Sevdiğimiz Şiirler

Bir süre sonra,
Bir eli tutmakla
Bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrenirsin,
Ve aşkın yaşlanmak,
Birlikte olmanın da güvende olmak anlamına gelmediğini öğrenirsin,
Ve öpücüklerin sözleşme
ve hediyelerin de vaat olmadığını öğrenmeye başlarsın,
Ve yenilgileri
Başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın,
Bir çocuğun üzüntüsü ile değil, bir yetişkinin zerafeti ile,
Ve herşeyi, bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin
çünkü yarın ile ilgili herşey belirsizdir.
Bir süre sonra
güneş ışığının yakıcı olduğunu ögrenirsin
eğer fazla maruz kalırsan
Bu yüzden, başka birisinin
Sana çicek getirmesini beklemeden
Kendi bahçeni yarat
Ve kendi ruhunu kendin süsle.
Ve göreceksin ki dayanıklısın.
Ve kuvvetlisin,
Ve değerlisin.

Veronica A. Shoffstall

Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim
Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.

Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu
Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu
Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu
Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.

Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,
Saçlarına hasreti tanımayan ellerim,
Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim
Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.

Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,
Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,
Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,
Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış.

Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok.
Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok.
Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok.
Aynalarda kendimi göresim sende kalmış.

                          Cemal SAFİ

Bir dilek tutup veda sözü vermiştin. Bir şiir yazacaktın benim için, hala yazmadın. Elimdeki ekmek taş oldu, aydınlanmadı yüzüm. Ben kimsenin bilmediği bir yerden, herkesin bildiği bir sebeple kovuldum ..

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Merak etme, ben iyiyim/Sedat SADE

Duydum ki,
Beni sormuşsun
Nasılım, ne haldeyim diye.
Merak etme, ben iyiyim,
Bıraktığın gibiyim .
Ölüden farksız diriyim işte .
Elalemin dilinde deliyim.
Çoluk çocuğa oyuncak gibiyim
Biraz dertli, azıcık ta kederliyim,
Sensizliğin orta yerindeyim,
Merak etme, ben iyiyim..!İyiyim ben iyi...
Geçinip gidiyorum işte,
Bir yanım kör, bir yanım topal.
Elimi ayağımı çektim işten,
Hayatımı koparmaya çalıyorum geçmişten ,
Hatıralardan,
Hayallerden,
Her şeyden..!
Aslında, yaşamaya da pek kafam ermiyor ya bu gidişten..
Merak etme, ben iyiyim..! Limana vurmuş bir gemi gibiyim,
Fırtınaya yenik düşen.
Aklımı başımdan yitirmiş gibiyim,
Kendi kendine ağlayıp, gülüşen,
Her iki kanadı kırık bir kuş gibiyim,
Uçurum dan boşluğa düşen.
Merak etme, ben iyiyim..! Mesela,
Karanlık bir gecede yıldızsız gibiyim,
Güneşin olduğu yerde, bir mum gibiyim,
Rüzgarın kayadan savurduğu toz gibiyim
Yelkovandan geri kalan saniye gibiyim.
Yaşıyorum işte,
Ne ölü sayılırım, ne de diriyim..!
Merak etme, ben iyiyim...

UNUT GİTSİN
Yas mas tutma sevgilim, öldüğüm zaman.
Toprakta böceklere güldüğüm zaman
Duyurunca, paslı sesiyle, ölüp gittiğimi, bir çan..
Yas mas da tutma sevgilim öldüğüm zaman.

Çürüyen gövdem gibi, yitip gitsin aşkın da..
Ne bir mektup kalsın bizden, ne bir söz, ne bir eşya..
Unut gitsin adımı, arkamdan da ağlama
Göz yaşınla da eğlenir, onu da alıp-satar bu dünya...

                     W. Shakespeare

Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de

Aykırı anlamlar arayıp durma
güz biter sular köpürür de
kapanmaz gülüşünün açtığı yara
uçurum olur cellat olur her gece

Her gece yeniden bir talan başlar
acı ses olur, ses deli bir yağmur
eski bir eylüle gireriz böylece

Sığındığım her yer adınla anılır
ben girerim, sokağı devriyeler basar
bir de gülüşün eklenir kimliğime

Ahmet Telli

Güçlü kadınlarız biz ,
Anayız, yuvayız, ekmeğiz, aşız..
Taşı sıksak suyunu çıkarırız canımız istediğinde..
Demiri bile döveriz yüreğimizdeki güçle..
Bakmayın kırmızı ojelerimize,
Tarlada süreriz icap ettiğinde..
Topuklu ayakkabılarımız batmasın gözünüze,
Çarıkla bile yürürüz gerektiğinde..
Allık yerine kömür karası sürmeyi de biliriz biz..
Markayı severiz ama basmada giyeriz yeri geldiğinde..
Güçlü kadınlarız biz ,
Anayız, yuvayız, ekmeğiz, aşız..
Dinlemesini bilene türkü, yaşamasını bilene Vatanız..

T.Tuğba Baş

Bir Daha Düşün
Nereye akıyor, bu insan seli?
Gerçeği görmeyen; ya kör, ya deli.
Dünyada sabırdır, cennet bedeli;
Değer mi, değmez mi? Bir daha düşün…

Akla kara, bir yürekte barınmaz,
Secde yoksa, kibir kiri arınmaz.
Hele îmân, kolay kolay korunmaz;
Bunları bir daha, bir daha düşün…

Düşmezdin.. Dengeyi, ilimle kursan,
Kur’ân mihengine, aklını vursan.
Yoksa.. Her doğruya, ‘ifrat! ’ diyorsan;
Bir daha.. Bir daha… Bir daha düşün.

Belki tanısam severdim dünyayı, tanıyamadım
azaldım, azaldıkça gönlümde bozkırlar
ve yalnız ağaçlar kaldı, gidilmedik dağlarda
en sevdiğim renk yeşil, diyecek oldum
yemyeşil çayırlar da sarardı.
Onuncu köy ben olayım istedim,
kente göçtü herkes, dediler ki: "Darılma!"
baktım, dünya onlara dünyaydı
kendi halinde olmaktan başka neşe sunmadı bana
 Seyyid Ensar

Beni Hor Görme Gardaşım

 

Beni hor görme gardeşim

Sen altınsın ben tunçmuyum

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben sac mıyım

 

Ne var ise sende bende

Aynı varlık her bedende

Yarın mezar'a girende

Sen toksun da ben ac mıyım

 

Kimi molla kimi derviş

Allah bize neler vermiş

Kimi arı çiçek dermiş

Sen balsın da ben cec miyim

 

Topraktandır cümle beden

Nefsini öldür ölmeden

Böyle emretmiş yaradan

Sen kalemsin ben uc muyum

 

Tabiat'a Veysel âşık

Topraktan olduk gardaşık

Aynı yolcuyuz yoldaşık

Sen yolcusun ben bac mıyım

Aşık VEYSEL

BAYRAM

Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine
Kızı “Bayram” dedi, yalın ayaklı
Adam “Bayram” dedi, tam ağlamaklı..

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ ağzından bir “off! ” kurtuldu
Oğlu “Bayram” dedi, sırtı yamalı
Adam “he ya” dedi, gözü kapalı..

Düşündü kış yakın, evde odun yok
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok
Yok yoka karışmış; tuz yok, sabun yok
Avrat “Bayram” dedi, eğdi başını
Adam “evet” dedi, sıktı dişini..

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara
Takvim “Bayram” dedi, silindi yazı
Adam “öyle” dedi, bağrında sızı..

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Aylar, yıllar, günler erirken yasta
Yer-gök “Bayram” dedi, ağzını açtı
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtı..

              Abdurrahim Karakoç

Ben avcı olurum, o ceylan olur
Kovalar dururum kendi gölgemi.
Umut toprak olur, dert zaman olur
İp takar sürürüm kendi gölgemi.
**
Sevgi, dağ zirvesi; kin, dipsiz kuyu
Karıştan kısadır hayatın boyu
Kirletirse şayet toprağı, suyu
Göğsünden vururum kendi gölgemi.
**
Gerçeğin hayâlden en bariz farkı
Uzağa atarsın, yakına düşer...
Öyle günler, öyle simalar var ki
Unutmak istersin, aklına düşer.
**
Ölüler toprağa gömülür, tatlı günlerin de acısını duyarsınız. Ölüler toprağa gömülür, hatıralar yüreğe, Toprak mı vefalı, yürek mi vefalı? Bilmiyorum.
**
Okuduğum mektup, gördüğüm güzel
Seni hatırlatır otuz yıl önce.
Otobüs kalkarken sallanan her el
Seni hatırlatır otuz yıl önce.
**
Ceylanın gözleri, gülün kokusu
Uyandırır bende hasret duygusu.
Ağaçtaki meyve, pınardaki su
Seni hatırlatır otuz yıl önce.
**
Ormanlar, yıldızlar, karışık düşler
Sisli düşünceler, gamlı gülüşler
Yağar kurşun kurşun aklıma düşer
Seni hatırlatır otuz yıl önce.
**
Bakarım her sabah mor ufuklara
Sevgimin sığması, zor ufuklara.
İstersen anlatır, sor ufuklara
Seni hatırlatır otuz yıl önce.
**
Düğünler, bayramlar seninle gelir.
Gecede yağan kar seninle gelir.
İlkbahar, sonbahar seninle gelir
Seni hatırlatır otuz yıl önce.
**
Kul o ki, nefsini yularla güde
Mal o ki, bekçisin muazzez ede
Dil o ki, her yerde hakkı konuşa
Yol o ki, dosdoğru Allah’a (c.c.) gide.
**

DESEM Kİ
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin.
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarla nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi fark edemezsen
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum

Cahit Sıtkı Tarancı

NERDESİN
Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar: Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran bu sesin.


Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgârlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: Nerdesin?

Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben.
Elverir ki bir gün bana, derinden,
Ta derinden, bir gün bana “Gel” desin.

AHMET KUTSİ TECER