Çabuk unutuyoruz her şeyi ,
Ve kaybediyoruz bizi insan yapan bir çok şeyi...
Mesela ,
Vefalıyız ama bir yanlış görene kadar ,
Değer veriyoruz insan eşya herşeye ,
Ama yerine daha değerlisini bulana kadar..
Önce düşünmeden konuşuyoruz ,
Konuştuktan sonra düşünüyoruz ...
Hayata insanlara sığ bakıyor derine inmeye gerek duymuyoruz ,
Derine inmek sorumluluklarımız dan kurtarıyor çünkü ...
Hâl den düşmeden hâl den anlamıyoruz ,
Başa gelmeden başına gelmişe sadece bakıp geçiyoruz...
Dua etmek için milyonlarca sebep varken
Biz derde düşünce paçalar tutuşunca sadece dua ediyoruz...
Yetinmeyi unuttuk ,
Ekmeği buluyoruz şükretmek yerine tazesini , tazesini bulunca da yanına başka şeyler arıyoruz ..
Velhasıl kelam biz bizi kaybettik ama
Daha ne aradığımızı bilmiyoruz..
Alıntı