Doğuda Öğretmen Olmak..

Hocam, ancak yasayan bilir öyle degil mi?

Yaşayan bilir, yaşamayan fikir yürütür saçma sapan..

ben sınıf öğretmeniyim. bu atamada doğu da  bir yere kesin giderim acaba tavsiyieedeceğiniz, daha önce çalıştığınız yerler hakkında bilgi verebilirmisiniz?
  çocuk biraz rahatsız olduğu için çok araştırma yapmam gerekiyor. eğer bildiğiniz yerler varsa bilgi verirseniz sevinirim...

ben sınıf öğretmeniyim. bu atamada doğu da  bir yere kesin giderim acaba tavsiyieedeceğiniz, daha önce çalıştığınız yerler hakkında bilgi verebilirmisiniz?
  çocuk biraz rahatsız olduğu için çok araştırma yapmam gerekiyor. eğer bildiğiniz yerler varsa bilgi verirseniz sevinirim...                               

katmerli tecrübe. batıya gelince değeri kalmayan tecrübe

arkadaşlar bu atamada doğuda okul yada ilçe tavsiye eden var mı?

bende birleştirilmiş sınıf okutuyorum. bana yardım edebilirmisiniz?  79.7 puanım var. aşağıda yazdığım iller ile ilgili okul bilgisi olan yada ilçe bilgisi olan lütfen paylaşsın. tatil duşunecek zamanım yok
    yozgat-kayseri-sivas-adıyaman-urfa-diyarbakır-batman-siirt-mardin
 varsa başka tavsiyelerinizi alabilirim bilgisayar başında çok yoruldum çıldırmak üzereyim yardım

bende birleştirilmiş sınıf okutuyorum. bana yardım edebilirmisiniz?  79.7 puanım var. aşağıda yazdığım iller ile ilgili okul bilgisi olan yada ilçe bilgisi olan lütfen paylaşsın. tatil duşunecek zamanım yok
    yozgat-kayseri-sivas-adıyaman-urfa-diyarbakır-batman-siirt-mardin
 varsa başka tavsiyelerinizi alabilirim bilgisayar başında çok yoruldum çıldırmak üzereyim yardım

memleketinize yakın olanları tercih edin derim.

mardin kızıltepe sürekli köyü çok memnun kalırsınız.urfa viranşehir ve adıyaman kahta veya besni köylerni yazabilirsiniz.

doğuda öğretmen olmak zordur.yalnız olmaktır,dilini bile anlayamadığın insanlara laf anlatmaya çalışmaktır,kendini farklı bir ülkede gibi hissetmektir( ben erkeklerin uzun beyaz elbiseler giydiği,başlarında poşular olan ,kadınların ellerinde alınlarında yüzlerinde siyah dövmeleri gördüğümde öyle hissetmiştim:)ama çocuklar yok mu,o çocuklar:) gözlerinde aynı ışık,aynı heyecan,öğrenmeye aç,sevgiye aç işte o çocukalar için kalınır oralarda birini bile kazanabilirsek ne mutlu bize.elbette uzun yıllar kalmak bizden çok şeyi götürüyor psikolojimiz bozuluyor,bir bakıyoruz gülmeyi unutmuşuz.yine de herkes çalışmalı af olmadan ayrım olmadan her öğretmen çalışmalı oralarda.

Doğuda Öğretmen Olmak;

   Gece yarısını çoktan geçse de zaman, uyuyamıyor olmaktır kimi zaman. Bir önceki gün erken uyanmış gecenin gündüzünde de uyumamışsınızdır oysa.
   Uyuma çabaları sonuçsuz kalınca ışığı açıp açmama konusunda tereddütleriniz olduğu için (karakol komutanı tarafından uyarılmışsınızdır daha önce; hocam dikkat çeker ilerleyen saatlerde ışığı açma diye) önce televizyonu açmayı düşünürsünüz. Canınız istemez. Sonra her şeyi göze alarak ışığı açarsınız. Uykum gelse diye kitap okumaya başlarsınız. Gelmez...
   Bilgisayarı açıp kim var kim yok diye bakarsınız. Kimse yoktur. Kendinize gülersiniz. Kendinize kalırsınız...
   İşte o an başlar hayatı bininci defa muhasebe edişiniz. Çok kısık sesle bir müzik açar birkaç haber okursunuz. Ömer Faruk TEKBİLEK; “Hasta düştüm gelmedin, bari can verende gel” dedikçe içinizden söküp atamadığınız kasvet had safhaya ulaşır.
   Son bir umut bakarsınız belki birileri gelmiştir diye. Nafile... Son umudun sönmesi ne demektir bu sefer onun sancısıyla mücadele etmeye başlarsınız. Evinizde olsanız muhtemelen uyursunuz da uyumasanız da baharın Mayıs’ında dışarıya çıkar bir hava alır kendinize gelirsiniz. Lojman olunca eviniz, camı açmaktan bile korkarsınız.
   Sonra bir çay demlemeye karar verirsiniz. Mutfağa gitmekten korkmaz olmuşsunuzdur artık. Çay işi kolaydır. Kolaydır da çaya bin anlam yüklemiş bir adamın aklına o an, bu çayı da mı yalnız içeceğim sorusu düşer...
   İçinizde fırtınalar kopmaya devam etmektedir. Ve en kötüsü; uykuyu unutmuşsunuzdur artık. Kötüdür bu çünkü sabaha çok vardır. İçinde fırtınalar olan adamın geceyi sabah eylemesi kadar zor ne vardır...
   Çay olur. Bardağın sıcaklığıyla yüreğiniz ısınır. Ama yetmez...
   Sigara dumanından cehenneme dönmüş lojman odasında bir sigara daha yakar kaleme sarılırsınız. Düşündükçe yazarsınız. Düşünceleriniz yazıya döküldükçe ferahlarsınız ve bir an olur kağıdın ıslandığını görürsünüz. Gözyaşlarınız istemsiz olarak dökülmeye başlamıştır. Yazdığı “hicran” olanın umudu da kalmamışsa artık yürek nasıl dayansındır, gözyaşı nasıl dayansın??
   Başınızı kaldırıp baktığınızda lojman duvarında göz göze geldiğiniz yarenizdir. Uyanıkken kabus görmeyi de başarmışsınızdır artık. Gece son raddesine kadar hüzündür o andan sonra. Aldırmamaya gayret eder gene kaleme davranırsınız, olmaz...
   Saate ilişir gözünüz. Yarenizle geçirdiğiniz 90 dakika hayırlı olsundur saat.
   Köpekler havlamaya başlamış yüreğiniz hoplamıştır. Ama artık sormaz olmuşsunuzdur kendinize 4. yılın sonunda, bu köpekler niye havlar diye.. Allah’a sığınırsınız.
   Ömer Faruk TEKBİLEK hala mavi yazmadan bahsetmektedir. Yüreğinizin feryadı durmak bilmiyordur. Değil dakikalar saniyeler geçmez. Allah’a sığınırsınız.
   Bu geceyi yazayım diye geçirirsiniz aklınızdan, sonra gene gülersiniz kendinize, bu yürek sancısını anlatmaya yetecek kaç kelime tanıyorsun ki diye..
   Umudun tükenmesinden sonraki ilk günü hangi şair nasıl anlatmıştır acaba diye merak edersiniz.
   Saate ilişir gözünüz. Daha sabaha çok vardır saat.
   Bir umut saati yapmak geçer aklınızdan..
   Umuda kaç var..
   Gösteren bir saat..

İN/AN
NİŞANKAYA
24.05.2011
03.40

yazınızı okuduğumda tam 18 yıl öncesine gittim.uzun yıllardır ilk defa aynı korkuyu aynı çaresizliği içimde hissettim.. suriye sınırında bir köyde çalıştım yıllar önce o zaman öğretmenlerin çokça öldürüldüğü bir dönemdi.ve ben 22 yaşında gencecik bir kız ,tek başıma bir köye gitmek zorunda kaldım herkes uyarıyordu karakol komutanı arkadaş,köylüler vs. ödüm patlıyordu.Allahtan köyde kadınlara biçki dikiş kursu veren oralı bir kız vardı lojmanda birlikte kalıyorduk geceleri silahla uyuyorduk.köyde herkeste silah vardı neredeyse.bir gece saat 3 civarı dışardan gelen sesler duyduk sanki bir kaç kişi fısıltıyla konuşuyordu.ilk aklıma gelen köyün baskına uğradığıydı.kısa süre önce bir kaç köy basılarak öğretmenler öldürülmüştü; sıra bende dedim içimden ! bir süre daha sese kitlendik yarım saat geçti sanırım ama beklemek ölüm gibiydi daha fazla dayanamyıp tüm cesaretimizi toplayarak ateş açmaya karar verdik karakol yakındı silah seslerini duyup yetişirler diye düşündük.ve bismillah deyip çıktık dışarı seslere doğru rastgele ateş etmeye başladık 5 dakika sonra bütün köy ayaklandı tabii karakoldan da duyulmuş hemen geldiler... meğer bizim duyduğumuz sesler 2 baykuşa aitmiş:) şu an o günü hatırlayınca gülümsüyor olsamda asla kimsenin yaşamasını istemeyeceğim türden bir kabustu! şükür ki o günleri atlatıp gelmeyi başaranlardanım ama atlatamayıp şehit verdiğimiz çok arkadaşımız oldu.hepsine Allah gani gani rahmet eylesin.Doğuda öğretmenlik zorun ötesini görmektir bana göre ölüp ölüp dirilmektir bazen.Orada çalışan arkadaşlarımızın Allah yardımcısı olsun...

O dönemlerle şimdiyi kıyaslamak bile abes olur değerli öğretmenim..
Allah şehit öğretmenlerimizle bizi komşu eylesin..
Allah razı olsun sizden..

doğuda öğretmen olmak;doğu insanının hala bozulmamış safiyetiyle, geri kalmışlığı arasında dengeyi kurup bir şeyler yapmaktır. bu çok zor ama insana da çok şeyler kazandırıyor

Doğuda öğretmen olmak vicdandır...Nerden geldiğini unutmak geri kalan insanları cahil ve hakir görmektir.Yaşlı yaşlı adamların size araçta yer vermesi ama bunu anlayamamanızdır.Öğrencilerin üstü başı için tiksinmek derslere girmemek için bol bol çay içip güneşlenmektir.Öğretmenlikten çok insanlığınızı sınamaktır.Gönül rahatlığı içinde tayin isteyebilmektir...

Hayatta Yeni Tecrübeler Kazanmaktır
öğretmene Saygının Anlamı Olandır
kardelenlerin Sabırla Açmasını Beklemektir
sabrı İlmik İlmik İşlemektir
çayla Akrabalık Bağlarını Kuvvetlendirmektir
geceleri Vuslat Rüyaları Görmektir
gönül Rahatlığı  İle Tayın İstemektir
önyargıların Kırılmasıdır Orda Bi Okul Var O Okulda Bizim Demektir
yeni Dostluklar Kazanmaktır