yok arkadaş ben bıktım bu meslekten ... ya ben yırtıyorum, paralıyorum kendimi, ben yaşlanıyorum; bu öğrencilerimin anneleri süslenip püslenip geziyorlar ödevinde 2 soruyu yapmış. nasıl bakmazsın. nasıl yaptırmazsın? yazıları bazılarının inanaın çivi yazısı. harf diye bir şey yok. değişik çizgiler var, o derece yani. ben napayım bunlara? yapacak bir şey bulamıyorum. artık dilimde tüy bitti. bıktım söylemekten... 8 den 19 u çıkarabiliyor hala... ya ben boşuna uğraşıyoprum cidden... ailede bitiyor her şey... benim fikrim böyle... çünkü benim yapmalarımla olmuyor bu iş...
Öğretmenim, sizi çok iyi anlıyorum. Bende de aynı şekilde. Dün veli toplantısı yapacaktım,25 kişiden sadece 6 sı geldi. Onlardan da özür dileyerek toplantıyı iptal ettim. Eitimde öğrenciyken staja gittiğimiz bir okulda değerli bir öğretmenimiz "Arkadaşlar bu Mesleğin okulu yok. Yaptıkça öğreniyorsun" demişti. Gerçekten öyleydi. Ama şu son yıllarda bu iş resmen işkenceye dönüştü. Acaba kendimde bir kusur mu var diyeceğim, geçen sene başında 6yıldan bir yan aldım. Son 4 yılda 5 değişik müdürle çalıştım. Hepsindende övgü aldım.
Arkadaşlar asla kendimi methetmiyorum. Hatta epey özeleştiri yapıyorum. Ama işin içinden çıkamıyorum.
Geçenlerde arkadaşlarla( Bu okulda 10 seneden fazla görev yapanlar) konuşurken bir arkadaşımız şöyle bir cümle kullandı. "Bazen öyle bir çocuklar geliyor(sınıf) ki, İçlerinde kötü bulamıyorsun, Bazen öyle sınıf oluyor ki içlerinde iyi bulamıyorsun. Bu da öğretmenin şansına." Üstelik iki arkadaşımızdan örnek verdiler. Başka türlü olamaz diyorum herhalde. Yine de iyi veya kötü başa çıkmaya çalışacağız.
Bütün zümrelerime sıkıntısız, keyifli, sağlıklı dersler ve günler diliyorum.
