Sevdiğimiz Şiirler

Aşkta Yarın Yoktur Sevgili

Aşk Bu Dünyanın Ölçüleriyle Açıklanamaz Sevgili
O İlkel Bir Acıdır, Yaban Bir Ağrıdır.
Gelir ve İçimizdeki O Çok Eski Bir Şeye Dokunur.
Sonra Bir Perde Açılır ve Yolculuk Başlar
Bu Yolculukta Artık Para, Tarifeler
Beklentiler, Randevular, Taksitler, İş,
Anneler ve Korkular Yoktur
Aşkın Kendi Gerçekliği Vardır Sevgili.
İnsan Başka Bir Işığa Teslim Olur,
Daha Derinden Anlamaya Başlar, Bilgeleşir
Hiç Bilmediği Sezgileriyle Buluşur
Yükü Çok Ağırdır, Kendiyle Buluşmuştur
Hem Dışındadır Dünyanın, Hem de Tam Ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin Yakılan
Yoksun Adamın Hissettikleri de Onunladır,
Yitirdikleri de...
New York'ta, Bir Sokakta,
Kartondan Kulübesinde Yaşayan Kadının
Çıplak Yalnızlığı da
Her Şey Onunladır, Ona Emanettir Sanki,
Ama O, Çıldırtıcı Bir Yalnızlık İçindedir Yine de...
Aşkın Kültürlü Olmakla, Bilgili Olmakla da İlgisi Yoktur Sevgili,
Kanımıza Karışan İlkel Acı, O Yaban Ağrıyla
Hiçbir Kitabın Yazamadığı Hakikatlere Daha Yakınızdır,
İnan...
Kim Demiştir Hatırlamıyorum,
Aşk Varlığın Değil, Yokluğun Acısıdır Diye.
Belki de Bu Yüzden İlk Gençliğimde,
O Yoğun Aşık Olduğum Yıllarda,
Gözüme Uyku Girmez, Dudağımda Bir Islıkla
Bütün Gece Şehri, O Karanlık, O Hüzünlü Sokakları Dolaşır,
İnsanları Uykularından Uyandırmak İsterdim.
Uyanıp, İçimde Derin Bir Sızıyla Uyanan
O Derin Sancının Acısına Ortak Olsunlar Diye...
Aşk Çok Eski Bir Şeydir Sevgili
Onun İçinden O Çileli Çocukluğumuz Geçer
Sevdiğimiz İnsanların Çocuklukları da...
Oradan Üvey Anneler, Eksik Babalar, Parasız Yatılılar Geçer
Ve Sonra Aşk Bütün Bunları Alır, Daha da Eskilere Gider,
Hep O İlkel Acıya, O Yaban Ağrıya...
İnsan Bazen Nedensiz Yere Umutsuzluğa Kapılır
Kimselere Veremez Sevgisini,
Kimselere Derdini Anlatamaz, Evlere Kapanır...
Bazen Denizler Kıyılar Çeker İnsanı.
İnsan Bu Kapılmayı Anlayamaz,
Oysa
Çok Eski Bir Yerde Yaşanmasından Korkulup
Vazgeçilmez Aşkların Sızısıdır Bu.
Bu Sızı, Bu Yenilgi Mevsimlerle Yıllarla Devrilir Başka İnsanlara...
Bir İnsanın Yaptığı Bir Hatanın
Tüm İnsanlara Yayılması Gibi...
İşte Şimdi Biz de Sevgili,
Ya Olmadık Zamanlarda Umutsuzluğa Kapılıp,
Soluğu Evlerde Alacağız,
Ya da Denizler, Kıyılar Çekecek Bizi.
Nasıl Biz Başkalarının Korkularını Taşıyorsak,
Başkaları da Bizim Korkularımızı Taşıyacak,
Yenilgimizi, Umutsuzluğumuzu...
Birazdan Sabah Olacak...
Para, Tarifeler, Beklentiler, Randevular, Taksitler,
İş, Anneler ve Korkular Başlayacak...
Bunlar Varsa Bizim İçin Geçerliyse
Aşk Yoktur ve Hiç Olmamıştır Sevgili.
Birbirimizi Kandırmayalım...
Hadi Güne Hazırlan,
Yaşadıklarımızı Unutmaya Çalış
Aşk Bize Güvenip Verdiği Büyüsünü,
Sırlarını, Cesaretini, Bilgeliğini ve O İlkel,
O Yaban Ağrısını Geri Alacak
Bunlar Olurken İçimiz Bir an Üşüyecek,
Sonra Geçecek...
Hadi, Oyalanma Birazdan Yarın Olacak...
AŞKTA YARIN YOKTUR SEVGİLİ

Cezmi Ersöz 
 
 
 

Arza hacet yok halim sana ayandır
Dile gerek yok, sessizliğim sana beyandır
Söze lüzum yok, susuşum sana kelamdır
Kelama ihtiyaç yok, aşk sana figandır.

''Aşkın gözyaşları/ Tebrizli Şems''

Olaki yürürüm bir başka aşka
Ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe
Unutmaki tek aşk olduğum sensin
Aşık olduğum değil

Karanlıkla süzülüyor içime yıkım
Dur diyorum yıkılıyorum
Uçurumları baş ucuma koyuyorum sonra
Okşuyorum saçlarını rüzgarda
Sıcak, ılık bir koku siniyor yüreğime
Gitme diyorum gitme düşüyorum
Sonra beni soruyorlar bana
Tanımıyorum diyorum
Daha hiç karşılaşmadık
Aynı çizgide bilge sus umu dinliyorlar
Ben sustukca
Yazık, bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar
Önce bir bir, sonra hepsi
Sonra bir uçurumlar kalıyor birde yıkımlar
Verilen herşey borçmus gibi alınıyor
Önce bir bir, sonra hepsi
Sonra mı bir ben kalıyorum, birde yalnızlık
Uçurumlar, yıkımlar, ben ve yalnızlık
Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi
Yatıyoruz yan yana
Öpüyoruz, seviyoruz da hatta
Herşey oyunun yasaklarına uygun bir günah oluyor
Tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz
Telli, kanlı düğün işte
Üşüyor saçlar biliyorum dargınmısın
Bu baharda mayısta bıraktığım gibi misin hala
Vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün
Hala kaçıyormusun zamansız
Gözlerini bırakarak birilerinde
Hala ellerinden tutup sevgileri
Dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak
Küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun

Kendin kadar aklımdasın
Hala öyle savruk bir gök
Hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi
Ve aşkını şaşırmış bir tanrı
Çoğalan sızısıyla mutlu bir yara
Öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım
Öyle bıraktığım gibi misin
Gerceği yakmada hala usta mısın
Yoksa çırak mı yanarken yalanda
Saçlarıma dolanan aydınlığımsın
Somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirde
Anlattıkça eksilen tek anlam
Anlattıkça eksilen tek anlam
Hala bıraktığım gibi misin
Yoksa beni bıraktığın gibi mi
Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma
Kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma
Hala bıraktığım gibi misin..?


  Umut Altınçağ

Hayal bana yakın yar bana uzak..

Hayal bana yakın yar bana uzak
Sevdası başıma dolanır gitmez
Aşkına düşeli yar bana uzak
Yüz bin öğüt versen biri kar etmez

Senin aşkın beni kıldı urusvay
Düşmüşüm peşinde koşarım hay hay
Kabul et kapında beni de kul say
Dost yoluna ölür aşık ar etmez

Ey beni bu derde giriftar eden
Eski muhabbeti kaldırdın neden
Gönül ister kavuşmayı ölmeden
Gül olmasa bülbül ah u zar etmez
Beni yakan yansın aşkın narına

Gönül düştü bir zalimin toruna
Bakmaz mısın bu VEYSEL'in zarına
Ah çeker ağlarım yar elim yetmez

Veysel Şatıroğlu

G İ T M E

Gitme!
Figan düşer denizlere sular çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker sabah kervanları, kelebekler ölür.

Gitme!
Bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm.

Gitme!
Öksüz kalır içimdeki imge dağları
saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah, gülüm!

Gitme!
Acılara mahkum olur yüreğim
ardında fırtınalar kalır, ayrılıklar, anılar, yanlızlıklar
boynu bükük aşklar, gözü yaşlı şarkılar
alışamam yokluğuna, yokluğun ölüm.

Gitme!
İçimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm.

Gitme!
Kal, menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam, yokluğun ölüm.

Gitme!
Bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlar da gider, bu kent de
ölürüm.

Nuri Can

Gel

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk,
O gün başucuma karalarla gel
Arkanda, çepçevre, kızıl bir ufuk,
Tepende simsiyah kargalarla gel

Elinden, dal gibi düşerken ümit,
Ne bir hasret dinle, ne bir ah işit;
Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git,
Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel.
 
Necip Fazıl Kısakürek
 

KAHIR!

Kapatmışım yüzümü üç okyanusla
Yırtılmış bir ömürle eylül’ü bekliyormuşum...
Yüzümden kum almış yağmurlar
Çamur yağmış hep gözlerime...

Bütün denizler yüzüme çıkmış
Sulara yanlış adresler verip
Evime dönüyormuşum
İçeride yokmuşum
Hiç açmamışım kendime kapımı
Ne zaman döneceğimi bilmediğimi söylemişim
Kapıda ağlamış ağlamış gitmişim

Bütün komşular beni anlatıyor bana
Ellerim kanıyormuş..
Avuçlarımı saklıyormuşum yüzümle
Kurumuş bir ağacın annem olduğunu söylüyormuşum
Saçlarımı ve parmaklarımı tutuşturmaya çalışmışım
Kül kusmuşum tüm kapı önlerine..

Bütün evlerde seni aramışım
Ayakkabımın tekini asmışım pencereme
Ses tellerimi yırtıp başımı bağlamışım
Üç gün tutmuş başım

Su vermişler ; suları okumuşum..
Baktığım bütün sularda tufanlar gördüğümü söylüyormuşum
İnsanların tek tek avuçlarına bakıp bakıp susmuşum
Komşu kadınlardan eski etekler istemişim ağlayarak

Halime acımış kadınlar
Günlerce kazan kaynatmışlar
Helva dağıtmışlar
Bir kız doğmuş mahallede
Adını bağırmışım yedi defa annesine
Gözleri düşmüş kadının
Bütün elbiselerimi ters giymişim
Ha bire taş veriyormuşum kadınlara
"taş atın bana...taş atın bana "...diye yalvarıyormuşum
bana böyle ne olduğunu soruyormuş kadınlar

bir adam tutmuş ellerimden
"hadi gidelim" demiş
"bırak beni" demişim,tekmelemişim adamı
ellerimi koymuşum yere
günlerce yeri dinlemişim

"kuzeye bakın" diyormuşum insanlara
bir gök taşından bahsediyormuşum
yüzümün eridiğini söylüyormuş kadınlar
ben saç tellerimi biriktiriyormuşum gömlek ceplerimde

acayip bir dil konuşmaya başlamışım
göz yuvalarımı oymaya çalışmışım; tutmuşlar beni zorla
gözlerimi vermeye kalkmışım dilencilere
seni göremediğim bu gözlerim batıyormuş bana

yaşlı bir adam
"kahrolmuş bu" demiş çevresindekilere
"kahrolmuş bu"
kahrolmuşum...

"gitmem lazım" diyormuşum
bütün evlerden sofralarını istemişim
kaç sabah telaşla yerlere dökülen yaprakları toplamışım
bir sabah erkenden
bütün komşuların kapılarını kırarcasına çalmışım
"bana beddua edin,bana beddua edin,bana beddua edin" demişim
sokakta küçük bir çocuğun başını okşamışım son kez
eylül gelmiş şehre
o kadar da kalmam için yalvarmışlar hâlbukî
kararmış yüzümle
...çekip gitmişim


KADİR BAL

NE İNSANLAR GÖRDÜM...

Ne insanlar gördüm...
Okunmayı bekleyen unutulmuş kitaplar gibi
Ne kitaplar gördüm
Okuyucusunu arayan bilmem kaçıncı el gibi

Ne insanlar gördüm...
Yazılmayı bekleyen şiir gibi
Ne şiirler gördüm
Şairini arayan,kaybolmuş çocuk gibi

Ne insanlar gördüm ...
Nakış nakış işlenmeyi bekleyen bir kasnak gibi
Ne yüzler gördüm...
Bir yanı beyaz,bir yanı karanlıktan siyah
Ne oldum delisi olan bir yavşak gibi...

MURAT UÇMAZ

MAVİ MAVİ SEVDİM SENİ

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
kalbim şimdi bir sokak çocuğu
kelebekleri göç etti gönlümün
ıssızlaştı hayat sanki
sanki sabahı eksik şiirlerimin
sanki gecesi hep kanayan bir yara
ve sanki artık hep kanayacak
ağlanacak bir aşkın kıyısına vurduysa gözlerim
çare yok ağlayacak

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
kapıları kendime ben açamadım
ya da yanlış saatlerde bekledim gelmeni
ter içinde takvimler
istasyon öksüzlüğünde gözyaşım
düşünüyorum da sen gideli ne çok yalnızım
sarmaşık aşkın sarısında kaldım, sarılamadım
savunamadım seni kimselere
anlatamadım seni kimselere
kimsesiz kaldım
en çok da sensiz

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
sana uyumak
sana uyanmaktı hayat
sıratını geçtim yaşarken,korkmadan
korkumu geçtim cesarete ihanetle
berduş bir,yalan masumiyeti öptüm bile bile
tek sen gitme diye
sonbahar oldum,yaprak yaprak
ağaç oldum köklerimi unutarak
tesellisiz bir geceye fırlatıldım
kalbimi dar bi kafese kapatarak
içimde bir kanarya
hiç susmadan ağlayacak

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
yakamozlarında yıkadım sevdamı çırılçıplak
seni sevdiğimi bağırdım mehtabına
beyazında aklandım bulutunun
mavi mavi sevdim seni
içim kan ağlayarak

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
anlattıkça kış vuruyor satırlarıma
anlattıkça üşüyor,anlattıkça ısınıyor yüreğim
bu gün sardunyalarım da açmadı
belkide küskün renklere
ellerimde ibadet gibi yaşadıklarım
ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
sensiz soluyorum anlayacağın
mavi mavi ölüyorum
duyuyor musun
orda mısın
var mısın
yok musun?
Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
yanarak
yıkılarak
aklıma her geldiğinde AĞLAYARAK

Naşide Göktürk

Soran Varsa

Gözlerimdir kalemim
Yüreğimdir kağıdım
Kesilirim ve lâkin
Bükülmez bir yiğidim

Çıra olup deste deste
Yanıyorum her nefeste

Soran varsa işte buyum
Can çıkmadan çıkmaz huyum
İçmişim aşk şarabını
Ben sevdanın sarhoşuyum

Her demde bir asırım
Zamansızlık kusurum
Hürriyetler utansın
Gönüllere esirim

Çıra olup deste deste
Yanıyorum her nefeste

Soran varsa işte buyum
Can çıkmadan çıkmaz huyum
İçmişim aşk şarabını
Ben sevdanın sarhoşuyum

Uğur Işılak

YILLARDAN SONRA

Ne sen farkındasın, ne ben farınıda
O yıllar neleri koparıp almış
Yürürdü baharlar, hani ardında?
Şimdi yalınızca gülüşün kalmış
Bir pişmanlık saklar, dudaklarında..

Sanma ki sevindim, kınalar yaktım
Üzüldüm dönüpde geldiğin güne
Onca yıl hasretle su olup aktım
Bakma mutlu gibi göründüğüme
Özlemin gözüyle bu türlü baktım..

Ali SÖNMEZ

can yücelden

       USANDIRDI   NAZLARIN   EDALARIN

Aramadın sormadın beni ömür boyu
Müptelan olmuştum, tiryakisiydim senin
Hüzünler içindeydim hasretimdin benim
Geceler düşümdeydin, gündüzleri hayalimde
Koşturdun durdun yıllarca peşinden acımadın
Bıkmadım, usanmadım, sevdandan bir an olsun
Usandırdı nazların, edaların yar beni

Gündüz gece demedin yâdıma düştün
Anlayamadan sevdanın ağına düştüm
Hayaline razıyken hasretine kavuştum
Yıllarca peşinden koştum durdum usanmadım
Usandırdı nazların, edaların yar beni

Sitemlerin yaktı, cilvebazlığın bıktırdı beni
Söylediğin sözler sinemi deldi geçti
Sevdamın kıymetini bilemediğindendi
Eyvallah dedim geçtim, sevgimin hatırı içindi
Hasretine hüznüne alıştım, bıkmadım sevdamdan
Usandırdı nazların, edaların yar beni

Bakışların yüreğimi deldi geçti bir yüze
Gözyaşlarının içinde boğuldum kaldım ben yine
Kelâmın yaktı, yıktı şu seven gönlümü de
Hepsini bal eyleyip şerbet niyetine içtimde
Katlandım acı sözüne, hicranına yine de
Usandırdı nazların, edaların yar beni

Yazımı soldurdun, gönlümü yaraladın yine
Bahardan çıkardın, kışa döndürdün bile
Ölmeden beyaz kefeni giydirdin gönlümede
Kuruttun gönlümdeki açan gülü de sessizce
Hepsine razı oldum boyun eğdim ömrümce
Usandırdı nazların, edaların yar beni
 
                                              Dinçer Demirel
 
 

BEKLENEN

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?

BÜYÜK İNSANLIK

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu
tirende üçüncü mevki
şosede yayan
büyük insanlık.

Büyük insanlık sekizinde işe gider
yirmisinde evlenir
kırkında ölür
büyük insanlık.

Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
pirinç de öyle
şeker de öyle
kumaş da öyle
kitap da öyle
büyük insanlıktan başka herkese yeter.

Büyük insanlığın toprağında gölge yok
sokağında fener
penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
umutsuz yaşanmıyor.

Nazım Hikmet RAN
7 Ekim, Taşkent, 1958