Kitapseverler Buraya

Şeytanı Uyandırma,Peter Pan Ölmeli de muhteşemdir.Tavsiye ederim.Son kitabı Kurt Gölü henüz okumadım.ama eminimki o da harikadır.

Hâlâ iâde etmediğiniz kitap varsa bi'düşünün derim.

Tövbe tövbeee

diyene değil dedirtene bak...
bu bedduayı yazanın hislerini çoook iyi anlıyorum.etmesem de tuttum:)

''Sevdiklerimize zaman ayıralım.''

off mükemmel olmuş 😊

   
  - para ile mutluluk satın alınabilir mi?
  +evet...kitap alınabiliyor mesela...

   
  - para ile mutluluk satın alınabilir mi?
  +evet...kitap alınabiliyor mesela...

Allah (c.c.) rahmeti, selamı ve bereketi üzerimize olsun.

Kitap alana, mutluluğu eşantiyon olarak mı veriyorlar?
Hangi kitapçıda?

Allah (c.c.) rahmeti, selamı ve bereketi üzerimize olsun.

Kitap alana, mutluluğu eşantiyon olarak mı veriyorlar?
Hangi kitapçıda?

S.a Allahın selamı ve bereketi üzerine olsun. Arkadaş kitabı mutluluk olarak kabul ederek yazmış. Kitap alana mutluluk verildiğinden değil. Allahın rahmeti bereketi üzerinize olsun

en son okunan kitaplar... başlığı ile bu başlık neden birleşmiyor hala anlamıyorum.
kitaba dair ne varse tek yerden konuşsak olmaz mı? bir orayı oku takip et bir burayı...

bence iki ayrı sayfa güzel öğretmenim. en son.... sayfasında kitap yorumları araya kaynayabiliyor. bu sayfada ise okuma ile ilgili çok güzel materyaller çıkıyor. okulda kullanabiliyoruz. Tabiki şahsi fikrim.

KİTABA KAÇMAK

Kitaplardan başka bir yerde nefes alıp veremediğimiz zamanlar vardır. Gökle yer arasındaki mesafenin daraldığı, pencerelerin odalarımızın havasını tazeleyemediği o vakitlerde, aklıma Stephen King’in “Rita Hayworth ve Shawshank’in Kefareti” adlı kitabından uyarlanan “Esaretin Bedeli” filmi gelir.

Shawshank Hapishanesi’nin eski mahkûmları yeni mahkûmlar üzerine bahse girmiş, ilk gece kimin ağlayacağı hakkında tahminlerde bulunmuşlardır. Sonunda bahsi kazananın dahi sevincini yaralayan bir haykırışla çınlamıştır hapishane: “Ben buraya ait değilim!” Çığlığın sahibi filmin devamında bir daha yüzünü göremeyeceğimiz bir figürandır. İsyanı ölesiye dövülerek bastırılacak bu adamın gerçekten suçlu olup olmadığını merak etmeyiz film izleyicisi olarak. Bir figüranı bir başrol oyuncusuna yükselten o cümleyle sarsılırız sadece: “Çıkartın beni buradan! Ben buraya ait değilim!”
Kitaplardan başka bir yerde nefes alıp veremediğimiz zamanlar vardır, pencerelerin de bizi açamadığı. Gökle yer arasındaki mesafe o kadar daralmıştır ki çok geçmeden yaşadığımız dünyaya ait olmadığımız duygusu his olmaktan çıkıp yeryüzünün bütün koridorlarını çınlatan bir çığlığa dönüşür: “Ben buraya ait değilim!” Dünyanın görünmez parmaklıklarla çevrildiğini fark ettiğimiz, dudaklarımızın aczini kabul edip kelimelerinden vazgeçtiği anlar… İşte o büyük suskunlukta kütüphanemize doğru yürüyüşümüz, bir mabede yürüyüşümüze benzer şafak sökmeden. Ağırlık gitgide artmakta, yükümüzü hangi kitabın sırtına indireceğimize bir an önce karar vermemiz gerekmektedir. İsimlerini sırtlarına yazmaları boşuna değildir kitapların.

Victor Hugo, Notre Dame Katedrali’nin kuytu bir köşesinden geçerken taşa oyulmuş Yunanca bir kelimeyi fark etmiştir: Kader. Hangi acı çekmiş ruh kazımıştır kim bilir bu kelimeyi oraya? Kazımıştır ki efsanevi romanı “Notre Dame’ın Kamburu”nu yazsın Hugo bir kelimeden sıçrayarak. Yazsın ki kader çirkindeki güzeli albümümüzün boş sayfalarından birine iliştirsin. Quasimodo’yla imar etsin kıskançlıkla harabeye dönen insanı.

Hava soğuk. Belki de Akakiy Akakieviç’in paltosuna ihtiyacımız vardır ısınabilmek için. St. Petersburg’un karlı sokaklarında dolaşmaya içimizi soğutmak için. Peki paltomuzun çalınmasına ihtiyacımız olamaz mı! Bin bir zorlukla aldığımız paltonun bir anda sırtımızdan alınmasına. Varlığı nefes alıp verdiği iklimde hissedilmeyen bir insanın bir hayalet olarak yaşamaya karar vermesinde ne var. “Hepimiz Gogol’un paltosundan çıktık,” der miydi Dostoyevski, Akakieviç’i hastalandıran soğuk şifa vermeseydi okuyanlara.

Stefan Zweig’ın Satranç adlı romanında, gözaltında tutulan ve kimsenin kendisiyle konuşmadığı Dr. B karakteri vardır. Neden tutulduğunu ve sorgulandığını bilmeyen Dr. B sorgulamalar dışında kimseyle konuşamaz. Bir gün sorgu odasına götürülürken subaylardan birinin ceket cebindeki şişkinliğini fark eder. Bir kitap olduğunu düşünür ve günlerce onu alabilmek için planlar yapar. Yalnızlığı bir açlık haline gelmiştir ve konuşamayışını onunla telafi edeceğine inanır. Sonunda kitabı kimseye fark ettirmeden alıp odasına gelmeyi başarır. Ancak kapağını gördüğü anda bütün hayalleri yıkılır. Bir satranç kitabıdır o çünkü. Fakat “konuşabilecek” başka kimsesi olmadığından ona can havliyle tutunur. Bütün satranç hamlelerini öğrenirse de öğrendiklerini uygulayabilecek bir materyale sahip olmadığından zihninde oluşturur astapadayı. Aklını yitirmeyecekse eğer, bu kitap yüzünden yitirmeyecektir.

Kitaplardan başka bir yerde nefes alıp veremediğimiz zamanlar vardır. Cemil Meriç böyle bir vakitte kurmuştur o can yakan cümlesini: “Anlıyorum ki zalim ve kıyıcı bir gerçekten kurtulmanın tek çaresi reel dünyadan kitaplar dünyasına sığınmak.” Hasan Ali Toptaş böyle bir zamanda karar vermiştir nereye kaçacağına: “Benim yerim kelimelerin arasıydı.” Proust, böyle bir zamanda sarılmıştı ona: “… Çirkinliğinden sıyrılmış bir dostluk. Saygı, şükran, bağlılık dediğimiz ve o kadar yalanla karıştırdığımız bütün o merasimler, bütün o nezaket gösterileri kısır ve yorucu. Dostluklarımız çok defa tesadüfün eseri. Bir sempati başlangıcı, düşünülmeden söylenmiş bir söz, yanlış anlaşılan bir iltifat… Okuma, dostluğu ilk saf hâline irca eder. Kitaplarda merasime ihtiyaç yok. İstersek akşamı onlarla geçiririz. İstersek… Çok defa istemeyerek ayrılırız onlardan. Hakkımızda ne düşünecekler? Acaba bir patavatsızlık yaptık mı? Hoşlandılar mı bizden? Falanı görünce bizi unutacaklar mı? diye düşünmeden.”

Bir kitap var ki ancak ona kaçtığımızda dinginleşecek ruhumuz. Bir kitap var ki ondan uzak kaldığımız için anlamıyoruz birbirimizi. Bir kitap var ki seneler geçse de o hep yepyeni kalacak. Bir kitap var ki onu ilk kez bir melekten işitmiştik: “İkra!”

A.Ali Ural

   
  - para ile mutluluk satın alınabilir mi?
  +evet...kitap alınabiliyor mesela...

Sadece mutluluk mu

Sağlık da veriyorlarmış kitap alanlara

Hani müzik ruhun gıdasıdır ya; edebiyat (kitap) da ruhun ilacıdır bence.

Sadece mutluluk mu

Sağlık da veriyorlarmış kitap alanlara

Hani müzik ruhun gıdasıdır ya; edebiyat (kitap) da ruhun ilacıdır bence.

aynı kitapçıda mı acaba?

Kanada'nın Toronto Üniversitesi öğretim üyelerinden Psikiyatr Keith Oatley ve Ingrid Wickelgren, insanların sosyal ilişki bağlarını en çok kuvvetlendiren 10 romanın listesini yayımladı. Romanların beyindeki sosyallik algısını geliştirerek insanların toplumsal ilişkilerini güçlendirdiğini anlatan bir araştırma hazırlayan akademisyenler, bunu en çok sağlayan kitapların listesini verdi.

Scientific American Dergisi'nde yayımlanan makaleye göre romanlardaki kahramanlarla kendilerini özdeşleştiren insanlar hem hayal dünyalarını zenginleştiriyor hem de gerçek hayatta sosyal bağlarını kuvvetlendirebiliyor. Bunu "Romanlar kurgu olabilir ancak yarattıkları duygular gerçek” ifadesi ile açıklayan Oatley, "Roman karakterleriyle kurduğumuz güçlü bağlar sayesinde beynin sosyal ve duygusal yönelimleri düzenleyen bölümleri birbiriyle daha sıkı bağlantılar kurmaya başlıyor. Bu da diğer insanları daha iyi anlama ve empati kurma becerileri kazandırıyor. Yani romanlar; algı, öğrenme ve düşünme gibi konularda hayata hazırlık açısından bir simülasyon sunmuş oluyor” diyor.

İşte o liste
1- Goethe / Genç Werther'in Acıları (1787)

Romanda, arkadaşının nişanlısına âşık olan ancak ahlak ve hayat ikilemi içinde bu durumun imkânsızlığını anlayan genç Werther'in öyküsü anlatılıyor.

2- Jane Austen / Aşk ve Gurur (1813)

En gerçekçi aşk hikâyelerinden biri olan roman birbirlerini tanıdıkça ve anlamaya çalıştıkça âşkı yaşamaya başlayan karakterlerin öyküsünü anlatıyor.

3- Nathaniel Hawthorne / Kızıl Damga (1850)

Filmi de çekilen bu romanda 17. yüzyılın kapalı Amerikan toplumunda yaşayan Hester Prynne'in işlediği zina suçu nedeniyle toplumdan izole edilmesi ve bu sayede yaşadığı toplumu daha iyi anlayabilmesi anlatılıyor,

4- Gustave Flaubert / Madam Bovary (1856)

İyi kalpli ancak sıkıcı bir şehir doktoruyla evlendikten sonra başka bir erkekle ilişki yaşamaya başlayan Emma Bovary'nin öyküsünde dünyayı hem onun gözünden hem de objektif bir perspektiften görmek mümkün.

5- George Eliot / Middlemarch (1870)

Virginia Woolf'un "İngilizce'de yetişkinler için yayımlanmış en iyi birkaç romandan biri” dediği eser ne kadar güçlü duygularla yola çıkarsak hayattaki ilişkilerimizin de o kadar güçlü olacağını anlatıyor.

6- Leo Tolstoy / Anna Karenina (1877)

Kimileri tarafından dünyanın en iyi romanı olarak adlandırılıyor. Romanda saygın ancak sıkıcı bir kocayla evlendikten sonra yakışıklı ve eğlenceli Kont Vronsky'ye âşık olan Rus prensesi Anna'nın hikâyesi anlatılıyor.

7- Virginia Woolf / Mrs. Dalloway (1925)

Londra'da 1. Dünya Savaşı sonunda geçen bu ilham verici romanda okuyucu, Clarissa Dalloway'in zihnine girerek onun endişelerini, sevinçlerini, mutluluklarını adeta bire bir yaşıyor.

8- Toni Morrison / Sevgili (1987)

Kölelik döneminde "Sevgili” isimli kızını cemaatin eline düşüp köle olmaması için öldüren, sonra kızının hayaleti tarafından rahat bırakılmayan, başka bir köle tarafından geçmişin acılarından kurtarılmaya çalışılan Sethe'nin öyküsü...

9- J.M. Coetzee / Utanç (1999)

Romanda Güney Afrika'da beyaz bir İngilizce profesörü olan David Lurie, siyahi bir öğrenciyle birlikte olduktan sonra toplumun önyargılarıyla yüzleşiyor.

10. Muhsin Hamid / Gönülsüz Köktendinci (2007)

Princeton Üniversitesi'ni birincilikle bitirdikten sonra New York'un en saygın finansal şirketlerinden birinde çalışırken 11 Eylül saldırılarının gerçekleşmesi ile hayatı altüst olan Pakistanlı Changez'in hikâyesi...
habertürk

Arkadaşlar bugün hepsiburada da çok satan kitaplarda %50 indirim var.örneğin
Zülfü Livaneli son ada   7.50
Karun ve anarşist 10
Alamut fedailerin kalesi 12.50
Kurt gölü 12.50 hepsi %50 indirimli arkadaşlar  Daha da var ilginizi çekebilir.Kaçırmayın derim.

Eskiden Ne Kadar Güzeldi Değil Mi İnsanlar Ödevlerini Bilgisayardan Yapmıyorlardı Kütüphaneye Gidip Onu Bulana Kadar Arıyorlardı. En Azından Bir Şeyler Öğreniyorlardı...