Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Birisi kapatsın perdeleri
Dışarıda yağmur var.
Damlaları vurmasın cama
Eskiyi anımsatır bana yağmurlar

Yağmurlarda kurardım düşlerimi
Yağmur götürürdü yaşlarımı
Islatırdı sırma gibi saçlarımı
Eskiyi anımsatır bana yağmurlar

Kuramam artık gelecek için yeni düş
Sonbaharı tadamadım mevsimim kış
Çare yok gönül, vefasızlığa alış
Eskiyi anımsatır bana yağmurlar

Kendimle kalamadım hiç,
Bir gün olsun gölgesiz oturamadım..
Dilimi kopardılar taa dibinden,
Bırak eli, kendimi kendime anlatamadım...

S.ORAK-CİH66
17.04.1997/Yozgat

Sensiz buralar nasıl cehennem bilemezsin.
Giderken her şeyi de almışsin yanına.
Hadi güneşi baharı anladım da
Beni katmasaydin çantana.
Nasıl akşam oluyor
Sabah neye deniyor
Acı ile tatlınin farkı ne
Senden sonra aklıma gelenler.
Çok boş bakıyorum galiba
İnsanlar da bana öyle bakıyor.
Dudakların da beliren o acımaya.
Sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum.
Özlüyorum SEN'i minigim..

Bir kavga hayat.
alacak,verecek,
sevecek sevilecek,
bakacak bakılacak,
yiyecek,yedirecek
Ağlayacak,ağlatacak,
Koruyacak,kollanacak
ve acımasızca
çekecek,çektirecek ve
Hepsini bırakıp göçecek yalan gibi...

Münzevi

Şaki gecelerin karanlığında,
Sensiz ruhum can verir darağacında.
Ömrümü eriten damla damla,
Gardiyan saatler tiktaklarıyla! ..

Yorgun kaldırımlarda uzar gece,
Münzeviyim hislerimle içinde,
Mahzun, kederli, sessiz bir köşede,
Aşkı okudum durdum hece hece…

Tecritteyim, mülteciyim, sensizim,
Zifiri gecenin sisli koynunda,
Yokluğunda üşümüşüm hissizim,
Islanıyorum, keder yağmurunda.

Işığa muhtaç kelebekler gibi,
Uçmak uçmak istiyorum hep sana,
Mutluluğa uzak resimler gibi,
Ötemdesin, uzaklardasın bana.

 

Hikmet Baş
 

Bir parça kağıt geçti elime
Minicik kalplerle bezemissin
En ufagina razıyım sevdiğim.
O kadar dolabilsem yeter bana.
Neler yapar insan severse
Diye biri sorsa günün birinde
Burusmus kağıtlarla konuşa bilir mesela.
Hatta sevebilir onları
Bir çocuğun saçını oksar gibi masumca
Sevmek bu kadar var mıydı içimde
Yoksa seninle mi taştı böyle
Hasretler seriyorum iplere
Gel
Özlüyorum SEN'i minigim. ..

Kavuşamadık bizler de
Baştan bilindiği gibi
Sen dağın zirvesinde kaldın
Benim yerim ummanın  en dibi
Seni rüzgarlar savurdu
diyardan diyar ötesine
Ben yerimde kaldım
Yaşar gibi öylesine
Her filmin mutlu sonu olmazdı
Beklemek nafile,kaderinde vuslat yazarken
Dökülen yaşlar yanağında kalmazdı
Perdede bitti artık son yazarken

Sükut eylerek altınları biriktirdin,
Şimdi seyrine mi daldın?
Kimine göre zehir,
kimine baldın.

 Duada açık ellerine gümüşler dolsa,
Bir altından pahalıdır belki.
Kahır denilen şey konuşmadan doğarsa,
kabukları çatlatır sanki.

...
Mahpusluk günlerin soğukluğu kadar,
Herkesten, her şeyden soğudum!
Gökkuşağı kirlenmiş bulutları mundar
Kulağımdaki sesten, dilimdeki neyden soğudum...

...

S.ORAK-CİH66
1.9.2013/Kayseri
 

                                                                                      14. YIL
Senin için yazdığım her şeyi
Yine senin adında biri alacak
Günü geldiği zaman.
Belki beni anlayacak ve seni anacaktır
Belki de umursamayacaktır bilmiyorum.
Bildiğim tek şey burada olmadığın.
Olsaydın;
Kimseyi yerine koymazdım senin
Ve boşluğunu dolduracağını ummazdım kimsenin
Eğer olsaydın;
Yorganın altına girince değil
Dizlerinin üstüne yatınca ağlardım.
Hani olsaydın diyorum;
Evim daha temiz,
başım daha az ağrır olurdu.
Yanımda değilsen bile
 telefonun diğer ucunda olurdun.
Hani çok kişi çocuk kalsaydım der ya
Ben bu yaşımda kalmak istiyorum.
Sadece senin de yanımda kalman şartıyla.
Belki mutluluğum çalındığında
Sen de kapımı çalardın
her şey geçerdi.
İyi görünmeye çalışırdın
Ama bilirim çıkınca ağlardın.





Biliyorum olmayacak şeyler bunlar.
Ama olmadığın için oluyor  bütün olanlar.
Tam da bu yüzden öğrendim işte;
Yerini kimsenin doldurmadığını, doldurmayacağını.
Belki de işte bu yüzden ;
Gece yorganın altına girince ağlayıp
Sabah kahvaltısız çıktım evden.
Bu yüzden evim pis,
Başımın çok ağrıması da bu yüzden.
Başkalarının telefonunda görüp kıskandığım
O beş harf, benimkinde kayıtlı değil.
Kapım çalınmıyor mutluluğum çalındığında.
Bu yüzden söylediklerimden daha fazla
İçimde biriktirdiklerimle özledim seni.
İşte bunun için acıtmadı galiba
14. gün, 14. yıl kadar.
Ama yüreğin ne kadar  yanarsa yansın
Dünya kimse için geri dönmüyor.
İmtihansa çekilecek isyan yok,
İbretse alınacak çare yok.
Duadan başka sığınacak yer,
Rabb’ den başka sığınacak kapı da yok.
Ama cennet  var,var buna imanım
Buna da şükürler olsun.
Varsın bir bu kadar daha yaşayayım,
Nasipse orada yanındayım

14.yıl anısına anneme...

Farkettim de

Ayaz beni üşütmüyor ..

Zira Ellerim üşümez  benim

Yüreğim titrer..

Kendince Utandırıyor

Kin de değil giydiği

Yanaklarımın

Anladım ki

Utanınca

Yüzüm  değil

Yüreğim yanıyor..

Ve güneş hep bir   dağ ardından

Gökyüzü alıyla

Şafağı kıskandırıyor.

Bulutlar gün sayıyor

Eylül Daha yeni  başlıyor..

..Tef..

SEN öyle uzaktasinya şimdi
Sesine karışan rüzgârı özlüyorum.
SEN  kokan yağmurlar gittiler.
Issız,öksüz,yetim kaldım.
Kapanmayacak tek yara mirasın
İçime aktikca ısınıyorum onunla.
O gün
Yani SEN,ben  biz olunca.
Asacagim o kabuklasmis yarayı
İçimin en kuytusuna.
Gel,
Özlüyorum SEN'i minigim...

Kalemi tutmuyor elim
Gözlerine konuşasim var.
Dilim yorgun kelimelerim unutkan
Sadece gözlerine bakasim var.
Tutuk kaldım buralarda
Tutuklu kaldım ocağında
Şikayetim yok
Ömür boyu kabulum
Yeter ki
Bir gül,bir güldür
Özlüyorum SEN'i minigim...

...bense hala bekliyorum
yokluğunun güvertesinde dönüşünü
yiitirilmiş bir düşün kokusu
usul bir yalnızlıkla  sokulurken ömrüme
ben hala seni özlemekle avunuyorum...
ş.s.y