Her sene bu formda paylaşırım. Bu seneyi atlamayayım. 1999-2002'li yıllar. Van'ın dağ köylerinde görev yapan karı koca eş 2 meslektaşımdan bay olanı Mdr yet. bayan olan, sınıf öğretmeni.
Sınıf öğretmenin sadece 2 öğrencisi var. Meslekte ilk yılı. Öğrencilerin ikisi de zihinsel engelli. (Akraba evliliği)
Öğrencilerden 2'si de 1. dönem okuma yazmaya geçemiyor. Eşi her gün gözüyaşlı, olunca Mdr Yet. arkadaş dayanamıyor. Tayin istiyorlar.
Hayat işte, 2 kuzenim öğretmen ikisinin de otistik çocuğu var. Neler çektiklerini yaşamayan aklından bile geçiremez.
Başarı sadece, bu hafta şu kadar sesi verdim, veliye kızdım oldu bittiyle okuma yazma öğretimi sınırlandırılamaz. Gerçek başarı, o çocukların 20 sene sonra size ya da ülkeye geri dönüşleri ile anlaşılır.
Doğru zaman, doğru insanla bir salyangoz bile ezilmeden hedefine varır. Öğretmenler gününüz kutlu olsun.
aynen katılıyorum hocam.Ben okulumda beşinci yilim.yani mezun ettiklerim ortaokul kısmında aynı binada.bu yil bire döndüm .yillardir öğretmenler odasında hep öğrenciler şöyle böyle konusulurdu.simdi diyorlar bu yıl A şubesi sizin çok iyi.Bugun mezun olan öğrenci velileri aradı mesaj attı .Bunlar esas güzel duygular.Ama ben mezun ettiklerim için tüm olumsuzluklara rağmen(deprem ,pandemi) keskem olmadı.Umarim bu sizin deyiminizle bu yeni keratalari mezun eder giderim.Ama tabi dinlemeyi henüz ogretemedim😀 Her anlamda başarı kısa vadede olmaz zaman gösterir buna inanırım