Bir Coşkudur Çocukluk...

Gerçek masumiyet onlarda saklı...

Çocuk kalbi taşımaktır

İcimizdeki çocuğu yaşatmalıyız her daim...

   Affan Dede'ye para saydım,
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var, ne adım;
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiçbir şey sorulmasın benden;
Haberim yok olan bitenden.

Bu bahar havası, bu bahçe;
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim;
Hiç bitmese horoz şekerim!

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

  Bir sebeple üzülmüştüm  okulda. Okulda iken çok nadir bir durum olarak gözlerim yaşardı.. Sınıfıma yeni gelen bir miniğim yanıma geldi ve öğretmenim ağladınız mı? Beden dersinde sırayı iyi olamadık diye ağladınız değil mi? Dedi ... Gülümseyiverdim...
  Ah çocuk, şu saflık o kadar lazım ki bazı yüreklere..

.

Hadi ANNE
Hadi anne! Üfle de geçsin artık... Küçüktük çocuktuk...

Hayat kolay biz hayattık. Güneş doğar gün biterdi bu kadar kolaydı.Oyun diye başlar sokağa taşar, güler geçer, koşup kaçardık...

Sabahın dokuzuydu buluşma saatlerimiz taki güneş batıp akşam ...olana kovalamaca oynar bazende bir ağacı kuşatırdık... Sokaklar biz, biz sokaklar demektik.Aynıydı aslında her geçen günümüz, her gün bir bahçeden kovulurduk, rutindik ama farkedemezdik...

Mutluyduk... Küçüktük ama kolaydık. Ne derdimiz vardı nede tasamız. Daha hayata savrulmamıştık. Belki her gün birimizde bir yara düşerdik çarpardık; uff yapardık çoğu zaman... Acırdı, kanardı bir damla yaşta gözümüzden düşerdi ama annelerimiz üflerdi geçerdi.O kadar basitti yaralar,acılar bir damla gözyaşı kadar hafif ve kısacık... Annelerimizin üflemesiyle geçer, hiç bir iz bırakmazdı geriye.

Zaman geçti. Biz büyüdük. Şimdi o sokaklar bomboş... Yaralar büyük, derin... Şimdilerde öyle değil, bir yarayı değil kapatmak unutabilmek için kaç tane gözyaşı döküyoruz? Kaç kere kanatıyoruz? Kaç kere üflüyoruz? çünkü hayat zor...

Biz zoruz, yaralarda zor. Hadi anne! Üfle de geçsin artık!!

Yıllar nasılda geçiyor

Kayboldu Çocukluğum

KAYBOLDU ÇOCUKLUĞUM
Kayboldu çocukluğum yağmur sularında
Her ağlayaşımın vardı sebebi
Güneş hiç doğmazdı kızılımsı sabahlarıma
Serin rüzgar esti üşüyen yüreğimden
Dilinde ayrılık şarkısı bulutların
Kayboldu çocukluğum bir su damlasında
Kar taneleri düştü kucağıma
Yeşil çimenler beyaza tutundu
Gözlerimden iki damla düştü üstüne
Kardelen açmak üzereydi hayallerimin
Hüzzam çalan sazımın tellerinden
Kayboldu çocukluğum mavi gökyüzünde
Salıncağın ipi buz tuttu sarı saçlı bebeğimin
Soğuk gecelerin karanlıklarında ağladım
Korkak ürkek bakardı gözlerim
Belki bahar gelir diye çiçekler açmak isterdi
Soluk yüzümde kayboldu çocukluğum
SAADET KILIÇASLAN (SAADET KILIÇASLAN)

           kaçtığını sandığınız çocukluğunuz ''gökyüzü gibi bi'şey,..hiç bir yere gitmiyor.."   bulun onu...

..çocukluğum sokaklarda mahzun..
...komşumuzun meyve ağacında rehin...
Oyunlara doymamış olsa gerek ki oynuyor hala benimle...
Sonra da bir divan altında gizlenerek..
......büyümek için içinden O'na kadar sayıyor...

Hayatını eğlenerek yaşamak istiyorsan,
kalbini hep 'çocuk' tut.
Çok severim çocuk kalan yürekleri, çünkü onlar hiç kin tutmazlar ,karşılıksız severler mutluysalar gözleriyle ifade ederler ,severse sever gösterir ,sevmezse öylesine bakar..

.

Bir çocuk kadar cesur,
Bir çocuk kadar samimi,
Bir çocuk kadar gösterişsiz,
Bir çocuk kadar candan,
Bir çocuk kadar gerçek olabilmeli insan...