Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum

sevdalar zamana sığmadı vuslatlar bu dünyaya hüzünlü kalpler dua ile birleşti yitik yüreklerde en acımasız zifirilerde olmadı feryadı isyan şahit olan Yaradan. Sabır şükür dua tuttu seven gönüller heves istemedi ten derdine düşmedi ezberleyen diyebildi seviyorum seni diye gerçekten seven susmayı öğrendi suç oldu sevmeler gün geldi  yargılandı duygular.karma karışık şimdi yazılanlar ne yazıcı anlıyor ne de yazıcıyı okuyan.olsun varsın.sveda zamana sığmadı ya kalsın mahşere tüm vuslatı sevenin yanlızda olsa içinde de tutsa uzakta olsa söyleyemesede seven sevdiğini hasretde güzel artık olmasanda olmayacak olsanda bilsende bilmesende...anlasanda anlamasanda bu böyle...

çkml(yitik'ten)

Kağıtlara yazdığını unutursun da ,yüreğine yazdıkların hep seninledir.Ve o mektup asla bitmez.

Kağıtlara yazdığını unutursun da ,yüreğine yazdıkların hep seninledir.Ve o mektup asla bitmez.

Alkış ikonu yok malesef.. Ne kadar doğru öğretmenim.

Sus gönlüm.Bu kışın bahara dönünceye kadar.Bu gece gündüz oluncaya kadar.Bu sıkıntının ardından ferah gelinceye kadar.Ve yüzümüz vuslat gözyaşlarıyla ıslanıncaya kadar sus...

Hz.Şems-i Tebrizi (k.s)

Ey aşk_ı muhabbet
Sevdası gurubu olmayan güneşim
Hasretin böyle güzelken
Nasıldır bilmem visalin

Geldin gönül gülşen oldu
Fizar idi handan oldu
Yusuf misal kuyudayken
Seni gördü sultan oldu.

Ömrümün neşesi , huzuru  ,  canım eşime yazdığım bir kısa şiir.

Ben o kızı fazla mı abarttım.Hiçbir özelliği olmamasına rağmen beni ona çeken neydi ki?Hoşlanma mıydı yoksa gerçekten aşık mıydım ?Görmediğim zamanlar içim onu arıyor muydu sesiz çığlıkların silik gölgesinde. Acaba o benim hakkımda ne düşünüyordu ?Sadece basit bir iş arkadaşı mı yoksa ileride düşünebilceği bir eş miydim? Gözlerine bakarken yüreğim titriyormu ona karşı?. .

Zalim öğretmenimizin güzel yazılarını arar olduk,onu en yakın zamanda tekrardan aramızda görmek istiyoruz...

...Aynaya baktı Züleyha ve dedi; buldum seni Yusuf.Meğer buradaymışsın; yanımda.Meğer ordaymışsın; karşımda. Meğer içimdeymişsin; dışımda.Meğer görünüşümde, görünmede, görünmeyende.Hepsinde ve hiçbirinde...

Kim bilir kaç kişi ayrı yataklarda, birbirine sarılarak uyuyordur...

Edepten elbise giyeli unuttu sevgiliyi.Yeter ki iyi olsun da uzakta olsun.

Unutulmaz isimlerde, bilinmez ki nasıl, nerde?

şimdi yalnız resimlerde

Kanadı kırık kuşlar gibi
uçmak istersin de kanadın el vermez
yaşamanın en acı hali belki
Gözün camlardadır da beklenen gelmez

Aşk, sabahlara kadar uyumamak değildi aslında. Her sabah uyandığında, yaşamaktan önce onun gelmesiydi aklına..!
[Can Yücel]

Yaşamdan önce o kocaman nemli gözleriyle aklıma gelenim meğer günler senle aydınMIŞ,şimdi sensiz her yer karanlık Aynı şehrin sabahına uyanmamanın acısını bilir misin yar,ya seni bir daha göremeyecek olmanın bir ömrü nasıl bir anda anlamsız kılıverdiğini...Nerden bileceksin ki,bilseydin gitmeyi göze alabilir miydin hiç,bilseydin BİZsizliğe talip olur muydun hiiç...!

 Konuşurken onu izlemeyi seviyordum. Ne söylediği umurumda bile değildi. Konuşurken dudağının kenarlarının yanak uçlarına yakınlaşması, cildinin belli belirsiz bükülmesi, dişlerinin görünmesini seviyordum. Bazen saçı enfes burnunun üzerine düşer bir an da olsa dikkati saçına kayardı.Güldüğünde ağzını fazla açmaz, kısık bir şarkı gibi ince bir tebessümle yetinirdi. Güldüğünde onu daha da sevmek isterdim.Çünkü o ne zaman gülse benim yanaklarım kahkaha atıyordu. Ona tam olarak ne zaman aşık olduğumu hatırlamıyordum fakat bunun hayatımda yaptığım en güzel şey olduğundan kesinlikle emindim.

 Bir noktadan sonra artık benimle olmayacak olmasına alışabileceğim gerçeği nefes almamı zorlaştırsa da bir zamanlar yüzünün bir kaç santim ötesinde aldığı soluğun sıcaklığını kalbimde hissettiğimi asla unutmayacağım...