Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum

 Aynı şehirde;
 Sen varsın,
 Ben varım,
 Biz yokuz!...

-C.Süreya

ÇOCUKLUĞUMA HASRET...

 Küçük şeylerle mutlu olmayı öğrettiler bize. Ne her gördüğümüzü isterdik, ne de her istediğimiz olurdu. Ama bunalımlara girip çıkmazdık. Ertesi gün unuturduk. Bir giydiğini bir daha giymemek, önüne konan yemeği beğenmemek ne haddimize. Bunları sorgulayacak kadar zengin değildik. Hani bir kıyafetin miras gibi büyükten küçük kardeşe kaldığı günlerden bahsediyorum. Sökülenin atılmayıp dikildiği, yıprananların yamalarla saklandığı günler. İşte bu yüzden her anne iyi bir terzi ve her baba yenilerini alamadığı için içi biraz buruk olurdu. Ama modayı yinede takip ederdik biz. Mesela; ipten kemerlerimiz, çoraplardan eldivenlerimiz vardı. İşte bu yüzden ekmek ve emek bizim için nimettendir. Kaybetmemek için sıkı sarılırız ekmeğimize de, sevdiklerimize de..

Uzaklıklar, sevenler için önemsizdir
Çünkü gerçek sevgiyi anlatan tek duygu;
Özlemektir...!

-W.Butler

Yoruldum bugün anne..
Omuzlarım düşük, boynum ağrıyor yine.
Sürüsüyle yüklenmiş sorumluluğun altında eziliyor bedenim.
Sen yorulmayayım diye bir bardak suyu isterken çekinirdin benden,
Ben ise “ah!.” demeye çekiniyorum şimdi..
Ah annem zor anlarda daha da bir anıyorum seni, sesini, şefkatini, gülümseyişini bana dua edişini..
Ama sen bana dua et annem hiç eksik etme üzerimden nefesini..
Ayakları altına cennet serilmiş olan sensin.
Ben ise o cennetin kapısını sürekli çalan evladın..
O cennet kapısı önce sana açılsın sen zaten beni yanına alırsın,
Darda hiç bırakmazsın,
         Annem…
-alıntı

Gidenin geride bıraktığına sürekli "Gitme" demesi nasıl bir çelişkidir....

Sana bir şiirler olmuş sevgilim,
Yüzün gözün söz içinde,
Hangi imla kitabına baksam,
"Ben" den ayrı yazılıyorsun...

-Ö.Asaf

 Anladım...
 Seninle uzun uzadıya konuşmak,
 Sadece kelime israfı olacak.

 E madem israf haram,
 O halde sus.
 Bitsin!...

(B.Gökçe)

  Her dem yürek sızıma...Her dem yüreğimin iki hecesi Tutime;
        Bilir misin yürek yaram kaç kez her kayboluşumun ardından kendimi arayıpta seni bulduğumu,ne zaman baksam aynalarda kendime seni gördüğümü.Öncesinde hiç duymamışken kokunu,kokuna açmışım sanki gözlerimi...Öncesinde hiç değmemişken bile ellerin ellerime,aslında hep ellerimmiş ellerin...Daha hiç buluşmamışken gözlerimle gözlerin,gözlerinmiş meğer en baştan dünyayı gördüğüm...
 Nasıl oldu,ne zaman oldu bilmiyorum ama yüreğimde her dem iki hecem,her dem sızım bil ki:  Kaç zamandır benden öte benSİN...ve bil ki kendimden dahi vazgeçen bu yürek bir an olsun senden vazgeç(e)medi...vazgeç(e)meyecek...
 Öyle gizliden gizliye,öylesine içten,öylesine derinden bağlanmış ki yüreğim yüreğine ne yapsam nafile,ne etsen faydasız...

harikaydı...

 Bak bugün de yaşıyorsun..
 Daha ne olsun..!
 Aç kollarını sarıl sevdiklerine ;
 Bugünün ilk hediyesi,
 Sevgi olsun ..!

özledim...neredesin!!!!

Anladým...
 Seninle uzun uzadýya konuþmak,
 Sadece kelime israfý olacak.

 E madem israf haram,
 O halde sus.
 Bitsin!...

(B.Gökçe)

harika bir paylasim.

İsmi acıyla eş iki hecem sızın her dem öylesine içimde öylesine derinimde.Bilir misin yar;gecenin sessizliğinde öyle tatlı öyle inceden inceye sızlarsın ki derinliklerimde,sızıma uyanırcasına hasretim sana...
   Ama sen bilme,ama sen umma,ama sen ahhh ...sen...

Sana olan sevgimi, dağlar, taşlar, kuşlar anladı,
Dinledi, söyledi, ezberledi.
Sense yüzüme gülüp geçiyorsun ey yar..!
Seni mi yaralayamadı bir tek?
Hasretimin dinmeyen alevi...