Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

                                     Yiten Zamanın Eşiğinde

Yiten zamanın eşiğinde gökyüzü vardı pırıl pırıl,masmavi ve uzak,
Sırtımda kırık hayallerin dayanılmaz ağırlığı,gökkuşağı ebrulisi çocukların.
Ziynetsiz bir yakın zaman endişesi düşüncelerimi meçhule yollarken,
Her biri birer nergis,birer çiğdem,birer gelincik çiçeğiydi kardelenlerim.


Fakat serçenin kanadında bir telaş,uçsuz bucaksız maviliklerde,
Hasretin yüzü ezelden sarıdır,yokluk ise yürekte soğuk bir bıçak yarası.
Al götür diyorum çocuk,al şu mazmun bedenimden bir değil,bin parça,
Belki o zaman uçarsın sen de bilmediğin diyarlara,uzaklara,bulutlara ……


Oysa seninle var oluşun eşsiz tadını duyumsamıştım,katmerleşen gönlümde,
Ve ayrılık gözyaşıyla eşti, nasıl da yakalamıştı bizi, bir sonbahar neftisinde.
Gelip çalmıştı,yıkımlar içindeki taş duvar,demir kapı, kör pencerelerimizi,
İşte o zaman hıçkırıklara tutulmuştum, masalı bölünmüş esmer çocuklar gibi..


Bir bilsen, acının rengi olsaydı,kurduğun düşler nasılda kanatıyor yaralarımı,
Nasıl da uçurumlar kenarında incecik bir yoldur, usulca sana doğru uzanır.
Ama acının rengi yok ki çocuk, öyle gece-gündüz yoklama kendini bende,
Kim bilir, belki de yiten zamanın eşiğinde yok olur, yeniden dirilirim sende.

                                                 “ Köy Öğretmeninin Güncesinden”


İbrahim KAYA
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

tarifi yorucu, yanmış sevdalarım
alıp götürür aşina olduklarıma.
ne de çok hayallerim var, yabancı.
vazgeçilecek tüm tatlılardan fakat
laflardan bana kalacak olan, acı...

Uzun bir yol uzun bir gece
Sağ koltuğumda SENsizlik hazır
Sevdiğin şarkılaŕı topladım bir araya
Yağmura eşlik edesi var gözlerimin
Özledim SENi
SENli yollar bir başka biterdi
Göz ucuyla severdim olsaydın şimdi
Olduğun şehirlerde durup
Bir sigara içimlik nefesleneceğim
Sonra gece sürecek
Ben özleyeceğim
Seviyorum SENi
Miniğim...

suskun LaL oldum bugünlerde
SeN'le aLAkaLı sanırım
Uzun bir sessizlik ardında bir iç çekiş.
Gözlerimde bitmeyen bir yorgunluk bugünlerde
İçimde bir Yar'a mı bu ?
Yoksa Yara'maz mı bu anı ?
Hani O bekleyiş sessizliği var ya bilirsin
İşte o var içimde bugünlerde.
Bir içe
Bir dışa
vuruyor Sessizliğim
Bugünlerde
...

Hiç aklına gelmez bileti cebinde yolcunun gideceği
Hiç aklına gelmez hep yanında kalacak sanırsın
Daha vardır dersin, daha çok var
Canından parça omuzlarda taşınır bakar kalırsın

Hiç  yakıştıramazsın sevdiğine ölümü
Konduramazsın  ona sessizliğini
Ne kadar neyim desende hiç bir şeysin
Toprak düştükçe anlarsın çaresizliğini

Geriye alabilsem keşke zamanı
Gelecek yerine geçmişe gitsem
Saatler geçtikçe yaşlanmasam
Git gide bebekliğime dönsem
Yaşlanıp günah yüklenmesem de
Bir bebek gibi temiz terk etsem dünyayı

Dünya durakmış, mesken sanmışım
Riyakar yüzüne aldanmışım
canımın anı gidene dek
Ölümü bir hikaye sanmışım

ince bir pamuğa tutulu ömrüm
Düşmem için sebep çok
Tutunmaya mecalsizim
ince bir pamuğa emanet ömrüm
Yaşlandıkça ağırlaşırım
Dayanmaya dermanım yok,halsizim

Ne ben ağlarım arkamdan ne başkası
Sahte dünyanın her şeyi sahte
Dostluğu yalan, hücrelerinde talan
Dünya kendini nimet diye yutturur
Kimine tesiri olmaz,kimine rabbini unutturur

Bir de baktım saatimiz dolmuş
Ne çabuk geçivermiş zaman
Keşke vakti bilseymişiz derim
O zaman olmazdı adı imtihan

Vakti hep dolmuş bilmeli kişi
Rabbi anmak olmalı her daim işi
Duymamamya çare mi var imamdan
Buyurn niyetine hatun kişi

Bir de baktým saatimiz dolmuþ
Ne çabuk geçivermiþ zaman
Keþke vakti bilseymiþiz derim
O zaman olmazdý adý imtihan

Vakti hep dolmuþ bilmeli kiþi
Rabbi anmak olmalý her daim iþi
Duymamamya çare mi var imamdan
Buyurn niyetine hatun kiþi

Gecen vakti zamani bilseydik imtihan olmazdi...
...
Anlamli bir paylasim olmus ogretmenim.
Kelaminiza yureginize saglik

Kendi gider insanın ilk önce
Daha sonra silinir hatıraları yavaş yavaş
Hayali bir resim gibi ilk zamanlar
Sonra git gide soluklaşıp kaybolur
Sesi yankılanır ilk zamanlar kulaklarda
Gider gider de en son gayb olur
Dualar unutmamaya bir vesile olur
Duamız kesilirse halimiz ne olur

Büyük bir ağacın geniş gölgesi idi son durak
Yalnızlığa mahkumluğun başlangıç yeri
Öylesine susuz, öylesine sıcak ve kurak
Bırakılırsın,yoldaşların döner geri

Büyük bir ağacın gölgesi idi başlangıcın
Düşecek o gölgede fakir takken,zengin tacın
Ve asıl şimdi yalnızım diyeceksin belki de
Kalmamışsa fani alemde tek duacın

Acısın bırak, acıyacaksa acıyan yanın
Aksın elleme akacaksa damardaki kanın
Kara bulut gibi çöker bazen yarının
Sabret, silinir bunlardan günahın

Ben sana gezmeye gelmedim ki dünya
Ne dağın,taşın umrumda,ne denizlerin
Ne doğan güneşin mesd eder beni
Ne yağmurunun kokusu

Ben sana gezmeye gelmedim ki dünya
Zorlu bir sınavım var, verip döneceğim
Derdim büyük, bir de sen yorma
Bir yudum suyunu içip öleceğim