Sevdiğimiz Şiirler

ben...
sensiz yapamam derken sensizliğinle ahbab oldum.
sen...
zaten benli hiç olmamıştın ki bensiz kalasın..

Soruların vardı senin, ne çok soruların
Gözlerin dünyayı eleyip dururdu boyuna
Bir fısıltı gibi başladı sevgim
Çığlık oldu, kağıtlarda çiçek açtı sonra
Sonrası...Mutlu bile olduk bazı
Artık sen yadsısan da ne kadar
Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir
Anlatsın yollar, yollar, yollar...

Şimdi gece, soluğumu verdim içime
Az önce kağıtlara gül kuruları serptim
Dolaplardan kekik, nane kokuları çıkardım
Öylece serptim, seni yazacağım diye
Sen ki, deniz görmemiş bir deniz kızısın
Aklımın almadığı bir yerde, öylesin
Şimdi gece, iki kişilik bu yalnızlık
Bize artık yeter de artar bile...

Dünyanın ölümünü gördüm, suyun toprağın
En yakın dostlarımın birer birer
Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan çocukların
Ölümünü gördüm, ama kimse
İnandıramaz beni öldüğüne sevgilerin!
Yaşam ki bir kum saatidir usulca akan
Dolan sevgilerimizdir biz boşaldıkca
Yaşımız biraz da sevgilerimizin akranıdır
Vereceğimiz tek şey budur dünyaya.

Şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen
Yüreğimi bir gün yollara atarsam
Bir gün bir nehir yataklarına dolarsam, korkarım
Suyumun çoğu senden yana akacak
Bütün sözcüklere adını ekleyeceğim
Güldeniz, Gülekmek, Gülyağmur, Gül
Gülaşk, Gülsiir, Gülahmet, Gülerhan
Ey gül yaşamım, yitip giden düşlerim!

Ahmet Erhan'

Çoktan tüketmiş soluğunu şarkılar
Kuşlar da gitmiş, keder büyümüş
Ama hiç boğulmamış içimizde kıyılar…


Yılmaz Odabaşı

Ne kadar kırık, dökük olsa da kalbimiz,
Bir yanımız taze badem çiçeği,
Bir yanımız körpe gelincik,
Bahar'a meyilliyiz azizim,
Bahara meyilliyiz...
O yüzdendir;
Buğulu gözlerdeki,
Acemi çocuk gülüşlerimiz..

ÖZLETİYOR SENİ BU YAĞMURLAR

Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kekemeleşiyor bazen
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun.

                                                     Ahmet Telli

Çocukken güneş olmak isterdim,
Sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak.
Çünkü güneşten sıcaktı kalbim.
Büyüdüm derken,
Yaşam denen ayazda üşüdüm.
Soğudu buza döndü kalbim.
Ne "GÜNEŞ" olabildim,
Ne "ÇOCUK" kalabildim...

Aşktı o! Değiştiren tüm gecelerimi

 Aşktı o! Beni durup durup yenileyen

 Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi

 Oydu, doludizgin gidişime dur diyen

 

 Bir bıçakın keskin yüzünde kan lekesiydim

 Aşktı yine beni yıkayan, arıtan su

 Böyle ak pak olacağımı bilir miydim?

İçimde açmasaydı o sevmek duygusu

 

 Ben bir tutsağım şimdi sevgiye, gönüllü

 Çözmeyin ellerimi, zincirlerim kalsın

 Görsün prangalarım o doğacak günü

 

 Ve bu dünyaya aşk dolu şiirlerim kalsın

 Seninle her yerde güzel, her zaman yeni

 istemem, sensiz hatırlamasınlar beni.

  Ümit Yaşar Oğuzcan

Cihanı hiçe satmaktır adı aşk
Döküp varlığı gitmektir adı aşk

Elinde sükkeri ayruğa sunup
Ağuyu kendi yutmaktır adı aşk

Bela yağmur gibi gökten yağarsa
Başını ona tutmaktır adı aşk

Bu alem sanki oddan bir denizdir
Ona kendini atmaktır adı aşk

Var Eşrefoğlu Rumi bil hakikat
Vücudu fani etmektir adı aşk

Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...

Evet hatırladım
Küçük basit şeyler
Yetiyor kederlenmeye
Ya mutluluğa?

Cahit Zarifoğlu

BİTTİ O SEVDA

Bitti o sevda kesildi çığlıkları martıların
Su gibi bitti, suya karşıt gibi bitti
İtti kıyıyı adına deniz dediğimiz birşey
Unuttuk ikimiz de her türlü yetinmezliği
Kaybetti kumarda gözlerim
Kaybetti kumarda gözleri.

Bir kuru rüzgarlandı göğüs boşluğumuzda sanki
Uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden
Yakınlaştı ağaçlar birbirlerine
Yani her soluk alıp verişimizde bizim
Bir mekik gibi kalbin
Bir mekiki gibi kalbim
İşleyip durdu bu yitikliği yeniden.

Ne kaldı
Farkinda mısın bilmem
Gündüzler..
Gündüzler biraz azaldı.

BENİMLE YENİDEN TANIŞ

Birgün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer
benimle yeniden tanış.
Bıraktığın gibi olmayabilir bir çok şey
yaşım, aklım, başım, yufka yüreğim
Belki de biraz daha zalim, belki medeni halim
Birgün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer
benimle yeniden tanış
Ama kimse anlamasın bu tanışıklığın evvelini
Gözün bile ısırmasın beni bir yerden
Çıkaramadım değil de tanıştığımıza memnun oldum cevabını almak istersen
Sarılarak değil ancak el sıkışarak karşılayabilirim seni
Ve önce sen uzat elini
Çünkü öğrendim artık
Önce bayanların el uzatması gerektiğini
Ve daha nicesini
Çünkü öğrendim artık daha nicesini
Birgün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer
Benimle tanış
Ve birgün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer
benimle yeniden tanış
Hani darılmıştın ya ayrılırken sorumsuzluğuma
Çocukluğuma, dağınık olmama
Ve kot pantolonuma, yırtık
Bir yerde karşılaşırsak eğer benimle tanış
O çocuk büyüdü artık
Benimle tanış, benimle barış
Bitsin bu anlamsız inat, bitsin bu yarış
Ben onuruna tutsak, sen bağışlayan yanlarına inat
Neye ve neden kızdığını hatırlayamazken artık
Beni de unutursan eğer aldırmam inan
Çünkü özgür bıraktım artık
Tüm bağışlayamadığın yanlarımı
Kimseye verilecek hesabı olmayan taraflarım
Şehrin arka sokaklarında kaybolup gitti
Ve şu zamana kadar yaptıklarım hep
Çocukça bir oyundan ibaretti
Ben unuttum artık o adamı
Kim bilir nerede şimdi
Günahlarım veresiye ama
Güzel yanlarım peşin
Hani darılmıştın ya ayrılırken sorumsuzluğuma
Çocukluğuma, dağınık olmama
Ve kot pantolonuma, yırtık
Bir yerde karşılaşırsak eğer benimle barış
O çocuk büyüdü artık...

...

Bir Çılgın Hasret

Bir çöl rüzgârısın beni savuran
Bir orman yangını, yakıp kavuran
Bir şiir, bir türkü, bir deli öykü
Dilimin ucunda öylece duran

Kalbimin koşulsuz verdiği karar
Aklımın nihayet erdiği firar
Bir onmaz muallak fikrime zarar
Bir çılgın hasretsin, dört mevsim vuran

Gözlerin kayada parlayan yosun
En derin yerinde bir okyanusun
Ey asil yüreklim, biliyor musun?
Sevdasın güneşi, ayı durduran

En çok kokan gülsün ilkbaharımda
En güzel rüyasın uykularımda
Canımsın, kanımsın şah damarımda
Duasın, dileksin kalbimi saran,
Bir çılgın hasretsin, dört mevsim vuran.

Serseri Şair

Ben hep yazmak istedim
Bir mektubu,
Seni,
Kendimi ve bizi
Kıskançlığını mesela
Özleyişimi seni
Hatırladıkça yazmayı
Hep bizi
Ama hep seni.
Korktum
Korkuyla yaşadım
Ya duyarlarsa
Anlarlarsa.
Hıçkıra kıçkıra ağlama diye
Üzülmeyelim diye
Sustum.
Kalemim hep kördü
Kör olsun istedim.
Ayrılık akmasın ucundan
Dökmesin içimizi istedim
Saplandı yüreğime çıkarmadım
Daha derine ittim
Sessizliğe
Ve hiçliğe.
Parantezler, ayraçlar
Tırnaklar içinde
Gizledim adını.
Cümlelerin sonunda
İki noktaya gizledim bazen
Başlığa ya da
Temasına şiirin.
Ama asıl seni
İçime gizledim
Yüreğime mesela
Gözlerime
Hücrelerime gizledim.
Hiç çıkmayasın diye
Hatırladıkça
İçimde seninle
Konuşayım diye.
Neşem yoktu
Olmadı
Sevgim ah sevgim
Sana doymadı.
Sen giderken
Isındım yokluğunla
Hiç üşümedim
Sadece ürperdim
Yalnızlığa nasıl alışırım diye.
Hala da alışamadım
Bilmiyorsun.
Sanma ki
Yoksun diye seni
Unuttum
Sanma
Sigaramın her yanışında
Aklımda yoksun.
Hiç çıkmıyor
Bakışların gülümsemen
Seni sen eden
Cümlelerin
Ve beni hep
Sana getiren
En uzun cümlen
"Git".
               L.......