Bir Coşkudur Çocukluk...

Dün eski bir buzdolabını vermek istedim hurdacıya.Üniversite öğrencisi kiracılarımdan kalan.16 yaşlarında bir genç geçiyordu yoldan.Fiyatta anlaştık parasını benimle gel amca ileride vereyim dedi.Yakın hemen gideriz istersen.Zaten arabasına yüklemiştik bin bir zorlukla.Mecburen düştüm peşine.Anlattı yolda her şeyini.Yarın bayram çalışmayacağım diye seviniyordu.Bir taraftan da bugün akşama kadar dolaşmalıyım dedi.Yolda kaç kere dinlendi.Bitkindi yorgun ve çelimsiz ayakları.Buzdolabını bir yere verip benim paramı istedi oradan.Kendi hesabına da kar yazıldı bir miktar.Bayram öncesi 50 lira avans çekti.Başka bir şeyler var mı amca dedi.Yok dedim kaç kere tekrarladı sorusunu.Eski bir soba aklıma geldi.Onu söyledim sevindi.Artık doğalgaz kullanacaktık nasılsa.Döndük eve beraber konuşarak dostça..Kimbilir ailesinin ne ihtiyaçları vardı.Aldığı avansla ne alabilirse onu alacak acil olanlardan.Bayram sonrası tekrar demir arayacak evlerden,sokaklardan.
   Kendimi düşündüm.İşim ve sımsıcak bir ailem var.Her şeyimi paylaştığım.Daha ne olsun dostlarım.Şükürler olsun Allah'ım.Şükürler olsun.
Haydi eskici Serkan.Nasibin bol olsun.Çocukluğunu yaşayamamış genç kardeşim.Hayat dersi aldım senden.Hayat Bilgisinde anlattıklarımıza benzemiyor pek ama kusura bakma.Hayatın bu yönünü anlatmamıştık ki sizlere zaten.

ortaokul yıllarındaydım... gecenin bir yarısı çıkardık kardeşimle sokaklara... soğuktan korunmak ve kimselere tanınmamak için yüzümüzü atkılarla sarardık... teneke kutuları, bira şişeleri toplardık el arabaları ile...onları biriktirir satardık okul harçlıklarımızı ve kitap paramızı çıkarırdık... çocukluk nedir bilmedim..daha neler yaptık alnımızın teriyle. şimdi çok şükür okuduk ve öğretmen olduk kardeşimle. hala sokakta yürüken bir bira şişesi görsek, bir teneke kutu o günlere gideriz. halimize şükrederiz.

Bu başlığı görünce çocukluğumdaki bayramlar aklıma geldi, dün de alışveriş heyecanına kapılan çocukları görünce aklıma geldi anılarım....
 Çocukluğumdan beri alışveriş yaptığımız tarihi cadde, oranın esnafları hala orada...anılarım hep taze...

Ne güzeldi bayram öncesi ailecek alışverişe çıkmak , bayram sabahı ailenin en büyüğünde toplanıp bayram yemeği yemek , kucaklaşmak ,yemekten sonra büyüklere birer orta kahve , çocuklara bekledikleri çikolataları vermek, eline poşeti alan çıkardı konukomşunun kapısını çalıp tanıdık tanımadık demeyip bayramını kutlamaya bütün mahallenin , oturup bir merdivene ya da bir ağaç altına şeker değişimi yapmak eve yüzünde kocaman bir tebessümle koşmak . ya şimdi çocuklarımızı yan komşuya bile göndermeye korkuyoruz  komşularımızın isimlerinin yerini kapı numaraları aldı , bırakın bayramlaşmayı selamlaşmaya korkar olduk etrafımızdan  ne güzeldi bizim zamanımızda bayramlar hiç unutmadığım ve hala sakladığım bir kırmızı bir örgü tulumum var eski bayramlardan yadigar ve unutmasın diye oğluma bu yıl aldığım bayramlıklarını saklayacağım ve ilerde ne güzeldi bizim zamanımızda bayramlar demesini sağlayacağım.bu sabah 20 yıl hep birlikte bayram yemeği yediğim aile soframa içim buruk bir kaç damla gözyaşı ile katıldım msn den anlamasın annem ve oğlum diye gözyaşlarımı gizledim.ne güzeldir memlekette bayram şimdi , amcamlar ,yengemler , kuzenler , onların eşleri ve çocukları ve hatta torunlar....

  iyi ki varsın eğitimhane ... yoksa kime dökebilirdim  içimi böyle... tekrar iyi bayramlar hepinize

bazen hep çocuk kalabilseydim diye düşünür dururum. çocuk dünyası farklı farklı farklı hey gidi çocukluk.

Bayram öncesi annemler götürürdü baayramlıklarımızı almaya,bayram gecesi koyardık başucumuza yrn bunları giyicez diye heyecandan uyuyamazdık.Bayram günü giyerdik kıyafetleri şeker toplardık o heyecan ne başka bir şeydi.Ah çocukluğumumdaki o güzel günler nerdeee?

Anneler günü için kızım güzel yazılar indirmiş,resimler ekleyerek bir slayt oluşturmuş.
Ne olur anneciğim az otur deyip izlettirdi.Kendisi yanımdan ayrıldı(utanıyormuş)
O kadar emek vermiş ki ...Tabii anne yüreği teşekkürlere gözyaşları eşlik etti.
İYİ Kİ ANNEYİM.

Annem bu bayram  çocuklara eski bayramları anlatmak adına bir sürpriz hazırlamış.Eskiden mendiller olurdu öyle kağıt yada ıslak mendil değil…Basbayağı bezden, bembeyaz ya da rengarenk mendiller. ..Utülü,tertemiz.Hiç erinmemiş ,onlardan aldırmış.İçlerine bozuk para ,şeker,çikolata  koyarak bir dürü hazırlamış.kapıyı çalan çocuklara onlardan vermiş. Birisi bana denk geldi.Kapı çaldı,annem hasta haliyle üşenmeden yattığı yerden kalkıp,kapıyı açtı. .Ne istedikleri malum…Annem işaret edince hazırladığı çıkılardan çocuk sayısı kadar anneme verdim.Çocuklardaki şaşkınlığı bir görmeliydiniz.En büyük olanı :
-Teyze bu ne? Dedi.
Annem :Mendil ! İçinde de para ve şeker var dedi. Çocuklar nasıl sevindiler anlatamam .Teşekkür ettiler.biz kapıyı kapattık.Ama onlar kapının önünden uzun süre ayrılmadılar.Merak edip mercekten baktığımda ; yumurcakların mendil çıkılarını açıp ,içindekileri birbirlerine gösterdiklerini,mendilleri dikkatlice katlayarak ,ceplerine koyduklarını gördüm. Bir tanesi,mendilini göstererek:
-Ben bunu hiç kullanmam! Hep saklayacağım ,diyordu.

Şimdiye bakıyorumda bizim dönem için 85 liler olarak çok şanslıydık diyorum.Çocukluğu çoccuk gibi yasadıkk.Mahallede maç yapardık,pul,misket,gazoz kapağı, oynardık.Bahçelere gider gizlice meyve çalardık ( istesek adam verecek ama biz gizlice alırdık) bayramları bekler yeni kıyafetler almak için heyecenlanırdık.Ama şimdiki çocuklara bakıyorum hepsi nerdeyse ya play station yada internet kafedeler ciks giyinmeler ilginç saçlar kıyafetler onları görünce hem acıyorum hemde geleceğimize üzülüyorum.

Sihirli bir el uzansa
Beni kendimden alsa
Götürüp te bıraksa
Çocukluk yıllarıma.

Tatlı bir rüzgar esse
Yağmur saçıma düşse
Bu bedenim dönüşse
Çocukluk yıllarıma.

Yine yaşasam tekrar
Canlansa o anılar
Beni götürsen ne var
Çocukluk yıllarıma.

Babamın nazik dili
Annemin şefkat eli
Dönmek ister ozan deli
Çocukluk yıllarıma.
              Yavuz Şimşek

çocukluğunu iyi yaşayamayanların bir yanı hep çocuk kalıyor...sevinçler ve gerçekleşmeyen hayaller acı bir tat bırakıyor geçmişten...ne geri dönmek mümkün ne de yeniden doğmak...en kolayı arkaya bakmadan ileri gitmek...zaten başka da bir seçenek yok...
                                             alıntı

ÇOCUKLUK MEVSİMİ

Çocukluk mevsimi ne çabuk geçti,
Hayaller güzeldi, düşler güzeldi... Annelerin yüzü daha güleçti,
Baharlar güzeldi, kışlar güzeldi... Bulutlar üstüne ne düşler
kurdum, Sapanla devleri gözünden vurdum,  Gece Kaf Dağı’na çıkıp
oturdum, Zümrüt Anka denen kuşlar güzeldi... Bir çağı yürürdüm iki
adımla, Kişnerdi dal atım bağladığımda, Kaybolan bilyeme ağladığımda,
Gözümden süzülen yaşlar güzeldi...

Eylül `89,
Gaziantep
Bülent Özcan

Geçen yıl bayramda eski geleneklerimizi canlandırayım dedim.Mahallenin çocuklarına mendiller aldım.Önce çok şaşırdılar.Fakat sevinçlerine diyecek yoktu.Onları mutlu görmek ne güzel...

AH BİR ÇOCUK KALSAM
    
Biz hep çocuk kalmalıydık aslında.
Üç taş, üç cam olmalıydı hayat.
En büyük kavgamız gazoz kapağından çıkmalıydı
ve en büyük acımız
öğretmenimizin başka şehre tayini olmalıydı.
Biz hep çocuk kalmalıydık aslında.
Büyümeğe özenmeliydik büyümeden...
İnsan dediğin,
yürükçe yorulan, yoruldukça ağlayan bir taş değil mi?
Çözmesi zor değil.
Sen ansın, yaşanan zaman...


Çocukluk anılarımızı burdan devam ettirebilir miyiz?

Şimdi Çocuk Olmak Vardı

şimdi çocuk olmak vardı
bir köy okulunun bahçesinde...
çiçek çiçek açmak...
ayakları titreyerek,yüreği coşku dolu
çocuk bayramına şiirler okumak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
mavi gökyüzüne bakmak
uçurtmalar uçurmak,balonlar
bırakmak vardı gökyüzüne
bahar bahar açmak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
yüreğini avucuna alıp,haykırmak vardı
savaşları bitirip,barışı çocuk
dilinden söylemek vardı....
türküler söylemek
halaylar çekmek
horonlar tepmek
ağır ağır zeybekler oynamak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
çocuktan,doktor,öğretmen vali
çocuktan büyükler olmak vardı...
çocukça iyi dileklerde bulunmak,
çocuktan büyüklere,gerçekleri haykırmak vardı...

masalların içinde yitip
öykülerin içinde filizlenip
romanların içinde kahraman olup
şiir şiir açmak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
çocuk çocuk açmak
çocuk çocuk gülmek
çocuk çocuk ağlamak
çocuk çocuk paylaşmak
çocuk çocuk yaşamak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
çiçek çiçek açmak vardı
kanat kanat uçmak vardı
yıldız yıldız gökyüzünden
barışı,sevgiyi,dostluğu saçmak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
köylü kızın elinden bir tas ayran içmek
efil efil esen rüzgarda
yemyeşil ovalarda,başak başak açmak vardı...

şimdi çocuk olmak vardı
çocuk saflığı kadar arı
çocuk yüreği kadar engin
çocuk aklı kadar hayalperest
çocuk hareketi kadar devingen
çocuk sevgisi kadar çıkarsız
almadan,karşısındakine vermek vardı...
ahh şimdi çocuk olmak vardı...

23.04.2007-Yerkesik-
  
Sevginaz İnal
Alıntıdır