günaydın arkadaşlar. dün veliler arasında çocukların kavga etmeleri nedeniyle tartışmalar oldu. Kendini
bilmez bir velim ağza alınmayacak sözler sarfetti. Çocuklar da buna şahit oldu. Benim bütün konsantrasyonum bozuldu, çocuklarda üzüldüler.
Ne yazayım bilmiyorum.Kimseyi kırmak değil amacım ama yazık ki çok şey masal olmuş.
Velilerin çoğunluğu çocuğunun mutlu,iyi bir birey olmasını istiyor mu acaba?
Çocukların oyun alanı yok.Enerjilerini harcayacakları bir yer yok.Toplumca bunun için ne yapıyoruz?Biz talep ediyor muyuz?
Kaç kişi öğretmeni,okulu ,arkadaşlarını,okul personelini sevdirmek için çaba harcıyor?Bunlar olmadan çocuğun kendini mutlu hissetmesine imkân var mı?Affedemeyen,barışamayan,hep kendini düşünen çocuk nasıl mutlu olacak?
Bu yazdıklarımı toplumun ne kadarı önemsiyor acaba?talep etmesinde vazgeçtik.
Şu anda bilgi çağındayız:Her bilgiye ulaşabiliyoruz.Önemli olan çocuğun bilgiye ulaşması,bilgiyi kullanarak iş üretmesi değil mi?Peki kaç veli bunu önemser?
Bırakın çocukları,ülkemizde artık bu kadar üniversite mezunu var.Bırakalım siyasileri,sonu siyasi tartışmaya gidiyor.Bir düşünelim.Bizler çok istiyoruz da hiç kimse yapmıyor mu?Sadece siyasi kuruluşlar mı var?Sivil toplum üretim,eğitim konusunda hangi projeyi,fikri ortaya atıyor ya da bu konularda bilim adamlarına soruyor?
Asalında az ya da çok hepimizin istemediği belli.Bir araya gelemiyoruz bu yüzden.Çünkü bir sivil toplum kuruluşunun,sendikanın yönetimi değil önemli olan.Ne yapacağı,hedefleri değil mi?
Peki hangi konuda uzlaşabilmiş,ortak karar alabilmişiz?
Hepimizin benimseyeceği ülkemizin menfaatine pek çok şey yapılamaz mı?
İnanın belli bir oranda istememezlik var ne yazık ki.Çünkü çok istesek bir araya geliriz.Pek çok sorun aşılır.
En azından sitemizde birbirimize destek olarak bir hedef belirleyebilmişiz.Katkısı olan herkese yürekten teşekkürler.İleride daha çok branş öğretmeni ve değişik konularda uzmanların katılımıyla daha da iyiye gideğimize inanıyorum.
Selamlar,saygılar.