Sevdiğimiz Şiirler

Ve büyür gözlerimde güvercin güzelliğin
Sonra bıkıp usanmadan sabahlara dek
Biri durur kapında korkulu ürkek...
O duran benim.

Bir gölge gibi düştüm ardına yıllardan beri
Sordum seni şehir şehir
Şimdi her gece yarısı rüzgâr değildir
Pencerene vuran benim.

Bir gün bölerse uykunu bir saat çıngırağı
Birdenbire yatağından kalkıp oturma
Öyle korkulu gözlerle etrafına bakınma
Saatleri kuran benim.

Senin bir suçun yok kabahat bende
Bitsin bu kıskançlık gayrı diyerek,
Boy verdiğin aynaları istemeyerek
Tekrar tekrar kıran benim.

Bir ceylan gibi durma artık gecenin ortasında
Ceylan gibi bakma oraya
Seni bir beyaz duvağa, altın halkaya...
Duyuran benim.

Kolay kolay unutulmaz adına yaktığım türküler
Kapanmaz yüreğime açtığın yara.
Her akşam saçlarını karanlıklara...
Savuran benim.

Yavuz Bülent Bakiler

SİTARE

“Çeşmek Be-zen Sitare
Ezmen Mekon Kenâre”

Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Dün oturup hesap ettim
Sen doğduğun zaman
Ben bir askeri mektepte talebeymişim
Sen bilmezsin Sitare
Burada gündüzler çekip durduğumuz bir mercan tespih
Geceler içinde uyuduğumuz birer siyah buluttu
Her akşam dokuzda yat borusu çalardı
Yat borusu baştan aşağı hüzün çalardı
Bir derin uykuya atardım kendimi
Siyah benli bir kız düşlerime kaçardı
Bende onu alır anamın düşlerine kaçardım
  Dilaver Cebeci

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] bu şiiri ilk defa duyuyorum anlamına baktım güzelmiş yeni bir şiir duymamı sağladığınız icin tesekkur ediyorum.

Güneş gibi sevmedik, akşam batarız diye.!
Yıldız gibi sevmedik, kayıp gideriz diye.!
Rüzgar gibi sevmedik, eser geçeriz diye.!

Takvimlere bakınca çöküyor can kalesi
Günlerin boynu bükük, ay yaralı içimde
Öyle bir kanattın ki, dakikalar ve hüzün
Ateşten damarlarla yakıyor ellerimi
Öyle bir öğrettin ki, ne olduğunu vaktin
Beklemiyorum artık yıldızları ve seni..

GÖZLERİN GÖZLERİMDE
Hep böyle  çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde  uzak bir işik mi yanar?
Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;
Kiyisindaymiş gibi en sakin  denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi  ben senin limaninda
Firtinalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik  hiç  bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar  sürsün senin yaninda...

Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,
Gündüzüm aydinligim, ipek  böcegim benim!
Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!

Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayirma gözlerimden  çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansiz, o kuytu  gözlerini.


Ümit Yaşar Oğuzcan

Senin hakikatin sende mi satırlarda mı
Terk etmek için mi yaşarsın bulmak için mi
Aşk olsun tam da böyle deyi verdi
Sesim kırılmıştı kırılsındı
Sapanım boşalmıştı boşalsındı
Yüzümün imlası uçmuştu uçsundu
Dedim yol dönmüştür dünya evine
Kuytularda yoğrulan bilmişlikten
Gerçek yenilgiler yengiler mahşerine
Mehmet Narli

Bitirdim ben...
Koydum lavtamı kenara.
Mor üçgüller arasında
Gölgeler asılı durdukça
Şakımak da sona erdi, şarkılar da.
Bitirdim ben...
Koydum lavtamı kenara.
Eskiden bülbüller gibi erken,
Çiy düşmüş çalılarda öterken,
Kestim artık sesimi.
Yorgun bir ketenkuşuyum şimdi.
Dudağımdaki ezgiler bitti,
Öttüğüm zamanlar geçip gitti..
Bitirdim ben.
Koydum lavtamı kenara.

Martin Eden / Jack London

Bir yağmur mevsiminde yitirdim yüzümü
Dilimi incelikli bir sözün eşiğinde.
Yollar yapılar çarşılar boyu
Yükselen bir yalnızlığı geçerek geldim.
Düşen her damla kanıma düştü
Tenim kupkuru
Söylenen her söz biraz daha
Biraz daha büyüttü suskunluğumu...
Yüzümü bir çamur mevsiminde yitirdim.

Şükrü Erbaş

Geceler boyu şiir yazıran
Sabah yazdıklarımı unutturan sensin Yıldız
Gökyüzüne her baktigımda adını hatırladığım
Güneşten değil güneşin senden parlaklığını aldığı sensin Yıldız
Ve görebilmek ümidiyle gezip dolaştığım
Kıblemi şaşırtan sensin Yıldız.

SEVMEK NE UZUN KELİME

Dokunulmasa da, görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına,
Nedensiz...
Sen; aklım ve kalbim arasında kalan,
En güzel çaresizliğimsin.
Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık.
O kadar kalbimdesin ki...
Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme,
Kırk yılın hatırına "SEN" kalayım.
"Sevmek" ne uzun kelime...
Şimdi açsam pencereyi beklesem.
Sen gelsen, olmaz ya hani geliversen.
Hiçbir şey sormasan,
Hiçbir şey söylemesen,
Sussan,
Sussam,
Sussak...
Susuşların anlattıklarını dinlesek.

CEMAL SÜREYA

BİR ŞEY SÖYLE
Bir şey söyle
Denizler tutuşturulduğunda
Dağlar yürütüldüğünde
Bir şey söyle
Yıldızlar semadan bir bir
döküldüğünde üstümüze
Bir şey söyle
Ben seni unuturum
Söyle
Yer başka gök başka olduğunda
Sallanıp çalkalandığında uçsuz
bucaksız sema
Hani biz
ateşin etrafını sarmış
pervaneler gibi olduğumuzda
Bir şey söyle
Unuturum ben seni, söyle
Kalplerde gizlenenler ortaya döküldüğü zaman
Gök yarıldığı zaman
Ne oluyor bu yere dediği zaman insan
Ve kalakaldığında yüzkarası
şiirlerim
Ve sensiz bir zaman
ve ayaklarımızın altından toprak
kayıp
Dümdüz eğildiği zaman
Bir şey söyle
Defterler açıldığında gökyüzü
sıyrılıp
alındığında
Cehennem tutuşturulduğunda cennet
yaklaştırıldığında

                               İbrahim Sadri

        Suları Islatamadım
Savaştayım elli yıldır,
Ömrüm geçti boşalt, doldur.
Anlamadım, bu ne haldir,
Bir gün silah çatamadım.
Suları ıslatamadım

Ekin ektim ,başak yılan,
Kuşandığım kuşak yılan.
Yorgan akrep, döşek yılan
Bir gün rahat yatamadım.
Suları ıslatamadım

Ne payem oldu ,ne sayem
En doğruya varmak gayem,
Düşüncemdir tek sermayem.
Alan yoktur, satamadım,
Suları ıslatamadım

Yolum yokuş, izim ayrı
Dilim yağsız, sözüm ayrı.
Bedenimden özüm ayrı,
Biri bire katamadım,
Suları ıslatamadım

Talipli yoktur sevgiye
Anlamadım, neden? Niye?
Canlar gücenmesin diye,
Can attım, gül atamadım
Suları ıslatamadım.

Abdurrahim KARAKOÇ

INCITME
Gölgesinde otur amma
Yaprak senden incinmesin.
Temizlen de gir mezara
Toprak senden incinmesin.

Yollar uzun, yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.

Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin.

İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin.

Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin.

ABDURRAHİM KARAKOÇ

Cebeci tahta köprüsünden her geçtiğimde
Biraz daha büyürdüm
Kolay mı bu köprüden geçmek
Bilmem kaç basamak
Çıkacaksın, ineceksin
Sallanır
Gıcırdar
Altında dumanlı bir canavar
Bir kara buluta gireceksin
.
Elimde tahta çantam
Babam yaptı
Babam marangoz
İçinde sarı defterim, hayat bilgisi kitabım
Kalemim, silgim, kalemtraşım
Biraz daha büyürdüm köprüyü geçtiğimde
.
Bir de dönüşü var bu yolun
Aç karnına Karaköy pastahanesinin önünden geçişin
Poğaça kokusunu içine çekişin
Yirmi beş kuruş yetmiyor ki
Babam ne yapsın
Ablama elli kuruş, bana yirmi beş kuruş
Tastamam yetmiş beş kuruş
.
Yollar uzar akşam eve giderken
Çantan ağırlaşır
Simit kırıntısı ararsın ceplerinde
Ayakların gitmez olur
Bir de aklına, yarına yapılacak ödevler gelir
İçte bu açlıktan da beter
Açlıktan da beter

Nurettin Doğan