Sevdiğimiz Şiirler

"Kardeşler arasında heyhat, su-i zan düştü
Zedelendi sağduyu; körleşen iz'an düştü
Şarrkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın
İnsanlık bahçemize sensizlik hazan düştü "

"Islaklığı sanadır ahımın, efgahımın
İçimde hicranınla tutuşuyor nağmeler
Sendendir eskimeyen cevheri efkarımın
Nazarın ok misali karanlıkları deler
Bu değirmen seninle dönüyor; ahenk senin
Renkleri birbirinden ayıran mihenk senin "

Öp Beni Yüreğimden Gülefşan
 
İçimdeki boşluk seninle damla damla dolarken,
Gözlerim yıldızların seyrine daldı, baktı öyle, Gülefşan…
Bir hüznün son çırpınışlarını hissettim sevince dönüşürken.
Bakışlarının ahusuna tutundum senli hülyalara düşerken.
Aynı şehrin havasını içime çekerken
Nefesin doldu ciğerlerime ey Gülefşan…
Öp beni kalbimden,
Gülüşün düşsün siretini okuyup hatmeden yüreğime…
Gecenin karanlığına örülürken ruhum hüzünlerle,
Arşın perdesine işlenir gözlerinden dökülen inciler…
Zamanın avucuna bırakılır herbir şey,
Ben kendimi sana bıraksam, tutmaz mısın Gülefşan..?
Annemi ocak başında ekmek yaparken
Seyredişlerimde bulduğum huzuru duydum sesinde;
Ekmek kokusu gibi güven verdi varlığın…
Sevdanın başladığı yerde hasrete alışırken,
Külfetin sonuna düştüm..
Aşk’ın senli halini yaşamaya çalışırken,
Hasretin koruna düştüm Gülefşan…
Islanan yastığım şimdi kurumaya çekilir ümit güneşinde.
Seccadeleri yıkayalım birlikte, gözyaşı ırmağında yâr…
Hadi, tut ellerimden, dua dua yürüyelim ey Gülefşan…

Kadim Dolunay

Bu dünya soğuk.
Rüzgar genelde ters yöne eser.
Limon ağaçları kurur.
Bahaneler hep hazır.
Güzel günler çabuk geçer…
/ Cahit Zarifoğlu /

Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası
Ayak seslerinden tanırım
Ne zaman bir köy türküsü duysam
Şairliğimden utanırım
Şairim
Şiirin gerçeğini köy türkülerimizde bulmuşum
Türkülerle yunmuş yıkanmış dilim
Onlarla ağlamış, onlarla gülmüşüm

MİHRİCAN
Ah! Mihrican vuran, yaprak gibiyim
Hasreti hasretle, yaşar dururum
Kapıldım bir gülün, coşkun seline
Sığamam bendime, taşar dururum
Uzakta gül dağı, beni çağırır
Ünlenir gel diye, içten bağırır
Fecirler sonrası, şafak ağarır
O dağdan o dağa, aşar dururum
Çağrısı gül sesli, dayanmak ne zor
Bırakır içime, ak alevden kor
Gel yüreğim bunu, yine hayra yor
Bağrımı o gülle, deşer dururum
Binerim kar beyaz, bir yağız ata
Selâmlar veririm, puslu hayata
Dilime türküler, hep kata kata
Şiirle, türküyle yaşar dururum
Yârin omzu yastık olur başıma
İlham verir kavli, şiir aşıma
İşte geldim dünya, umur yaşıma
Besteler sesiyle, koşar dururum
Yanarım kardelen, çiçeği görsem
Üşürüm yaz gülü, menekşe dersem
Ah bu işin bir, sırrına ersem
Eremem sırrına, şaşar dururum
Celâlettin KURT

EY SEVGİLİ_EN SEVGİLİ

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bak1ma bu sürgünün bir süregi
Bütün törenlerin sölenlerin ayinlerin yortularin disinda
Sana geldim ayaklarina kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layikolmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim

Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüregime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yoruldugum ayakabilarimdan degil
Ayaklarimdan belli

Lambalar egri
Aynalar akrep melegi
Zaman çarpilmis atin son hayali
Ev miras degil mirasin hayaleti
Ey gönlümün dogurdugu
Büyüttügü emzirdigi
Kus tüyünden
Ve kus südünden
Geceler ve gündüzlerde
Insanliga anit gibi yükselttigi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünüm benim

Bütün siirlerde söyledigim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandim Salome'nin Belkis'in
Bosunaydi saklamaya çalismam öylesine asikarsin bellisin
Kuslar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devsirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alir sonsuzlugun haberini
Ey gönüllerin en yumusagi en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yillar geçti sapan ölümsüz iz birakti toprakta
Yildizlara uzaniphep seni sordum gece yarilarinda
Çatı katlarında,bodrum katlarında.

SEZAİ KARAKOÇ

DEMEDİM Mİ?

Demedim mi bu hasret bitirir seni
Ay dolanır gider, yalnız kalırsın
Her gün yeni baştan dağılır, ufalırsın
Demedim mi yüreğim sevme!

İşte ne gözyaşı, ne yemin, ne söz....
Geri dönen hangi güvercinin var?
Senin hangi çiçeğini sakladı bahar?
Demedim mi aklım, inanma!

Bir gün naza çeker kendini demedim mi?
Görmesen zindana döner bu şehir...
Görsen, umursamaz, aldırmaz kafir
Demedim mi gözlerim bakma!

Demedim mi bu ürperten sıcaklık...
Bu taze güzellik kaybolur birgün?
Sonra boşu-boşuna aranır, dövünürsün
Demedim mi ellerim dokunma!

Demedim mi bir gün susar şarkılar
Sesine ses veren rüzgar olur...
istediğin kadar artık bekle dur...
Demedim mi kulağım duyma!

Birgün çıkıp gideceği belliydi
Ayan-beyan belliydi anlayamadın.
Başka bir rüyada şimdi o kadın
Demedim mi kollarım sarma!

Bütün çektiklerim senin yüzünden
Gölge bile geçirmezdin bir zaman üzerinden
Ah! şimdi paramparça oldun binbir yerinden
Demedim mi gururum kırılma!
 
_________________Yavuz Bülent BAKİLER

Kendi Ölümüme Ait Bir Deneme

Bir gün öleceğim biliyorum
Bunu her an ölür gibi biliyorum

Anamın yüreğinde bir kor
Ölene dek sönmeyecek bir ateş
Kımıldanıp duracak hep

Karım bomboş bulacak dünyayı
Nolurdu birlikte ölseydik, deyip duracak
Oysa insan yalnız ölür
Ama o olmayacak dualarla teselli arayacak

Kızlarımın gırtlaklarında bir düğüm
Bir süre kaçacaklar insanlardan
Boşluğa düşmüş gibi bir duygu içlerinde
Sonunda onlar da kabullenecekler öylesine

Ölümüme en çabuk dostlarım alışacaklar
Yaşayıp gidiyorduk yahu
Ne vardı acele edecek!
Diyecekler

Biliyorum yaklaşıyoruz her an
Biliyorum oruçlu doğar insan
Ölümün iftar sofrasına..

Erdem Beyazıt..

BIRAKIN KALSIN

Çokta kederlenir, az da gülerim
Ustura ağzında düşüncelerim
Deliliktir belki...bırakın kalsın

Doğan her bebeğin hakkı var bende
Öğütülen benim her değirmende
Ne sonu, ne ilki...bırakın kalsın

Sevdam büyüdükçe dünyam dar olur
Zamandan çıktığım zamanlar olur
Ve öyle güzel ki...bırakın kalsın

Saatler ya geri, ya hep ileri
Kıran yok hileli terazileri
Umutlar ırakta...bırakın kalsın

Onbinlerle sohbet onbin nafile
Dönmüyor toprağa giren kafile
Öfkeler yürekte...bırakın kalsın

Ne yarım tam yarım, ne bütün tamam
Yolcular anlamaz, ben anlatamam
Tren son durakta...bırakın kalsın

Gelir beni yakar suya düşer kor
Düşünen baş çekmek, dert çekmekten zor
Kutsaldır bu yara...bırakın kalsın

Dursun, ayazına uyandığın kış
Dursun ki şevk ile sürsün bu yarış
Lüzum yok bahara...bırakın kalsın

Yıkılır, yırtılır her kalın perde
Hesaba çekilir dünya mahşerde
Yazın şu duvara...bırakın kalsın

 ABDURRAHİM KARAKOÇ

TUT ELLERİMDEN
Sırat’tan incedir sevda köprüsü
Beraber geçelim tut ellerimden.
Niyet ak güvercin, vuslat gökyüzü
Beraber uçalım tut ellerimden

Gönüldeki birlik kalkandır dışa
Aldırma ayaza, yele, yağışa
Giden ilkbahara, gelecek kışa
Beraber göçelim tut ellerimden.

Birleşmek üzredir şafakla gurûp
Korku beklenilmez kapıda durup
İster zehir olsun, isterse şurup
Beraber içelim tut ellerimden.

Çağır hayallerin en ötesini
Yakından duyarsın aşkın sesini
Sonsuz mutluluğun penceresini
Beraber açalım tut ellerimden.

Hatırla kaybolan hatıraları
Elmastan ışıklı, altundan sarı
Zaman tortusundan işte onları
Beraber seçelim tut ellerimden.

Şüphe “başlangıç”tır, karar “nihayet”
Zamanı zamana etme şikayet
Kaçmak kurtuluştur diyorsan şayet
Beraber kaçalım tut ellerimden.
ABDURRAHİM KARAKOÇ

Sevgin yok,gönlün yok aşkın yok ise;
Bir avuç topraktır ondan sonrası...
Bahardan habersiz geçtiyse ömrün,
Eylülde yapraktır ondan sonrası...

Ay parçası olsan da ,ay değilsen,
Surla çevrilsen de ,saray değilsen
Dostun tercihine aday değilsen,
Boşa ağlamaktır ondan sonrası...

Ahmet Günbay Yıldız

Bildiğim Bir Şarkı Var
Merhametsiz karanlıklar içindeyim
 Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
 Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum

 Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum
 Bütün şarkılar gibi kederli
 Sokaklar, caddeler, evler bomboş
Yokluğun sırtıma saplandı bir bıçak gibi

 Yokluğun sırtıma saplandı bir bıçak gibi
 Akıtır taşa, toprağa kanımı
Dünya seninle aydınlık ve güzeldi
Şimdi bin güneş doğsa götürmez karanlığımı

 Şimdi bin güneş doğsa götürmez karanlığımı
Yanmaz elinin değmediği ışıklar
 Gel, o şarkıyı beraber söyleyelim
 Tut ellerimden beni aydınlığa çıkar

 Tut ellerimden beni aydınlığa çıkar
 Yumdum gözlerimi seni düşünüyorum
 Mavi denizlere, mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarkı var onu söylüyorum

Ümit Yaşar Oğuzcan

Senin oturduğun şehirde
Gökyüzü mavidir benimkinden,
Çiçekler daha taze
Kuşlar bile güzeldir birbirinden


CAHIT KÜLEBI 

MÜMİN KARDEŞİM

Rabb’imiz, Dîn’imiz, Kur’ân’ımız bir,
Peygamber sevgimiz, îmanımız bir,
Zulmü lânetleyen, vicdanımız bir,
Bu kavgamız neden.. Mü’min kardeşim?

Mânâ soframızda, aşımız aynı,
Hakk için gözlerde, yaşımız aynı,
Kıble’miz, Kâbe’miz, taşımız aynı,
Bu ayrılık neden.. Mü’min kardeşim?..

Güzelim tarlanı, ayrık bürümüş,
Kirli sular, evlek evlek yürümüş,
Gencecik fidanlar, kökten çürümüş,
Kurtar şu toprağı, Mü’min kardeşim...

Tevhîd merceğini, gözlerine tak;
İslâm Âleminin, şu haline bak..
Hâince ekilen, tarihî nifak;
Kanla besleniyor.. Mü’min kardeşim...

Uzaktan baktıkça, sen o Kur’ân’a;
Belki de lâyıksın, bunca hüsrâna..
Musîbet, îkazdır çünkü insana,
Musîbet, mesajdır.. Mü’min kardeşim...

Kur’ân’ı, vitrinde görmek başka şey,
Yeşil dantel kılıf, örmek başka şey,
O’na kalp gözüyle, girmek başka şey,
Gir de, gör kendini.. Mü’min kardeşim...

“Kalbim temiz” derken, önce biraz dur;
 O kalbini, Kur’ân mihengine vur..
Ümit ve korkunun dengesini kur,
Mîzan çok hassastır.. Mü’min kardeşim..

Varsa.. Bir insanın, zerre kibiri;
Göremez, kalbinde biriken kiri..
Pas, nasıl ki yer bitirir demiri;
Kibir de öyledir.. Mü’min kardeşim...

Yazık ki; âlimler susuyor şimdi,
Cehâlet, hükümler kesiyor şimdi,
Rüzgar, dörtbir yandan esiyor şimdi;
Söndür şu yangını.. Mü’min kardeşim...

   Cengiz Numanoğlu