Sevdiğimiz Şiirler

 

                      SENSİZLİĞİN GÜNLÜĞÜ

Bir yalnızlığı sığdırmaya çalışıyorum dudaklarımın arasındaki ince   
  boşluğa
İsminden arta kalan yere sensizliği iliştiriyorum...
Senden yoksunluk ve kırık kalp temalı şiirler büyütüyorum son
  günlerde aşk bültenimde
Bir yalnızlığı sığdırmaya çalışıyorum iki dudağım arasında sakladığım
  isminin yanına
Ağustos sıcağında ve Eskişehir e özgü sıcaki havadan nasibini almış
  bir balkonda
Senden uzak ve senden kilometrelerce uzak olmanın çaresizliğiyle
  bükülüyor boynum
Gökyüzünden yalnızlığıma bir merdiven sarkıyor, göz kapaklarımı
  birbirine yaklaştırıyorum
Yıldızlara yaklaşmayı düşlüyorum sana gökyüzünden gizlice bakmak
  adına
Bavulunu hazırlamış yerini güneşe bırakmak üzere adımını atan
  karanlığa doğru bir iç çekiyorum
İçi sensizlikle dolu bir yalnızlık çöküyor üzerime.
Kahve saçların geliyor gözümün önüne
Loş bir oda beyaz bir yatak beyaz bir yatağın üzerinde çığırından
  çıkmış bir yalnızlık
Rutubetli dudaklarımın arasında en kıymetli varlığım gibi saklıyorum
  ismini
Kaybetmekten, dudaklarımın arasına başka harflerle kurulmuş bir
  ismin girmesinden korkuyorum
Pencerelerden içeriye dolan ayak sesleri, şehir uyanıyor,
  otobüslerden inen insan kolonisi
Bir yalnızlığı sığdırmaya çalışıyorum dudaklarımın arasında isminden
  arta kalan boşluğa
Sahte tebessümlerle dolu umut temalı sabahlara uyanıyorum;
Seni görme gayesiyle yataktan kalktığım günler;
Bilinçaltımda sana dair hayaller inşa ediliyor sana kavuşma seansı
  öncesi
Seninle dolup taşıyor düşler...
Rutubetli dudaklarım defalarca senin dudaklarının dokusuna değiyor
Şehvet, şuursuz bir yalnızlık ve çığırından çıkmış bir hasret
  kütlesinin etkisi altında uyanıyorum sabah
Yoruluyorum, konuşmanın cümle kurmanın hatta soluk almanın güç
  geldiği anlar yaşıyorum
Dakikalarca sensizlik sancılarıyla kıvranıyor cesedim kefen beyazı
  yatakta...
Sensizliği birkaç cümleye sığdırmaya çalışıyor aşk ve ayrılık
  hileleriyle yorulmuş dudaklarım
Parmak uçlarının tenimin dokusundan yoksunluğunun hüznü
  hapsediyorum içime
Az kelimeyle kurduğun kısa cümlelerini özlüyorum eski günlere ait
  fotoğraflardan sona
Üzüldüğün zaman kırçıllaşan sesinin yokluğu çok hissediliyor sabaha
  özgü sessizlikte
Loş odadan ruhuma doğru tedirginlik yol alıyor keskin manevralarla
Karanlığın içine saklanan yalnızlığı soluyor ciğerlerim.
Soluk alma seansları güçleşiyor
Bir yalnızlığı sığdırmaya çalışıyorum dudaklarımın arasındaki
  rutubetli ufak boşluğa
Her sabaha karşı gözyaşlarımla yıkanan rutubet kokulu krem rengi
  yastığıma siniyor sensizlik
Dudaklarından dudaklarımda arta kalan kahve kokusunu hissetmek
  adına dudaklarımı kemiriyorum
Parmak uçlarının eksikliği yaşıyorum...
Sensizliğe sarıldığım her an neşter yaraları açılıyor ruhumda
Aşk ve ayrılık arasında gidip geliyor zihnimin rıhtımında dolaşan
  anılar bütünü
Bir yalnızlığı sığdırmaya çalışıyorum dudaklarımın arasına…
Bir yalnızlığın nemli varlığını sığdırmaya çalışıyorum ismin arta kalan
  boşluğa
İsmini en değerli varlığım gibi saklıyorum.
Dudaklarından arta kalan kahve kokusu
Seni hatırlatıyor ne yana baksam her şey.
Şehir, izmarit kokulu oda, rutubetli dudaklar
Seni hatırlatıyor her şey...
Tek nüshalık el yazması şiirler, ucuz mürekkep kokusu
Parmak uçlarına has yumuşacık kokunla sıvalı pembe tükenmez
  kalemin
Bitmek bilmiyor yalnızlığın ve uzaklık sözcüğünün ruhumdaki yankısı
Tükeniyorum, kırık aşk temalı şiirler yazıyorum aşk bültenlerinde
Seni hatırlatıyor her şey, tek nüshalık öpüşmeler, ucuz kâğıt ve
  tükenmez kalem
Seni hatırlatıyor şehrin hangi köşesine baksam.
Ve hayatım sensizliğin romanın andırırcasına senin hatıralarını
  vuruyor kursağıma
Seni hatırlatıyor her şey…
Dudaklarımın arasına sıkıştırdığım sensizlik
Dudaklarımın arasındaki isminden arta kalan ufak boşluk
Seni hatırlatıyor her şey.
Sanki her şey seni hatırlamamı istiyor.
Sensizliğimi yineliyor…

Necati Cumali

COCUKLUĞUM
Affan Dede'ye para saydım
sattı bana çocukluğumu
artık ne adım var ne yaşım
bimiyorum kim olduğumu
hiçbir şey sorulmasın benden
haberim yok olan bitenden

bu bahar havası bu bahçe
havuzda su şırılşırıldır
uçurtmam bulutlardan yüce
zıpzıplarım pırıl pırıldır
ne güzel dönüyor çemberim
hiç bitmese horoz şekerim

Bir gün
Tek bir gün kalmalı
Benden kalacaksa geriye
Bir öpüş tadı dudağımda

Ve bir öpüş tadında
Olmalı o şiir de

Ahmet UYSAL

ÖYLECE

Adını andığımda, titreyen bir yürekle kalakaldım çaresizliğin ortasında,
Sana ağladığım ilk gece, bir bir kayıyordu gökten umutlar..
Ağır yaralıydım, kanıyordu her yanım.
Yine Sezen söylüyordu, babadan yadigar pilli radyoda..
"Nerde bende o yürek yardan cayacak"
Derken canlanacak sanıyordum ucu yanık fotoğrafın,
Bırak diyordum hayat, toplama beni.
Canımdan cayan yardan, caymaya cesaret edemeyen yüreğim, varsın dursun bir ezan vakti..

Ama sen uzaklardaydın ey kalbim
Uzaklardaydın, sevdiğim uzaklardaydı
Ayın yıldızların çağlayarak
Berrak şelaler yaparak
Coşku içinde aktığı
Bir yerlerdeydi.

Hani bir gün bir çobana rastlamıştık
Adı Ferhat mıydı neydi
Koyunların, kuşların, böceklerin ve çiçeklerin
Sadakatten mest oldukları
Herbirinin gözlerinde
Kaybolur gibi kayar gibi
Dalıp gittiğimiz o saadet evreni
Kayaların yüzlerinden okuduğumuz o ebedi bilinç
Bizi çekip almıştı kılcal damarlarımızdan

Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir
Pas tutmaz benim içim yeryüzü gibidir
Toprak gibidir
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin güneş gibi bazen

Usul usul inen
Yağmur tıpırtılarını
Dinler gibi
Dalıp gitmiştik
Sen konuşuyordun
İpil ipil yağan bir yağmur gibi konuşuyordun
Onlar ki konuklarımızdı
Adları Keremdi,Yusuftu, Kaystı
Hepside ezelden tanıdıktı dosttu.
 
 

Erdem Bayazıt
 

 

Filan dağın ardında
Seslen seslen işitmez
Falan toprak altında
Gözyaşları diriltmez
Neye vardın, vardın da
Ufuk varmakla bitmez
Bir şey göster kadında
Tılsımını eskitmez
Yâr o ki hep yâdında
Eksilmez ve eksiltmez
Murâdı muradında
Seni bırakıp gitmez.
Necip Fazıl KISAKÜREK

                           “ ÖLMEKTE GÜZEL “

Helâlin peşinde, koştuktan sonra
Yorulup, kanaat, etmekte güzel
Sağlığın, sıhhatin, olduktan sonra
Huzurla sıkıntı, çekmekte güzel
Durumun, ahvalin, her ne olursa
El açan düşküne, yetmekte güzel
Gün gelip gül benzin, solduktan sonra
Gururla mazi yad, etmekte güzel
Takdiri İlâhi, kısmet ne ise
Rızkına hep şükür, etmekte güzel
Gün gelip O vakit, dolduktan sonra
Coşkuyla can teslim, etmekte güzel
Her kula olmayan, nasip olursa
Huşuyla bir şükür, etmekte güzel
Aklı selim ile, doğru bulursa
Doğruyu hep tatbik, etmekte güzel
Eşinle, dostunla, çoluk çocukla
Bir somun ekmeği, bölmekte güzel
Mutlu bir aile, kutlu bir yaşam
Huzurla yaşlanıp, ölmekte güzel
 
                       Refah Torlak
 

başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız
bakıp başkasının başkasıyla kurduğu bağlantıya
aşka dair diyoruz ilk anı bu olmalı
ilk önce damarlarımızda duyuyor çağıltısını
uzak iklimlerin
kokusu gitmediğimiz şehirlerin önceden
bir baş dönmesiyle kabarıyor hafızamızda
sonra ayrılıklar düşüne dalıyoruz
bize ait olan ne kadar uzakta!
 

İsmet Özel /BİR YUSUF MASALI
 

yüreğini istedim ben
sadece koşabilmeyi öğrenmedim senden
yaşatılan anılarda bizle büyüyen
bir de gelsen giderdim ben benden....

Sevdim dedimse akşam kızıllığını
Gönlüm gibi akıp giden şu çayı
Şu ormanı şu denizi şu dağı
Benim olsun demedim ki

Açma pencereni perdeleri çek,
Mona Rosa seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek.
Anla Mona Rosa ben öteliyim.
Açma pencereni perdeleri çek.

Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi,
Bende çıkar güneş aydınlığına.
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi.
Seni hatırlatır her zaman bana.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.

Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.

Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi.
Ellerinden belli olur bir kadın,
Denizin dibinde geziyor gibi.
Ellerin, ellerin ve parmakların.

Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana,
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge,ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar. . .




 
Yavuz Bülent Bakiler

Özlem bir şekermiş bilmediğim
Esmer tenleri gibi şekerkamışı kesenlerin
Işıldar durumuş gece gündüz.
Geldiğinde giden
Gittiğinde gelen bir kuşmuş özlem
İncecik parmaklarından çıkan buluşma sesi.
Kıştan bahara çıkan bir yol gibi yeşil.
Kızarmış ekmek kokusu avuçlarında
Ben, seni özleye özleye büyüyen
Ah! dünyanın en zor işiymiş
Sabah olup yataktan çıkmak.

Turgay Fişekçi