Sevdiğimiz Şiirler

Neydi ki hayat
neydi ki hayat
bir tas çorba
banacağın bir lokma ekmek
büyüttüğün bir evlat
bir yaz akşamı
kapı önünde içeceğin bir bardak çay
uyku mahmuru iki kumru sesi
biraz huzur
sahilde yalın ayak bir yürüyüş
kulağına gelen dalga sesleri
bebek kokusu, yarin sinesi
emme basma tulumbadan
yüzüne serptiğin serin bir su
açken fırından çıkmış taze ekmek
bir vapur güvertesinde
saçlarını okşayan rüzgar
eski bir dosta rastlamak
yağmurlu bir günde
pencere önünde hayallere dalmak
için geçerken
üzerine örtülen şefkatli bir battaniye
titrek bir plağın nağmelerinde
bir kadeh sarhoşluk
sofranda ki nimet
şükreden kalbin
su gibi aziz komşular
neydi ki hayat
üç beş nefes
arasına sığdırılmış özlemler değil mi
bakıp bakıp fotoğraflardan andığın
gerisi yalan
işte budur saltanatı insanın

Murat Ginlik

Yarıda kalmış aşklarının hesapları içinde
Denizlere açıldı içimizden biri
Niçin gittiğini söylemeden.
Doyulmamış arzularla doluydu yelkenleri.
Yıpranmış kelimelerin verdiği güvenden.
Bulacak sanıyordu yenilikleri.
Her an bir yeni su vardı,
Her yeni suda bir yeni an.
Deniz, dalgalarıyla gösteriyordu dışından
Yaşananla düşünülenler arasındaki farkı.
Bitmiyordu köpüklerle renkler   
Bir başka damlada, bir başka ışıkta başlamadan.
Gözlerinin önünde bir oyun, ardında bir oyun.
Dışında ne varsa yeni, ne varsa gerçek.
Yeni manzaralarla gelen yeni duygular
Hani, eski kelimelerle olmasa
İnsanın ömrünce devam edecek.
Gözlerinin önünde bir oyun, ardında bir oyun.
Anladı,ölmekle yaşamanın birleştiği noktada
Yeni rüzgarlarla esen yeni korkulara
Yeniliklerini bağışlamayan kelimelerin
Nasıl düşman sığınaklar halinde direndiğini.
Anladı, bütün olmuşlarla olanların
Ve bütün olacakların
O kelimelerin içinde
Kendisine varmadan eskidiğini...

Özdemir Asaf

gökten zembille inen sadece aşktır
ve ölüm daha şık durur bronz bir tende
her daim sıfır kilometre bir gün var önümüzde
gir ve ortalığı karıştır. ''

“nasıl sevdiysem, öyle kaldın sen.”

“ah dur da çıkarayım yüzünün örneğini
gelmesin hiç kimse gülerken imdadıma.”

''senin yanında ömrüm uzuyor
diyecektim, demedim.''

''sana seslendim durdum bu küçük odadan
acımı duy, sensin pusulam benim
ki dünya
silinmiş bir harita
gibi yabancı bana.''

''ey kimsenin istemediği dedim
seni bana versinler ödül olarak. ''

İbrahim Tenekeci'

Sonsuz gökyüzünde kaybolmaktır
Bulutların üstünde uçabilmektir
Yüreğinin götürdüğü yere gitmektir
Ruhun huzurla doluşudur
Mutluluk...
Doğadaki renk cümbüşünü seyretmek
Kuş seslerini dinlemek
Rüzgarın gücüne karşı
Kelebek kadar naif
Kaya gibi güçlü olmaktır
Mutluluk...
Küçük, bir çocukla kırlarda oynamak
Onunla papatyalardan taç yapmaktır
Yemyeşil çayırlarda yürümek
Mutluluk şarkıları söylemektir
Mutluluk...
Sıcak bir aile sofrası,
Onlarla yapılan tatlı sohbetler
Seni seven,
Kalplerin varlığından haberdar olmaktır
Mutluluk...
Özlediğin bir dosta sarılmak
Derinden gelen eski şarkılarla
Geçmişe yolculuk yapabilmektir
Sadece mutlu anları hatırlamaktır.

Ayşe Uysal

         h.n.a.

Bir düş kurarım uzaklarda Adı Sen konulmalı
Sesinin rengi,sazımın teli çalmalı
Bir kitap yazarım mısralarinda kaderim yazmalı
Seni anlatacak renklerim, bin bir tonda ebruli kokmalı

Öğrendim ki... 
Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız. 
Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz, 
Gerisini karşı tarafa bırakırsınız. 

Öğrendim ki... 
Güveni geliştirmek yıllar alıyor, 
Yıkmak bir dakika. 


Öğrendim ki... 
Hayatında nelere sahip olduğun değil 
Kiminle olduğun önemli. 

Öğrendim ki... 
Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün 
Ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek. 

Öğrendim ki... 
Kendini en iyilerle kıyaslamak değil 
Kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir. 

Öğrendim ki... 
İnsanların başına ne geldiği değil 
O durumda ne yaptıkları önemli. 

Öğrendim ki... 
Ne kadar küçük dilimlersen dilimle 
Her işin iki yüzü var. 

Öğrendim ki... 
Olmak istediğim insan olabilmem 
Çok vakit alıyor. 

Öğrendim ki... 
Karşılık vermek 
Düşünmekten çok daha basit. 

Öğrendim ki... 
Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek 
Hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun. 

Öğrendim ki... 
'Bittim' dediğin andan itibaren 
Pilinin bitmesine daha çok var. 

Öğrendim ki... 
Sen tepkilerini kontrol edemezsen 
Tepkilerin hayatını kontrol eder. 

Öğrendim ki... 
Kahraman dediğimiz insanlar 
Bir şey yapılması gerektiğinde 
Yapılması gerekeni 
Şartlar ne olursa olsun yapanlar. 

Öğrendim ki... 
Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor. 

Öğrendim ki... 
Bazı insanlar sizi çok seviyor 
Ama bunu nasıl göstereceğini bilemiyor. 

Öğrendim ki... 
Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz 
Bazıları hiç karşılık vermiyor. 

Öğrendim ki... 
Para ucuz bir başarı. 

Öğrendim ki... 
En iyi arkadaşla sıkıcı an olmaz. 

Öğrendim ki... 
Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları 
Kaldırmak için elini uzatır. 

Öğrendim ki... 
İki insan aynı şeye bakıp 
Tamamen farklı şeyler görebilir. 

Öğrendim ki... 
Aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşidi vardır. 

Öğrendim ki... 
Her şartta kendisiyle dürüst kalanlar 
Daha uzun yol yürüyor. 


Öğrendim ki... 
Hiç tanımadığın insanlar, 
iki saat içinde, 
senin hayatını değiştirir. 

Öğrendim ki... 
Anlatmak ve yazmak ruhu rahatlatır. 

Öğrendim ki... 
Duvarda asılı diplomalar 
İnsanı insan yapmaya yetmez. 

Öğrendim ki... 
Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, anlam yükü o kadar azalır. 

Öğrendim ki... 
Karşısındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin 
nereden geçtiğini bulmak zor. 

Öğrendim ki... 
Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. 
Gerçek aşkların da! 

Öğrendim ki... 
Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok, 
Ne tür deneyimler yaşadığınızla var. 

Öğrendim ki... 
Aile hep insanın yanında olmuyor. 
Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz. 
Aile her zaman biyolojik değil. 

Öğrendim ki... 
Ne kadar yakın olursa olsunlar 
En iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir. 
Onları affetmek gerekir. 

Öğrendim ki... 
Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. 
Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor. 

Öğrendim ki... 
Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın 
Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor. 

Öğrendim ki... 
Şartlar ve olaylar, 
Kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. 
Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz. 

Öğrendim ki... 
İki kişi münakaşa ediyorsa, 
Bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez. 
Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez. 

Öğrendim ki... 
Her problem kendi içinde bir fırsat saklar. 
Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır. 

Öğrendim ki... 
Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.

Ataol Behramoğlu

Öğrendim ki...
Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız.
Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz,
Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.

Öğrendim ki...
Güveni geliştirmek yıllar alıyor,
Yıkmak bir dakika.


Öğrendim ki...
Hayatında nelere sahip olduğun değil
Kiminle olduğun önemli.

Öğrendim ki...
Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün
Ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.

Öğrendim ki...
Kendini en iyilerle kıyaslamak değil
Kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.

Öğrendim ki...
İnsanların başına ne geldiği değil
O durumda ne yaptıkları önemli.

Öğrendim ki...
Ne kadar küçük dilimlersen dilimle
Her işin iki yüzü var.

Öğrendim ki...
Olmak istediğim insan olabilmem
Çok vakit alıyor.

Öğrendim ki...
Karşılık vermek
Düşünmekten çok daha basit.

Öğrendim ki...
Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek
Hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.

Öğrendim ki...
'Bittim' dediğin andan itibaren
Pilinin bitmesine daha çok var.

Öğrendim ki...
Sen tepkilerini kontrol edemezsen
Tepkilerin hayatını kontrol eder.

Öğrendim ki...
Kahraman dediğimiz insanlar
Bir şey yapılması gerektiğinde
Yapılması gerekeni
Şartlar ne olursa olsun yapanlar.

Öğrendim ki...
Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.

Öğrendim ki...
Bazı insanlar sizi çok seviyor
Ama bunu nasıl göstereceğini bilemiyor.

Öğrendim ki...
Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz
Bazıları hiç karşılık vermiyor.

Öğrendim ki...
Para ucuz bir başarı.

Öğrendim ki...
En iyi arkadaşla sıkıcı an olmaz.

Öğrendim ki...
Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları
Kaldırmak için elini uzatır.

Öğrendim ki...
İki insan aynı şeye bakıp
Tamamen farklı şeyler görebilir.

Öğrendim ki...
Aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşidi vardır.

Öğrendim ki...
Her şartta kendisiyle dürüst kalanlar
Daha uzun yol yürüyor.


Öğrendim ki...
Hiç tanımadığın insanlar,
iki saat içinde,
senin hayatını değiştirir.

Öğrendim ki...
Anlatmak ve yazmak ruhu rahatlatır.

Öğrendim ki...
Duvarda asılı diplomalar
İnsanı insan yapmaya yetmez.

Öğrendim ki...
Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, anlam yükü o kadar azalır.

Öğrendim ki...
Karşısındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin
nereden geçtiğini bulmak zor.

Öğrendim ki...
Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.
Gerçek aşkların da!

Öğrendim ki...
Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok,
Ne tür deneyimler yaşadığınızla var.

Öğrendim ki...
Aile hep insanın yanında olmuyor.
Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz.
Aile her zaman biyolojik değil.

Öğrendim ki...
Ne kadar yakın olursa olsunlar
En iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir.
Onları affetmek gerekir.

Öğrendim ki...
Bazen başkalarını affetmek yetmiyor.
Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.

Öğrendim ki...
Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın
Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.

Öğrendim ki...
Şartlar ve olaylar,
Kim olduğumuzu etkilemiş olabilir.
Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz.

Öğrendim ki...
İki kişi münakaşa ediyorsa,
Bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez.
Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.

Öğrendim ki...
Her problem kendi içinde bir fırsat saklar.
Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.

Öğrendim ki...
Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.

Ataol Behramoğlu

yazar bu kadar çok şeyi  öğrenmeyi kaç yıla sığdırmış acaba?

Ağlamak
Bazı acılarda yetmez
Bazı ölümlere

Örtüsüdür bazı acıların
Örter, örtülmez
Savunur bir süre

Ağlayanlar sevinmeli
Sevin ağlıyabiliyorsan
Acılar art arda dinmeli

Durur bir nöbetçi gibi
Durur bir bekçi gibi
Zamana gülmeli gülmeli

Sevin ağlıyabiliyorsan
Unutmanın kardeşidir ağlamak
Uyur uyanır yatağında duyguların
Düşüncenin kucağında hep çocuktur
Ağlamak.

Ozdemir Asaf

Nefsim Arza Atmış Ağı;
Sökülmez mi Hırsın Bağı?..
Bu Gurbetin, Hasret Çağı;
''BİTER'' Dedi, DALDI GÖNÜL!..
Ten, AŞK ile Mârifette;
Can Neylesin Hakikatte!..
Bir İlahî Adalette,
''HESAP'' Dedi, SOLDU GÖNÜL!...
HAKK'tan Aldı, Halka Verdi;
Nefsi, Yerden Yere Serdi!..
Şükür, Gizli Sırra Erdi;
''HİKMET'' Dedi, BİLDİ GÖNÜL!...
Budur Ömrün Ayı, Yılı;
Yüküm Nerde, Neyle Dolu?..
Tefekkürde Bulup Yolu;
''VUSLAT'' Dedi, GÜLDÜ GÖNÜL!...

Güz geldi mi göçüp gidiyorsun buralardan Mahzun kalıyor kalbim ve gözlerim.. sen Sevgileri ve yolları hatırlatıyorsun bana turnam, Bir gün bırakmıyacağım peşini, ömrüm oldukça ardından geleceğim..

Bir yamalı yelkenden sular damlıyacak, veya Gemici şarkıları söyliyeceğim bir şilepte. Merhaba rüzgâr diyeceğim, merhaba maden kömürü verin elinizi, kahve kokulu sahillere.

Turnam, bir gün bırakmıyacağım peşini,
Cümle sevgilere, tekrar buluşmak üzre, veda. Ormanlar, deniz çiçekleri, yunuslar vatanım tuz biber gibi kalbimde ama bu sevda başka sevda..

Hiçbir zaman dertsiz kalmadı gönlüm bir çift gözden, bir yapraktan, bir kuştan.
Daima daha taze, daima yeni baştan turnam bir gün bırakmıyacağım peşini, sen nereye, ben oraya,
Adım adım insan sevdikçe iyileşiyor artık anladım..

...

Ne denmişse yalan hayat için, işte o, yaşandığı gibi sokaklarda.
Cümle geçmişimi aziz bileceğim turnam bir gün bırakmıyacağım seni yaşamak ve sevmek için art arda, ömrüm oldukça peşinden geleceğim...

Turgut Uyar

“Hayatın kutlu olsun sevgilim
Ki sana değişe değişe aktım
Kimi zaman bir japon gibi uykusuz kaldım
-Uykusuz kalır mı onlar bilmem aslında-
Sevgilim sevgilim
Bir orman gibi çoğal aramızda”

Turgut Uyar

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.

 Ümit Yaşar Oğuzcan

....

BİR DAMLA MELÂLDİR VARLIĞI ONUN

Görmeden bakıp da bir yabancıya
Hani hiç duymadan dinlemişizdir
Mutluluk katarak bin bir acıya
Tebessüm ederken inlemişizdir

Hani aldatmıştır bizi bir resim
Ardında gizemin son adımları
Aklımızda kalan ıssız bir isim
İzi kar beyazı, yolları sarı

Geliyorum derken uzağa gider
Susarken ağlatır kelimeleri
Buluştuğu anda bizi terk eder
Bir avuç ateşle doludur yeri

Gecenin kalbine koyar gündüzü
Başlarken ağına düşeriz sonun
Söndükçe tutuşan yangındır yüzü
Bir damla melâldir varlığı onun.

Nurullah GENÇ