İlk Öğretmenlik Yaptığınız Yerden Hangi Anılarla Ayrıldınız?

İlk görev yerim...Unutulur mu hiç..Sivas-Gölova.Kura çekimi bile dün gibi hafızamda.Babamı neden hiç karıştırmadın,önüne gelen yeri çektin bakışları..Sivaslıların bile bilmediği, siz yanlış biliyorsunuz, orası muhakkak Erzincan'a bağlıdır dedikleri 3500 nüfuslu ilçesi,ya da en uzak ilçesi demek daha uygun olur.Okulda hemen hemen bütün imkanlar mevcuttu.Sağolsunlar öğretmen arkadaşlar da ilgiliydi.
1. ilk öğrencilerimi hiç unutmuyorum,onlar da beni
2. Arkadaşlarımı,komşuları(lojmandaki öğretmen arkadaşların ev hanımı eşleri),velilerimi ve Gölova esnafı
3.Unutulmaz gölü,piknikleri
4. Kış mevsimindeki karı,kardan sonraki çamuru
5.Sivaslı öğretmenlerin batıdan-güneyden gelenlere mesafesi,birbirlerini korumaları
vs vs anlat anlat bitmez
Her şeye rağmen bir gün mutlaka ziyaret edeceğim yerlerden biri..

benim de görev yerim tarsustu ücretli öğretmenlik yapmıştım.orada velilerim çok ilgiliydi.her gün çocuklarının durumunu sormaya gelen velilerim vardı.şu an ise Ağrı'da görev yapıyorum.burada 3.yılım.1.sınıfları okutuyorum ve 31 öğrencim var.toplasanız ilgili olan velilerin sayısı 5'i geçmez.ayrıca orada okul idaremizin bize verdiği dersleri unutamam.şu an bildiğim birçok şeyi o okuldaki müdürüm sayesinda öğrenmişimdir öğretmenlikte.iyi ki ücretli de olsa orada görev yapmışım.

İlk görev yerim İstanbul Peyami Safa İlköğretim Okulu sene 1997... İnsan meslek hayatına benimki kadar kötü başlarsa sanırım hayatı boyunca unutamaz.Okuluma ilk gittiğim gün okulun kapısında(ana cadde üzerinde) bir sürü insan ellrinde pankartlar öğretmenimizi istiyoruz ,yeni öğretmen istemiyoruz diye bağırıyorlardı.Aman allahım yazık dedim kimi istemiyorlar acaba!!!Neyse içeriye girdim .Müdür beyin odasına gittim.O istenmeyen öğretmen benmişim:)Hoca hanım siz sınıfınıza gidin dedi.Sınıfa gittim tek bir öğrenci yok,oturdum oturdum ve çıktım ...Ertesi gün aynı şekilde sınıfa gittim ,sıralar bom boş ...Biraz oturup çıktım..Bir hafta bu şekilde devam ettikten sonra yavaş yavaş öğrenciler okula gelmeye başladı...İlk çalıştığım okuldan ilk anım ....

İlk görev yerim Sanlıurfa nın merkeze bağlı bir köyüydü. Taşımakı eğitim yapılıyordu ve ilk zamanlar uzak köylerden de öğrencilerimiz geliyordu. Birinci sınıfları okutuyordum ve benim sınıfımda farklı yaşlarda kardeş dört öğrenci vardı. Bir gün babaları geldi ve ben de bu öğrencilerden birinde sürekli kaleminin olmadığını  bu konuda sıkıntı yaşadığımızı söylemiştim ama söylediğime pişman oldum veli çoçuğa sınıfta bir tokat attı ve nerde kalemlerin diyerek ilk yılımdı ve çok şaşırmıştım.

benim ilşk görev yerim Kars'tı çok zorluklar çektim ancak arkadaşlarımla birlikte geçirdiğim güzel günler de yok değildi...

 Kağıtlara sığmayacak kadar güzel anılarla...
Adıyaman'lı "hemşolarım" hakkınızı helal edin.
                                                     

ilk görev yerim nevşehir derinkuyuda bir köydü.sözleşmeli öğretmenlik yaptım bir dönem.anneleri pattiz(patates) toplamaya gittiği için evde işlerle ilgilenip devamsızlık yapmak zorunda kalan kız öğrenciler ya da kardeşlerini de okula beraberinde getiren kız öğrenciler hiç aklımdan çıkmaz.

İlk görev yerim ağrı diyadin taşkesen cumhuriyet i.ö.o. sene 2003 idi.ilk göz ağrılarım orada ilk öğrencilerim.Nekadar da fiziki şartları kötü olsada asla unutulmayacak yıllarım geçti.

kütahya  koçak köyüydü hala muhtarımı ararım allahım onlar ne güzel insanlardı allah hepsin rağzı olsun

Bitlis Güroymaktı.Zordu ama hala oradaki arkadaşlarımı özlüyorum.

ilk görev yerim şemdinli merkezdi.nasıl unutabilirim.en batıdan doğunun en uç noktasına yolculuk ölüm gibi gelmişti.2 kişilik küçücük bir öğretmenevi odası evimiz olmuştu adeta.uzun kış geceleri,o güzel muhabbetler,(gizlice)ütü üstünde yemek pişirmeler,daha yaratıcılığımızı artıran bir sürü tecrübeler...van'a gitmek fikrinin bile uykulardan ettiği geceler günler...yoldaki maceralar,jandarmaların aramaları,silah top sesleri...tayin mevsimi gelince herkesin kapıldığı evlenme telaşı...tatilden gelirken ayaklarımız geri geri gitse de şapatan geçidinden sonra şemdinli'yi 2000 m.den görünce derin bir ohh çekmeler ve daha neler neler.acısıyla tatlısıyla yaşandı ve bitti.ben gittim ve yaşadım ama benim bir çocuğum olur da oralarda çalışması gerekirse o zaman ne yaparım bilmiyorum?

iyi gunler arkadaslar.Benim de ilk gorev yerim Manisa Selendi.1993 te basladim .Yagmurlu havalada koye giris cikis yapilamazdi.cunku o yillarda hala koyun yolu asfaltli degildi yolda aracin gitmesi imkansizdi.O yuzden ilcedeysek orda mahsur kaliyorduk.

mesleğimin 3.yılına girdim...2.yılımda beden eğitimi dersinde kız öğrencim düştü ve beli betonun köşesine çakıldı..babası ölmüştü,annede onu yaşlı ninesesine bırakıp istanbula çalışmaya gitmişti...onu hayata bağlayan bendim,beni anne ve babsının yerine koyduğunu defelarca söylerdi..köy okuluydu tabi apar topar ilçeye hastaneye gittik beraber..orda saatlerceröntgenler tahliller,haydi merkeze ambulansla fakülteye sevkedildik.o hiç susmadan ağlıyordu...1 saatlik yol hayatımın en uzun yoluydu sanki,elimi sımsıkı tutmuş öğretmenim bırakmayın beni diyordu..içim acıyor ve çok korkuyordum..hastaneye vardık..onlarca film çekildik onun tek isteği vardı elimi bırakmayın öğretmenim....saatlerce süren bekleyiş sonrası korkulacak bişey olmadığını öğrendik..ve o güzel kızım yıllarca görmediği dedesini babasının babasını,halasını o gece orda gördü,dünyanın en mutlu insanıydı...mucize gibiydi ben ve o sabah gülücüklerle köyümüze doğru yola koyulduk...o geceden bana kulaklarımda çınlayan tek  cümle kaldı..elimi bırakmayın öğretmenim.....ve bundan tam 1 ay sonra o hastanede o acil serviste başka bir öğrencimi trafik canavarına kurban verdim...en acı tecrübelerimi yaşadım 2 yılda..allah kimseye yaşatmasın..nur içinde KADER'İM...

Malesef ilk görevim ücretli öğretmelik idi.

Ama oradaki öğrencilerime de söylediğim gibi onlar benim hep en özellerim olacak..
Şimdi 7. sınıf oldular, büyüyorlar, canlarımı nasılda özledim
Çanakkale-yenice-pazarköy şehit halil kandemir ilköğretimdeki öğrencilerim ve öğretmen arkadaşlarımı hiç unutamayacak, hep özleyeceğim galiba...

anılarım kısa zamanda yaşanan bir dolu an..anlatmakla bitmez ki..

Acısı tatlısıyla ilkler en değerliler oluyor sanırım


İlk fırsatta gitmeli, görmeliyim onları!

İlk görev yerim(1978)Muş ili merkez Koç Köyü.
Murat ırmağının kolu Karasu Nehri üzerinde şirin bir köydü.Boş zamanlarımızda balık avlamaya giderdik.Oltaya su kaplumbağası takıldığı zaman bol gülerdik.1994 yılında Adana merkezde çalışırken(Md.Baş.Yard)İlk çalıştığım köydeki bir öğrencim, İş Eğitimi öğretmeni olarak bizim okula atanmıştı.Bu tesadüf beni çok mutlu etmişti.Daha sonra bu öğrencim evlenerek Mersin'e yerleşti.Şimdi orada görev yapıyor.Hala haberleşiyoruz.Emekliye ayrıldığım zaman,görev yaptığım yerleri bir bir gezeceğim.Eski öğrencilerimden,doktor,banka müfettişi,öğretmen,polis memuru olanlar var.Bir çoğu ile hala görüşüyorum.