Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

   SON KURBAN


Bu sonbahar bildiğim hayal içinden,
Çıkarttığım hisler erguvani renk demetinden,
Mahzun bakışlar olmuş gaybın pelerini.
Sarmaktayken acımasızca bedenimi,
Ömrüm sararan yaprakların bahçesi!
Bu depreniş ruhumun giyotini.
Anlaşılan o ki: bu labirentten çıkış yok gibi?
Duygularım bilmiyorum bugün neden asi?
Biliyorum ki sabır ömrün en büyük erdemi!
Gecenin girift kaldırımlarında gezinirken;
Sırlı büyülü hayalin iksirini ararken,
Kaybolan ilk gençliğimin bahar bahçelerini,
Yüreğimin o en derin köşelerinde özlerken,
Birden bir fırtına sildi tüm hayallerimi
Bu acı bu anıt mezar hayatın imgesi.
İstediğim: benimde belki her insan gibi;
Yaşanası hayattan küçük sevinç demeti!
Belki her ömür bir parça acılı kare taşır,
Belki bir kısmın acıları sabırları taşırır.
Çile ,sabır ,isyan, dua  iç içe geçmiş hançeremde,
Zelzeleler şiddetini arttırarak artarda bedende
Yağmur olmuş ince ince hüzün taneleri düşerken,
Duyulmayan feryat asra dalalet edemeden,
Bitiyor ömrün şarkısı mahzun, son mısraı söylemeden!
Ne yazar, çekmişim bir kere daha hayata restimi!
Yazsın bildiği kadar bundan böyle istediğini!
Hangi maddi güç cezalandıracak asi bedenimi?
O beden ki asil mazinin içindeki yüreğin fenomeni
Bu ruhla fırlattığım bakışlar oldu ateşten izler,
Bu hale şahit bedendeki çehreler oldu sararmış benizler.
Asil yüreğimden kopan isyan sanki bir tufan;
Son kurban zamanın somut zerrelerinden akrep ve yelkovan!

                                                       Hikmet  Baş

Öyle uzun cümleler kurmayacağım
Şiirime isim bile koymayacağım
Güzüm geçsin
Adını bile anmayacağım

Alıştım artık yokluğuna
Varlığında da olmadı fayda
Yan şimdi yanmadığına
Anlamadığını bir kez anla

Ayrılığı ezberledim çalışmadan
Yalnızlık oldu bana derman
Yaşanmaz umut olmadan
Sonumu güzel eylesin Yaradan.

Kalem dili kıskanır,dil kalemi,
Hayran bırakır kendine alemi.

Ne gündür saydığın,ne hafta
Sevgiye çağrı ancak aynı safta.

Geçsin zaman,dileriz aman,
Yaradan versin yoluna ferman.

Düş kırıkları,yürek yanıkları,
Neylersin aşktan anlamayanları?

Beyhude çalmasın kapını deli rüzgar,
Bir gönüle iki sevda nasıl sığar?

Çıkıp ta vatanımdan ben senin memleketinde bir esmere sevdalandım
Badem ağacı gibi bir bahar ayazında açan korkak güneşlere aldandım.

inlerken dert denen alevlerim
böyle koşa koşa durgunluğa
nedendir bilmem beklerim.
avucumda aynı çizgiler
ben yine resimler çizerim

Canımın içi,
En zor günleri SENsizlik ile imtihanın.
Hak etmedim belki SENi
Ama çok sevdim bildiğin gibi.
SENsizliğe özlemeyi de ekledim.
Beklemeyi,umut etmeyi,sabretmeyi öğrendim.
Beni sevebilme ihtimalin mucizeydi zaten.
Sana âşık olarak ben hadsizlik ettim.
SENin gibi güzele
SENin gibi canana
Elimde bir ben bir ömrüm vardı
İkisini de önüne serdim.
Yetmedi demek ki
Bir masal perisi gibi
Gülümsedin ve gittin.
Benim ki en büyük hatam
Çok severek yormaktı SENi
Biliyorum herşeyim,
Ben severek boğdum bizi.
SENinle ayni masalda
Kaybetmeyi bile sevebilirim.
Ama masal bitmeden,hatta hemen
Gel,
Özlüyorum SEN'i minigim ...

ELMAMIN İKİ YARISI  

Bir, bir iki,
Kapıdaki tilki.
İki, iki dört,
Koş kapıyı ört.
Üç, üç altı,
Dedem de kalktı.
Dört, dört sekiz,
Matematiği severiz.
Beş, beş on,
Tembelliğe geldi son.
Altı, altı on iki,
Evine gitti tilki.
Yedi, yedi on dört,
Uyurken üstünü ört.
Sekiz, sekiz on altı,
Sabah oldu kahvaltı.
Dokuz, dokuz on sekiz,
Diş fırçalamayı severiz.
On, on yirmi,
Ödevimiz bitti mi?
                 Mehmet .....
              
ÖDEV

Ödev ödev ödev
Nedir ki bu ödev
öğretmenim  mi vermişti?
Defterime baktım,
Ödevimi buldum.
Ödev bana baktı
Ben ödeve baktım.
Ritmik saymaymış ödevim
ikileri sayayım, üçleri sayayım
Ödevimi yapayım
Sütümü de içip
Erkenden yatayım.

10-10-13

Bundan yıllar öncesiydi
Kış kapıdan çoktan girmişti.
Uzak bir köyde, uzak bir öğretmen
Kulağı sese, gözleri insana hasret
Alnında çile, omzunda yük var
Odun almış besbelli,akşama yakacak
Derdine düşmüş çatı aktı akacak
Gece olur,camı taşlanır
Garibin gönlü,bedeninden hızlı yaşlanır
Yıl olmuş şimdi, hala bir yerlerde yaşar
Sıkıntını anlatsan dert mi bu der,şaşar

Başı eğik sarı  bir başak
neyi anlatır gölgesiyle kalemsiz?
garip duruşu benzer bize
ve fakat sertçe vursa ızdırap
mırıldanır hakikat içimize..

yukarı bakan sebeplerim var
dehlizlerim çoğalsa da hergün
uyumsuz değilim,umutsuzda.
varmak için şekerli çılgınlığa
ellerimle dertler çitilerim

Gecenin bir yarısı;
Bir nefes SEN çekiyorum.
Bir nefes kendimden veriyorum.
Çok özledim bugün SENi,
Gel
Özlüyorum SENi miniğim…

nereye gitti keskin bakışlı
uykusuz anlık coşkularım
demirinde paslanmamış çerçevem?
yeter diye yorgunca alıp
kasamda yiğitçe sakladığım...

Dünyada en büyük nimet zenginlik bilirdim
Değilmiş öğrendim, sağlıksız bir zengin olunca
Sağlık insanın her şeyidir dedim yanılmışım
Anladım sağlığımda kimsesiz kalınca
Aile,dostlar,her şey demekti diye düşündüm
O da bir yere kadarmış, ebediyete yol alınca

Bir bayram daha yazıyorum hesabına
SENsiz yavan geçecek bu da
Kapıya gelen çocuklar için gülüşlerini pay ettim.
Sevinsinler doyasıya..
Bu son olsun mu SENsiz geçen
Bir dahakine
Gel
Özlüyorum SENi miniğim…



Sayfayı takip edip yazdıklarımı okuma nezaketi gösteren başta SENin olmak üzere değerli meslektaşlarımın,öğrencilerimizin ve velilerimizin bayramı kutlu olsun…

Bayramlığı üstünde uyuyakalan
Bir miniğin kurabileceği kadar saf
Çocukça hayallerim vardı benim.

Ele uzatılan bir beyaz mendil
Cebe giren bayram harçlığı gibi
Ak süt misali helal varlığım vardı benim

Ben büyüdükçe hayallerim küçüldü
Bir daha dolduramadım mendilin içini
Küçük dünyamda büyük huzurum vardı benim