Sevdiğiniz Şiirler

Herşey Sende Gizli
Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,

Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...

can yücel

MUTLU AŞK YOK Kİ DÜNYADA
Aslında hiçbir şey kâr değil insana
Ne gücü ne zayıf yanları ne de yüreği
Gölgesi bir haç gölgesidir kollarını açsa
Ve kırar göğsüne bastırırken sevdiği şeyi
Tuhaf bir ayrılıktır hayatı kapkara
              Mutlu aşk yok ki dünyada

Hani giydirilmiş erler bir başka yazgıya
İşte o silahsız askerlere benzer hayatı
Sabahları o yazgı için uyanmış olsalar da
Tükenmiştirler ve kararsızdırlar akşamları
Söyle yavrum şu sözleri ve sakın ağlama
              Mutlu aşk yok ki dünyada

Güzel aşkım tatlı aşkım çıbanım derdim
Yaralı bir kuş gibi taşırım seni şuramda
Ve görmeden bakanlar şu halimize bizim
Süzdüğüm sözleri söylerler benden sonra
Ve her şey der demez ölür iri gözlerin uğruna
              Mutlu aşk yok ki dünyada

Yaşamayı öğrenmek bizimçin geçti çoktan
Ağlasın gece içinde kalplerimiz yan yana
En küçük şarkıyı mutsuzluktur kurtaran
Her ürperiş borçlu baştan bir hayıflanmaya
Ve her kitar havası beslenir hıçkırıkla
              Mutlu aşk yok ki dünyada

Acılara batmamış bir aşk söyle bana
Yıkmamış kıymamış olsun bir aşk söyle
Bir aşk söyle sarartıp soldurmamış ama
İnan ki senden artık değil yurt sevgisi de
Bir aşk yok ki paydos demiş gözyaşlarına
              Mutlu aşk yok ki dünyada
              Ama şu aşk ikimizin öyle de olsa
   Louis ARAGON
Çeviri : Cemal SÜREYA

Yalnız Bir Opera

Ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
Yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
Oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim

İmrendiğin, öfkelendiğin
Kızdığın ya da kıskandığın diyelim
Yani yaşamışlık sandığın
Geçmişim
Dile dökülmeyenin tenhalığında
Kaçırılan bakışlarda
Gündeliğin başıboş ayrıntılarında
Zaman zaman geri tepip duruyordu.
Ve elbet üzerinde durulmuyordu.
Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun,
Biraz daha fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.
Başlangıçta doğruydu belki.
Sıradan bir serüven, rastgele bir ilişki gibi başlayıp,
Günden güne hayatıma yayılan, varlığımı ele geçiren,
Büyüyüp kök salan bir aşka bedellendin.
Ve hala bilmiyordun sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana
Bütün kazananlar gibi
Terk ettin.

Yaz başıydı gittiğinde, ardından,
Senin için üç lirik parça yazmaya karar vermiştim.
Kimsesiz bir yazdı. Yoktun. Kimsesizdim.
Çıkılmış bir yolun ilk durağında bir mevsim bekledim durdum.
Çünkü ben aşkın bütün çağlarından geliyordum.
Sanırım lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu
Yüzündeki kuşkun kedere, gür kirpiklerinin altından
Kısık lambalar gibi ışıyan gözlerine
Çerçevesine sığmayan
Munis, sokulgan, hüzünlü resimlerine
Lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu.

Yaz başıydı gittiğinde. Sersemletici bir rüzgar gibi geçmişti Mayıs.
Seni bir şiire düşündükçe
Kanat gibi, tüy gibi, dokunmak gibi
Uçucu ve yumuşak şeyler geliyordu aklıma.
Önceki şiirlerimde hiç kullanmadığım bu sözcük
Usulca düşüyordu bir kağıt aklığına,
Belki de ilk kez giriyordu yazdıklarıma, hayatıma.
Yaz başıydı gittiğinde. Bir aşkın ilk günleriydi daha.
Aşk mıydı, değil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi?
"Eylül'de aynı yerde ve aynı insan olmamı isteyen" notunu buldum kapımda.
Altına saat:16.00 diye yazmıştın, ve 16.04'tü onu bulduğumda.
Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını
Takvim tutmazlığını
Aramızda bir düşman gibi duran zamanı
Daha o gün anlamalıydım
Benim sana erken
Senin bana geç kaldığını.
............................. ...............Murathan Mungan

Sahipsiz kalırmı ölümüz bizim 
 
Sadakati candan üstün tutmuşsak
Olur mu aşkta hiç çölümüz bizim
Gönül gülşenine sevgi katmışsak
Dalında kurur mu gülümüz bizim

Her daim helallik almışsak yârdan
Caymışsak uğruna dünyalık kârdan
Yarin yüreğinden gelen o hardan
Tutsak ta yanar mı elimiz bizim

Bakmışsak her daim gönül gözüyle
Konuşmuşsa diller sevgi sözüyle
Çalarken nağmeyi aşkın sazıyla
Kopar mı sazda ki telimiz bizim

Sevda selamını kalpten verdiysek
Canana gülleri kalpten derdiysek
Sevgi dergâhında, Hakka erdiysek
Hasrete düşer mi yolumuz bizim

Gezdiğimiz derya, Hakkın yoluysa
Yattığımız tek döş, yârin soluysa
Gönül verdiğimiz Hakkın kuluysa
Kırılır mı gönül dalımız bizim

Oda seviyorsa bizi biz gibi
Oda çalıyorsa sazı saz gibi
Kışı eğliyorsa kalpte yaz gibi
Ona açılmaz mı kolumuz bizim

Gözümüz harama olmazsa radar
Yüzümüz harama olmazsa didar
Yaşamın başından makbere kadar
Mutluluk dolmaz mı hâlimiz bizim

Ceylanlar inerken baş köşemize
Hep sadık kalmışsak kalp eşimize
Haram değmemişse hiç dişimize
Sahipsiz kalır mı ölümüz bizim

 İhsan Turhan
 

Unutmak Ölmekten de Zormuş

Ey sevdiğim,
Uğruna bir ömür verdiğim,
Hasretim, felaketim, özlemim,
Demek unut diyorsun bana!
Unut diyorsun ya!
Unutmak kolay olsaydı;
Kanlı yaşlar akıtır mıydı hasretinden gözlerim!
Seni arar mıydı her gece bin bir telaşla ellerim!
Kalkar mıydım üç beş nöbetlerine!
Sonra bakıp da elimdeki son resmine;
Seni unutamıyorum der miydim!
Bölünür müydü her gece uykularım feryat figanlarımla!
Islanır mıydı mektuplarım akan göz yaşlarımla!
Hiç unutmak kolay olsaydı;
Ben hala seni sever miydim!
Bak gündüzüm gece; gecem gündüz olmuş.
Senin sevdan diye yüreğime koyduğum alevden kormuş
Ben seni sevince anladım bir tanem,
Meğer unutmak ölmekten de zormuş!

                              Şiir:    >-Delicanlı->

SOR KENDİNE BENİ

Sor sevdiğim,
Sonra kağıttan gemiler yap,
Yelkenleri olmayan,
Direkleri mavi bildiğim,
Sor beni gördüğün her buluta,
Sevdalıların hatırına,
Geceleri yıldızlarda parlayan,
Denizlerin suskunluğuna bırak beni,
Ve çek gökyüzümü üzerine,
Dalıp git hayallerin sonsuzluğuna,
Çocuklar çıkarsa karşına,
Gülümse, uzat ellerini,
Ceplerinden çıkarıp verirler sana,
Tenimde gizlenen dudak izlerini,
Şaşırma,
Sabah olacak birazdan,
Sor beni yağmurlarına,
Sor sevdiğim
Ve pencereden bak bakabildiğin kadar,
Gördüğün son noktada,
Seni seyretmekteyim...

Hayat kötü kardeşim
Bunu sen söyledin bana.

İlk kez titreyişini duydum sesinin
Hıçkırıklara karışan
Ilık yaşlarla süslenen sözlerini
İlk kez duydum.
Yüreğim acıdı
Göz yaşlarınla ıslandı sonra
Uçup gitti soluduğum havaya hüznüm
Odanın duvarına saklandı kaldı.

Hayat kötü değil kardeşim
Bunu ben söylüyorum sana
Hayat zor.

Ayazlı bir bahar gecesinde
Gündüzü beklemek gibi
Güneşin bir gün
Güneşin her gün doğacağını
Düşlemek gibi.

Güzelliklerini hep sakladı hayat bizden
Kıymetini bilelim diye belki de
Kim bilir.
Yakaladık kimi zaman
Yüzümüzde bir gülümseme bıraktı
Gözlerimizde acı.

Hak edilir şeyler değil bunlar
Yaşanılanlar
Yaşatılanlar bize yakışmadı
Güneşimizin önüne bir set çekildi
Senin gücün yetmedi
Geçemedin önüne
Bense
Yıkılmadan yıktım
Henüz göremediğin aydınlığı gördüm
Değişen ne oldu?
Senin
İçinde taşıyamadığın
Belli belirsiz bir istekle
Gözlerine
Sözlerine vurduğun
Benimse
Tortulaşmış bir hüzün içimde.

,

Sevcan KOYUNCU

Aslında Yok

Yalnızlık güzelmiş bazen
İşte yine koskoca bir kalabalığın ortasında
Yapayalnızım.
Bu gürültülü yalnızlığın ortasında
Boş bir çuval gibi düşünüyorum
Özgürce
Dilediğimce.

Ard arda yakıyorum sigaramı
Ve dumanında uçup giden hayallerimi görüyorum
Gözden kaybolan umutlarımı
Yitirdiğim mutluluklarımı.

Ne özgürlük
Ne de yalnızlık işe yarıyor artık
Öyle zor ki böyle yaşamak
Yani olmayan biriyle.
Sadece benim olan
Gördüğüm
Duyduğum
Hissettiğim
Ama aslında yok olan biri

Sevcan KOYUNCU

beklerim

gelmene karar veremedim,
bekledim...

gitmene gönül koyamadim,
gitmese dedim...

ne zaman gelirsen kabulüm,
ne zaman gidersen,

beklerim...
 CEM CEM

BASKA TÜRLÜ HERSEY


baska türlü bir sey benim istedigim:
ne agaca benzer, ne de buluta.
burasi gibi degil gidecegim memleket
denizi ayri deniz,
havasi ayri hava..

bir baska yolculuk dalindan düsmek yere
yasadigindan uzun

bir tatli yolculuk dalindan inmek yere
agacin yüksekligince
dalin yüksekligince rüzgarda
ve bir yeni ömür
vardigin çimen yesilligince

nerde gördüklerim?
nerde o bekledigim
rengi baska
tadi baska..
.

 CAN YÜCEL

ÇOCUKSUN SEN - I

Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu
Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor
uçurumlarımı Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum
Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa
Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak
Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen
Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada
Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.

Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

AHMET TELLİ..

ÇOCUKSUN SEN - 2

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm
Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hala
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle
Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar
Dursam ölürüm paramparça olur dünya

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm
Uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir
Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna
Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için
Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak
Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu

Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç
Bir rüzgar esse ellerin fesleğen kokuyor
Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda
Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum
Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım
Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte

Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan
Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum
Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken
Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde
Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su

 Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı
Soluğunun elma kokması bundandı belki
Bir elma kokusuna tutundum düşerken
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle
Çocuksun sen, çocuğumsun....

AHMET TELLİ..

Suya düşen bir karanfilse yüreğin
bırak kendini ırmağın türküsüne gülüm
vursun seni o taştan bu taşa
o çağlayandan bu çağlayana
          Ahmet TELLİ

Hiç özlemedim seni
Özlemek dostluktandır
dostluğundan öte bulmalıyım seni
      Ahmet TELLİ

KALBİM UNUT BU ŞİİRİ 

Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda 
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor 
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık 
Su ve ses kadar beklediğim 
ne kaldı geride, bilmiyorum 
uzanıp uyumak istiyorum gölgeme 
ve sarınmak o kocaman gözlerin 
uğuldayan rüzgârlarına 
Bir acıyı yaşarım ve zehrinden 
çiçekler üretirim kömür karası 
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların
 
Yapraklarım yok artık kuşlarım yok
büsbütün viran oldu dağlarım
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karşılığı kalmadı sesimde
sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü
 
Yanlış, daha baştan yanlış
bir şiirdi bu, biliyorum
ve belki ömrümüzün yakın geçmişi
bu kadar doğruydu ancak, kimbilir
Kalbim unut bu şiiri
 
 
Ahmet TELLİ