Sevdiğimiz Şiirler

İki Heceydi Adın

Papatya desenli gömleğinde güneşi saklı yazın
adın iki heceydi.
Kurumuş yaprakta nemdi her sözün
kimse heceleyemezdi.
Ne zaman sana dokunsam üşürdün
bense tadı ağzımda
Gülünce Türkan Şoray’a benzerdi yüzün
nutkum kördüğüm..
Gümüşten tabakamdın ve köstekli saatim
gevelerdim son heceyi
Memleket memleket gezdirdiğim
dudaklarımı ıslatan...

İki heceydin...

Metin Tandoğan

yok yorgunu

sözlerini kaç kez yıkadım,
dizelere yatırdım,
hasrette beklettim,
gamları açıp,
rüzgarda anlamlar yükledim,
her seferinde sabırla astım,
yine de,
çıkmadık yerlerinden kirlendi anlamlar!

valizler toplanır erken gidişlerin geç vakitlerinde,
dün geceden öpülmüş dudaklardan dökülür sözsüz ölümler
en kan alıcı yerlerinden duvarlara çarpar,
kekremsi tadında vazgeçişler...

sabah beri düzeltilmemiş çarşafın
en uzak köşesinde bir ten kıpırdanır,
sağ şakağına dayanmış gibi duran göz izleri,
duyulmamış gitme-kallara
hiç söylenmemiş sebepler ile kurşunlanır.


ve her ayrılık hariciye koğuşlarına dönüşür,
sus kalmaktan çürüdüğüm bu şehirde,
yok öncesinden kalan hasret de tüketir vasıfsız ümitleri,
üç beş tadı kaçmış hayal üşüşür,
pelesenk olmuş sözlerdeki son noktalara...
gün doğumlarında kül olumlara yaklaşır içindeki ateş!

avuçlarına tünedim bu gece
beni yine yanlışlıkla vurma


syrus

ey uçurum gözlü sevgilim!
ne zaman baksam
bir 'hiçlik tadı'
                   ve ağzından
yıldızlar uçuran
ergin, yeşil ve yabanıl
bir yaz gecesi gibisin
yüzünde yolların gülüşü
ve yaz göğüne ilişkin
bir esenlik üretiyorsun
geçip giden fırtınalardan
 
ey uçurum gözlü sevgilim!
ne zaman baksam
aşkların büyük yarlarıyla
kuşatılmış görüyorum kendimi
                    safran
ve ezilmiş yazlardan
bakışlarının kıyısız
                      açıklarına
gurbet ve cevahir taşıyan
bir gülüş söylencesi
geçer bir yazdan ötekine
                      derin anlatılardan
 
ey uçurum gözlü sevgilim!
ne zaman baksam
bir dağın yırtmacından
ince bir dere yatağı
                    gibi kayan
yeşil tenini görüyorum
                     akşam
nasıl da yakışıyor yüzüne
ve sanki bir kayalığın içine
durmadan kendi kendini oyan
bir ferhâd gibiyim ben
ya da pusuda, karanlık
                         bir gül gibi
hem solan hem solmayan
 
Hilmi Yavuz'

Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana;herkes içime dökmüş artıklarını

Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...

Ümit Yaşar Oğuzcan

         h.n.a.

 Dur ağlama
Gözlerinden akan yaşlar öldürdü beni...
Senden derman istemem dertlerinle ört beni
Beni sana yanlış anlatmış,
Senin gibileri
Sensiz dünyayı attım bir yana
Gönlümden geçenleri
Bir anlatabilseydim sana
Şu dünyada bir saat kalsaydım
Yeterdi bana...
                             Mülayim TİRFİL

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
Üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken

Ahmet Telli

Kendine bak kendine..
Özüne ..Sözüne.. Benliğine..
İlgilenme kimseyle..
Kim ne yemiş, ne giymiş
Bundan sanane..
Sen kendini besle..
Bilgiyle..
Sevgiyle..
Merhametle..
Ancak o zaman ulaşırsın
İnsan olmanın erdemine..

T.Tuğba Baş

Üç noktayla biten cümleleri seviyorum,
Bardağımda yarım kalan çayımı,
Yarım sigaramı,
İki dudakla yürek arasında kalan, söylenmemiş sözleri,
Yarım kalan aşkları...

Turgut Uyar

İçinde Ayrılık Geçmeyen Şeyler

(ı)

karakol menekşem, eylem güzelim,
sende kayboldum… 
sevda mı bu dedi ihtiyar papatyalar?
ne bileyim ben... ben sadece kayboldum
öptüm seni gözlerinin mahsur köylerinde
peşimde akşamüstleri, kimliksiz anonslar,
kallavi gül ellerimle derdiğim.
harelerimi yağmalıyormuş haramilerin
hınzır gülüşleri -umurumda değil-
sende kayboldum…


(ıı)

bir tebessümün kıyısına oturalım,
mimiklerimizi okşayan rüzgardan söz edelim;
içinde ayrılık geçmeyen şeylerden
’sence uzayda hayat var mı ’ lardan
yahut ‘ bacısı güzel otur yamacıma’ lardan.
tamam sustum. evet, bakınca evet gözlerine
mevzular dilini yutmuş geçiyor aramızdan.
bir kadın ağlıyor. bir kadın pek tabii!
ama bırakalım da önce yağmur yağsın
ama bırakılmaz ki kadınlar gözyaşlarıyla
-bir başına-

akşam olur biraz. biraz aşk olursa
-oh olsun oh olsun sana-
madem ayrıldık uzatmayalım daha fazla;
aşk, meşk her zaman bulunur,
diner bu melez fırtına, sular durulur.
birazdan bir kahraman çıkar aramızdan,
bir güzel şaşırırız bile. daha sarışın oluruz bile
-daha neler-
birazdan kalın çerçeveleriyle bir adam,
çocuk mezarına akran rugan pabuçlarıyla
arka bahçede büyüttüğümüz gülleri ezer.
üstelik gülümseyerek. kaza süsü vererek
bir güzel üzülürüz bile. daha mahpus düşeriz bile
yardım ve yataklık yaptık diye
balkon altlarında saklanan çiçekler örgütüne
-üff-
bir kadın ağlıyor. bir kadın pek tabii!
ama önce herkes başını kaldırıp göğe baksın
ama sürünmez ki turnalar yılanlardan daha alçakta
-aşk olsun aşk olsun sana-


(ııı)

güneş öğrettim sakalıma. öğlendi,
öyleydi bir de tekin olmayan şarkılar yürüdü dilime.
-korktum, öyle çok korktum-
yalnız bir kadın gibi sokağı tedbirsiz geçtim.
aynı caddenin adını unuttum ha bire.
istiklal mi, istikbal mi bilemedim kıymetini.
kadrim bir avuç toprak turam ise kahır halinde
ufalanmış ekmek sesleri bıraktım ardımdan.
anladınız mı şimdi beni 
ben kaybolduğum şehirlere şiir diyorum...

V.Keleş

Hangi dilde ağlar çocuklar,
Hangi dilde güler.
Ağlamak her dilde tek anlamda..
Çince, İngilizce, Türkçe!..
Burnunu çeke çeke ağlamak..
Belki biraz çocukça.
Ağlamak, hüngür hüngür,
Ağlamak,
içini çeke çeke..
İnsanca!...

Rıfat Ilgaz
 

ŞÖYLE GARİP BENCİLEYİN

Acep şu yerde varm'ola
Şöyle garip bencileyin
Bağrı başlı gözü yaşlı
Şöyle garip bencileyin

Gezdim Rum ile Şam'ı
Yukarı illeri kamu
Çok istedim bulamadım
Şöyle garip bencileyin

Kimseler garip olmasın
Hasret oduna yanmasın
Hocam kimseler duymasın
Şöyle garip bencileyin

Söyler dilim ağlar gözüm
Gariplere göynür özüm
Meğer ki gökte yıldızım
Şöyle garip bencileyin

Nice bu dert ile yanam
Ecel ere bir gün ölem
Meğer ki sinimde bulam
Şöyle garip bencileyin

Bir garip ölmüş diyeler
Üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin

Hey Emre'm Yunus biçare
Bulunmaz derdine çare
Var imdi gez şardan şara
Şöyle garip bencileyin

Kadınlarımızın yüzü acılarımızın kitabıdır
acılarımız, ayıplarımız ve döktüğümüz kan
karasabanlar gibi çizer kadınların yüzünü.

Ve sevinçlerimiz vurur gözlerine kadınların
göllerde ışıyan seher vakıtları gibi.

Hayallerimiz yüzlerindedir sevdiğimiz kadınların,
görelim görmeyelim karşımızda dururlar
                      gerçeğimize en yakın ve en uzak.

Konuşsam dilim yanar, sussam kalbim,Önce duruyorum…
Sonra susuyorum…
İçimden çıkan lafların etrafı ,yangın yerine çevireceğini düşününce kilit vuruyorum dilime..
sonra Yan! diyorum içime!  Sadece sen yan!

Ve Dayan! diyorum gönlüme!
Dayan be gönlüm! Dayan ki , elbet birgün görecektir sevgili arşa yükselen alevlerini…
Dayan ki, elbet bir gün sende açan alev kırmızısı güllerin kokusu yâre ulaşacaktır…
Dayan ki bir gün alevlerin, sevgilinin gözyaşıyla buluşacaktır…

Dayan gönlüm!  Seni de elbet bir anlayan olacaktır!…
Dayan be gönlüm! İçine akıttığın gözyaşınla bile sitem etme sevgiliye!…
Derdini başına tac et “Sevgiliden geldi.” diye…
Ve dayan, sorma “İçime bu yangını salıp da nereye gitti?” diye!
Sen sevgine sadık ol, o seni sevmese bile!

Dayan be gönlüm! Bîçâre değilsin Yaradan sana yâr…
Kimsesiz değilsin, yanında “Kimsesizler kimsesi” var!

Biliyorum! Sığmazsın hiç bir yere bu sevdayla, dünya sana dar!
Ama dayan gönlüm! Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var!

Dayan be gönlüm!…İçindeki aleve attığın tohumları gözyaşınla yeşert!
Dayan ki her şey bitecek bir gün, kalmayacak ne gam ne dert!…
Alev kırmızısı güllerden der demet demet…
Bil ki! Bil ki bir gün mutlaka bitecek bu hasret!

Mevlana Celaleddin Rumi

Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini

Ümit Yaşar Oğuzcan