Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

UNUTULANLAR
Kal diyordu yüreğimdeki ses
Kalamazdım
Gidenlerden öğrendiklerim vardı..

Sev diyordu aynı ses
Sevemezdim
Sevdam kan ağlıyordu..

Gül diyordu yüreğim
Gülemezdim
Biliyordum elbet gülmeyi
Ama unutturdu
Ağlamayı öğretenler..

İN/AN

Gönlümüzde bir yangın ve bekliyor bir itfaiye,
Kimse sevmiyor bizi bilmem ne diye,
Sönmüyor yangınımız ve kimse zahmet edip söndürmüyor,
Bir biz yanıyoruz birde hayallerimiz ve bunu kimse görmüyor...

                                                                              (efe_muallim)

Yedi otuz beşlik bir silahtan çıkan kurşunla son bulmuş hayatı
Gazetelerdeki üçüncü sayfadaki fotoğrafıyla örtülen firması ortada
Doğal olarak intihar süsü verilmiş ki bu alemdeki işin sanatı
Cami avlusunda son bulan hayat ve yeni doğmuş çocuğu kalmış ortada
                                                                  
                                                                                    (efe_muallim)

 MANZARAM
Düşlerinin prangasıdır beni bağlayan,
Hüzün köpüklü sahillerde bileklerimden.
Kaybetmiş kendini, uçurumlarda ağlayan,
Farksız gözlerinin girdabı batan tekneden.

Giyotinimdir kararmış ufkumdaki yengeç;
Akrebini gör zehrini içtiğim zamanın.
Bir de, feryadım ulaşmadı, duyulur er geç,
Ve gülleri solduğu gün, gençlik baharının.

Zaman; korkunç daire, gün be gün daralmakta,
Cellâdımı dır  narin ellerin infazımın?
Hazin bir hal ki azatlığım sana kalmakta,
Mutluluğum, vuslatım ancak rüyalarımın…

Batmayacak güneşisin talihsiz bahtımın;
Hayat iksirisin ıstırapla dolu ömre.
Suali ancak sana, muamma bilmecemin?
Bu yollar çetrefil, söyle yöneliş nereye?

Neden hayata arka kapıdan girmekteyim?
Gökyüzü simsiyah kurşunla örtülü bana!
Söyleyin! Yoksa bende mi kast’a köleyim?
Çilenin zincirinde bende dert tasa…

Ümidim oldu, yüreğimdeki siyah nokta,
Hangi ölçü; yapılır, gecelerime kıyas?
Kararıyor ömrümün yolları aynalarda;
Tutmak, vazife oldu bana gece, gündüz yas!

Duymuyor kulaklarım, tutmuyor eklemlerim,
Heyhat! Ne yeis görmüyor gözlerim olmuş kör!
Ağlarım labirentte ben ve bitmez dertlerim,
Gücümü yitirsem de, ruhum hala asil sör!

Tek bir çaremsin ne olur artık anlasana!
Çöldeyim, gözlerinden varıyorum vahana,
Koşup, yakalayamadığım ankam olsan da;
Sensin varışım; Ruhum bedenim yorulsa da!

                                            Hikmet  Baş

SENDEN GELEN
Aşkı anlatıyor şairler
Ben senden dinlemek istiyorum
İstersen
Devrik cümleler kur...

Sevdayı yazıyor romanlar
Ben senden öğrenmek istiyorum
İstersen
Her kelimede sen vur..

Yalan söylüyor tüm aşıklar
Ben senden duymak istiyorum
İstersen her harfin yalan olsun
Yeter ki
Tek gerçeğe kadar yanımda dur!!!

İN/AN

Sevda kan ağlamaklıdır
Ha ağladı ha ağlayacak...
Sen gidersen
Beni bu hayata kim bağlayacak??

"Şiir bir tadı bölüşmektir'  Eski bir dostla buluşmak gibi ferahlatıcı. Kardeşliği, sırdaşlığı, can yoldaşlığını çağrıştırıyor. Ekmeği, katığı bölüşür insan; bir elmayı, bir tas suyu... Bazen, güneşin doğuşunu bölüşmek ister. Namık Kemal, Magosa'dayken, Rodos'a sürgün gelen iki dostuna, Ahmet Mithat'la Ebuzziya Tevfik'e bir pusula yazıp, güneşin batışındaki görkemi anlatmış ve şöyle demişti: "Erken uyanırsam doğuşunu da seyrederim, size bildiririm. Uyanamazsam sonra siz bana yazarsınız."
  Şiiri de bölüşürüz, hem de çok.

"bir kitap ya da dergide rastladığınız güzel bir şiiri, başka bir şair arkadaşınıza hatırlatıp, mutlaka okumasını istediğiniz olur mu.?(BENİM HEP OLUR,kelimeleri paylaşmayı bile severim,duygudaşlık bu olmalı)
"Paylaşmanın güzelliğini sürdürdüğünüz  için teşekkürler.
(Ali ÇOLAK yazısı)

MUAMMA
Akşama şiir yazacaktım
Bir de baktım yoksun
Şimdi hem akşama
Hem yokluğuna şiir yazmak olmaz
Yokluğunla zaten karanlık dünyam
Bir de akşam mı olsun??
İN/AN

Sendeyken Senden Olmak mı Annem; Beni Milyonlarca Bana Bölen?
Annem, yaşıma üşüştü asi karanlıklar
Yüzükoyun uzandığım gecede
Diz çökmüş sana gözbebeklerim
Yalvarır avucuma dolan ter, kan ter içinde
Gamzelerime sağdığım yaşlı yaş
Kara yaslı çığlıklarım sahipsiz
Usumda boy veren sancılar,sensiz
Tövbekâr ellerimin düştüğü kuytular,dipsiz
Kurşunlanıp boğazıma dizilen duam
Saç diplerimden sökülür hunharca,konuşmam yersiz
Bir buse ilişir dudağıma,nahoş ve istemsiz
Her,kokunla sana dokunuşumda
Didene diktiğin acına inat, huzura bulanışında
Ergin hayallere bağdaş kurar kısrak yüreğim
Ateşlerken güneş,ışıkları,her damlamda kanım vereyim
Sana sen olmaktır dileğim
Ummanlarda yıkanmakta sarhoşluğumla titreyen bedenim
Yürüyen tazecik baharla, ölümün damarlarında,bebeğin!
Sen gitmeye kanarken,ben sana nasıl bakayım?
Sen gitmeye banarken, ben sana nasıl susup kalayım?
Kalbime gömdüğüm ölüm,deşer bağrımı
Elimden yağmurlar içen dinmek bilmez ağrımı!
Yolaksız satırlara sığmaz gayrı feryadım
Her ezan,doğuracak sana özlemimi,unutulacak adım
Yaslara,yaşlara doyacak derdin ya,çikolatamsı tadım
Linetler dolanır şimdi ayaklarına naçar sensizliğin
Annem! Biricik anneciğim!
Beni bir başıma koyup, söyle,gidecek misin?
O hücreye beni tercih edecek misin?
Annem, yaşıma üşüştü asi karanlıklar
Merhemce sürülür mü boynuna bembeyaz kaput bezi
Boyun ölçüsü mü alınır ki yarın,gidişin neyin nesi?
Dur hele, ben öptürmedim daha, torunlarına,elini!
Kanımca iyi ağırlanmadın hayat sofrasında
Yırtık çileler,çoğaldıkça çoğaldı hastane odasında
Pencerede görünen, karışamadığın şehrin ışıkları
Benle beraber duaya durur,erişebildiğin mevlam aşıkları
Uşşakî, çalar bir nefeslik harap şifayı
Sana emanet, bana emanet
Ben bilmem acıyı sen gibi saklamayı
Tut beni annem, yaşıma üşüştü asi karanlıklar
Ne olur bırak elini bensizliğin, yağsın üzerimize yıldızlarca aydınlıklar……
19.03.2007 P.tesi 23.04
 
Aylin Ayla Selçukoğlu

Bu şiirin hikayesi:

Kayar tutuşan zaman, ellerimden,koynumda annemin resmi...Gülümsüyor hayata bilmem kaçlı yaşlarında. Ben kucağındayım,bacımla beraber....Şimdi o bizimle beraber olamayacak kadar uzakta!
Doladım her bir teline saçımın duamı,annemin sıcağında kendimle sarmaladım. Küçük MERYEM'im ben.MERYEM,benim doyamadığım annem....
Annem belki yarın yok! Hiç yokluğunun sancısıyla düşmedim derin acıyla hazana,bugünden evvel.Gün,dağları aştığı vakit,saat 18.30.......Ben öldüm,kanayarak çimdiğim annemin gözyaşlarında!
Mevlam duy sesimi,ben annemi istiyorum! ! ! !

Sendeyken Senden Olmak mı Annem; Beni Milyonlarca Bana Bölen?
Annem, yaşıma üşüştü asi karanlıklar
Yüzükoyun uzandığım gecede
Diz çökmüş sana gözbebeklerim
Yalvarır avucuma dolan ter, kan ter içinde
Gamzelerime sağdığım yaşlı yaş
Kara yaslı çığlıklarım sahipsiz
Usumda boy veren sancılar,sensiz
Tövbekâr ellerimin düştüğü kuytular,dipsiz
Kurşunlanıp boğazıma dizilen duam
Saç diplerimden sökülür hunharca,konuşmam yersiz
Bir buse ilişir dudağıma,nahoş ve istemsiz
Her,kokunla sana dokunuşumda
Didene diktiğin acına inat, huzura bulanışında
Ergin hayallere bağdaş kurar kısrak yüreğim
Ateşlerken güneş,ışıkları,her damlamda kanım vereyim
Sana sen olmaktır dileğim
Ummanlarda yıkanmakta sarhoşluğumla titreyen bedenim
Yürüyen tazecik baharla, ölümün damarlarında,bebeğin!
Sen gitmeye kanarken,ben sana nasıl bakayım?
Sen gitmeye banarken, ben sana nasıl susup kalayım?
Kalbime gömdüğüm ölüm,deşer bağrımı
Elimden yağmurlar içen dinmek bilmez ağrımı!
Yolaksız satırlara sığmaz gayrı feryadım
Her ezan,doğuracak sana özlemimi,unutulacak adım
Yaslara,yaşlara doyacak derdin ya,çikolatamsı tadım
Linetler dolanır şimdi ayaklarına naçar sensizliğin
Annem! Biricik anneciğim!
Beni bir başıma koyup, söyle,gidecek misin?
O hücreye beni tercih edecek misin?
Annem, yaşıma üşüştü asi karanlıklar
Merhemce sürülür mü boynuna bembeyaz kaput bezi
Boyun ölçüsü mü alınır ki yarın,gidişin neyin nesi?
Dur hele, ben öptürmedim daha, torunlarına,elini!
Kanımca iyi ağırlanmadın hayat sofrasında
Yırtık çileler,çoğaldıkça çoğaldı hastane odasında
Pencerede görünen, karışamadığın şehrin ışıkları
Benle beraber duaya durur,erişebildiğin mevlam aşıkları
Uşşakî, çalar bir nefeslik harap şifayı
Sana emanet, bana emanet
Ben bilmem acıyı sen gibi saklamayı
Tut beni annem, yaşıma üşüştü asi karanlıklar
Ne olur bırak elini bensizliğin, yağsın üzerimize yıldızlarca aydınlıklar……
19.03.2007 P.tesi 23.04
 
Aylin Ayla Selçukoğlu

Bu şiirin hikayesi:

Kayar tutuşan zaman, ellerimden,koynumda annemin resmi...Gülümsüyor hayata bilmem kaçlı yaşlarında. Ben kucağındayım,bacımla beraber....Şimdi o bizimle beraber olamayacak kadar uzakta!
Doladım her bir teline saçımın duamı,annemin sıcağında kendimle sarmaladım. Küçük MERYEM'im ben.MERYEM,benim doyamadığım annem....
Annem belki yarın yok! Hiç yokluğunun sancısıyla düşmedim derin acıyla hazana,bugünden evvel.Gün,dağları aştığı vakit,saat 18.30.......Ben öldüm,kanayarak çimdiğim annemin gözyaşlarında!
Mevlam duy sesimi,ben annemi istiyorum! ! ! !
Aylin Ayla Selçukoğlu

BİR ÖMÜR ASILI KALIR İSTANBUL!!

Bir bakır kadehe dolup boşalan şarabın
Fetih için kutlu gün dönümlerinde
O değil mi ki bir zamanlar benim bile, sevdiğime
Giydirdiğim en mavisinden farbalı urba
O değil mi ki, içerimize kurulu güneş, yakılı ateş?
O değil mi ki, Kutlu ve son Peygamberin, Hadîs-i  Şerîfinde zikrettiği fethedilen
O değil mi ki, uğruna tüm İslâm hükümdarlarını Feth-i Mübîn’e  sevkeden
O değil mi ki, ilahi vaad  inancıyla cümle Osmanlıları alarma geçiren
Ama içlerinden biri vardı  ki….
21 yaşındaki Sultan,İkinci Mehmed Han, yanında Akşemseddin
Yanında Akbıyık Molla Gürâni ve Molla Hüsrev
Ve daha dillenmemiş nice büyük âlimler olduğu halde
24 Mart Cuma günü Edirne’den başladı harekete
6 Nisan Cuma ertesinde
Vezir Mahmut Paşa tarafından Düşman güçlerine
Bir elçi gönderildi, uymak için,  kan dökülmemesini gerektiren sünnet-i seniyyeye
Yere göğe haince pusu kurmuş Bizansın elçi ile gönderdiği reddi üzerine
Aylardan Mayıs ve günlerden 29’u ayın
Beş buçuk asır artı 3 yıl önce bugün, yani yıl bin dört yüz elli üç
Beklemenin katrandan katreler  döktüren sancısıyla
Titrek gözyaşları askerin, yalvarırken mevlasına
Geçmek bilmeyen zamanın vereceklerinden göstereceklerinden
Bihaber İstanbul’un yağmurlu mavi bedenine
Yineliyorum, o en büyük Sultan Fatih ile
Tuhaf bir telaştan kanatlanan kuruntular arasından
Nadide bir umut yaslanır, gülücüklerle
İstanbul’un Fethi, kızıl elmadır, Türk İslâm mefkûresinde
Yıldızlar yağar bir ömre  ve takvime çakılan O günle
Geçiş başlar bir çağdan, kapanıp ötekine
Mevlam hakkı için bir ömür asılı kalır İstanbul
Türkiye’ min İstanbul aşığı Türkiyelisinin  gönlüne….
Aylin Ayla SELÇUKOĞLU
23.04.2006 Pazar   02.26

BİTİNCE DEDİKLERİM

Yüreğime güneşi sakla
Bulutları savur gitsin bi nefeste
Yıldızları da serpiştir çehreme
Zamansız yürek atışlarımı da al seline
Ve ağlat onları,kahırları doymadan bana
Yürü ve hüzün kalesinden uçuruma yuvarla
Kaybolan gençliğimi yani 20 li yaşlarımı
Son demlerindeyim zaten
Yirmilerimin
Kazasını kıl, yitirdiğim tüm değerlerimin
Kaçırdığım tüm zamanların
Sen ör “hayatın”ın  başına mavi bi çorap
Mutlu et,  kendine gelmeyi bekleyen gözlerimi
Kendine gelsin, sana gelsin, bana gelsin
Kalmasın, bağrıma yapışan eskimiş kara günlüğüm
Onu da sen kilitle,sırtına vurduğun sandığa
Bak son perde inmek üzere iken
Işıkları yansın tüm gecelerimin
Sönsün aydınlıkları kara derili ellerin
Kumsalları yasla tenime
Ben yüzmeyi severim ya,aç denizimi gönlüme
Haydi kalk git vakit, eğleşmeden benle
Bi zar at ardından da bakalım
Gül renginden kaç gemi geçecek tutsak şehirden
Çılgın uzaklar da yorulacak mı benden ıramaktan
O vakit sen kanatlarına taşı beni
Kalk biz gidelim,güneşin doğuşuna
Belki teleklerimize takılır umduğumuz umut
Belki yağar gözlerimize çağıl çağıl bi ömür
Ya da serzenişlerimize inat
Kahraman bi düş,  kurar bizi birbirimize
Ama uçarken rüzgara karşı
Ben gözlerimi açamam ki
Palavra bi yanık türkümün olduğu belki
Belki sadece senin kanatlarına konmak içindi
Ağlamam ve boyalarımın akışı, kim bilir
Boşver, unut tüm dediklerimi
Bitince dediklerim
Lütfen bana haber ver
O vakit diyeceğim sana
Aç avuçlarını
Al avuçlarımı
Bu son el verişim …
Aylin Ayla SELÇUKOĞLU
02.03.2006    19.47

ÇAYIMIN ŞEKERİ)
Önceden
Bi ince belliye attığım
Altı küpten sanırdım
Anladım ki
Bi tutam sen, bi tutam benmiş
Çayımın şekeri
Sen yoktun
Ben çayımı sensiz içemedim
Soğudu çayım
“Sensizliktendi” diyemedim..

Aylin Ayla SELÇUKOĞLU
22.02.2006   23.59

KASIRGAYA EKİLEN AYRILIK TOHUMU

Ölü bi sabahın kokutan güneşi
Dolanınca ağaran şakaklarıma
Yüzün batar gözlerimde
Hüzün açar yapraklarım
Sözlerime ellerin dolar
Dökülür kar taneleriyle salkım saçaklarım
Duam yüküme sancır
Buram buram senim,benime yabancılaşır
Suya dalan yağmurun koynunda
Saklanırken ben
Kıraç gövdeme açan fesleğenle
Kasırgaya ekilen ayrılık tohumu kucaklaşır…
Aylin Ayla SELÇUKOĞLU

06.03.2006   19.08

  BENLESİN
Şarkın uzak tenhalarında gecelerime
Soğuk bir sensizlik dolar, sanki ölüm gibi,
Mahkumsa tuvalin renkleri gölgelerime;
Rekler yüreğimin içindeki gri gibi

Ruhumun aynaları kırılır yokluğun da
Sensizlik ateşiyle küle döner yüreğim
Gecede savrulan feryadın sonsuzluğunda
Bu yok oluşla tenha garların bekçisiyim!

Taş duvarların sessizliği sinmiş geceme,
Her an ürkerken yalnızlıktan,ansızın sesin;
Ta öteden özleyişle dolar içerime,
Ve sen bu gecede istemesende BENLESİN!..
                                     HİKMET BAŞ