Sevdiğimiz Şiirler

Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de

Aykırı anlamlar arayıp durma
güz bitip sular köpürür de
kapanmaz gülüşünün açtığı yara
uçurum olur zaman her gece

Her gece yeni bir savaş baslar
acı ses olur, ses deli yağmur

Sığındığım her yer adınla anılır
ben girerim sokağı devriyeler basar
Bir de gülüşün eklenir kimliğime.

Ahmet Telli

Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın, Ben tunçmuyum
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saçmıyım

Ne ise varsa sende bende
Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende
Sen toksunda ben açmıyım

Kimi molla kimi derviş
Allah bize neler vermiş
Kimi arı çiçek dermiş
Sen balsında ben cec miyim

Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş yaradan
Sen kalemsin ben üç muyum

Tabiata Veysel aşık
Topraktan olduk kardaşlık
Aynı yolcuyuz yoldaşlık
Sen yolcusun ben bacmıyım...

                 AŞIK VEYSEL

           Misafirhane

Bir misafirhanedir bu insan olmak.
Her sabah yeni bir varış.

Bir sevinç, bir keder, bir fenâlık,
Geliverir bir anlık farkındalık
Sanki bir misafir gibi beklenmedik.

Buyur et, ağırla hepsini sen !
Kalabalık hüzünler olsa bile gelen
Evini apansız silip süpüren,
Eşyalarını yerinden yok eden,
Yine de onurlandır her misafirini.
Belki de arındırıyordur seni
Açmak için yeni bir sevincin yerini.

Karanlık düşünce, utanç, şer
Kapıda karşıla gülerek hepsini.
İçeri davet et geleni,

Şükret bak gelene sen.
Gönderilmiştir her kimse gelen
Olsun diye rehber sana, öteden

Mevlânâ

insanlar için ölebileceksin,
Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için ,
Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
Hem de en güzel en gerçek şeyin
Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

                   Yaşama Dair Şiiri/ Nazım Hikmet

              YÜKSEK EVDE OTURANLARIN TÜRKÜSÜ

Evleri yüksek kurdular

Önlerinde uzun balkon

Sular aşağıda kaldı

Aşağıda kaldı ağaçlar

 

Evleri yüksek kurdular

On bin basamak merdiven

Bakışlar uzakta kaldı

Uzakta kaldı dostluklar

 

Evleri yüksek kurdular

Cama betona boğdular

Usumuzdaydı unuttuk

Topraklar uzakta kaldı

Toprağa Bağlı olanlar

 

                         Gülten Akın

Ruhumun Dalgaları
 
Ruhumun dalgaları, koşup kabarmayınız.
Her damlanız tutuşan göğsüme birer bıçak.
Kalbim bir kayadır ki, nerdeyse yıkılacak,
Hayalden köpüklerle kalbimi sarmayınız.
 
Dümdüz olsam diyorum, ve kumlu bir sahili
Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız.
Bilmediğim yeni bir masala başlasanız,
Çekilse kulağımdan hatıraların dili.
 
Ey eski günler artık bana yaklaşmayınız,
Ey hayaller, vurmayın kalbimin sert taşına.
Bütün bir hayat bile değmez bir göz yaşına,
Ruhumun dalgaları, köpürüp taşmayınız.

Sabahattin Ali

SON SÖZ
Boğazından lıkır lıkır geçen şu suyun kıymetini bil.
Nedir ki bu mavilik deme;
Pencereden görebildiğin kadar,
Göğün kıymetini bil.
Kıymetini bil çiçek açmış bademin,
Güneşli odanın, çamurlu sokağın;
Beyazın, siyahın, yeşilin,
Pembenin kıymetini bil.
Dirilik, öyle bir şey yürekte;
Sevinçle çırpınır,
Kavak yelleri eser insanın başında.
İnsanoğlu kızar, öfkelenir, savaşır;
Halk için girişilen savaşta,
O korkulu sevincin,
Öfkenin kıymetini bil.
Bil ki bu,
Budur işte;
Güneş yalnız dirileri ısıtır;
Güneşin kıymetini bil.

Oktay RİFAT

HUZUR ARIYORUM

Huzur arıyorum,
gecenin
derinliğinde,
Yıldızlarla süzülen
o karanlık gökyüzünde.
Dinlenmiş bir kalp,
sakin bir nefes,
Huzurun kollarında,
sessizlik içinde.


Rüzgarın
hafif dokunuşuyla
gelir belki,
Yaprakların fısıltısı,
doğanın melodisi.
Bir gölette yansıyan
ay ışığı,
Huzurun gelişiyle,
suyun kucaklaması.


Bir kitap kuytuda,
kahvenin sıcaklığı,
Huzurun resmi çizer
satırlarda.
Gözlerini kapattığında
hayal ettiğin,
Huzurun izini sürer,
içsel bir yolculukta.


Bir dostun
gülüşünde,
bir sevdanın
dokunuşunda,
Huzur bulur insan,
kalp yumuşar.
Sessiz bir dua,
içten bir tebessüm,
Huzurun geldiği
ana işarettir.


Gökyüzündeki
kuşların
özgür uçuşu,
Dağların
yüce zirvesindeki
sükunet.
Huzur,
doğanın
harmonisiyle
birleşir,
Kalbinin
derinliklerinde
sonsuzluğa
yelken açar.


Huzur,
bir sabahın
erken
saatlerindeki
serinlik,
Toprağın
kokusu,
çiçeklerin
açılışı.
Yeni bir günün
başlangıcında
bulunur,
Huzur
arıyorum,
içimdeki
sessizlikte.


A.NEJAT ALPEREN

ANLAMAK
Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorum,
Ne büyük nimet olduğunu, ah ey güzel gün!
Boş yere üzülmekte mana yok, anlıyorum.
Kadrini bilmek lazım artık, her açan gülün.
Şükretmek türküsüne, daldaki her bülbülün,
Yanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum.

Cahit Sıtkı Tarancı

Sen misin yan yana gezemediğim?
İnce sitemini sezemediğim
Sırrını bir türlü çözemediğim
İçimdeki çetin sual sen misin?

Susturdum yüreğimi, ağlasam da yok duyan,
Can içre canı sildim, dayan ey kalbim dayan,
Bilseydim varlığımla vermezdim sana ziyan,
Düşleri şerre yoran, izlerine küskünüm.

Anlamadın bir türlü, neydi ruhumu yakan,
Kor kızıl damarlarda, ateş misali akan,
Meğer vefa kahrıymış, insanı yere yıkan,
Ümit bağımı bozan, güzlerine küskünüm.

Fatma Pınarbaşı

YAŞAMLA ÖLÜM ARASINDA
Bir ömrü doyasıya yaşadım,
Gündüzleri doldurdum,
Geceleri boşalttım,
Yarınları bugün yaptım,
Dünü arkamda bıraktım.
Anıları dondurdum, beynimin dipfirizinde!
Belki bir gün yeniden yaşarım diye.
İyilikleri, dostlukları beklemeye aldım,
Kötülükleri unutkanlığıma adadım.
Şöyle bir baktığımda yaşamıma,
Sadece düşlerim, hayallerim ayakta kaldı,
Gerisi tüm görüntülerin ardındaydı.
Zaman hala yaşamla, ölüm arasındaydı.

                           Akın Önen

BİR İLK BAHAR ŞİİRİNE  BAŞLANGIÇ

Hava ne kadar güzel öğretmenim
Yollar ağaçlar kuşlar ne kadar güzel
Yeryüzü pırıl pırıl öğretmenim
Gizlisi saklısı kalmamış dünyanın
Nesi var nesi yoksa dökmüş ortaya
Bütün bitkiler, bütün hayvanlar, bütün taşlar
Sürüngenler, konglomeralar, serhaslar
Hepsi hepsi ortada öğretmenim.
Ne olur biz de gidelim
Burda kalsın kitaplar
Burda kalsın iğneli karafatmalar
Kollarından bacaklarından gerilmiş kurbağalar
Burda kalsın hepsi
Bomboş kalsın hepsi
Bomboş kalsın evler okullar
Hapishaneler, hastaneler…
Öğretmenim, sevgili öğretmenim
Sırtımıza alırız hastaları
Kim bilir ne özlemişlerdir kırları…
Ya mahpuslar.
Ne sevinirler kimbilir
Sarılıp sarılıp öperler adamı.

                      Melih Cevdet ANDAY

YANLIZLIK PAYLAŞILMAZ
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.


Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.


Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.

        Özdemir Asaf

ODA İYİDİR
Yataklarımızda ölmek de iyidir
temiz bir yastıkta
ve arkadaşlarımızın arasında.
Bir kez olsun
ellerimiz göğsümüze kapanmış,
boş ve solgun,
çiziksiz, zincirsiz, bantsız
ve belgesiz ölmek iyidir.
Temiz bir ölümle ölmek iyidir,
gömleğimizde deliksiz
ve kaburgalarımızda delilsiz.
Yanağımızın altında kaldırım taşı değil, beyaz bir yastıkla,
ellerimiz sevdiklerimizin elleri arasında,
çaresiz doktorlar ve hemşireler etrafımızda,
arkamızda zarif bir vedadan başka hiçbir şey bırakmadan,
tarihe aldırmadan,
dünyayı öylece bırakarak,
bir gün bir başkası onu değiştirir diye umarak
ölmek iyidir. ( Filistinli bir şair uzun bir esaret döneminden sonra yazmış)