her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır derler. hepimizin de olaylara bakış açısı, verdiğimiz tepkiler, davranışlarımız elbette farklı olacaktır ki zenginlik olsun.
seyfi hocama katılıyorum, benim de derse girdiğimde herkesi oturur vaziyette görmek gibi bir takıntım var. okulumdaki sınıflara bakıyorum, her kapıda bir öğrenci kapı görevlisi gibi kapıyı tutup bekliyor, yerime geçeyim de öğretmenimi bekleyeyim demiyor. ben o durumdan rahatsız olmama rağmen kendi öğretmenleri rahatsız olmuyor.
iğneyi başkasına çuvaldızı da kendimize batırmamız lazım. yeni nesilde davranış problemlerin olmasının başlıca sebeplerinden biri de meslektaşlarımızın ( tabi ki hepsi değil ) bu problemlere çözüm aramaktan çok, olayları görmezlikten gelmesinden kaynaklanıyor.
Bu konuda benim de takıntım var öğretmenim yalnız olmadığıma sevindim .Ben derse girdiğim anda ayakta bir öğrenci varsa tekrar dışarı çıkıyorum kapıyı kapatıyorum içimden üçe kadar sayıyorum ve tekrar giriyorum sınıfa
sınıf bir sessiz ve herkes oturuyor ben girdiğimde ayağa kalkıyorlar bu en fazla hafta da bir kez oluyor artık alıştılar ne zaman sınıfa girsem hepsi yerinde bu beni mutlu ediyor
mutlu olduğumu onlara da söyledim
bazen arada soruyorlar ,mutlu oldunuz mu öğretmenim diye
