Eski Zamanları Özleyen Var Mı?

Geçen günlere hep bir özlem oluyor .Hayatın hızına ayak uydurmaya çalışırken insanın geçmişindeki onca güzellik de unutulup gidiyor .Sonra yıllar geçiyor insan özlemeye başlıyor o saf o temiz çocukluk anılarını...Hayat bu geleceğe attığımız her adımda gerilerden bir ayak izimiz kayboluyor...

Yazılanları okuyunca bunlar geldi aklıma bir yine geçmişten kalan bir şarkı geldi aklıma sözlerini paylaşmak istiyorum izninizle..

Günler geçiyor birbiri ardından
Pişmanlığa sürgünler gibi günler
Ardı sıra dizilmişler yollara
Geçiyor pişmanlığa sürgünler gibi günler

Dökerek ruhumuza, kara sevgilerini
İkiz kardeşler gibi, batan güneşler gibi
Dağ, bulut, deniz, orman, yaz ve kış ortasından
Birbiri arkasından geçiyor bütün günler

Yelkovan ve akrebin döngüsünde
Durmadan vuran kampanalarla
Geçiyor bütün günler hiç durmadan
Dizilmişler hepsi yollara
Doğan Canku

kim özlemezki ahh 80 lerin sonları 90 ların başı ne güzeldi ozaman çocuk olmak şimdiki çocuklara acıyorum.

 Ne kadar yaşlandığımızın göstergesi de olsa o günler başkaydı.Her gün öğleyin okuldan gelir arkadaşımla menemen yapar (annelerimiz tarlada) ilk yiyiyormuş gibi zevkle yerdikBaşka bir yiyecek ihtiyacı duymazdık.Şimdiki çocuklar ,insanlar doyumsuz çok yiyecek var ama sürekli arayış içindeler.Tad almadıkları kesin.

 her yetişki insan derki  neredeeee bizim çocukluğumuz.. aaahh o eski bayramlar...hiç demedim... yirmi yaşındaki de aynı şeyi söylüyor.. yetmiş yaşındaki de.. en iyisi bugünü en güzel yaşayıp geçmişe fazla takılmamak.. .

 inanıyorum ki bugünkü çocuklarda yirmi yıl sonra  nerdeeee bizim çocukluğumuz diyecekler...

Geçmişi bende özleyenlerdenim........


Geçmişe Özlem
Nerelerde kaldı atlayarak zıplayarak koştuğun
Arnavut kaldırımı sokaklar
Ayva, incir, elma çaldığın ağaçlar
Papatyalar kokladığın yeşillikler
Gün boyu yorulmadan top oynadığın sahalar
Paha biçilemeyecek dostlukların olduğu arkadaşlıklar

Çok mu zaman geçti aradan
Yıllar kasırga gibi her şeyi mi süpürdü
Köşe başlarında sularını içtiğin çeşmeler
Şimdi nerelerde
Nerelerde pencereleri çiçekli evler

Aynalar bile değişik gösterir zamanla artık insanı
Yakışıklı genç adam gitmiş
Kır saçlı göbekli bir adam karşısında
Bir ayağı çukurda ,diğeri taşıyamazken kendini.

Daha çocukluğunu yaşayamadan geçen yıllar
Kaybolurken sisli hatıralar arkasında
Modern adı verilen yeni bir dünyada
Yaşamaya çalışılır
Eski dünyanın güzelliklerinden uzakta

                                        ÜLKÜ YILMAZ

affan dedeye para saydım sattı bana çocukluğumu......

Cahit Sıtkı TARANCI

Şimdi, herkes yoğun,yorgun ve tek başına...

Eski zamanları özlememek mümkün mü?

çocukluğumu özledim. insan büyüdükçe özlemi daha da artıyor.

geçmişini özelliklede çocukluğunu özlemeyen varmıdır acaba?

Özlemez mi insan? Adanada çalışıyorum.Gümüşhaneli'yim.Her yıl diyorum.Çocukluğumda inek güttüğüm dağlara gideceğim bu yaz.Kuru ekmekle yumurta yediğim yerdeki gözeden(küçük su kaynağı) avuçlarımla su içeceğim.Ama olmuyor.Gidemiyorum.Öyle olunca da varın gerisini siz düşünün.

geçmişimden çok kaybettiklerimi özlüyorum.dedemi,babaannemi,annemi ve babamı...daha saymama gerek yok sanırım.

geçmişi özlüyorum çünkü 5 yıldır hayat durmuş gibi..herşeyden herkesten bihaber yaşayıp gidiyoruz işte...

Hiç Özlemez Olur Muyum. Biz Ne Kadar Güzel Oyunlar Oynardık. Şimdikilere Bir Bakın. Oynamak Şurada Dursun, Paylaşmayı Bile Bilmiyorlar. Sürekli Bilgisayar Başında Zaman Geçiriyorlar...

Hemde çooooook özlüyorum. Mahallenin çocuklarıyla misket oynadığım günleri, saklambaç oynadığımız günleri, mahalleler arası yaptığımız maçları.... Daha nicesini...
Şimdiki çocukların oyunları ise nebir paylaşma ne de bir hoş vakit geçirmeyi amaç ediniyor. Tamamen vurmak, kırmak, yıkmak üzerine kurulmuş. Ne bir paylaşma var ne de bir arkadaşlık.
Çocukların oyunlarını gördükçe hem üzülüyorum hem de özlem duyuyorum kendi çocukluğuma...

Az ve değerli giyeceklerini,yiyeceklerini,büyüklere saygısını,bu gün annemin mazereti yok diyerek komşuluğun bahanesiz paylaşımlarını,çamurdan yaptığımız oyuncakları,insanların art niyetsiz davranışlarını.....