Sevdiğimiz Şiirler

Kanuni Sultan Süleyman Han’ın Hürrem Sultan için yazdığı gazel


Benim birlikte olduğum, sevgilim, parıldayan ayım,
Can dostum, en yakınım, güzellerin şahı sultanım.

Hayatımın, yaşamımın sebebi Cennetim, Kevser şarabım
Baharım, sevincim, günlerimin anlamı, gönlüme nakşolmuş resim gibi sevgilim, benim gülen gülüm,

Sevinç kaynağım, içkimdeki lezzet, eğlenceli meclisim, nurlu parlak ışığım, meş’alem.
Turuncum, narım, narencim, benim gecelerimin, visal odamın aydınlığı,

Nebatım, şekerim, hazinem, cihanda hiç örselenmemiş, el değmemiş sevgilim.
Gönlümdeki Mısır’ın Sultanı, Hazret-i Yusuf’um, varlığımın anlamı,

İstanbul’um, Karaman’ım, Bütün Anadolu ve Rum ülkesindeki diyara bedel sevgilim.
Değerli lal madeninin çıktığı yer olan Bedahşan’ım ve Kıpçağım, Bağdad’ım, Horasan’ım.

Güzel saçlım, yay kaşlım, gözleri ışıl ışıl fitneler koparan sevgilim, hastayım!
Eğer ölürsem benim vebalim senin boynunadır, çünkü bana eza ederek kanıma sen girdin, bana imdad et, ey Müslüman olmayan güzel sevgilim.

Kapında, devamlı olarak seni medhederim, seni överim, sanki hep seni öğmek için görevlendirilmiş gibiyim.
Yüreğim gam ile, gözlerim yaşlarla dolu, ben Muhibbi’yim, sevgi adamıyım, bana bir şeyler oldu, sarhoş gibiyim. Bir hoş hale geldim. ..

beni yak kendini yak herşeyi yak
bir kıvılcım yeter ben hazırım bak
ister öp okşa istersen öldür
aşk için ölmeli aşk o zaman aşk

seni içime çektim bir nefeste
yüreğim tutuklu göğsüm kafeste
yanacağız ikimizde ateşte
bir kıvılcım yeter hazırım bak
aşk için ölmeli aşk ozaman aşk

beni yor hasretinle sevginle yor
sevgisizlik ayrılıktan daha zor
dilediğin kadar acıt canımı
yokluğunda varlığında yetmiyor
Allahım Allahım ateşlere yürüyorum
Allahım acı yine aşk ile büyüyorum.....

Yüzünü ıslatmadan ağlıyabilir misin
Gece yarıları telefon ettin mi hiç
Karanlık adamlar hüviyetini sordu mu
Ben senin olmadığını arıyorum
Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Yabancı gibisin miyop gözlerin kısık
Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor
Sana ait ne varsa hiçbiri benim değil
Belki ölmek hakkımı kullanıyorum
Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

ATTİLA İLHAN

   SeVMeK ;


   
    

Sevmek;Allahın adıdır

Sevmek; kulun muradıdır

Sevmek; elinde bulunan bütün varlığı sevdiğine bağışlayıp, senden sana hiç bir şey kalmamasıdır. Onun verdiğinden başka birşey almamandır. Onu da alırken sevdiğinin rızası için almandır. Ebu Abdillah el-kuraşi

Sevmek;
Aşkın nârında yanabilmek,

Sevmek;
Yandıkça insan olunduğunun farkına varabilmektir!..



Sevmek;
Kah bulutların üzerinde gezinmek,
Kah yeryüzünde sürünmektir!..



Sevmek
Delilerle sır boncuğu dizebilmek,
Her çirkinlikte bile bir güzellik görebilmektir!..


Sevmek; bıkmadan usanmadan sabırla yol beklemektir.


Sevmek ; sahiplenmektir, korumaktır.
Sevmek ; şefkattir, merhamettir


Sevmek ;
Nakış nakış dokumaktır duygularını.


Sevmek ; Yaratılanı hoş görmektir yaratandan oturu.
Sevmek;
Gerektiğinde nefsine durdiyebilmek,
Sevmek;
Her şeyden önce gururunu yenebilmektir!..


Sevmek ;
Cesur olmaktır
Sevmek ;
en olmadık yerde hayatını ortaya koyabilmektir


Sevmek;

Neden ve ne olursa olsun, kin beslememek, nefret etmemektir!..


Sevmek;
Konuşmadan anlaşabilmek,
Sevmek;
Soğuk kış gününde paylaşabilmektir bir tek kocuğu,


Sevmek ;duyguların en asilidir

Sevmek; neslin devamını sağlamaktır


Sevmek;
Her karara saygı gösterebilmek,
Paylaşmayı kabullenmektir.

Sevmek;
İncinsen de, kırılsan da asla küsmemek,
Sevmek;
Sanki hiçbir şey olmamışçasına, çarpıp çıktığın kapıdan dönebilmektir!.


Sevmek;
Yetti gayri dememek, [
Sevmek;
Yorulmak nedir?.. Usanmak nedir?..Bilmemektir!..
Sevmek;
Ona yürürken ayagına batan dikenlerin acısını hissetmemektir...

Sevmek;
kendi tarafından olan çoğu, az görüp, sevdigin tarafından olan azı, çok saymaktır...

FARKINDA MISIN?


Anneciğim bilmem farkında mısın?
Söylenmemiş en mübarek en aziz,
Duygularla çepeçevre çaresiz,
Sana bağlandığımın farkında mısın?

Demeden yakın ırak
Bulutlarla savrulup, ırmaklarla akarak
Sana "anne" diyen dilleri kıskanarak
Kapına geldiğimin farkında mısın?

Bütün kadınları düşündüm tek tek
Sensin benim için en güzel örnek
Seni dinleyerek seni görerek
Nasıl bağlandığımın farkında mısın?

Seni göremedim diye bu bahar
İçimde bin türlü duygunun isyanı var
Turnaların gökyüzünü sevdiği kadar
Seni sevdiğimin farkında mısın?

             "Yavuz Bülent Bakiler"

 
Mihriban ( Abdurrahim Karakoç )


Sarı saçlarını deli gönlüme 
Bağlamışlar çözülmüyor Mihriban
Ayrılıktan zor belleme ölümü
Görmeyince sezilmiyor Mihriban

Yar deyince kalem elden düşüyor
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor 
Lambada titreyen alev üşüyor
Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban

Önce naz sonra söz ve sonra hile
Sevilen seveni düşürür dile
Seneler asırlar değişse bile
Eski töre bozulmuyor Mihriban

Tabiplerde ilaç yoktur yarama
Aşk deyince ötesini arama
Her nesnenin bir bitimi var ama
Aşka hudut çizilmiyor Mihriban

Boşa bağlanmamış bülbül gülüne
Kar koysam köz olur aşkın külüne
şaştım kara bahtın tahammülüne
Taşa çalsam ezilmiyor Mihriban

Tarife sığmıyor aşkın anlamı
Ancak çeken bilir bu derdi gamı
Bir kördüğüm baştan sona tamamı
Çözemedim çözülmüyor Mihriban

(çok sevdiğim ve bende derin hatıraları olan bir türküdür bu arkadaşlar...sözlerini paylaşmak istedim sizinle...)

Bir Kadın Neden Ağlar...

Sordum Kendisine;
Kime Aitsin?
Ne İçin Akarsın?
Ben Aşka Aitim,
Aşk İçin Ağlarım.

Üstüme Gelme!
Aşka Ağlarım Ama Aşk Beni Görmez
Aşka Aitim Ama Aşk Beni Tanımaz!

Önceleri Kendime Kızarım Ben
Sonra Kendime Kızmak Yetmez
Anlarım Ki
Bir Kadının Yüreği
Bir Erkeğin Yüreğinden
Çok Daha Namuslu
Ve Bir Anne Kutsallığı Kadar Onurlu...
Bana Neden Ağlıyorsun Diye Sorma
Ben Aşk Dolu Yüreklerde Hiç Bulunmam!

Benim Mevsimim Tomurcuk Yüklü Bir Bahardır
Yapraklarım İçimde Sürgün Bir Kapanıştır
Dalbudak Köküm Sağlamlığını Yitirince
Anlarım Ki
Kimse Yüreğimdeki Sevdayı
Satın Alacak Kadar
Zengin Bir Yüreğe Sahip Değilmiş
Bana Neden Yazda Açamıyorsun Diye Sorma
İnce Ve Sivridir Bana Uzanan Dallar!

Zamanın Her Hangi Bir Dilimindeyim Ben
Bilinmeyen Bir Zaman Kavramı İçinde
Zaman Hangi Anı Vurursa Vursun
Ulan Aşk Beni Tanımıyor İşte!
Benim İçin Aşka Ulaşmak;
Bir Karınca Adımlarıyla Yol Almaktır
Sırtında Ağır Bir Yük,
Yolun Sonunu Göremeden Can Veren Bir Beden..
Beni Aşka Götürmeye Kalkma
Ben Aşk Diye Diye Sızlarım…

Bakma Bana Öyle Yabancı
Sen Bana Yakın Gelmezsin
Senin Gözlerin Bana Uzak Kalır
Düşlerinde, Hayallerinde Benim Yerim Yok
Ben, Dertlerin Hakikatten Geldiğine
İnanarak Yüreğimde Taşırım
Yüreğimden Çıkan Derdi
Bir Daha "Buyur" Etmem.

İtiraf Ediyorum Yabancım
Ben Sadece Seni Düşünen Bencilin Biriyim
İtiraf Ediyorum Yabancım
Konuştuğum Her İnsanda Biraz Sen Varsın Diye Konuştum
İtiraf Ediyorum Yabancım
Yüreğime Değen Her Yüreği Sensin Diye Dokundurdum
İtiraf Ediyorum Yabancım
Seni Sevmekle Bitti Herşey!
İtiraf Ediyorum Yabancım
Sen Aşksın Diye,
Ben Sana Ağlamıştım!

Şimdi Söyle Bana Yabancım
Bir Kadın Neden Ağlar?

Söylüyorum İşte Yabancım
Bir Kadın,
Bir Erkek İçin Değil
Aşk İçin Ağlar!

Sordum AŞKA;
"Masum Bir Yüzün Yazgısı
Neden Kanlı Olur?"
Bir Çiçekte Neden Diken Varsa
İşte Ondan Dedi AŞK...

Zugasi Berepe... (Lazca: Denizin Çocukları)


Gideyim
Mutlu etmedi bu dünya beni
Bulacak mıyım acaba
Bir yer
Ağrısız içine yatacağım
Bir toprak...

Kazım Koyuncu

        YIL    1979

Yetmişdokuzun kışıydı
Sertti, soğuktu
İstanbul”a kar yağıyordu
Kömür yanıyordu sobalarda
Geceleri polisler, bekçiler oluyordu
Bir de biz oluyorduk
Ölümüne üşüyorduk ha,
Yalan yok, polisler de üşüyordu
Onaltı yaşındaydım
Herşeyi bükecek bileğim vardı
Onaltı yaşındaydım
Aslan gibi ortadaydım
Gündüzleri, okulda coğrafya defterimin arkasına
Senin için şiirler
Geceleri duvarlara ülkemi kurtarmak için
Kahrolsun yazacak kadar adamdım
Onaltı yaşındaydım
Ne senin haberin oluyordu şiirlerimden
Ne de birileri kahroluyordu
Mahalle duvarlarına çiziktirdiğim harflerimden
Onaltı yaşındaydım
Yalan yok
Ben yazmaya böyle başladım
Coğrafya defterim bir eskiciye kurban gitti
Duvarlarına yüreğimi bağırdığım o evler birer birer
Yıkıldı gitti
Şimdi güzel kağıtlara yazıyorum
Kocaman laflar ediyorum
Marşlar biliyordum
Kitaplar okuyordum
Koşarak ve ıslanmadan geçiyordum sulardan
İstanbul”u seviyordum
Seni seviyordum
Meydanlarda toplanıp bağırıyordum
Herkes gibiydim
Herkes kadar cesur
Herkes kadar korkak
Herkes kadar filinta delikanlı
Ve herkes kadar buralı
Yetmişdokuzun kışıydı
Sertti soğuktu
İstanbul”a kar yağıyordu
Ağzımızdan dumanlar çıkıyordu konuşurken
Haliç”in arkasında toplanıyorduk
Gece adamı içine çekiyordu
Biz geceyi içimize çekiyorduk
En güzel ben yazıyordum duvarlara yazıları
Herkes beni seviyordu
En güzel şiirleri de ben yazıyordum oysa
Coğrafya defterimin arkasına
Bunu kimse bilmiyordu
Sizin evin duvarına “kahrolsun” diye yazıyordum
Ve hızla kaçıyordum
Sizin evin duvarına birkez olsun
“Seni seviyorum” diye yazamadım
O zaman duvarlara öyle şeyler yazılmıyordu
Dedim ya
Yetmişdokuzun kışıydı
Sertti soğuktu
İstanbul”a kar yağıyordu

BEKLENEN

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?
             Necip Fazı KISAKÜREK
       Şiirin yan yana gelen ahenkli bir kelimeler bütünü olmadığını ,şiirin insanın duygularını anlatmadaki en etkili yolu olduğunu ve şiiri tanımamı,anlamamı sağlayan çok güzel ,tam anlamıyla bir şiir.
 Okuduğun zaman anlamak için çaba harcamadığın ,okuduğunda sahiplendiği bir şiir Emeğinden dolayı Necip Fazıl'a teşekkürler.

Zugasi Berepe... (Lazca: Denizin Çocukları)


Gideyim
Mutlu etmedi bu dünya beni
Bulacak mıyım acaba
Bir yer
Ağrısız içine yatacağım
Bir toprak...

Kazım Koyuncu

çok güzel dizeler öğretmenim...kısa ama üzerine bir kitap yazılacak kadar anlam yüklü...
ellerinize ve yüreğinize sağlık...

    ÖZLEMLERDEYİM İŞTE...
Özlemlerdeyim saatler sensizliği gösterir oldu
Efkar bastı yıne gün bitmez oldu
Tutundum sensızlığı kovalayan dakıkalara
Gönlumde siper oldu sevdan
Unutulası ateşlerı savurdum yıne
Özlemlerı harmanladım gune
İçime kıpırtıların dağıldı ..........
Gözlerım mahmur da olsa hayalıne göz açtım gönul verdım
Sevıyorum be ........... seviyorum saatler ne yazar
Bendekı ateşin dolu dolu dırıcesıne yanarken
Özlemek değil özlemlerımı senın olmadığın anlarda yaşamak be .............
Delı yureğime soktum seni bılıyormusun
Artık benım için değil senın için de atar oldu
Gururumu okşar oldu yureğimde senı hıssedıyor olmak
Senı senın olmadığın yerde yureğimde yaşamak
Tıtrer oldu bakışlarım
Hayalınle buluşmaya başladığım anlarda
Ağaçlara bakınırdım penceresınden buğusu Kalkmadan nefesımın yollarda senı arar oldum özlemlerımı
Gönul heybeme attım bekliyorum
Biliyorum bitecek bu bendekı sensızlık acısı
Gel ............. gel tut ellerimi koşalım çıkalım hayalden buluşalım gerçeklerle uzanalım geleceğe
Kurmayalım bırbırımızın hayalını tutunalım hayata
Öbur pencereden bızım penceremızden ayrılık Turkulerı dınlemeden savuralım acıları kenara kıyıya
gönulden gönule koşalım
Gönlum sende buyuyen sevgıyı taşır
Gel artık bekletme benı sevdiğim
Sevilen gönuldesın .................. meleğimmm….
 

             YALNIZIM

Çünkü Sen Varsın...
Gel desen gelirdim.
Gittiğin uzakta bendim
Dağ gibi bir ihanetten düştüm.
Bu kendime son gelişim.
Ölümbaz öpüşler kusuruyorum ceplerime
Kendimi suç üstü yakalıyorum.
Ve kentsizliğimin isimsizliğini araza uyak   
  düşüyorum.
Gözlerime senden düşler sürüyorum.
Islak bileklerim kan bayramına yatıyor.
Bana en büyük tehdit yine ben oluyorum.
Sonra bir durağa yaslanıyorum sonra bir kente ve   
  sen gidiyorsun ben kınıyorum
Diyorlarki kendini dinleme hiç bir şey söylemiyorsun
Oysa gel desen gelirdim biliyorsun.
Bu kente her yağmur kendine ağlar.
Aklıma düşsen yalnızlık oluyorum
Ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir nerde kimi
  düşünüyorsun
Artık kendini yakan bir ateşim kendimize
  birbirimizden
Düşler yapamıyoruz şimdi boş durak yaslanıyorum
  boş
Kentlere oysa gel desen gelecektim.
Yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma. Cüzdanlı ruhlar
Cehennemine gidiyorum ben kirli sözlerimi temize 
 çekme.
Gözlerin ihanete ihbar taşıyor kuşkulu bir cinayeti
 fısıldıyor
Kaşlarına sözü namluna sürmelisin şimdi en yaralı
Yanımdan vurmalısın beni çünkü uçmak düşmeyi
  göze almaktır.
Susuşuna kan döküyor gözlerin ve sen gözüne çiğ
  kaçtı sanıyorsun
Oysa bilmelisin arazım kimsenin içi görünmez ve hiç
  bulamadıklarını
Asla yitiremezsin bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
  söylenecek bütün
Sözler her sabah akşam oluyorsun alnından Ellerine damlıyorsun yüzündeki
Yağmurla iniyorsun kente içine dert oluyorsun Kentin dışına yağmur yüreğinde
Dağılıyor kristal şehirler duvarların kan öksürüyor Ve sen başkalarının gözlerini
Yüzümde aramamayı öğreniyorsun beni bir durağa Yaslıyorsun beni bir kente gidiyorsun
Oysa gel desen gelecektim...
Biliyorum arazım insan kendini bulmamalı hep Aramalı gittiğin yerden başlıyorum
Öyleyse gece cinnetlerimide alıp yanıma denize Bakmayı bilmeyenler bir gün mutlaka boğulur.
İşte bundandır gözlerinden kaçışlarım. ömrümden Düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum
Hep ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden Hadi bana en militan kelimelerle saldır batır
İçime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak bana
  hak ediyorum.
Gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime Can kaybından ölüyorum yorgun söylentiler
Kalıyor solgun yaralarımdan kırılırmı bilmem içimde Taşıdığım kin kinim kendime susuşum sana
Küsüşüm tüm dünyaya üstü kalsın ihanetimin gel
  desen gelecektim..
Yine bir tren geçiyor içimden sen kesiliyorum Gülüşümün karşılığı saçların bir rüzgarın öyküsünü
Taşıyor süsle beni ey aşk geçtiğin yerleri
  öpüyorum.
Kirpiğinden yapılma bir dar ağacına geceyi Asıyorum yoksun bu yağmurlar ıslatmıyor beni.
Bir durağa yaslanıyorum sensiz. gidişinin en sessiz Harfinden yırtılıyorum gel desen gelecektim oysa...
İçine her düşen kendii keşfi sanıyor seni oysa
Sen melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin ve
  kendini
Acıtmak istiyorsun ama güller kendine batamaz Bilmiyorsun gelme diyorsun...
Herkez kendi gördüğüne bakar peki hayatın Rüzgarında kime yelkeniz???
Kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu hadi en
  kanadığımız
Yerden susalım gel desen gelirdim git dedin ve
  gittin
AŞKA, RÜZGARA, AYRILIĞA, ZAMANA ey ağla..

            EVLİSİN
Yazamiyorum sana olan duygularimi
Anlatamiyorum sevgi dolu bakislarimi
Sana olan küçük yüregimin büyük askini
Anlatmak istesem de yapamiyorum

Engeller var aramizda sevemiyorum
Gözlerinin içine bakip gidemiyorum
Senden de vazgeçemiyorum
Sevsem de sana bunu diyemiyorum

Senin de duygularin var bana karsi biliyorum
Sende seviyorsun benim sevdigim gibi
Sen de farkindasin yüregin de yanan atesin
Sen de birakip gidemiyorsun benim gibi

Canim diyorsun kaçiyorsun
Birtanem diyorsun üzülüyorsun
Seni seviyorum diyorsun yaniyorsun
Kavusamayiz diyorsun agliyorsun

Sen de biliyorsun engeller var aramiz da
Yüregimiz deki bu ask acisi da
Istesek de istemesek de
Kalacak ikimize de tatli bir hatira

Senle kavusamayiz biz sen evlisin
Duygularini gizlemelisin
Benden vaz geçemesen de
Kadere küsüp terk etmelisin

Mutlulugu esinde aramalisin
Yüreginde ki sevgiyi çocuguna adamalisin
Beni de unutup maziye atmalisin
Hayata simsiki sarilmalisin

Biliyorum ikimiz için de zor olacak
Kader yollarimizi ayiracak
Birdaha bizi kavusturmayacak
Yalnizliklar bizimle olacak

Özlemle bekledigin sevgi yüregin de sakli onu hep tut orda


 

Yiğit harmanları, yığınaklar,

Kurulmuş çetin dağlarında vatanların.

Dize getirilmiş haydutlar,

Hayınlar, amana gelmiş,

Yetim hakkı sorulmuş,

Hesap görülmüş.

Demdir bu...



Demdir,

Derya dibinde yangınlar,

Kan kesmiş ovalar üstünde Mayıs...

Uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde,

Çelik kadavrası korugan'ların.

Ölünmüş, canım,ölünmüş

Murad alınmış...



Gelgelelim,

Beter, bize kısmetmiş.

Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,

Susmak ve beklemek, müthiş

Genciz, namlu gibi,

Ve çatal yürek,

Barışa, bayrama hasret

Uykulara, derin, kaygısız, rahat,

Otuziki dişimizle gülmeğe,

Doyasıya sevişmeğe,yemeğe...

Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,

Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret

Ve asıl biz biliriz kederi.



İçim, bir suskunsa tekin mi ola?

O Malta bıçağı,kınsız,uyanık,

Ve genç bir mısradır

Filinta endam...

Neden, neden alnındaki yıkkınlık,

Bakışlarındaki öldüren buğu?

Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri...

Nasıl da almış aklımı,

Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,

Dost, düşman söz eder kendi kavlince,

Kınanmak, yiğit başına.

Bu, ne ayıp, ne de yasak,

Öylece bir gerçek, kendi halinde,

Belki, yaşamama sebep...



Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.

Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,

Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...

Ve zehir - zıkkım cıgaram.

Gene bir cehennem var yastığımda,

Gel artık...

AHMET ARİF