Sevdiğimiz Şiirler

Yalnızlık kadar asil,
kalabalık kadar hayranlık uyandıran bir kişilik
hiçbir zaman meşgulün ayağına müşgül değildir...

MERAL DEMİR

Neden hep yürek  sızlar
Yürek konuşur,yürek susar.
Öyle bir alemdeyiz ki,
Gerisi bilmem hangi ahuzar..
............................. ..

..

PENCERE
pencereyi kapama ,gök dolabilir içeri
sen neyi görebilirsin ,ıslak bir bulutun yağışını mı ,
pencereyi kapama ,kuş dolabilir içeri sen neyi taşıyabilirsin,
 kırık bir dalın yükünü mü?
 Pencereyi aç soluğun çıksın dışarı
 sen büyütmedin mi ciğerinde onu ,Kokusu hayatı yıkasın diye ,
Pencereyi aç ,sesin sarsın dünyayı duyulur elbet ta ötelerden ,
Yürek kendini tanır

📎

yüzünü ben saklıyorum, sakın düşme,
bir daha düşme, küçük tebessüm valsi,
oyunda kalmış bir kıza geçiktikçe
her anneyle yeniden vedayı yaşıyorum

aşkı sen kazandın küçük kız
ama aşk dolduramaz bu güzelliği

uçuruma vaktin yoktu, yürüyüp gittin
aramaya vaktin yoktu, bulmaya gittin
çocukluk uykularından düşen pelerinini

yolcusu küçük bir kız olan balkonlar
düşleri yaşayanın değil düşleyenin adresi,
ondandır açılan bir yaraya alışmak
kimselere açılmayan bir gülü besler gibi

aşktan yeni çıkmış bir intihar annesizdir
herkes birbirinden kaçar, konuk gidilir
ve balkon kimseyi almaz olur güzelliğine

çünkü anılarla ölmeyecek kadar eskidir
güz balkonlarında bir düşün içgeçirmesi

aşkı sen kazandın küçük kız ve güzelliğin
bir vedayı kazanacak kadar tehlikeliydi

Haydar Ergülen

Boğmaya geldim urganımla kandili
Gözlerimden akan her damla yaş gibi
Kendi naşıma katilim
Dahilim bu oyunda mahirim.
Dirinizden akilim, sakinim!
Ben kimim?

İçimdeki korkuların korkusuyum
Bitirmişler korkakların sorgusunu
Korku hayatın korkutan olgusudur
Korktuğun o yolların yorgunuyum...

Ahmet Melih İŞCEN

Bir ince iştir YAŞAMAK dediğin,
Sana yürümek düşer..
Çünkü YOL olur YERYÜZÜ yürümeyi bilene,
Yeter ki VAKUR olsun duruşun,
ÖZLEM'li olsun yürüyüşün...
Yürümek KAVLİN olsun..
AHDİN olsun..
VEFAN olsun..
VUR kendini yollara..
İmdada SESİN olsun..
DARA uzansın ellerin..
ZORA dayansın bileğin..
Olur da SÜRÇERSE ayağın,
Dayandığın, güvendiğin,
Her daim RABB'in olsun...!

Aşklar mı diyordun, anladım
Senin incindiğin benimse
Yollara düştüğümdür yeniden
Biten bir aşk için
Söylenecek söz şu olmalı
'Güzeldi yine de'


Hiç kimse bir aşkı
Onarmaya kalkmasın
Kaybedilmeye değer
En güzel anında bitirilmişse eğer

Ahmet Telli

GÖRÜNEN
Almanya'da topraklar
Aynı bizimki gibi
Ağaçları görgüsüz, cahil
Ne Beethoven'i bilen var ne Spartakistler'i
Nerde dünya durdukça duran
Çınarlar bizimki gibi

Bir adam gördüm Frankfurt'ta
Noel ağacının dibinde
Kasketini açmıştı, gözleri yerde
Yoksulluğun utancı aynı bizimki gibi

Memleketim diye kucakladı işçilerimiz bizi
Biri ağladı usul usul, boynumda durdu
Uykuda kaymış da sanki yüzleri
Bıyıkları aynı bizimki gibi

Ellerim ayaklarım gibi buldum
Hiçbir şeye şaşmadım da
Neden takılıp kaldı aklım
Bizim bebeler'e Almanya'da
Adları kalmış ancak
Söylenen bizimki gibi.
 

                                 RUHİ SU

''Biz, sevdası tütsü kokanlar,
En uslanmaz şiirlerde aradık özgürlüğü
Sokaklarda yankılandı haykırışlarımız
Gözlerimizden kopan her bir damla yaş usulca sokuldu geçmişimize
Zaman yorgunuyduk, ölüme kuruluydu saatlerimiz
Ezbere biliyorduk yaşamayı, yaşarken savaşmayı,
Sakıncalı hayallerden hüküm yemişti bedenimiz
Ve bizler ezbere biliyorduk hayatın dikiş tutmaz sancılarını
Kimsesiz aşkları, örselenmiş sevdaları... ''

Haydi hayata bir şarkı söyle !
Tüm ışıklarını yak !
Dağıt gecenin karasını ,
Yok et gözlerindeki bulutları.
Gülümse saksındaki menekşeye.
Haydi hayata bir şarkı söyle !
İçinde umut olsun,
Sevgi olsun, aşk olsun.
Biraz da mavi olsun..

Parmak uçlarıma çok cetvel yedim ben;
Türkce derslerinde ''Seni Seviyorum'' cümlesinin nesnesi yok'' dedim diye...
Hala aynı fikirdeyim...

AŞK
Gel ey sevgili istersen yar ol gel,
İstersen yara,
Ne gönlümün derdini sor bana,
Ne sararan yüzümü sor,
Ey gönlümün sol yarısı,

Bu merhametli gökyüzünün
Bu şefkatli yeryüzünün arasında kaldı
Arasat meydanı gibi kalbim
Şahit olmakla olana bitene karşı
Beceremiyorum artık koparmayı
Seviyor, sevmiyorlu yapraklarını papatyaların
Ben de patlıyor tohumu gri kurşunların
Ölenlerin yerine de kokluyorum
Islak toprağı, yaşamayı
 Bir kelimenin dibine doğru düşüyorum
Tanrım...
Tanrım, alışmakla cezalandırma beni!

İlhami Atmaca'