Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

"...dünya niye kahpe olsun? dünya güzel. dünya güzel ne demek? insanların yüzde kaçı için dünya güzel? insanların kocaman çoğunluğu; "dünya güzel mi, değil mi?" diye düşünmüyor bile, bu dünyada haksızlık yokmuş, açlık yokmuş, zulüm yokmuş, ölüm yokmuş gibi, haksızlığın, açlığın, zulmün, ölümün içinde yaşıyor. haksızlığa, zulme, ölüme karşı yüzde kaçı savaşıyor insanların? biz savaşıyoruz işte. ihtilaller yapan, barikatlar kuran yığınlar savaşıyor..."

...

ömrümü bir yudumda ellerinden içerim,
gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki..

Özgürlük

Haydi koş alabildiğince özgür
Özgürlük dediğin nedir çocuğum
Koşabilmek mi kumsallar boyu
Meydanlar dolusu bağırabilmek mi yoksa

Susabilmek mi asırlar boyu
Sessizce ağlayabilmek mi yoksa
Sen sen ol çocuğum
Özgürlüğü öyle hafife alma
Özgürlük ne yarım ekmek ne yarım ezgi
O masmavi bir bulut gökyüzünde
Ulaşılması güç ama imkansız değil

Özgürlük birlikte paylaşamadığımız
Yüreğimizden bileğimize indirilen zincir olmasın


Denize Dönmek İstiyorum

Mavi aynasında suların
Boy verip görünmek istiyorum
Denize dönmek istiyorum
Sularda sönmek istiyorum

Gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider
Gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder

Denize dönmek istiyorum
Sularda sönmek istiyorum

Nazım Hikmet RAN

hala ellerin yanıyor mu, boğazdan geçen vapurları okşarken?

"geceler sürecek kapımın sürgüsünü,
pencerelerde yıllar örecek örgüsünü.
ve ben bir kavga şarkısı gibi haykıracağım
mapusane türküsünü."*

Ne güzel şey hatırlamak seni :
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

Ne güzel şey hatırlamak seni :
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir
                                            seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti :
                    kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
                                                             sıcak
                                                                koyu bir karanlık...

Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazmak sana dair,
hapiste sırtüstü yatıp seni düşünmek :
filânca gün, falanca yerde söylediğin söz,
                                                        kendisi değil
                                                                   edasındaki dünya...

Ne güzel şey hatırlamak seni.
Sana tahtadan bir şeyler oymalıyım yine :
                                                            bir çekmece
                                                                        bir yüzük,
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
Ve hemen
             fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin sütbeyaz maviliğine
                                sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...

Ne güzel şey hatırlamak seni :
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

''bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar".

Demir,
         kömür
                   ve şeker
ve kırmızı bakır
ve mensucat
ve sevda ve zulüm ve hayat
ve bilcümle sanayi kollarının
ve gökyüzü
                 ve sahra
                             ve mavi okyanus
ve kederli nehir yollarının,
sürülmüş toprağın ve şehirlerin bahtı
               bir şafak vakti değişmiş olur,
bir şafak vakti karanlığın kenarından
                onlar ağır ellerini toprağa basıp
                                        doğruldukları zaman.

(Kuva-yi Milliye Destanı!ndan)Nazım hikmet

Dostlar ki;
Bir kere bile selamlaşmadık
Ama aynı ekmek, aynı hürriyet
Aynı hasret için ölebiliriz."

insanların içindeyim seviyorum insanları
hareketi seviyorum
düşünceyi seviyorum, kavgamı seviyorum
sen bahar içinde bir insansın sevgilim
seni seviyorum"

nazım hikmet

Gözler var:
annedir
Gözler var:
bebeklerinde yanan iki damla ışıkla
nefret ve kinden ibaret.
Gözler var:
muhabbet.
Gözler var:
buğdayları güneşli bir harman manzarası gibi bakıyorlar.
Ve sonra ikidee bir
ve sonra yine o göz:
inatla ve ısrarla bakan
ve yarılmış kaşı
ve pınarından sızmakta kan.

SES

Çeneni avuçlarının içine alıp,
 duvara dalıp
 kalma!.
 Çeneni avuçlarının içine alma!.
 Kalk!
 Pencereye gel!
 Bak!
 Dışarda gece bir cenup denizi gibi güzel,
 çarpıyor pencerene dalgaları..
 Gel!
 Dinle havaları:
 havalar seslerin yoludur,
 havalar seslerle doludur:
 toprağın, suyun, yıldızların
 ve bizim seslerimizle...
 Pencereye gel!
 Havaları dinle bir:
 Sesimiz yanındadır,
 sesimiz seninledir...
 

Nâzım HİKMET

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

BİR FOTOĞRAFA

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
(Önemli olan 'zamana bırakmak' değil,
'zamanla bırakmamak'tir..)
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
                                               NAZIM HİKMET RAN

Bir ağaç öldü, bir halk uyandı!

Nazım Hikmet RAN

insanlarım, ah, benim insanlarım,
antenler yalan söylüyorsa,
yalan söylüyorsa rotatifler,
kitaplar yalan söylüyorsa,
duvarda afiş, sütunda ilan yalan söylüyorsa,
beyaz perdede yalan söylüyorsa çıplak baldırları kızların,
dua yalan söylüyorsa,
ninni yalan söylüyorsa,
rüya yalan söylüyorsa,
meyhanede keman çalan yalan söylüyorsa,
yalan söylüyorsa umutsuz günlerin gecelerinde ayışığı,
söz yalan söylüyorsa,
renk yalan söylüyorsa,
ses yalan söylüyorsa,
ellerinizden geçinen
ve ellerinizden başka her şey
herkes yalan söylüyorsa,
elleriniz balçık gibi itaatli,
elleriniz karanlık gibi kör,
elleriniz çoban köpekleri gibi aptal olsun,
elleriniz isyan etmesin diyedir.
ve zaten bu kadar az misafir kaldığımız
bu ölümlü, bu yaşanası dünyada
bu bezirgân saltanatı, bu zulüm bitmesin diyedir.
                                                 NAZIM' 1949