Sevdiğimiz Şiirler

MERDİVEN

Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak...

Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta,
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...

Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller;
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?

Bu bir lisân-ı hafîdir ki ruha dolmakta,
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...



   
   

   Ahmet HAŞİM

AĞLAMAK İÇİN GÖZDEN YAŞ MI AKMALI
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

TÜRKÜ
Uyandım, dağlarda duman
Ovada sabahın tütsüsü

Deniz ürperiyor uzaktan
Koynunda güneşin gülü

Kanat kanat dağılsam
Unutmam kendi göğümü

Gelirsin bana sulardan
Yüzünde yosunların tülü

Yaşamak, seni seviyorum
Demenin başka türlüsü..
 
              Ahmet ERHAN

ÜŞÜMEKTEN DEĞİL KORKU

Yorgun savaşçılarız, yengiler eskitti bizi
Utanırız tadına varmaktan içkilerimizin
Biri bütün güneşleri toplar, vermeye bekletir
Üşümekten değil korku, ısınır olmaktan
Yorgun savaşçılarız, sevgiler ürküttü bizi




Tutulmuş dağ yolları oklar ve tuzaklar
Biri dostluk adına bağışlar çirkinliğimizi
Düz yollara düşeriz yeniden oksuz ve tavşansız
Yılgın savaşçılarız, sevgiler ürküttü bizi





Gülten AKIN

SEVİ ŞİİRİ

Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...






Ümit Yaşar OĞUZCAN



Anısına sevgi ve saygıyla...

22 Ağustos 1926 tarihinde Tarsus (İçel)'ta doğdu, 4 Kasım 1984 tarihinde İstanbul'da öldü.

Ellerini Bana Verecekmisin


Dost kentleri yıkıp sana gelmişim
Esirin olmayı şeref bilmişim
Bilsen ıssızlıktan nasıl yılmışım

Bu sessiz dünyama girecekmisin
Ellerini bana verecekmisin

Gül yüzünü geceler dokurum
Şiirimsin günde bin kez okurum
Dara düştüm sağım solum uçurum

Şimdi bu müşkülüm görecekmisin
Ellerini bana verecekmisin

Ümitler dal-budak, ümitler sıcak
Ellerinki karanlığı kovacak
Bir rahmet bekliyorum yağdı yağacak

Bu kısır toprağı sürecekmisin
Ellerini bana verecekmisin
 
Dilaver Cebeci

Kaderde senden ayrı düşmek te varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara
Rüzgârın iyot kokularını taşıdığı denizlere git
Git gidebildiğin yere git diyordum
Oysa ki, senden kaçılmazmış
Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış.
Bilmiyordum.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Her ''YARIN'' da bu gündür...
Hep yarın dedik erteledik hayatı.
Yarın yarın diyerek geciktirdik zekatı.
Bir bakmışsın ölmüşsün yarının yok vefatı..
Unutma ey kardeşim o gün işte bu gündür.
Yarına ulaşılmaz Her ''YARIN'' da bu gündür...
Tesettürü namazı yarın kılarım dedin..
Yaşlanınca keşkeyi kırk bin kere söyledin.
Selamı yalnızca tanıdıklara verdin..
Unutma ey kardeşim o gün işte bu gündür.
Yarına ulaşılmaz Her ''YARIN'' da bu gündür...

Kendimin peşindeyim.
Kendimin, yani hakikatin.
Hakikatimin.
Tüm güçlü ve zayıf taraflarımla kendimin.
Yoldaşsız bir yolda.
Tek kişilik bir yolda.
Herkez gibi.Yalnız.
Yürüyorsam düşe kalka bil ki ısrarımdan.
Evet, kendimde ısrar ediyorum.Yolumda.
Israr etmek zorundayım.
O halde sen ey çocuk! Gülme! Çaresizim.
Yaralıyım.
Kendimle aramdaki mesafeyi kapatmak zorundayım.
Büyüklerim gibi.Büyüklerin gibi.Efendimiz gibi.
Ölmek zorundayım bir an önce.
Hiç değilse ölmeden önce.

Dücane Cündioğlu / Ölümün Dört Rengi

       h.n.a.

Bu şiir Can Yücel’e ait değildir.

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

İşte ben hep böyle bildiğin gibi:
Kaderi öpüp başıma komuşum,
Gülüşüm, oturuşum, konuşuşum,
Belli efendim, besbelli
Yaşamaktan soğumuşum.
Yaz yağmurları misali yıllarca
Yağmış durmuşum kendi içime.
Zaten dünya öyle dünya ki kim kime
Herkes kendi derdine anca,
Herkesin yüreği lime lime...


________________Turgut UYAR

bir gül ararım
yetmiş bir diken batsın ellerime

öyle bir nârım ki yanarken gül
burcu bir toprak
dökülsün isterim bedenime

su dökülsün
su dökülsün su üstüme
konduğunda çiğler üstüne aksın dilim
ateş! üstüne ateş, güller saçılsın üstüme

bir gül açılsın
sevgilinin şefaati dileğince
yetmişbir kerre yetmişbir ince diken
batsın ellerime

Allahım
günahkâr dağlarımı bassın deryaların
bir gül açılsın bir gül için
bin gül içinde..

Zülfikar Demirel
Çocukluk uçakla gitmek gibidir
Çünkü hayallerin vardır
Bir de görünmeyen kanatların
Hiç yorulmak bilmez, bıkmazsın
Mola bile vermeden
Süzülür durur, deli gibi koşarsın

Gençlik otobüsle gitmek gibidir
Hayaller ya gerçekleşmiş
Ya da unutulup, uçup gitmiştir
İş, aşk ve gelecek derdiyle
Molada bile uyanmadan
Koltuğunda sızarsın

Orta yaş trenle yolculuk gibidir
Boş bir kompartıman bulamazsın
Koridorda camdan dışarıya bakarak
Kaybettiğin gençliğini ararsın
Makinistin siren sesiyle
Sonraki istasyona varırsın

Yaşlılık faytonla gitmek gibidir
Artık hiç enerji kalmamıştır
Yürekte sönmüş aşklar
Gerçekleşemeyen hayaller,
Gözlerde bir kaç damla yaş ile
Kısa bir yolculuktan sonra
Son durağa varırsın...

Dünyadaki Cennetim…

Ey benim dünyadaki cennetim, neredesin!
Aç yüreğini! Nar-ı Aşk’ta yandım da geldim…
Bıraktım geride hüznü, hasreti…
Annemin duasını aldım da geldim.
Kadim Dolunay