Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

 Boş durdukça düşersin dile

 Sabah akşam derdi bulursun

 Çalıştıkça her gece bile

 Yatağında mutlu olursun

 
 İsa GEDİK

Eskilerin dilinde 'huşu' diye bir tabir

Benimse huşu'larım yıllardır nefse esir

İsa GEDİK

GURBETTE

Okula doğru giderken

Adım adım yol alırken

Bin bir hayale dalarken

Fer gibi gurbet yolları


En dertle dolu köşk benim

Her çiledeki şevk benim

O Mecnun’daki aşk benim

Sur gibi gurbet çölleri


İlahim! Ne hikmet böyle

Günler gelip gider öyle

Ey dost! Bana derman dile

Sır gibi gurbet yılları


Boyun bükmeye mi geldim

Çile çekmeye mi geldim

Ne de yaşadığımı bildim

Zor gibi gurbet illeri


Meçhuli yüce dilekte

Rahat var mıdır felekte

Lafın doğrusu gerçekte

Kor gibi gurbet halleri


Şubat–1996

İsa GEDİK

DİYAR-I KIRŞEHİR

Gurbette geçmeyi bilmiyor bir gün

İsmin dudağımda kaldı Kırşehir

Şanla yâd edilir her bir düğünün

Gönül o günlere daldı Kırşehir


‘Güzel nedir’ desem ‘seni’ derler ya

‘Hasretlik kul ’ desem ‘beni’ derler ya

Neşet emmim her gün sazda söyler ya

Türkülere isim oldu Kırşehir


Âşık Paşan var tek sana ağlar da

Dermanını arar koca dağlarda

Tarihe ün olur eski çağlarda

Selçukluya mesken oldu Kırşehir


Güzel de çirkin de talan olurmuş

Hayaller, yeminler yalan olurmuş

Şirin Kırşehir’im destan olurmuş

Çiçekler içinde güldü Kırşehir


Yollarım vardır ki geçer Kaman’dan

Güllerim vardır ki açar Mucur’dan

Selam olsun o şanlı Akpınar’dan

Yüreğim derdinle doldu Kırşehir


Görünmez benzerin yalan dünyada

Bulunmaz o sefan kalan dünyada

Misalsin âleme solan dünyada

Sensiz olan güller soldu Kırşehir


Kıtmiri ki bir garip şairiyim

Yunus’un, Ahi Evran’ın eseriyim

Kaman’ın o şirin Demirli’nin eriyim

Şerbetin dillere baldı Kırşehir


Meçhuli, söyler ki mutluluk yakın

Günler süren ömrü biter merakın

Anlarım şehrimin dünyadan farkın

Bildiğim en güzel ildi Kırşehir


Kasım–1995

İsa GEDİK

NEYLEYİM

Ne yapayım ki şu dünya ziynetin

Eninde, sonunda öldükten sonra

İstemem bahçemde bülbüller ötsün

Benim gonca gülüm solduktan sonra


Aldanma sen sakın bu alem zalim

Merhamet kalmadı her yerde zulüm

Neyleyim acep zengin olsa halim

Güzel gençliğimi aldıktan sonra


Dertle dolsun şu vefasız kaderim

Mutluluğa karıştı tüm kederim

Meçhuli arzuna erse neylerim

Neşemi hüzünle böldükten sonra


Aralık-1994

İsa GEDİK

DİYAR-I MUHASEBE

Gönlüm bir divane yıllardan beri

O kutlu nizamı buldu mu dersin?

Anla ki ey nefsim gerisin geri

Solmaz dediğin gül soldu mu dersin?


Ömrüm su misali akıp gidiyor

Gönlüm şu dünyadan bıkıp gidiyor

Peşine her derdi takıp gidiyor

Felek hislerini yoldu mu dersin?


Gözlerden vakitsiz bir akış olur

El baharı yaşar bende kış olur

Ölürsem ardımdan çok alkış olur

İşte! O gün vakit doldu mu dersin?


Lafz-ı dertle dolu benim lugadım

Solan bu âleme değil feryadım

Mahşere mi kaldı acep muradım

Gönül hayallere daldı mı dersin?


Heyhat! Yıllar zalim günler de zalim

İbret alınmayan dünler de zalim

Yazık ki hüzünden kalmadı halim

Ruhunu dertlere saldı mı dersin?


Anlat be Meçhuli hele bir anlat

Sesini duymamış ele bir anlat

Nefs denen susmaz o dile bir anlat

Diyar-ı muhasebede yıldı mı dersin?


Nisan–1996

İsa GEDİK

Sağ kalmak mı  Dönmek mi, ?
Akıllarının köşesinde bile yoktu
Kahraman olmak mıydı dertleri
Emin olun daha da çoktu

Kimi arkada bıraktı taze eşini
Kimi hasret bıraktı yaşlı anasını
Kimini kundaktaki bebeğini bıraktı
Ve kim bilir nelerini,dahasını

Dertliydiler ezanın kesilmesinden
Dertliydiler yurtlarının basılmasından
Umutluydular güzel günlerin gelmesinden
Umutluydular bayrağın dalgalanmasından

Kimi sakat kaldı, dünyası değişti
Kimi şehadete erdi, bilinmeze karıştı
Can,mal, seven sevilen geride kaldı
Erişilebilecek en güzel yere erişti

Buluşulur 18 martta ertelenmiş yasında
Sosyal öğretmenlerinin buğulu sesinde
İki konuşma, birkaç şiir sonrası unutulmuşluk
Bir de o güne has fatihalar mezar başında

                                  YALNIZLIK
       İnsan tek başına yaşamak istemez
       Birliktelik yani aile ister
       Her uyanışında
       Kimseyi görmediğinde açılmak ister
       Çırpınmak ister
       Zaman zaman onların arayışını bekler
       Bir ailem olsaydı
       Paylaşmayı bende bilirdim
       Esaretin belirsizliğin mücadelenin
       Ne olduğunu bilmez
       Ama hep özlemle
       Umutla onları bekler...
       
       <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

İçimden nisan sıkıntılarını attım…
Hazırlıklar hazirana…

Çocuksu olan rüyamı parkta gördüğüm çocuğa verdim,
Şekeri alınmış ağlayan bebeğe masalsı emanetimi bıraktım,
Toprağı sevdim, sadakatle bağlandım denize.
Suyla birleştim…
Bazen bir ırmak, bazen bir deniz.,
Hüzünlü bir şarkı söyledim yine..
Hüznümü paylaşacak birini aradım;
Belki yoldaki bir çukur,
Otobüs camındaki bir çatlak,
Kör bir adamın yürüme çabası,
Dalı kırılmış bir ağaç…

Yine dolaştım aynı yerlerde,
Yürüyecek yol aradım,
Yürünecek yollar açtım.
Yağmurlar yağdı bazen yollarıma,
Güneşi özledim, ama isyan etmedim!

Namlu önünde olabileceğim en mutlu günümü yaşadım,
Bombalar etrafında sivil olarak dolaştım.
Acil servisteki adını unuttuğum hastayı düşündüm;
Hala yaşıyor…

Aşağıya baktım;
Ne kadar derinde olduğumu fark ettim,
Ne kadar yüksekte olduğumu anladım.
Hep doğru sandığım gerçekleri düşündüm,
Kendimi kandırmışım!
Hala aynı şarkıyı söylüyorum, huzur veriyor bana.
Düşündüm;uçurtma yapmalı,aşık olmalı,düşünmeden yaşamalıyız..

Dilimden, beynimden, yüreğimden gitmediğim yerlere gittim,
Sevmediklerimi sevdim,gülmediklerime güldüm..
Ağladım, akıntı oldum, aktım.
Gözyaşımı bıraktım suya;okusun istedim birileri..

Hayalimi sattım, beş kuruş kazandım.
Hala yastığımın altında, bir kum saati içinde,
Bense hala ayakta…

Yeni şanslar yarattım.
Anladım; tek bir ihtimal varmış.
Tek bir ihtimal var o da sondur!
Fakat her son yeni bir başlangıçtır ve yeni başlangıçlar yalnız cesur insanlar içindir.
Her şeye rağmen burada olabilenlere; tüm cesur insanlara...

Yok bir şeyim
Her şey aynı
Değişmedi hiç bir şey
Yok bir şeyim

Duygular gitmiş,
Kağıdım bitmiş,
Kalemim kırık,
Yüreğim buruk.
Sessiz yazıyorum artık...

Ne sırlar gizli alem
 Anlamaya ha gayret
 Zeval-i lezzet elem
 Zeval-i elem lezzet

İsa GEDİK

Anlamaya ha gayret
Ne sırlar gizli alem
Zeval i elem lezzet
Zeval i lezzet elem

İsa GEDİK

Başarıya doymadım inan kendi kanımca
Bir ümidin peşinde uğraşırım yıllarca

İsa GEDİK

Bir kutup yazı gibi
Çabucak geçiverdi
SENli o tarifsiz anlar
Şimdi ardında kalan
Deli deli boranlar
Sensizlik çarptım yüzüme sabah sabah
Kapıyı açıp yüzleşmeye korkuyorum
Bir sabah hasretine yenilmekten
Mahcup etme hayata
Gel artık
Gidelim buralardan
Kışı hiç olmayan
SENli şehirlere
SENi seviyorum
Miniğim...