Bir Coşkudur Çocukluk...

Bir Çocuğun Rüyası

Küçük bir çocuğun rüyasıdır bu.
Çiçeklerle kaplı bir Dünya...
Küçücük elleri ile silahları
Gömüyor toprağa.

Küçücük bir çocuğun rüyasıdır bu.
Elele vermiş tüm insanlar.
Yaşıyorlar kardeşlik içinde.
Çiçekler sunuyorlar birbirlerine.

Küçücük bir çocuğun rüyasıdır bu.
Kuşların kanat çırpışını duyuyor kulaklarında.
Beyaz güvercinler taklalar atıyor havada.
Papatyalardan çelenk yapıp
Takıyor insanların boynuna...

Derya Altıntren


 

 

 

Teknoloji sayesinde onların güzelim dünyasını da büyük bir hızla kirletiyoruz. gördükleri rüyalar bile başka sanki...
Zaten çocukluğunda saflıklarını kaybetmeyen nesille bunu erken kaybeden nesil arasında dağlar kadar fark var..
İşin garip tarafı eskiden daha tez atıldıkları halde insanlar hayata (çocuk yaşta) çoğunun çocuklukları bakì kalmış da bugün büyümüş de küçülmüş çocuklarla (!) ve hiç çocuk olmamış büyüklerle çevrili hayatımız...

                                  Çocuk Olmak  İstiyorum
   Çocuk olmak istiyorum.O güzel günleri yaşamak doyasıya,kanmadan içmek istiyorum o denli susamış gibi.Özlem işte ne diner,ne de biter.
   Bunu tekrar tatmam için neler gerek;Allah her nefeste sağlık verse,hiçbir sıkıntım olmasa maddi olarak.Acaba yine yaşayabilir miyim o güzel günleri?Düşünüyorum da mümkün değil gibi.
   Çünkü çocuk olmak demek minicik bir yüreğe,o minicik yüreğe büyüklerinden fazla sevgiyi sığdırmak demek.Çocuk olmak affetmek demek;en acımasız insanı bile özür dilediğinde…Çocuk olmak kanmak demek gül verene;ellerini dikenleri acıtıp kanatsa bile.Çocuk olmak her gün birbirini kırdıktan sonra buluşup tekrar kırk yıllık dost gibi birbirine sarılmak demek.
   Çocuk olmak güzellikleri kirletmemek demek,toz kondursa da güzelliğe tekrar silip parlatmak demek.
   Çocuk olmak beyazdan daha ak olmak demek;beyazın bakıp da ona  kendisini kapkara görmesi kadar.
   Çocuk olmak,onu sevenler için sararıp solmak demek…
   Çocuk olmak kıpkırmızı bir gülden bile daha güzel anlatmak demek sevgiyi,aşkı;o kıpkırmızı gülü bunları bu kadar güzel anlatamadığı için kıskançlıktan çatlatmak demek.
   Çocuk olmak ağlarken gülebilmek demek;gülerken ağlayabilmek.Ağlarken onu sevene gülümsemek,üzülürken görüp bir sevdiğini sevindirmek için yüzü gülerken içi kan ağlamak demek.
   Çocuk olmak demek içi pas tutmamak demek;kirlenmemek demek hatalarla,yanlışlarla,kötülüklerle …
   Çocuk olmak demek öğretene öğretmek demek; bakışlarıyla davranışlarıyla,nasıl daha güzel,sıkmadan kalıcı bir şekilde öğreteceğini .Öğreteni bile olgunlaştırıp pişirmek demek…
 Çocuk olmak eğitene de kendi yaşantısıyla bir fikir verip hangi yolda olduğunu anlatmak ve eğitene en ince,en diplomatik mesajı bu yolla  vermek demek…
 Çocuk olmak Yunus olmak,Mevlana olmak demek belki de…Onları yetiştirenler gibi olmak belki de hepsini eğiten gibi.Hepsinin yüreğindeki kıvılcım çakmadan ateşi yerleştireni anmak demek.
 Bırakın çocuk gibi yaşamayı,hatırlayamıyorum bile çocukluğumu.Belleğimde berrak bir güzellik değil ancak bulanık bir görüntü var işte bunun gibi.

8 Haziran'dan beri "Senin tatiline ne kadar kaldı?" diye soran kızımın çocukluğuna üzülüyorum.Tatilde memlekete gitmek için sabırsızlanıyor.Beton binaların arasında,insanların birbirine güvenini kaybettiği günümüzde arkadaşsızlıktan bunaldı.
  Okuldan gelince çantayı bir kenara fırlatıp,akşam ezanına kadar sokaklarda özgür olmaktır çocukluk.Güven,huzur ve mutluluk............

  Defalarca düştüğü ağaca
  yeniden çıkmaya çalışmaktır
  çocukluk,
    güneş batmasın
   oyun hiç bitmesin diye
     dua etmektir çocukluk,
    yediği kuru ekmeğin tadını
    büyüdüğünde hep aramaktır   
   çocukluk.

Hava kararıncaya kadar sokakta mutlu bir şekilde oynamak,hayatın acı gerçekleri ile tanışmamışken umarsız bir şekilde yaşamaktır...Saf,iyi niyetli yanlarının taze kalmasıdır çocukluk..Kırmayı bilmemek,kırılmayı öğrenmemektir...Kirlenmemiş ruhların en güzel halayıdır çocuk olmak...Enerjinin,hayatın hep diri kalması çocuk olmak...Yalın kalmak ve herkesi öyle yalın değerlendirmek çocuk olmak..

Hayat sevincimdir çocukluk, her dem içimde yaşattığım..
Çocuklar hayal kurar ve gerçekleşeceğine inanır hep safça..
Aldırmazlar büyüklerin yaptıklarına ya da anlamlandıramazlar (iyi ki), kirlenmezler bu yüzden..
Çocuk olmasak da coşkusudur, bize enerji veren umut veren, ışık veren..
Ve hep o içimizdeki çocuğa ve çocuklarımıza daha güzel bir Dünya bırakmak içindir çabalamamız..
Çocuklarımızla güzel yarınlara hep birlikte, içinizdeki çocuğa iyi davranın

 Çocuk Olmak İstiyorum!!

--------------------------------

"Çocuk olmak istiyorum" diyorum kimseler duymadan, içten içe...

Ne tuhaf! Küçükken, hep büyümek isterdim...

Büyümek ve her istediğimi yapabilmek...

Şimdilerde ne çok gülüyorum, o zamanlar içten gelen isteğime...

Bir zamanlar 18 yaşında olmak, ne kadar büyük bir şeydi benim için!

Sanki hayat değişecekmiş gibi bekledim doğduğum günü...

Ve bir gün o gün geldi, artık 18 yaşındaydım...

Ne değişti?

Hiçbir şey... Koca bir hiçbir şey...

Hoş neyin değişmesini bekliyordum ki?

Cevap isteme, cevabım yok!

Masumdu tüm duygular o zaman...

Ne çok ağlardım...
Kimseler görmezdi gözyaşlarımı...
Daha çocukken, hayallerimi cebime koyup, unutmuştum rüyalarımı...
Olgun, sorumluluk sahibi, ne yapması gerektiğini bilmesi gereken küçük bir kız...

Her şeyi taa o zamanlarda bile içime atardım...
Kendi içimde çözmeye çalışmak, yapmaya çalıştığım en zor davranıştı belki de...
Sevgimi belli edemez, hep kaçardım sevgi gösterisinde bulunanlardan...
Bu özellik hala benimle !

"Kelebek" derlerdi bana arkadaşlarım...
O zaman sebebini anlayamazdım...
Şimdilerde anlıyorum...
Kelebekler çok narindir, en ufak bir şeyde kırılırlar ya işte sebep bu!
Hiç kırılamazdım ki oysa...
Ne o zaman ne de şimdi!
Hep anlayış ve sabırlı olmak bana yapışan hem en iyi hem en kötü özellik olsa gerek...

Şimdi 22 yaşındayım...

Ve yine ne tuhaftır ki, büyüme isteğim tersi bir hal aldı...
Artık küçülmek istiyorum...
Kapris yapmak, şımarmak istiyorum...!
Her şeye gülmek, durup dururken ağlamak...
Sokaklarda koşuşturmak...
İçimde, kaygılara yer vermeden yaşamak...
O an ne düşünüyorsam yapmak istiyorum belki de...

O zamanlar ne yapsan çocuk olduğundan hoş görülür ya, işte ben o hoşgörüyü özlüyorum...

Bayramlarda sabahın erken saatlerinde herkesten önce kalkıp, bayramlıklarımı giymek, doyasıya şeker yemek istiyorum...Ta ki babam "dur kızım, dişlerin çürüyecek" diyene kadar...

Geceleri karanlıktan korkup, ışığı söndürmeden uyumak istiyorum... Yaramazlık yapıp, kaçmak istiyorum annemden... Bir de annemin yanında uyumak istiyorum, sıcacık...

Sözün özü; çocuk olmak istiyorum...

Büyümek; kötüleri tanımakmış...
Büyümek; susmakmış...
Büyümek; çaresizliğe boyun eğmekmiş...
Büyümek; acıyı en derinlerde yaşamak,
Sonra o acı ile gülebilmekmiş...

Her şeyi anlamakmış büyümek...
Evet anlıyorum artık her şeyi...
Ve anladığıma, ağlıyorum çaresizce...

Şimdilerde küçükken sebepsiz yere akıttığım gözyaşlarımı özlüyorum...
Herkese küçük, bana büyük gelen mutluluklarımı istiyorum...

Ben dileğimi geri aldım!

Çocuk olmak istiyorum...

Doyasıya çocuk olmak...

Sevimli, mutlu, küçük bir kız çocuğu…!

Bu mümkün mü?

_ALINTI_

masalların içinde yitip
öykülerin içinde filizlenip
romanların içinde kahraman olup
şiir şiir açmak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı


Sevginaz İnal.

Keşke hiç büyümesek,hep çocuk kalsak
Dertmiş tasaymış sarmasa bizi
Düşünmesek bugunu yarınımızı
Keske Oyun olsa hergunun tek sıkıntısı

Olmasa hayallerimiz,umutlarımız
Anımızı yaşasak,
Sıkmasak canımızı,of çekmesek hiçbir gün
Keşke büyümesek hiç,hep çocuk kalsak

Anlayamasak sevdiklerimiz öldüğünde gerçeği
Çıkıp gelmelerini beklesek
Sarılsak sıkı sıkı hergün anne babamıza
Keşke büyümesek hiç,hep çocuk kalsak

Kavrayamasak küslüğü,dargınlığı
Bilmesek hiç haseti,kıskançlığı
Sevsek her canlıyı oyuncak gibi
Keşke büyümesek hiç,hep çocuk kalsak

Keşke Biri olsa yanımızda
Her düşüşümüzde bizi kaldıracak
Kalmasak hiç yalnız,düşünmesek uzun uzun
Keşke büyümesek hiç,hep çocuk kalsak

Tatmasak aşkı,düşmesek sevdaya
Ayrılmasak da düşünmesek sevgiliyi
Dünyaya oyuncak bir ev gibi baksak
Keşke büyümesek hiç,hep çocuk kalsak

Öğrenmesek ölümü,bilmesek acıyı
Olmadık zamanlarda uyuyakalsak
Ölüm almaya gelene kadar bizleri
Keşke büyümesek hiç,hep çocuk kalsak

Herşeye Yeniden Başlasak,hele De Çocukluğumuza Yeniden Dönsek .sanırım Yaşamı Silbaştan Değiştirirdik.

çocukların avuşlarında ıslak, erimiş şekerler.Sonraki zamanlara ertelenmiş tatlar.şimdinin doyumsuzluğunda çocuklar nasılda toklar.nasılda doymuş damakları.insanın hep çocuk olası gelir ya bazen çocuk olmak zor der bazıları.evet çocuk olmak zor.tüm dünyayı tatmak ister
tüm şevkatleri hissetmek, mümkün olmayacak tüm oyuncakları aldırmak,dokulmayacak tüm sözcükleri merakla öğrenmek.pek çoğu çocuk olmamış yetişkinlerce ya red edilir yada ertelenir.bencilikten değil zor bulunan taların avuçlarda ıslak saklanması,belki fukaralıktan,belki de bulunamayan başka tatların yerine konulucaktır;avuç içindeki tuzlu terle karıştırılarak.

 çocukluk günlerim







Çocukluğumu yaşadığım yerler
Şimdilerde hüzne boyuyor ellerimi
Ellerim…
Oyuncak tutan, kalem tutan,
Günah tutan ellerim
Anlat anlatabilirsen çocukluk günlerimi

Aşklarımı yaşadığım evdeyim
Farklı hayatlar yaşadık bu evde
Bu evde başkaydı aşklar
Acı çekmek güzeldi
O küçük aynayı bilemezsiniz küçük pencerede
O ayna hayallerimizdi

Şimdi yalnızlığını yaşıyorum geride kalanların
Şimdi
Geçmişi tutup kolundan çekemezsin ki..

Kırık bir hayatın günlüğünden düşen notlar şiir oluyor
Notalar…
Şarkılar… şarkılar…

şimdilerde bir çocuk görünce
onun gülüşleriyle ben hüzünleniyorum
büyüme çocuk diyorum içimden
büyüdükçe hayal kırıklıkları  da büyüyor
sen hep küçük kal
ellerin kirli de olsa kalbin temiz
duyguların temiz
bakışların hep masum

Şimdi kocaman denizlerde, kocaman gemilerde
Neden yok küçüklüğümüzdeki büyüklüğümüz;
Çocukluğumuzun bahçelerinde, o evlerde
Kağıttan gemilerimizi yüzdürdüğümüz.
Bir şeyler mi kalmış çocukluğumuzda,
Çocukluğumuzla çözdüğümüz...

Özdemir Asaf