Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

sıreti gelinliğinde saklı
hayal denen muammanın,
beyaz bilinen düşlerine
rehberlik eder tasaların...

Umut çok fena bir şey
Yaşamak gibi bir mucize.
Bir umut,SENi sevmek ise.
Tam karşılığı ile delice.
İçim dışım umut benim.
İçim dışım SEN  gibi.
Kimseyi sokmam araya.
Hayatı tutan umudumla arama.
SENin umudunla uyanmayi seviyorum.
Kolaylaşıyor hayata karşı direncim.
Işığım,umudum,her şeyim.
Gel;
Özlüyorum SEN'i minigim...

seslerini duyup kaçarım
davulların ortasına biryere
sararmış parlak arzularım
hala çağırır bilmecelere...
aldandım..netice...

ne zaman bir davul sesi duysam
kapanırım içime büsbütün
olmayan düğünüm gelir aklıma
sararım sertinden  bir tütün

çınlar durur başımda  davul
delirmemek için kendimi tutarım
acılarım,ümitlerim hepsi tek bavul
içimi çeker, feryadımı  yutarım

azalır git gide davulun sesi
benim acılarım aksine çoğalır
derler bu figan da neyin nesi
Sürekli geçmişime yol alır

ziyaretin kısa olanı makbul diye mi
daha gelmeden gittin hayatımdan?

Başlangıcını hatırlamıyorum
Sonucunu bilemediğim gibi
Gönlümce yaşamayı diliyorum
Yüreğimin derininden geldiği gibi

Haykırırcasına anlatmak istiyorum
Avaz avaz haykırmak sessizliğimi
Güvenmek inanmak sonuna kadar
Canım cananım yarim yarenim gibi

Yanlış mı diye geçmesin aklımdan
Şüpheler uzak dursun kalbimden
Nasıl istiyorsam öyle hissedeyim
Kendimi alemden soyutlamış gibi

Bir bisiklet almalıyım
Çocukluktan kalan..
Düdüğü  olmalı maziye  korna çalan.
Ve elimde bir şemsiye gökkuşağı niyetli
Yağmur yağan ülkeler aramalıyım
Çisentisi sel  yürekli..
Geceleri çıkmalıyım yollara
Ve ben bi r bisiklet almalıyım
Şu içimdeki  saf çocuğa...
Unutturma ne olur ...
Yağmur almalı ceplerime
Ve yağmur  taşmalı gözlerimden
Ben sokak lambasından
Hüzün araklarken
Sırattan geçmeli  suret kokan şehirlerden  ...
Bir bisiklet ,bir yağmur almalıyım
Çocukluğumun geçtiği semtlerden.
Elinde patik ören annemin duası
Bisikletin selesine konmalı ..
Hatta taşmalı
Ve ben bir bisiklet dolusu rahmet kokmalıyım
Yağmur duasına bisikletle eşlik ederken ..
Ardımdan bir bulut ağlamalı
Gece karanlığa dalmalıyım
Çocukluğum hiç göremeyecek miyim seni ben ?

Tef-Bisikleti çocukluğumun

ziyaretin kısa olanı makbul diye mi
daha gelmeden gittin hayatımdan?

  Bir terslik var bu işte. Hiç gelmediyse, nasıl gitti ki?
Kaleminize sağlık...

Sonbahar yapraklarına hasret toprağın sızısını dindiren rüzgar,
Ne olur bir seferlik de olsa bu Eylül dindir hasretimi,
Durma es ne olur onun kokusunu al getir,
Es ne olur onun o kocaman nemli gözlerini al getir,
Es ne olur onun o simsiyah saçlarını al getir,
Durma es Yalvarırım dindir artık hasretimi es ve onu al getir...

              BENLESİN

 Şarkın uzak tenhalarında gecelerime
 Soğuk bir sensizlik dolar, sanki ölüm gibi,
 Mahkumsa tuvalin renkleri gölgelerime;
 Renkler yüreğimin içindeki gri gibi

 Ruhumun aynaları kırılır yokluğun da
 Sensizlik ateşiyle küle döner yüreğim
 Gecede savrulan feryadın sonsuzluğunda
 Bu yok oluşla tenha garların bekçisiyim!

 Taş duvarların sessizliği sinmiş geceme,
 Her an ürkerken yalnızlıktan, ansızın sesin;
 Ta öteden özleyişle dolar içerime,
 Ve sen bu gecede istemesen de BENLESİN! ..

                                         HİKMET BAŞ

Her şeyin içinde sen varsın
Beynimin içinde
Kalbimin ortasında
Odamın duvarında
Komşunun ses tellerinde
Çobanın kavalında
Suyun damlasında
öğle uykusunda
her şeyde varsın
şimdi de kulaklarım çınlıyor
biliyorum oradasın

Münzevi

Şaki gecelerin karanlığında,
Sensiz ruhum can verir darağacında.
Ömrümü eriten damla damla,
Gardiyan saatler tiktaklarıyla! ..

Yorgun kaldırımlarda uzar gece,
Münzeviyim hislerimle içinde,
Mahzun, kederli, sessiz bir köşede,
Aşkı okudum durdum hece hece…

Tecritteyim, mülteciyim, sensizim,
Zifiri gecenin sisli koynunda,
Yokluğunda üşümüşüm hissizim,
Islanıyorum, keder yağmurunda.

Işığa muhtaç kelebekler gibi,
Uçmak uçmak istiyorum hep sana,
Mutluluğa uzak resimler gibi,
Ötemdesin, uzaklardasın bana.

 

Hikmet Baş
 

ziyaretin kısa olanı makbul diye mi
daha gelmeden gittin hayatımdan?

uzakta bir karartı gördüm,
sendin sandım
yıllar önce diktiğim
limon ağacını.

Manzaram

Düşlerinin prangasıdır beni bağlayan,
Hüzün köpüklü sahillerde bileklerimden.
Kaybetmiş kendini, uçurumlarda ağlayan,
Farksız gözlerinin girdabı batan tekneden.

Giyotinimdir kararmış ufkumdaki yengeç;
Akrebini gör zehrini içtiğim zamanın.
Bir de, feryadım ulaşmadı, duyulur er geç,
Ve gülleri solduğu gün, gençlik baharının.

Zaman; korkunç daire, gün be gün daralmakta,
Cellâdımı dır narin ellerin infazımın?
Hazin bir hal ki azatlığım sana kalmakta,
Mutluluğum, vuslatım ancak rüyalarımın…

Batmayacak güneşisin talihsiz bahtımın;
Hayat iksirisin ıstırapla dolu ömre.
Suali ancak sana, muamma bilmecemin?
Bu yollar çetrefil, söyle yöneliş nereye?

Neden hayata arka kapıdan girmekteyim?
Gökyüzü simsiyah kurşunla örtülü bana!
Söyleyin! Yoksa bende mi kast’a köleyim?
Çilenin zincirinde bende dert tasa…

Ümidim oldu, yüreğimdeki siyah nokta,
Hangi ölçü; yapılır, gecelerime kıyas?
Kararıyor ömrümün yolları aynalarda;
Tutmak, vazife oldu bana gece, gündüz yas!

Duymuyor kulaklarım, tutmuyor eklemlerim,
Heyhat! Ne yeis görmüyor gözlerim olmuş kör!
Ağlarım labirentte ben ve bitmez dertlerim,
Gücümü yitirsem de, ruhum hala asil sör!

Tek bir çaremsin ne olur artık anlasana!
Çöldeyim, gözlerinden varıyorum vahana,
Koşup, yakalayamadığım ankam olsan da;
Sensin varışım; Ruhum bedenim yorulsa da!

 HİKMET BAŞ

Hazan

Gel git mevsimlerinin hüzün çiçeği ben;
Ulaşılmaz sahillerimin hayalinde, sen.
Yaptığım hasatla dert dolu heybem,
Yağmur ıslatıyor, yüreğimi sessizce, inceden…

Mutluluk kısa metrajlı film izlediğim,
Bir uçurtmadır ki boz bulanık renklerle kaplı,
Göklerde elimden yitiripte yetişemediğim,
O vakitten beridir ki, ıstırabın hançeri yüreğime saplı.

Kutupsuz kıtalar üstünde ayak izlerim,
Kalıpsız düşlerin gergefine resmini işlerim,
Sararmış düşlerime ümit diye beklerim,
Her bir arzum sersefil yenisini eklerim.

Muştulu bir şafakta uyandığımı görsem,
İnanma diyen bir çığlık içimde haykırır,
Sahte gülüşlere kanan benliğim sersem.
Ruhum çektiği bu azapla hazana varır.

 

Hikmet Baş