Doğu'da Öğretmen Olmak
Batıya yolculuklar yapmaktır Doğu'da Öğretmen olmak. Ve dönüş yolculuklarında hayatı sorgulamaktır. Kaç il, kaç ilçe, kaç köy geçip her şeyi geride bırakmaktır. Unutmaktır. Unutulmaktır. Geldiğin vakit güç bela getirdiğin valizlerine bakıp bakıp hüzünlenmektir.. Çoğu zaman gözyaşlarıyla yerleştirmektir o valizlerde ne varsa.. Ve ertesi gün sınıfa girdiğinde gene de ağlamaklı olmaktır Doğu'da öğretmen olmak.. Pırıl pırıl öğrencilere sahip olmaktır.. Çamurdur.. Kardır.. Anadan ayrı kalmaktır.. Sıladan ayrı kalmaktır.. Gurbettir işte Doğu'da öğretmen olmak.. Zordur.. Mevzuattır.. Mücadeledir.. İlle de yılmamaktır.. Otobüslerle yolculuk yaparken çook uzaklarda tek tük ışıklar görürsünüz de kim yaşar diye düşünürsünüz ya, Doğu'da öğretmen olmak sizin göremediğiniz ışıklarda çalışmaktır.
Bir arkadaşım paylaşmıştı bende sizkere paylaşmak istedim zümrem alıntıdır...
otobüsle giderken düşünürdüm hep, uzaklardaki tek tük ışık yanan köyde kimler oturur diye... ağlamaklı bir şekilde valiz boşaltığım günlerimi hatırlıyorum iç anadolunun bir köyünde çalışıtığım günleri, annem de yanımdaydı ama halkın saygısızlığı hatta terbiyesziliği diyeyim buruk şekilde hatırlarımm.. Allah tan çocuklarım vardı yanımda, ilk defa onları dövmeyen ve seven öğretmenleri oldu belki de..
çocuk her yerde çocuk...
annesi babası şehrin en zengini olan öğrencim de oldu,, en fakiri olan öğrencimde oldu.. hepsi sıcak bir tebessüme muhtaç..
en karlı biziz aslında.
.verdiğimiz sevginin fazlasını aldık hep...
o yüzden geçemedim ya bir türlü branşımaa.. severek yaptım sınıf öğretmenliğimi..
yarın akşama köydeki öğrencilerim misafir yemeğe:) 6.sınıf oldular bir minübüs tutup geliyorlar yanımaa
ayrıcaaaaa bugün seslerimizi bitirdikk. yarın yerli malı... pazatersiiii deeee balon uçuracağız bahçede
