermedin ki amanı,
Geldi elveda zamanı,
Feda ettim ben bu canı,
İnan ki çıkmam bu yaza.

Ümit’im sevene dost ol,
Tüm sevdiklerine post ol,
Sen yine güzele mest ol,
Dert bitmez ki yaza yaza.

(alıntı)